Την Κυριακή 22/5, στις 22.48 διάβασες πως "στον Παναθηναϊκό υπάρχουν οι σκέψεις σκέψεις να μην κατέβουν στους επόμενους αγώνες", για την τελευταία φάση. Μαζί και ότι "αξίζει να σημειωθεί πως οι "πράσινοι" θέλησαν να καταθέσουν ένσταση μετά το τέλος της αναμέτρησης, αλλά αυτό δεν έγινε αφού το φύλλο αγώνα είχε ήδη κλείσει και δεν γίνεται να υπάρξει ένσταση μετά από αυτό, αφού δεν υπάρχει παράβαση κανονισμού". Πού; Εδώ.

Το buzzer beater του Σπανούλη, καρέ-καρέ

Τη Δευτέρα 23/5, στις 12.51, διάβασες -μεταξύ άλλων- ότι "ως ΚΑΕ Παναθηναϊκός έχουμε μάθει να πρεσβεύουμε εδώ και δεκαετίες τις αρχές και τις αξίες του μεγάλου συλλόγου μας. Ως εκ τούτου θα θέλαμε να ενημερώσουμε τα εξής: Μας δίνεται η δυνατότητα να καταθέσουμε ένσταση και να κυνηγήσουμε στα χαρτιά τη δικαίωση μας, καθώς η παράβαση είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ και αλλοιώνει το αποτέλεσμα. Ενημερώνουμε τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους όμως πως δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια ενέργεια (ένσταση) που είναι απόλυτα ταυτισμένη με τον σύλλογο του Ολυμπιακού. Το Πρωτάθλημα των ενστάσεων δεν θα το πάρουμε ΠΟΤΕ!". Νιώθεις πως δεν κατάλαβες κάτι; Τότε είσαι μια χαρά.

Ο Παναθηναϊκός έκανε γνωστή μετά τη λήξη του δεύτερου τελικού, την πρόθεση του να μην εμφανιστεί στον τρίτο, διότι όπως είπε είχε προηγηθεί διαιτητικό λάθος που έκρινε το αποτέλεσμα του ματς στο ΟΑΚΑ. Έγινε ένας κακός χαμός για τη μη χρήση του instant replay, πριν... κυκλοφορήσει η πληροφορία πως αυτό δεν χρησιμοποιείται για φάουλ ή βήματα -αλλά μόνο για ό,τι αφορά το χρόνο. Μετά, ακούσαμε για ένσταση... που δεν μπορούσε να γίνει, διότι δεν υπήρχε παράβαση κανονισμού. Τι μπορούσε να γίνει; Τροποποίηση. Και τι θα γινόταν σε εκείνη την περίπτωση; Μια τρύπα στο νερό. Αν τώρα, επέμενε να μην εμφανιστεί ο ΠΑΟ στο τρίτο ματς, οι συνέπειες θα ήταν αυτές.

Έχεις εκνευριστεί και σκέφτεσαι "γιατί οι άλλοι κάνουν τα πάντα και εμείς τίποτα;". Θα αρκεστώ στο να σου πω ότι συνήθως δεν επαναλαμβάνουμε συμπεριφορές, τις οποίες έχουμε καταδικάσει. Συνήθως. Θα σου πω και ότι ενόσω ο Πεδουλάκης έλεγε στη συνέντευξη Τύπου "έγιναν βήματα, αλλά δεν μένουμε σε αυτό", από την ΚΑΕ έβγαινε το "δεν κατεβαίνουμε". Κάποιες ώρες μετά, λοιπόν επισήμως οι "πράσινοι" θύμισαν ότι έχουν μάθει να κερδίζουν μέσα στο γήπεδο "και αυτό θα κάνουμε και τώρα". Δυο τελείως διαφορετικές απόψεις. Αλλά θα μου πεις, πόσο τακτικά βλέπεις την ίδια ομάδα να παίζει με δυο τελείως διαφορετικούς τρόπους στο ίδιο ματς; Γιατί λοιπόν, να διαφέρουν οι διοικούντες;

Θα σου πω γιατί. Η σειρά ξεκίνησε με τον Παναθηναϊκό να είναι... στα σχοινιά και να κάνει το break, παίζοντας το μπάσκετ που περίμενες να παίξει όλη τη σεζόν -και είχες μείνει με τη θέληση. Δικαίως, οι φίλοι του πίστεψαν ότι στο ΟΑΚΑ μπορεί να γίνει το 2-0. Μόνο που η εμφάνιση της ομάδας την Κυριακή, ουδεμία σχέση είχε με εκείνη της Πέμπτης και έτσι φτάσαμε στο να απολαύσουμε ένα από τα καλύτερα φινάλε, -τουλάχιστον- στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Αφορούσε δυο παίκτες που εκλαμβάνονται ως θρύλοι σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίοι τυγχάνουν του απόλυτου σεβασμού παντού πλην της γωνιάς της γης που λέγεται "Ελλάδα". Τελευταία φορά ήταν στο Βερολίνο που οι ξένοι δημοσιογράφοι επέμεναν πως διαθέτουμε τρία από τα μεγαλύτερα γκαρντ που έχει "βγάλει" ποτέ η Ευρώπη. Αλλά... τι ξέρουν αυτοί; Όπως "τιτίβισε" εύστοχα ένας φυσιολογικός φίλαθλος, προπονητής στίβου.

Υπάρχει βέβαια, πάντα πρόχειρο και το tweet του Νίκου Ζήση.

Και ενώ το "έκανε ο Σπανούλης βήματα ή όχι" έγινε διαδικτυακό debate, με έναν επαγγελματία παίκτη (που προφανώς κάτι περισσότερο ξέρει από εσένα -υπό την όποια έννοια, γιατί εσύ κάθεσαι στην πολυθρόνα, ενώ εκείνος έχει βρεθεί στη θέση του Kill Bill), να απαντά αρνητικά

...και ενώ διαιτητές που είδαν τη φάση σε video, κατέληξαν στο ότι "αν πάρεις το γράμμα του νόμου, κούνησε το σταθερό-δεν κούνησε το σταθερό, όλα βήματα θα τα βγάλεις. Τα βήματα είναι απόφαση που είναι στην απόλυτη κρίση του διαιτητή. Και αφού είναι βήματα γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς αμέσως;". Αλλά και πάλι εσύ ξέρεις καλύτερα.

Άντε λοιπόν, και έγιναν βήματα. Μπορεί να αλλάξει ό,τι έχει "γράψει"; Όχι. Επρόκειτο για οφθαλμοφανέστατο λάθος (του τύπου που να μη χρειάζεσαι 52 replay, από κάθε πιθανή γωνία για να το δεις), που να δικαιολογεί την επανάσταση; Όχι. Οπότε τι κάνεις; Πας παρακάτω.

Πώς εν τω μεταξύ, θες να πας στον επόμενο αγώνα; Με ηρεμία στο μυαλό, αυτοσυγκέντρωση και προσήλωση στο στόχο ή με τρικυμία εν κρανίω, με το αίσθημα του αδικημένου και του κατατρεγμένου;

Διαβάστε επίσης: VIDEO-ANALYSIS: Πώς μπορεί να "σπάσει" ξανά η έδρα .

Εν τω μεταξύ, δεν είναι η πρώτη φορά που η συμπεριφορά των "πρασίνων" χαρακτηρίζεται από έναν παρορμητισμό, πριν γίνει επανατοποθέτηση. Αν έχει διδάξει κάτι αυτό το παρελθόν, είναι πως μόνο κακό κάνει στην ομάδα. Και αν κάνουμε μια απόπειρα να εστιάσουμε σε καταστάσεις που προέκυψαν μόνο φέτος, το άθροισμα θα είναι αρνητικό. Αλλά προφανώς και αυτές οι λεπτομέρειες δεν απασχολούν, εκείνους που πρέπει να απασχολούν -οπότε γιατί να απασχολούν εμάς;

Συγγνώμη, αλλά θα μείνω μακριά από το "ήταν, δεν ήταν και αν ήταν" και θα συνεχίσω να απολαμβάνω τους πιο συναρπαστικούς τελικούς της ιστορίας. Γιατί δεν ξέρω αν μέσα στο γενικότερο χαμό, διάβασες ότι για πρώτη φορά από την ίδρυση της επαγγελματικής λίγκας μπάσκετ, έγιναν δυο breaks στα δυο πρώτα ματς της τελικής σειράς, τα οποία -ειρήσθω εν παρόδω- κρίθηκαν στο καλάθι. Αλλά τέτοιου είδους πληροφορίες δεν προκαλούν νταβατούρι, σωστά;

Αυτό που θα πρότεινα -αν με ρωτούσε κάποιος- θα ήταν να έχουν όλοι πάντα πρόχειρη, στο μυαλό τους, την πληροφορία ότι ο Διαμαντίδης μετρά αντίστροφα για την αποχώρηση του από τα γήπεδα. Αν δεν μπορούμε δηλαδή, να σεβαστούμε τους εαυτούς μας (ή οτιδήποτε άλλο), ας σεβαστούμε αυτόν. Πολλώ δε, αν ισχύει αυτό που κυκλοφορεί και θέλει τους ιθύνοντες της πράσινης ΚΑΕ να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να μείνει στο μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό. Πράγμα που... επίσης αν με ρωτάς, το θεωρώ πολύ δύσκολο έως απίθανο.