Πα(ππα)ς παντού
Η Νίκη Μπάκουλη γράφει για την εξέλιξη του Νίκου Παππά από... παπαδοπαίδι (στην προετοιμασία), σε αρχιερέα, μόλις στην τρίτη αγωνιστική της Εuroleague, τον same all same all Διαμαντίδη και τους παίκτες που κάποια στιγμή πρέπει να κάνουν την εμφάνιση τους (με πρώτο τον Στεφάν Λασμέ).
Στις αρχές του Οκτώβρη, στο τελευταίο τουρνουά προετοιμασίας (στο Ρέθυμνο), ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε χαρακτηρίσει τον Νίκο Παππά " μαθητή δημοτικού" σε ό,τι αφορά το κομμάτι της δημιουργίας και της άμυνας. Είχε πει πως "δεν έχει τις γνώσεις. Θέλει υπομονή. Έχει χάσει τις βάσεις και πρέπει να τις αναπληρώσει, γιατί αλλιώς δεν γίνεται να πάρεις πτυχίο" πριν καταλήξει στο "δώστε του 2-3 μήνες και θα δείτε τι θα γίνει, όπως έγινε και με τον Ρόκο (Λένι Ούκιτς)".
Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, ο 23χρονος γκαρντ ολοκλήρωσε με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (φυσικά και υπήρχε λόγος που ο "Αρτζι" επιδόθηκε σε αλλαγές χάντμπολ στο φινάλε της παράτασης -προτίμησε τον Ούκιτς για την άμυνα) και μάλιστα με έπαινο! Ήταν ο MVP στην πρώτη εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού, στη φετινή Euroleague.
Εκεί λοιπόν, που ο Ερυθρός Αστέρας βρέθηκε στο 48-33 του ημιχρόνου (με επί μέρους 22-11 στη β' περίοδο), όχι γιατί δίδαξε μπάσκετ (με μοναδικής έμπνευσης τακτικές), αλλά επειδή είχε τεράστια ενέργεια, με τους "πράσινους" να χάνουν ό,τι μπορεί να χάσει κάποιος από κακό transition -την ώρα που ο Διαμαντίδης έχασε όσα τρίποντα μπορεί να χάσει παίκτης, εξ ου και τελείωσε με 1/6 από τα 4/14 της παρέας του στο πρώτο μισό-, ο Παππάς έκανε κάτι απλό, που ωστόσο ουδείς εκ των συμπαικτών του είχε καταφέρει: "έβγαλε" ενέργεια!
Η επανάσταση που ξεκίνησε μόνος...
Ήταν η κινητήριος δύναμη (διόρθωση: το άπαν) στο 12-0 του ΠΑΟ που εξέλιξε το μονόλογο του Ερυθρού Αστέρα (γιατί έτσι ήθελε ο Μπλάζιτς... διότι κανείς δεν τον ενοχλούσε), σε παιχνίδι (48-45, 24.19''). Σε αυτό το διάστημα, ο Παππάς είχε 8 πόντους, 1 τάπα, με σημαντικότερο όλων την τεράστια ποσότητα ενέργειας που κατέθεσε και παρέσυρε τους φίλους του, σε μια κατάσταση που "έπνιξε" τους γηπεδούχους (έκαναν κατάχρηση ντρίμπλας και λανθασμένες επιλογές). Μόνο που παρέα δεν απέκτησε ποτέ και έτσι η επιστροφή δεν ολοκληρώθηκε. Αυτό έγινε λίγο αργότερα.
...και αυτή που είχε και παρέα
Όταν ο Ραντένοβιτς διαμόρφωσε το 62-48 (32'), ο Παππάς ήταν και πάλι αυτός που έκανε ένα βήμα μπροστά. Ξεκίνησε με έξι διαδοχικούς πόντους, είδε τους Ματσιούλις, Μπράμο και Διαμαντίδη να ακολουθούν και με δικό του έμμεσο τρίποντο (στο 1.33 για τη λήξη της κανονικής διάρκειας) φρόντισε να βάλει μπροστά την παρέα του στο σκορ (67-69) για πρώτη φορά (μετά το 0-2), πριν αφήσει τους υπολοίπους να ολοκληρώσουν.
Είχε προηγηθεί το δεύτερο εύστοχο τρίποντο του "Μήτσου" (το αγαπημένο του, με τη δεξιά ντρίμπλα), σε εννέα προσπάθειες. Αν ήταν λίγο πιο εύστοχος από τη γραμμή των βολών, στα τελευταία 50'' (είχε 2/4 και ο Λάσμε 1/2) ή αν ο ΠΑΟ έκανε φάουλ στην επίθεση που κατέληξε σε τρίποντο του Σιλμπ (και το 74-74) ενδεχομένως να τελείωναν όλα στην κανονική διάρκεια. Δεν τελείωσαν...
Ολοκληρώθηκαν λίγο αργότερα, με τους Ματσιούλις (των κτηνωδών επιθετικών παρεμβάσεων, στο τέλος της βραδιάς), Μπράμος και Μπατίστ (που σαν να ξεκουράστηκε λίγο παραπάνω στον πάγκο) να φροντίζουν για αυτό, συν φυσικά τον Διαμαντίδη (που αυτή τη φορά έβαλε και τις βολές). Και κάπως έτσι, τίμησαν και την πρόοδο του Παππά που μέσα σε ένα βράδυ έγινε... από ιερέας (όπως ονομάζει η θρησκεία μας τον παπά) αρχιερέας. Μέχρι να γίνει αρχιεπίσκοπος ή οικουμενικός πατριάρχης έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Διάθεση να 'χει και όρεξη (μαζί και ταπεινότητα) και όλα μπορούν να συμβούν.
Αλήθεια, ο Λασμέ πού είναι;
Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς δεν έχει ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του, όπως μπορούν να διαπιστώσουν... όσοι τον δουν να παίζει έστω πέντε λεπτά. Ο Ραμέλ Κάρι απέχει πολύ από αυτό που ήταν πέρυσι (ενδεχομένως γιατί έχει διαφοροποιηθεί αρκετά και ο ρόλος του), με τον Τζέιμς Γκιστ να παρουσιάζει μια "άλφα" πρόοδο... στις εργασίες του, αλλά ελάχιστη σχέση να έχει με πέρυσι.
Εκείνος που παραμένει "άφαντος", είναι ο Στεφάν Λασμέ της περασμένης αγωνιστικής περιόδου. Γιατί κάποιος όντως φέρει στην πλάτη της φανέλας του αυτό το όνομα, αλλά δεν θυμίζει σε κάτι τον "καλύτερο αμυντικό" της Euroleague. Και ο Διαμαντίδης χρειάζεται έναν καλό roller για να "τρέξει" αυτό το -ταλαιπωρημένο και πολύ μνημονευμένο- pick and roll.
Μια καλύτερη εν τω μεταξύ, αντιμετώπιση στην άμυνα ζώνης (από το επί μέρους 12-3 που "έτρεξε" ο Ερυθρός Αστέρας στο διάστημα που τη χρησιμοποίησε) ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Εν πάση περιπτώσει, η πρώτη εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού στη Euroleague αποτελεί γεγονός -και μάλιστα σε ένα από τα πιο "καυτά" γήπεδα- και όταν νικάς, είναι πιο εύκολο να δουλεύεις επί της βελτίωσης των αδυναμιών σου. Σωστά;