Τα στερνά φέρνουν τα πρώτα

Κάποιοι πέτυχαν, άλλοι απέτυχαν. Oυδείς απήλαυσε αυτό που λέγεται "ηρεμία ψυχής" από την αρχή έως το τέλος. Αν συνέβαινε αυτό, προφανώς και κάτι θα πήγαινε λάθος.

Σαφέστατα και η γνώμη σας μετράει, οπότε αισθανθείτε άνετα να γράψετε ποιο ήταν το γεγονός που εσείς ξεχωρίσατε από τη φετινή Euroleague. Ενδεχομένως να μην ήταν γεγονός και να ήταν παίκτης ή μια αγωνιστική συμπεριφορά ή οτιδήποτε άλλο.

Πριν ωστόσο, φτάσετε στο σημείο να γράψετε κάτι, απλά να διευκρινίσω μια φράση που αναφέρατε όλη (μα όλη) τη σεζόν: το "σας αρέσει, δεν σας αρέσει, ο Παναθηναϊκός έχει το καλύτερο ρόστερ". Η μαύρη -μην πάει ο νους σας στο ρατσισμό- αλήθεια είναι ότι όπως κοιτούσε κάποιος τη σύνθεση των "πρασίνων" (τα ονόματα σε κάθε θέση -με ό,τι κουβαλούσαν αυτά) δεν βρίσκατε εύκολα κενά. Ότι κάτι λείπει. Συν τοις άλλοις, η παρουσία του Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο (του κόουτς που είχε το θάρρος -μαζί με πολλά άλλα- να οδηγήσει τον ΠΑΟ, την επ αύριο της αποχώρησης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, για να δείξει το δρόμο για το κύπελλο και το πρωτάθλημα -με "σκούπισμα"-, πριν ξαναπάρει το κύπελλο), διασφάλιζε πως δεν αποφευχθούν ατυχή συμβάντα. Από αυτά που διαταράσσουν την εσωτερική γαλήνη μιας ομάδας.

Ατυχώς, δεν γνώριζα πως θα πέσει περονόσπορος, ούτε ότι αυτό το γεγονός θα γεννούσε άλλες ανάγκες (όπως το να αλλάξουν θέσεις και ρόλους παιδιά όπως ο Παππάς και ο Γιάνκοβιτς), μηδέ πως τα χρόνια θα είχαν αλλάξει τον τρόπο που αγωνίζονταν κάποιοι παίκτες. Δεν χρειάζομαι δικαιολογίες -γιατί στο τέλος της ημέρας δεν νομίζω ότι τις χρωστώ. Θυμίζω τι έγινε. Στο δια ταύτα, η εκτίμηση ήταν λάθος -κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Είμαστε ΟΚ; Ας συνεχίσω λοιπόν, με το τι μάθαμε κατά τη φετινή σεζόν, όταν οι "πράσινοι" άλλαξαν προπονητή (ο Αλβέρτης ανταποκρίθηκε στην πρόκληση), για να αλλάξει στιλ -να ανεβάσει ταχύτητα, διατηρώντας όσα είχε μάθει στην άμυνα. Αν στα πλέι οφ είχε και βοήθεια από όλους, ενδεχομένως να έφτανε και στο Μιλάνο. Δεν είχε, αλλά δεν το λέτε και παράλογο -δεδομένων των συνθηκών.

Ο "χάρη του κάνουν" Πασκουάλ και ο "αδιάφορος" Λάσο

Όπως είπε πολύ εύστοχα ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο "αυτό που κάνουμε, δεν είναι εύκολο" και όσο και αν κάποιοι επιμένουν να θεωρούν περιττή την παρουσία του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, βρείτε μου άλλον προπονητή που στα 35 του κλήθηκε να αναλάβει έναν οργανισμό, τέτοιου επιπέδου και να 'χει διακρίσεις, μαζί και διάρκεια, όπως και την εμπιστοσύνη των παικτών του -τύπου La Bomba. Η "Μπάρτσα" είχε πάλι, τα θέματα της, αλλά στο ΤΟΡ16 το βρήκε τον τρόπο να θυμίσει... από τι είναι φτιαγμένη και να προκριθεί (αήττητη) στο Final Four (μετά την πρόκριση, ήλθαν κάτι ήττες). Και επειδή συνήθως μαγειρεύεις, πριν πεινάσεις, οι πληροφορίες θέλουν τον Τ ζάστιν Ντόλμαν (ηγέτη της Βαλένθια -πρωταθλήτριας στο Eurocup) να έχει ήδη συμφωνήσει με τους "μπλαουγκράνα".

Πόσοι δεν σκεφτήκατε ότι με εσάς στον πάγκο, η Ρεάλ και πάλι θα έπαιζε όπως παίζει; Σκεφτήκατε μήπως και πόσο εύκολο είναι να διαχειρίζεσαι τύπους όπως ο Ρούντι Φερνάντεθ ή όλα τα άλλα παιδιά που σε άλλες ομάδες θα έπαιζαν τουλάχιστον 20', ενώ στη "βασίλισσα" πρέπει να βολεύονται όλοι; Μάθετε και ότι ο Λάσο έχει δημιουργήσει επιθετικά συστήματα που τα έχουν "κλέψει" ουκ ολίγοι συνάδελφοί του.

Ο "απολυμένος" Μπλατ που έγινε φιναλίστ

Το 4-5 της Μακάμπι, σε εννέα αγωνιστικές της ισραηλινής λίγκας ήταν ό,τι χειρότερη είχε να επιδείξει, στην ιστορία της. Τότε ήταν που κάποιοι εκ των μετόχων ζήτησαν την απόλυση του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο Σιμόν Μιζράχι... έβαλε πλάτη και ο Αμερικανοϊσραηλινός κόουτς έμεινε εκεί που ήταν. Και μετά, και μετά; Τερμάτισε στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος και πήγε στο Final Four του Μιλάνου. Πώς; Με ηγέτη τον παίκτη που ο Μπλατ ήθελε να διώξει, στην αρχή του χρόνου: τον Άλεξ Τάιους. Εκεί που είχε χαράξει πορεία για τον Ολυμπιακό (ή τουλάχιστον έτσι γράφουν οι Ισραηλινοί) έκανε αναστροφή και έμεινε στο Τελ Αβίβ, για να ηγηθεί της πορείας και να καλύψει επάξια το κενό του τραυματία Σον Τζέιμς.

Από "άχρηστος" ο Τεόντοσιτς έγινε "αναγκαίος"

Πριν καν αρχίσει η σεζόν, είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία πως θα ήταν η τελευταία του Έτορε Μεσίνα στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ (παρ' ό,τι το συμβόλαιο του λήγει το 2015). Πείτε μου, όμως τι θα γινόταν αν ο Ιταλός ήταν κόουτς ελληνικής ομάδας με μπάτζετ 40 εκάτ. δολ. και αν δεν χρησιμοποιούσε παίκτη που είχε αγοράσει στην καθόλου προνομιακή τιμή των 2.5 εκάτ. δολ. (βλ. Πάργκο). Ο κακός χαμός. Τι έγινε στη Μόσχα; Τίποτα, με τις φήμες που ήθελαν τον Μεσίνα να τα έχει με τους Σέρβους (Τεόντοσιτς, Κρστιτς, Μίτσοφ) από το Final Four του Λονδίνου να μένουν πάντα φήμες. Παρεμπιπτόντως, ο Τεόντοσιτς που κυκλοφορούσε ως... πεταμένα λεφτά (μια ματιά στο Twitter θα σας πείσει για την εκτίμηση που δεν απολαμβάνει), στη σειρά των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό, εξελίχθηκε σε ηγέτη των Ρώσων. Πώς; Πάντα ο καλύτερος παίκτης είναι αυτός που δεν παίζει. Βοήθησε και το γεγονός ότι ο Μεσίνα είχε έναν μόνο πόιντ γκαρντ: τον Άαρον Τζάκσον που την ώρα της κρίσης, τον κάθιζε στον πάγκο.

Τον Οκτώβρη γελούσαν με τον Αταμάν

Πριν κοπεί η κορδέλα των εγκαινίων, στη φετινή Euroleague, ζητήσαμε από εκπροσώπους όλης της Ευρώπης να μας πουν τα προγνωστικά τους. Όχι, δείτε αν υπάρχει πουθενά η Γαλατασαράι. Η συντριπτική πλειοψηφία "έβλεπε" πως η Φενέρμπαχτσε θα είναι στο Final Four. Φυσικά, λόγω του Ομπράντοβιτς. Ο Εργκίν Αταμάν ( ένας πραγματικός θρύλος) φερόταν να 'χει εκνευριστεί τα μάλα με τα όσα συνόδευαν την άφιξη του "Ζοτς" στην τουρκική λίγκα, για τη Φενέρμπαχτσε. Τόσο που κάποια στιγμή δήλωσε "θα δείτε ότι στα πλέι οφ θα παίξω εγώ". Τι έγινε; Δικαιώθηκε, μολονότι στην αρχή της χρονιάς "έχασε" τρεις βασικούς παίκτες για όλη τη σεζόν, ενώ αρκετοί άλλοι είχαν επίσης προβλήματα που δεν του επέτρεπαν να κάνει δουλειά. Άλλοι κόουτς ενδεχομένως να πάθαιναν εγκεφαλικό. Όχι αυτός. Είναι πιο cool τύπος.

Η δεύτερη ευκαιρία του Ομπράντοβιτς

Η Φενέρ τώρα, είχε τα θέματα της που άπαντες πίστευαν πως θα λυθούν με τον καιρό -γιατί δεν γινόταν να μη τα λύσει ο "Ζοτς" ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν όλοι. Τι διαπιστώθηκε στην πράξη; Πώς όσο περνούσαν οι μήνες, τα προβλήματα γίνονταν περισσότερα. Η Φενέρμπαχτσε δεν έγινε ποτέ "ομάδα του Ομπράντοβιτς", δεν απέκτησε ποτέ την υπογραφή του ή το στιλ του. Το κερασάκι στην τούρτα του αποκλεισμού ήταν ο διάρκειας έξι λεπτών τσακωμός με τον Χουάν Κάρλος Αρτεάγκα, στον αποκλεισμό από την Αρμάνι, με τον Ισπανό ρεφ να διαγράφεται από τις λίστες της Εuroleague. Οι διοικούντες στήριξαν απόλυτα τον Σέρβο που αυτό το καλοκαίρι θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει όλους τους παίκτες και άρα να φτιάξει όπως θέλει την ομάδα του. Και αν η πρώτη σεζόν ήταν αναγνωριστική, στη δεύτερη οι της Φενέρ θα περιμένουν την ευρωπαϊκή διάκριση. Πάντως, φέτος αν μη τι άλλο οι γείτονες κατάλαβαν λίγα πράγματα για το τι εστί Ομπράντοβιτς, όταν έστειλε τον Μπιέλιτσα στα αποδυτήρια και τον Πρέλντζιτς σπίτι του, ενώ πλήθος φορών κάλεσε τους παίκτες του για προπόνηση, πουρνό, πουρνό.

Ίβκοβιτς, η τελευταία ευκαιρία

Η Αναντολού Εφές έκρινε (προς τα τέλη του Δεκέμβρη) ότι ο Οκτάι Μαχμουτί δεν οδηγούσε ιδανικά το... καράβι (αξίας και πάλι, 25 εκάτ. δολ.) και προχώρησε στη λύση της συνεργασίας, για να εμφανιστεί στον πάγκο ο Βαγγέλης Αγγέλου, ως... προπομπός (βάσει των πληροφοριών που ακόμα δεν έχουν επιβεβαιωθεί -αλλά θα γίνει και αυτό) του Ντούσαν Ιβκοβιτς. Τι έγινε τελικά; Η Εφές αποκλείστηκε πάλι στο ΤΟΡ16, ενώ και στην τουρκική λίγκα δεν έκανε ακριβώς θραύση. Το πλάνο έχει ως εξής: ο "Ντούντα" είναι η τελευταία ευκαιρία της ομάδας που ανήκει σε επιχείρηση (εκ των πλουσιότερων της χώρας μεν, χωρίς φιλάθλους δε) για διάκριση. Αλλιώς θα ενωθεί με την Καρσίγιακα ή την Μπεσίκτας.

Ο... άλλος Μπογκντάνοβιτς

Πριν τη σεζόν 2013-2014, ο Μπογκντάνοβιτς που ήταν γνωστός, ήταν ο Μπόγιαν. Της Φενέρμπαχτσε. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς και ιδιαίτερα μετά τον τραυματισμό του βασικού πόιντ γκαρντ της Παρτίζαν, Λεό Βέστερμαν, μάθαμε και έναν άλλον. Σέρβο. Τον Μπόγκνταν. Όχι μόνο έκανε ένα βήμα μπροστά, για να καλύψει το τεράστιο κενό του Γάλλου, άλλαξε και θέση και από "δυάρι" έγινε "combo guard" και τώρα ο Rising Star έχει χαράξει πορεία για ΝΒΑ. Λέει πως αν δεν πάει εκεί, θα μείνει στην Παρτίζαν. Που ειρήσθω εν παρόδω, δεν προκρίθηκε για την επόμενη Euroleague. Οπότε, αν δεν πάρει wild card μπορείτε να περιμένετε πως θα παίξει κάπου αλλού -για το σωστό αντίτιμο που θα σώσει την ομάδα. Σημειωτέον, ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς θα μείνει, από ό,τι φαίνεται, στη Φενέρ -όχι, δεν θα πάει στο ΝΒΑ, προτιμά να μείνει στην Κωνσταντινούπολη και να συνεχίσει να τιμά τον βαλκανικό τρόπο ζωής.

Σκαριόλο, ο επιτυχημένος (;)

Κυνηγημένος δεν έφυγε από την Αρμάνι. Κάθε άλλο. Εξάντλησε το διετές (παχυλό) συμβόλαιο του και μετά είπε το "ciao", ο Σέρτζιο Σκαριόλο για να βρει δουλειά αμέσως στη Λαμποράλ Κούτσα, όπου το πρώτο δίμηνο κουράστηκε να μετρά τραυματισμούς (με αποκορύφωμα το ματς της Κύπρου, εναντίον του ΠΑΟ, όπου είχε μόλις επτά παίκτες υγιείς). Κουτσά στραβά προκρίθηκε στο ΤΟΡ16, για να γίνει η μόνη ομάδα που είχε 4 νίκες, εκ των οποίων οι τρεις ήταν εκτός έδρας (στο ΟΑΚΑ, στην Κωνσταντινούπολη επί της Εφές και στο Palau επί της Μπαρτσελόνα) και μια εντός επί της Φενέρμπαχτσε. Η αλήθεια είναι ότι είχε αργήσει λίγο. Όπως αλήθεια είναι ότι με τη νίκη επί των "πρασίνων", ο Ιταλός "έσωσε" τη χρονιά -οι πληροφορίες ανέφεραν πως θα αποχωρούσε σε περίπτωση ήττας.

Ντάνστον, το διαμάντι

Όποιος ψάχνει, βρίσκει και ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει τον Μπράιαντ Ντάνστον, ο οποίος ως ρούκι στη Euroleague αναδείχθηκε "καλύτερος αμυντικός". Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν μια ιδιαίτερη σεζόν, που εν πολλοίς κρίθηκε στους τραυματισμούς τριών starters, στο κρισιμότερο σημείο του ΤΟΡ16 -εκ των οποίων ο ένας ήταν ο απόλυτος ηγέτης, Βασίλης Σπανούλης. Είχαν και μια αστοχία, στη φροντ λάιν (Μπέγκιτς) που τους υποχρέωσε να φάνε... ξαναζεσταμένο φαγητό (ο Σερμαντίνι θα μπορούσε να 'χει μείνει από πέρυσι, αλλά πετάχτηκε μέχρι την Ισπανία, για να ξαναγυρίσει). Παρ' όλα αυτά, έφτασαν στα πέντε ματς τη Ρεάλ που για κάποιο διεστραμμένο λόγο πίστεψε ότι αν απέκλειε τους Πειραιώτες σε σειρά πλέι οφ, θα έπαιρνε το αίμα της πίσω για τον περυσινό τελικό. Λάθος. Ρεφάρεις απώλεια τίτλου, μόνο με τίτλο.

Κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες

Όταν η Ναντέρ νίκησε την Μπαρτσελόνα, στο Palau Braugrana, μάθαμε ότι ο Πασκάιλ Ντοναντιέ (κόουτς των Γάλλων) είναι ο γιος του προέδρου του οργανισμού, Ζαν Ντοναντιέ. Δεν είναι όμως, και βύσμα. Η συμμετοχή της Στρασμπούρ έγινε το σκαλοπάτι του Αλεξίς Αζινσά να επιστρέψει στο ΝΒΑ.

Η Λοκομοτίβ Κουμπάν έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία, που σε οκτώ ματς, το αποτέλεσμα κρίθηκε στο τελευταίο σουτ. Είναι και η μόνη που κέρδισε back to back αγώνες, με σουτ στην εκπνοή (επί του Παναθηναϊκού, στην 4η αγωνιστική της κανονικής περιόδου και επί της Λαμποράλ Κούτσα, στην 5η).

Η Ζάλγκιρις έκανε 10 τους προπονητές που 'χει αλλάξει από το 2006 έως και φέτος, προκοπή ωστόσο, δεν είδε. Από τον Δεκέμβριο είχε αποκαλυφθεί το πρόβλημα που είχε η Σιένα με τον Φερντινάντο Μινούτσι και την απειλή... της ζωής της, το οποίο κορυφώθηκε με τη σύλληψη του πρώην αφεντικού και την "τρύπα" των 23 εκάτ. ευρώ.

Η Αρμάνι κατάφερε να χωρέσει στο ίδιο ρόστερ, παιδιά όπως είναι ο Λάνγκφορντ και ο Χάκετ (πρώτα βιολιά, πριν συναντηθούν) και έφτασε πολύ κοντά στο όνειρο (της πρόκρισης στο Final Four), αλλά... ας όψεται το know how της Μακάμπι. Σε αυτά που μάθαμε είναι και ότι ο πρώτος σκόρερ της φετινής Euroleague, στο εξής θα είναι Τούρκος.

Άντε, και του χρόνου.