Να με συμπαθάς που θα χρησιμοποιήσω μια από τις φράσεις που σιχαίνομαι περισσότερο, αλλά σου τα έλεγα. Είχες ενθουσιαστεί με τη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε και τις πέντε σερί νίκες στη Euroleague, σωστά; Και σου έλεγα, περίμενε να δεις τι θα κάνει στο Βελιγράδι, αλλά και στο εντός έδρας ματς με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν για να το σιγουρέψεις. Δεν με άκουσες. Τώρα προφανώς και αναγνωρίζεις ότι για να τακτοποιηθεί η όποια παθογένεια, χρειάζεται χρόνος. Αυτή του Παναθηναϊκού που τον είχες δει να "χάνεται" (γιατί ρέμβαζε) σε τουλάχιστον μια από τις περιόδους των ματς που έδινε πριν τις ενισχύσεις, επέστρεψε. Μαζί της, επέστρεψε και η αδυναμία σκοραρίσματος από τα 6.75. Ένα πρόβλημα που αναζητά μήνες λύση. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι το παιχνίδι δεν χάθηκε στο τέλος. Χάθηκε στο 25-11 της τρίτης περιόδου. Μετά, άρχισε το ανηλεές κυνηγητό που θα μπορούσε και να καταλήξει κάπου. Αλλά δεν κατέληξε.

Στην παρουσίαση, ο Ουίλιαμς κουνούσε το κεφάλι του ρυθμικά, στο ρυθμό αυτού που τραγουδούσαν οι φίλαθλοι του Ερυθρού Αστέρα. Προφανώς, τον συνεπήρε ο ρυθμός. Σε βαθμό που δεν συντονίστηκε με τις εξελίξεις του ματς από την αρχή -όπως συνέβαινε συνήθως. Στα πρώτα 3.40'' του αγώνα οι μεν γηπεδούχοι είχαν κάνει 3 λάθη, οι δε "πράσινοι" 5. Το σκορ ήταν 4-2, με τον Γκιστ να έχει μόλις σκοράρει τους πρώτους πόντους της παρέας του. Με alley oop, από ασίστ του Καλάθη.

Η είσοδος του Ραντούλιτσα έκανε λίγο πιο εύκολη την επίθεση. Του τύπου του σερί 10-0 που "έτρεξε" η παρέα του, έως το 6-12 (6.40), με ένα άλλο κάρφωμα του Γκιστ. Αυτή τη φορά από ασίστ του Διαμαντίδη. Ακολούθησε τρίποντο... ιστορικής σημασίας του Μίλερ. Το ιστορικό του πράγματος είχε να κάνει με το γεγονός ότι έως το 15.54'' ήταν το μόνο που είχε μπει στο ματς. Έως τότε, οι μεν είχαν 1/7 και οι δε 0/13. Θες να σου πω και κάτι παραπάνω για να καταλάβεις πως το τρίποντο ήταν και πάλι πρόβλημα;

Αν δεν ήταν, η ζωή του Παναθηναϊκού θα 'χε γίνει ξεκάθαρα πιο απλή. Το +9 που είχε ως μέγιστη τιμή η διαφορά θα είχε φτάσει σε διψήφια επίπεδα και γενικότερα θα 'χε ανοίξει το γήπεδο, θα 'χαν απλοποιηθεί κάποιες καταστάσεις. Αλλά και οι δύο είχαν αμυντικό προσανατολισμό, με αυτόν των "πρασίνων" να είναι πιο επιτυχημένος, αν σκεφτείς ότι οι Σέρβοι έμειναν χωρίς εντός πεδιάς για 5.54''.

Το παρέσυρε ο Σάβος -πες τον και Δούναβη

Όταν τώρα, ο Ραντούλιτσα έκανε ένα βλακώδες φάουλ στο 12.10'', τα λαμπάκια στον πίνακα έγιναν τρία και εύλογα αποσύρθηκε -για να τον συνοδεύσουν οι φωνές του Τζόρτζεβιτς όπως κατευθυνόταν στον πάγκο. Ο "Σάλε" πήγε στην αμέσως επόμενη επιλογή: τον Κούζμιτς. Όταν τον είδε να μην αξιοποιεί το... χώρο του κάτω από το καλάθι, σήκωσε τον Χάντερ (15.54''), ο οποίος αν μη τι άλλο σε αυτήν την πρώτη συμμετοχή ήταν θετικός. Μέσα στις φάσεις.

Μαζί του μπήκε (ξανά) και ο Ουίλιαμς και αυτή τη φορά τις πήρε τις πρωτοβουλίες του, αλλά πάλι απείχε πολύ από αυτό που μας είχε συνηθίσει. Όπως απείχε και ο Καλάθης (είχε μόλις 2 π. με 1/5 διπ., 0/3 τριπ. έως το 30'), αλλά και μόλις 2 ασίστ με 2 κλεψ.), αλλά και ο Χέινς -μπήκε, έκανε δυο σερί λάθη και βγήκε- με τον Φελντέιν -επιστρατεύτηκε για το σκορ από την περιφέρεια, αλλά δεν το έδωσε. Γενικά, τίποτα δεν πήγαινε καλά.

Οι γηπεδούχοι είχαν βρει τις άκρες τους, με τον Κίνσεϊ να αναλαμβάνει χρέη ηγέτη στα έμπροσθεν και να παρασύρει τους άλλους στο επί μέρους 12-1 όχι μόνο εξαφάνισαν τη διαφορά, αλλά πήραν και προβάδισμα τεσσάρων πόντων (34-32, 22.50). Το χειρότερο βέβαια, ήταν πως είχαν επιβάλει το -γρήγορο- ρυθμό τους και δη από το τρίποντο. Ο Κίνσεϊ είχε εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα, με 8 πόντους στην τρίτη περίοδο έως το σημείο που έπεσε πάνω στον Ραντούλιτσα -σε σκριν- και αποχώρησε με έντονο πόνο στο στομάχι. Χρειάστηκε κάποια λεπτά για να συνέλθει. Αρκούσαν για να κάνει την ανατροπή ο ΠΑΟ.

Το τάιμ άουτ που... ξεχάστηκε

Για κάποιο διεστραμμένο λόγο, εν τω μεταξύ, ενόσω ο Ερυθρός Αστέρας έκανε ό,τι ήθελε (βλ. 15-4 έως το 43-35), χωρίς ο ΠΑΟ να κάνει κάτι για να του "χαλάσει" τον οίστρο, ο Τζόρτζεβιτς δεν πήρε τάιμ άουτ. Έκανε και ο Γκιστ το τέταρτο φάουλ, ένα λεπτό μετά το τρίτο -σε βοήθεια-, με το επί μέρους σκορ να φτάνει στο 23-9, όταν ο Γκούντουριτς διαμόρφωσε το 51-40. Ναι. Το 51-40. Βοήθησε η αλλαγή πλεύσης και η προτίμηση στα δίποντα (9/11 στην εν λόγω περίοδο, έναντι των 3/8 του ΠΑΟ), γιατί του έβγαιναν από τις καλές άμυνες -που συνδυάστηκαν με την ολιγωρία των αντιπάλων του στα μετόπισθεν.

Να στο πω πιο απλά; Ο Παναθηναϊκός έχασε κάθε έννοια προσανατολισμού και πλάνου στην τρίτη πράξη του 25-11. Έκανε 5 λάθη, όταν οι Σέρβοι περιορίστηκαν στα 2, μετά τα 8 της πρώτης περιόδου και τα 5 της δεύτερης), έχασε και όλες τις μάχες. Με πρώτη τα ριμπάουντ (7-2 vs. 3-0).

Το δώρο επιστροφής του Ουίλιαμς

Είχε μείνει ένα δεκάλεπτο, με τους "πράσινους" να 'χουν δυο επιλογές. Ή να παραδοθούν ή να καταθέσουν την ενέργεια... που "κράτησαν" στο πρώτο μισό του β' ημιχρόνου. Ο "Σάλε" επέλεξε για αρχή ένα κοντό σχήμα και τους είδε όλους να θέλουν να ρεφάρουν από το ξεκίνημα -με εφαλτήριο την άμυνα. Βέβαια, κάποιος θα έπρεπε να κάνει ένα βήμα μπροστά στο άλλο άκρο. Ο Καλάθης έδειξε να 'χει αυτήν τη διάθεση, όπως και ο Ουίλιαμς των έντεκα πόντων από το 55-42 (30.18'') έως το 55-55 (5.57 για το τέλος). Αυτό που σας λείπει, το έδωσε ο Καλάθης. Ο Αμερικανός αρχικά έκανε copy paste φάσεις (κυρίως αφορούσαν πρωτοβουλίες) και κάθε φορά έβγαζε κάτι, όπως έβγαζε και από το τέλμα την παρέα του.

Δεν ήταν άριστος (άλλωστε ποιος ήταν;). Συνέχισε να κάνει λαθάκια στην άμυνα, αλλά τουλάχιστον είχε δώσει στον Παναθηναϊκό κάτι που του έλειπε από την πρώτη περίοδο: πόντους. Ο Γκιστ είχε επιστρέψει και έγινε η καλύτερη εκδοχή του, για αυτό το βράδυ -ενδεχομένως και γιατί δύσκολα θα μπορούσε να γίνει κάτι χειρότερο. Το 16ο λάθος των "πρασίνων" ήταν σε πάσα του Διαμαντίδη, στο 37.20'' και αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι αυτή δεν ήταν ώρα για λάθη. Ο Μίλερ πήγε στις βολές και τις έβαλε, με τον ΠΑΟ να κυνηγά ξανά. Και τον "Σάλε" να κάνει πολλές διαδοχικές αλλαγές, ξανά. Στο μεσοδιάστημα βέβαια, οι Σέρβοι είχαν "τακτοποιήσει" τον Ουίλιαμς (με δυο παίκτες πάνω του) και ως εκ τούτου πάλι υπήρχε θέμα με το σκοράρισμα.

Ο Ράντονιτς επέλεξε το φάουλ

Ο Γκιστ δεν έδωσε τη λύση με τρίποντο, υπό πίεση. Έδωσε ωστόσο, ο Κίνσεϊ λύση στη δική του ομάδα και απομακρύνθηκε εκ νέου ο Ερυθρός Αστέρας (63-57), στα 1.18 πριν τη λήξη, για να ακολουθήσει νέο λάθος σε πάσα. Αυτή τη φορά από τον Ουίλιαμς. Κάπου εκεί, το παιχνίδι θα έπρεπε να 'χει τελειώσει. Δεν τελείωσε γιατί ο ίδιος παίκτης "έβγαλε" την πιο σημαντική άμυνα του ματς, πριν κάνει 14 τους πόντους του στην περίοδο και μειώσει στον πόντο (64-63, 27.3''). Μετά θυσιάστηκε για την ομάδα (με το πέμπτο φάουλ), ο Ντάγκουμπιτς ευστόχησε στις βολές, με τον Ράντονιτς να διατάζει να γίνει φάουλ (μάλλον είδε τα ματς της Πέμπτης) και τον Καλάθη να ευστοχεί στη μια προσπάθεια. Έμεναν 21'' και πάλι δεν είχε χαθεί κάτι. Χάθηκε στο φάουλ που έκανε ο Διαμαντίδης στον Μίτσιτς και δεν δόθηκε, με την μπάλα να καταλήγει στον Μίλερ και από τα χέρια του στο καλάθι.