Το δίκαιο, να λέγεται

Όσοι εξεπλάγησαν με την απόφαση του ΑΣΕΑΔ ( που δικαίωσε τον Παναθηναϊκό, στη διαμάχη με τον Ολυμπιακό για τον προημιτελικό Κυπέλλου ), προφανώς δεν θα είχαν παρατηρήσει πως ήταν το μόνο... περιστατικό που αφορούσε το Κύπελλο, ομάδες της Α1... και τον κανονισμό της ΕΟΚ. Όλες οι άλλες (της πλούσιας ομολογουμένως, λίστας) είχαν κριθεί με το πειθαρχικό δίκαιο του ΕΣΑΚΕ. Η ζωή ωστόσο, προχωρά. Ας προχωρήσουμε και εμείς.

Το βράδυ που "αποκαταστάθηκε η νομιμότητα", όπως δήλωσε ο νομικός εκπρόσωπος της "πράσινης" ΚΑΕ, Μιχάλης Δημητρακόπουλος, προέκυψε και ένα ακόμα αίσθημα δικαίου. Όταν ο Ερυθρός Αστέρας βρέθηκε να απειλεί τον ΠΑΟ, με την πρώτη εντός έδρας ήττα στο ΤΟΡ16, εμφανίστηκε εκ νέου στο προσκήνιο ο Τζέιμς Γκιστ, ο τύπος που ήταν το άπαν στο 26-6 της πρώτης περιόδου, για να... τελειώσει τη δουλειά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πιο ξεκάθαρος προσανατολισμός, από αυτόν που είχαν οι "πράσινοι" στην πρώτη περίοδο, δεν υπήρχε. Έπρεπε να προσέξουν τον Μαριάνοβιτς, τον Μαριάνοβιτς... και τον Μαριάνοβιτς. Αν το έκαναν; Ναι το έκαναν. Μια χαρά. Έκοψαν κάθε πάσα προς το μέρος του (με άμυνα έμπροσθεν του). Όταν τώρα, έφτανε η μπάλα στα χέρια του, "έκλειναν" μέσα στη ρακέτα και ρίσκαραν τα τρίποντα (οι Σέρβοι είχαν 0/8 στο πρώτο δεκάλεπτο). Τώρα, όταν η μπάλα ήταν στον αέρα προς διεκδίκηση, ο Μπατίστα έπεφτε πάνω του και υποχρέωνε τα γκαρντ να κινηθούν για το ριμπάουντ. Το αποτέλεσμα αυτού, ήταν το 26-6 της πρώτης περιόδου. Βέβαια, μια (μεγάλη) σημασία, είχε η εξαιρετική απόδοση του Γκιστ, σε άμυνα και επίθεση. Σε αυτό το διάστημα, είχε 9 πόντους (όσους και ο Σλότερ), μαζί με τα 5 κλεψίματα, από τα 7 της παρέας του.

Ο Ράντονιτς δεν είχε και πολλά να χάσει, οπότε έδωσε στον Τσίρμπες την θέση "5". Και είδαν όλοι το φως, σε συνδυασμό με την άμυνα ζώνης που δεν έσπασε ο ΠΑΟ, με τον παραδοσιακό τρόπο (0/6, στη β' περίοδο). Το 17-4 των Σέρβων, στο ξεκίνημα του β' δεκαλέπτου ήταν αποτέλεσμα όλων αυτών, μαζί και του ελέγχου των ριμπάουντ για τον Ερυθρό Αστέρα που δεν υπέπεσε σε λάθος έως το 37-29 του ημιχρόνου.

Ο Μαριάνοβιτς θα επέστρεφε στην τρίτη πράξη, για να δώσει ρεσιτάλ (διότι και η ενέργεια εκείνων που τον φρουρούσαν δεν ήταν ανεξάντλητη). Για την ακρίβεια, έδωσε 7/7 διπ. έως το 50-48 (28.17'') ή για να είμαστε πιο ακριβείς, καρφώματα, ενώ ό,τι δεν έβαζε αυτός, το έβαζε ο Μίτροβιτς. Όσο για τα ριμπάουντ, οι μεν είχαν 13-8 και οι δε 22-14 μέχρι το 52-51 του 30'. Αν προτιμάτε, στην τρίτη περίοδο ο ΠΑΟ είχε 1-2 "σκουπίδια" και ο Ερυθρός 7-6. Μάλλον λοιπόν, δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω επ' αυτού. Ενδεχομένως, μόνο ότι οι Σέρβοι συνέχισαν με άμυνα ζώνης.

Σημείωση: έως εκείνο το σημείο, οι Αμερικανοί των... άλλων, δεν είχαν ακριβώς μεγάλη συμμετοχή στην επίθεση. Αυτό άλλαξε στο φινάλε, με τον Τζένκινς να δείχνει πώς είναι το καλό ένας εναντίον ενός, ενώ συνεχιζόταν η απόλυτη κυριαρχία στον αέρα. Όταν οι Σέρβοι έφτασαν στο 60-65 (35.47''), σαν κάτι να άλλαξε στα εντός των "πρασίνων". Ενδεχομένως, να κυριάρχησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Σίγουρα έγινε κάτι καλύτερο στην άμυνα, όπως φαίνεται και από το 10-0 που "έτρεξαν" οι νταμπλούχοι Ελλάδος, με τον Γκιστ να δίνει βοήθεια στην άμυνα του Μαριάνοβιτς και τον Διαμαντίδη να οργανώνει την άλλη άκρη, όπως μόνο εκείνος γνωρίζει.

Και αν έχασε το σουτ, στα 21'' για το τέλος (ενώ το σκορ ήταν 72-69) και αν πήρε ο Κάλινιτς το ριμπάουντ, ήταν... της μοίρας γραφτό να εμφανιστεί ως από μηχανής Θεός ο Γκιστ (ο τύπος που αλλάζει όλη την ενέργεια της παρέας του, ο πιο σταθερός τύπος του Παναθηναϊκού φέτος και MVP αυτής της βραδιάς) να διασφαλίσει το... καθαρό του ΟΑΚΑ, στο ΤΟΡ16, με το ριμπάουντ που άρπαξε στα 4''. Μετά το άστοχο τρίποντο του Ουίλιαμς, τύπος που πέρασε δύσκολα όλο το βράδυ (αν κρίνετε και από τους 7 πόντους, με τις μόλις 2 ασίστ που είχε). Του Γκιστ ήταν και η ασίστ, στο σουτ με το οποίο ο Σλότερ διαμόρφωσε αποτέλεσμα.

Η αλήθεια βέβαια, είναι πως ο Αστέρας του έδωσε και κατάλαβε στα λάθη (20, με τον ΠΑΟ να αρκείται στα 8), αλλά προφανώς και αυτό ήταν... έργο "πρασίνων". Γιατί εκεί που κρίνονταν πράγματα, ο ένας είχε μυαλό και ο άλλος όχι. Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε μια ημέρα χαράς και δικαιοσύνης για τον Παναθηναϊκό.