Η εύκολη ανάγνωση θέλει τον Παναθηναϊκό να έχασε, γιατί ήταν άστοχος. Διότι ιστορικά δεν έχει καταγραφεί περίπτωση ομάδας που να "πήρε" ματς, πολλώ δε εντός έδρας, με 4/22 τρίποντα και 12/31 δίποντα. Ή που να έκανε δουλειά με 35 πόντους, έως το 30'.

Μια εβδομάδα μετά το καλύτερο φετινό τους παιχνίδι, οι "πράσινοι" που στην αυλαία της ρέγκιουλαρ σίζον έγιναν λαχανί (αλλά αυτό μάλλον ήταν το μικρότερο από τα προβλήματα τους), έκαναν τη χειρότερη εμφάνιση, με τη Μακάμπι να κυριαρχεί σε ενέργεια και ένταση.

Η επίθεση των πρωταθλητών Ελλάδος είχε το χειρότερο δυνατό spacing και αυτό εξελίχθηκε σε εφιάλτης, με την απουσία του Ματσιούλις (ενός παίκτη που ξέρει από one on one, από ποστάρισμα, ενώ σκοράρει και από το τρίποντο) να κάνει την όλη κατάσταση ακόμα χειρότερη. Οι κακές αποστάσεις ήταν που δεν επέτρεψαν ποτέ στον ΠΑΟ να βρει ρυθμό στα έμπροσθεν. Και τι έκανε; Ό,τι κάθε φορά που έχει θέματα: επιθέσεις με μια πάσα. Η όλη ιστορία παρέπεμψε στο σέρβικο γνωμικό "ποιος πληρώνει και ποιος πίνει;" αφού δεν υπήρχε... ξεκάθαρη εικόνα του τι γινόταν (ποια ήταν η πρόθεση και ποιος ο προσανατολισμός).

Η αλήθεια είναι πως ουδείς δάκρυσε από συγκίνηση για την αμυντική προσπάθεια της ομάδας. Χαρακτηριστικό ήταν ότι για τρία δεκάλεπτα δεν κατάφερε να σταματήσει την κυκλοφορία της μπάλας των Ισραηλινών, που φυσικά είχαν μεγαλύτερη διάθεση, μεγαλύτερη ενέργεια και -το κυριότερο- ρυθμό.

Ο Πεδουλάκης φάνηκε να διαχειρίζεται το δυναμικό του (που "μίκρυνε" κατά έναν ακόμα παίκτη, μετά το "σφίξιμο" του Ούκιτς στον αριστερό δικέφαλο και την απόφαση του ιατρικού τιμ να μη ρισκάρει) κατά τρόπο που να μην μείνει κάποιος από ενέργεια. Αλλιώς δεν μπορούν να ερμηνευθούν αλλαγές που σε άλλες εποχές θα παρέπεμπαν σε τιμωρία (π.χ. έξοδος παίκτη, έπειτα από χαμένο κάρφωμα) ή η συνύπαρξη των Γκιστ, Φώτση και Λασμέ στην ίδια πεντάδα -για μια εμφάνιση στην πόλη τους.

Επειδή όμως, υπάρχει πάντα στο πρόγραμμα το ματς με τον "αιώνιο" αντίπαλο την προσεχή Δευτέρα, ουδείς μπορεί να αποκλείσει πως ενδεχομένως να μην πέθαναν από προσπάθεια, για να συντηρήσουν δυνάμεις. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που τύχη τους (για την ακρίβεια, η θέση τους στον όμιλο) εξαρτάται από το ματς Λαμποράλ Κούτσα-Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Το μόνο που ενδεχομένως δεν πρέπει να διαγράψει ο Παναθηναϊκός από αυτό το ματς, είναι ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς και η ευκαιρία που είχε να παίξει για 17.40'' (βλ. μεγαλύτερος χρόνος για φέτος στην Euroleague -μακράν του δεύτερου). Ο νεαρός πέρασε από τρεις θέσεις (κυρίως από το "δύο") και έβγαλε ενέργεια, έπαιξε άμυνα και τόλμησε πράγματα που συμπαίκτες του απέφευγαν, νωρίτερα.

Πάμε όμως, και στο παρασύνθημα: το μεγάλο ερώτημα "ποιον Παναθηναϊκό θα δούμε στον ημιτελικό Κυπέλλου". Έλα ντε. Μάλλον θα εξαρτηθεί από τα κορμιά που θα 'χει στη διάθεση του ο "Αρτζι". Το βέβαιο είναι πως ματς που κρίνει τρόπαιο, όλα μπορούν να γίνουν. Διάθεση να υπάρχει δηλαδή, και τότε πραγματικά όλα γίνονται.

ΥΓ: Με όσα έχουν συμβεί από την αρχή της σεζόν και αφορούν τραυματισμούς και απουσίες, στη θέση τους θα είχα κάνει μεταγραφή, έτσι για να υπάρχει -κάποιος υγιής σε κάθε περίπτωση.