Κατ' αρχάς, χρόνια καλά, με υγεία. Να έχετε κουράγιο να αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα και γερό στομάχι. Πάμε τώρα και στο θέμα μας. Θα χρησιμοποιήσω μια φράση που αφορά... το φύλο μου (τόσες φορές με στείλατε να πλύνω πιάτα), αλλά είναι γενικότερης χρήσης. Εν πάση περιπτώσει, το "στη βράση κολλάει το σίδερο" είναι αυτό που αντικατοπτρίζει την αλήθεια αυτού που συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου (27/12) στο ΣΕΦ.

Όπως ομολόγησε ο Βασίλης Σπανούλης, μετά το τέλος, το ματς αυτό δεν ήταν δίχως αύριο για τον Παναθηναϊκό. Ήταν για τον Ολυμπιακό, καθώς σε ενδεχόμενη ήττα θα απομακρυνόταν πολύ από το στόχο της πρωτιάς, στην κανονική περίοδο. Που μεταξύ μας, μέσα στα χρόνια έχει αποδειχθεί ότι... δεν σημαίνει και πολλά. Αλλά να μη φεύγουμε από το θέμα μας. Οι "πράσινοι" επί της ουσίας, έχασαν ένα παιχνίδι, όχι όμως, κάτι περισσότερο. Θα μου πείτε "ναι, αλλά πάντα το ντέρμπι των "αιωνίων" έχει ιδιαίτερη βαρύτητα". Θα σας απαντήσω ότι έχει δίκιο. Παρ' όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη βράση κολλάει το σίδερο. Ουδείς θα θυμάται αυτό το αποτέλεσμα, αν στο τέλος της σεζόν η πλάστιγγα γείρει από την άλλη μεριά. Όλοι θα το ανακαλέσουν στη μνήμη τους, αν μείνει εκεί που είναι τώρα.

Μια δεύτερη έκφανση του "στη βράση κολλάει το σίδερο" είναι ότι όταν ο ΠΑΟ πήρε το προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, δεν ήταν σε θέση να το διατηρήσει, γιατί έκανε τις χειρότερες δυνατές επιλογές. Δεν ήταν συνεπής στον εαυτό του. Βέβαια, αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά σε όσα έγιναν στην τρίτη περίοδο. Σε αυτή που ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είπε ότι "δεν παίξαμε μπάσκετ", γιατί ο Σλότερ ήταν στον πάγκο και έπρεπε να βρεθεί άλλος τρόπος για να μπει η μπάλα στο καλάθι. Δεν κατέστη δυνατό -όπως δεν έγινε πραγματικότητα η... αναχαίτιση των αντιπάλων. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό. Ήταν η τέταρτη, όσες και οι διαδοχικές ήττες της ομάδας. Και για αυτό το πρόβλημα, πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα. Διότι τώρα μπαίνουμε στο καλύτερο κομμάτι της σεζόν. Αυτό που κρίνει πράγματα. Και τέτοιες ολιγωρίες όχι απλά δεν επιτρέπονται, αλλά είναι και καταδικαστέες.

Μέχρι πριν ένα μήνα, ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να φτάσει σε ένα σημείο που οι παίκτες του είχαν διάρκεια στο παιχνίδι τους και με αρχή την άμυνα, έκαναν τη ζωή τους πιο εύκολη στην επίθεση. Επίσης, ήταν μετρημένοι στα λάθη, ενώ είχαν για go to guy τον Εστέμπαν Μπατίστα. Τον τελευταίο μήνα δεν συμβαίνει αυτό. Μετά τον τραυματισμό του, ο Ουρουγουανός δεν κατάφερε να είναι όπως ήταν. Και αυτό στοιχίζει. Ο ΠΑΟ έχασε ένα από τα βασικά σημεία αναφοράς που είχε. Ο Διαμαντίδης έχασε τον συνέταιρο στο... έγκλημα (θα χρειαζόταν ένας άλλος roller που ακόμα δεν έχει βρεθεί) και κάπως έτσι όλοι έπρεπε να αναζητήσουν άλλους τρόπους επιθετικής έκφρασης, χωρίς παιχνίδι κάτω από το καλάθι.

Ο Μαυροκεφαλίδης έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα (κυρίως σουτ από μέση απόσταση), αλλά όχι ό,τι πρόσφερε ο Μπατίστα -με τελειώματα κοντά στο καλάθι. Μια τέτοια περίπτωση ήταν το σουτ που πήρε ο διεθνής σέντερ ενώ το σκορ ήταν 74-70 και αστόχησε. Επίσης, θα βοηθούσε ενδεχομένως να πάει πιο πολύ στις επαφές. Δεν πήγε. Πάντα βέβαια, υπάρχει το αύριο.

Ο Ολυμπιακός έδειξε στους επικείμενους αντιπάλους των πρωταθλητών Ελλάδας πως η δουλειά τους μπορεί να γίνει πιο απλή, αν ο Διαμαντίδης απομονωθεί από τους συμπαίκτες του. Αν υποχρεωθεί να πάει στο ένας με έναν, για το οποίο χρειάζεται ενέργεια και φρέσκα πόδια. Ειρήσθω εν παρόδω, στο ΣΕΦ ο αρχηγός του Παναθηναϊκού κυνηγούσε και τον Σπανούλη. Άρα η ενέργεια έγινε από ένα σημείο κι έπειτα, άγνωστη λέξη. Στα θετικά είναι ότι ο Νέλσον πήρε περισσότερα λεπτά στο παρκέ και άρα έκανε ένα ακόμα βήμα, στο να βρει ρυθμό, ανάσες και να γίνει αυτό για το οποίο προοριζόταν, απ' όταν υπέγραψε με τους "πράσινους".

Για να μην σας κουράζω άλλο, θα σας πω ότι τώρα είναι που ο Παναθηναϊκός θα διαπιστώσει αν κολλάει το σίδερο ή όχι. Στο ΤΟΡ16. Που είναι μαραθώνιος. Όχι σπριντ. Βέβαια, για περισσότερους από έναν λόγους (και δη αυτόν που λέγεται ψυχολογία), ο ΠΑΟ θα πρέπει να επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις, σε αυτές που τον οδήγησαν στο ΤΟΡ16 το συντομότερο. Δηλαδή, τι το συντομότερο; Στις 30/12, στην πρεμιέρα με τη Μακάμπι, όπου δύσκολα οι Μπατίστα, Φώτσης, Μπλουμς και Παππάς θα 'χουν όλοι μαζί 11 πόντους. Δικά τους είναι τα γένια και τα χτένια. Έχουν αποδείξει πως μπορούν να κάνουν καλύτερα πράγματα. Είναι ώρα να τα θυμηθούν.