Συγκριτικά με τα προβλήματα που 'χει η Γαλατασαράι, αυτά του Παναθηναϊκού είναι ως μη γενόμενα. Μολονότι οι Σλότερ, Μαυροκεφαλίδης και Παππάς ήταν εκτός και ο Γκιστ είχε ένα θεματάκι με τον αχίλλειο τένοντα, οι Τούρκοι δεν έχουν καταφέρει να ζήσουν ακόμα μια μέρα εν πλήρη ηρεμία, από τότε που κινήθηκαν οι διαδικασίες της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Παρ' όλα αυτά, όποιος την έχει υποτιμήσει, το έχει "πληρώσει". Άρα, ήταν ξεκάθαρο πως αν οι "πράσινοι" έδειχναν τον απαραίτητο σεβασμό, θα πρόσθεταν άλλη μια νίκη στο σακούλι. Αυτό και έγινε.

Το 19-11 ήταν απλά η αρχή, με την άμυνα των γηπεδούχων να ορίζει τις εξελίξεις και τους Μποχωρίδη, Διαμαντίδη, Γιάνκοβιτς, Φώτση και Μπατίστα να... εξηγούν στους γείτονες πως δεν θα ήταν εύκολη η πρόσβαση στο καλάθι (ο Έρτσεγκ ξεκίνησε με 0/5 σουτ). Στην άλλη άκρη, συνεργάζονταν επίσης, μια χαρά. Το story είχε ως εξής: η μπάλα γύριζε, έως ότου φτάσει στον ελεύθερο παίκτη που έπαιρνε και το σουτ.

Οι Γκιστ και Μπλουμς που επιστρατεύτηκαν στη β' περίοδο, για να "κλείσουν" τα όποια κενά υπήρχαν. Ο μεν Αμερικανός μοίραζε τάπες, ο δε Λετονός μετρούσε τρίποντα. Όταν τα έκανε 3/3, ο ΠΑΟ είχε τρέξει 11-0 έως το 30-13. Η Γαλατά γύρισε την άμυνα σε match up ζώνη, οι "πράσινοι" είχαν αρχικά μια κακή αντίδραση, ο Φώτσης επέστρεψε για να αυξηθούν οι σουτέρ, με τον Γκιστ να γίνεται (και) σέντερ και... την ιστορία να συνεχίζεται έως το 42-27 του ημιχρόνου. Σημείωση: οι παίκτες του Ιβάνοβιτς δεν υπέπεσαν σε λάθος στο β' δεκάλεπτο, ενδεικτικό της αυτοσυγκέντρωσης που είχαν, ενώ μέτρησαν 5/9 τριπ. (έναντι των 2/5 των... άλλων, στο ίδιο διάστημα).

Υπήρχε ωστόσο, κάτι που δεν είχε ο Παναθηναϊκός: inside game. Πράγμα που σήμαινε πως αν συνεχιζόταν αυτό και τα σουτ "στράβωναν", θα δημιουργείτο πρόβλημα. Ε, δεν προέκυψε κάποιο τέτοιο θέμα.

Η Γαλατασαράι συνέχισε να δηλώνει αδυναμία, ως προς το να σταματήσει το pick and roll παιχνίδι των νταμπλούχων Ελλάδος (που συνήθως κατέληγε σε κάρφωμα), όπως δεν κατάφερε να βρει το πώς δεν θα μένει μόνος παίκτης των γηπεδούχων στη γωνία. Γενικά, η άμυνα δεν ήταν το... φόρτε των Τούρκων. Μάλλον γιατί δεν φάνηκε να ξεχειλίζουν από διάθεση, αλλά και επειδή έβλεπαν πως... δεν υπήρχε σωτηρία. Συν αυτών, είχαν και 5/12 σουτ και εξαιρουμένου ενός αιφνιδιασμού (των 4 πόντων) στο τελευταίο λεπτό της τρίτης περιόδου, κάτι άλλο δεν εμφάνισαν.

Εμφάνισε ο ΠΑΟ. Χαλάρωση, που μεταφράστηκε σε 4 λάθη στο πρώτο τετράλεπτο της τελευταίας πράξης και στο 79-70, με επί μέρους 14-3. Όχι γιατί αίφνης η Γαλατασαράι έγινε σούπερ ομάδα, αλλά επειδή ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να προσπαθεί στο 120% και δη στην άμυνα. Κάτι που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, αν θέλει να κάνει κάτι σε αυτήν την Euroleague. Οτιδήποτε λιγότερο, δεν θα είναι αρκετό. Αυτό κρατήστε το, εν όψει της επίσκεψης στο Βερολίνο, για να συναντήσει την Άλμπα. Η οποία Άλμπα χρειάζεται τη νίκη -είναι ζωτικής σημασίας.

Μήπως όμως, ήλθε η ώρα να πανηγυρίσει εκτός έδρας νίκη ο Παναθηναϊκός; Λέω εγώ τώρα. Μήπως το μάθημα που του δίδαξε η Γαλατά θα βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση; Μήπως ο Ιβάνοβιτς θα δείχνει το video όλη την εβδομάδα, μην τυχόν και ξεχάσουν οι παίκτες του τι δεν έκαναν στην τελευταία πράξη; Ήδη έχει κλείσει φιλικά για τις ερχόμενες ημέρες (με Ρέθυμνο και Πανιώνιο) και σε αυτά αναμένεται να εμφανιστεί και ο Γκάνι Λαβάλ, ο οποίος αναμένεται στο "Ελ. Βενιζέλος" το Σάββατο 31/1 . Αλλά αυτό μικρή σημασία έχει, στην παρούσα φάση, καθώς δεν θα 'χει δικαίωμα συμμετοχής πριν τον β' γύρο του ΤΟΡ16. Πάμε στα... δικά μας. Εάν ο ΠΑΟ δεν διατηρήσει το 120% στο Βερολίνο, για το μεγαλύτερο δυνατό διάστημα, θα 'χει προβλήματα. Γιατί όταν μειώνεται η αυτοσυγκέντρωση, γίνονται πιο ορατά τα ελαττώματα και μια ομάδα ικανή, ξέρει να τα εκμεταλλεύεται. Κάτι που δεν θέλει ο Παναθηναϊκός.