Τι να γράψω; Ότι τι -που θα έλεγε και ο Στέφανος Τριαντάφυλλος; Ο Παναθηναϊκός ήθελε να βρεθεί από σήμερα στο ΤΟΡ16 και βρέθηκε. Τόσο απλά. Καλά, μεταξύ μας μόνο απλά δεν ήταν τα πράγματα -δεδομένης και της απουσίας του Μπατίστα. Αλλά τι να πει στους "πράσινους" και η Μπάγερν για τη ζωή της. Με δυο χρόνια παρουσίας στη Euroleague, ούτε να κουνηθεί μπορεί, μηδέ να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αυτό που έζησε στην επίσκεψη της στο ΟΑΚΑ. Εδώ μιλάμε για εμπειρία ετών (και τι εμπειρία;), για χαλύβδωση χαρακτήρα και για νοοτροπία νικητή. Σας παρακαλώ, που θα συγκρίνουμε κι όλας...

Στην Αμερική, η είδηση της απουσίας του Μπατίστα, θα συνοδευόταν με ένα μακρόσυρτο wow. Στην Ελλάδα, υπήρχε άλλο... συνοδευτικό, αλλά μη τα φάμε στα πρόστιμα. Επί της ουσίας, η Μπάγερν έδειχνε να 'χει ένα προβάδισμα, ως η έχουσα περισσότερα ψηλά -και έμπειρα- κορμιά. Λάθος.

Γιατί οι "πράσινοι" είχαν ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για να νικήσουν και ένα ξεκάθαρο πλάνο να ακολουθήσουν. Επέδειξαν την απαραίτητη συγκέντρωση, πράγμα που φάνηκε ξεκάθαρα και στο γεγονός ότι τελείωσαν το πρώτο μισό με μηδέν λάθη! Φάνηκε και από το γεγονός ότι η επιθετική άμυνα είχε ως κύριο στόχο να μην πάρουν τίποτα τα γκαρντ και να μην υπάρχει διάδρομος ανοιχτός. Όταν θες να κερδίσεις κάτι, συνήθως είσαι έτοιμος να χάσεις και κάτι και αυτό ήταν κάποια σουτ που έδωσαν στους ψηλούς του Πέσιτς. Αλλά τα ματς τα κερδίζουν οι γκαρντ.

Στην επίθεση, αυτό που έκαναν οι παίκτες του Ιβάνοβιτς ήταν αντί να πηγαίνουν προς το καλάθι, όπου παραμόνευαν οι ψηλοί των Γερμανών, πήγαιναν... από την άλλη. Όχι μέσα στη ρακέτα, αλλά γύρω από αυτή. Και δικαιώνονταν, με τον Μαυροκεφαλίδη να 'χει 8π. στο πρώτο μισό, με 4/7 διπ., εκ των οποίων τα δύο ήταν άψογες εκτελέσεις pick and roll, με την υπογραφή του -εμπνευσμένου- Διαμαντίδη των 5 ασίστ έως την ανάπαυλα. Παρεμπιπτόντως, ο αρχηγός σκόραρε (και) με λέι απ που ολοκλήρωσε με το αριστερό. Ο Σλότερ ακολουθούσε σε τελικές πάσες, με 3 (είχε και 4/6 σουτ) και όλοι μαζί οι γηπεδούχοι έφτασαν τις 12 στο πρώτο εικοσάλεπτο, με τους Γερμανούς να αρκούνται στις 5. Δεν ήταν αυτό που δεν τους επέτρεψε να δουν προκοπή. Όχι.

Ήταν τα 1/8 τριπ. (το εύστοχο ήταν του Μίτσιτς για το 20-18), με τους "πράσινους" να 'χουν στο ίδιο διάστημα (έως το 44-33 του ημιχρόνου) 6/13. Τα δυο πρώτα (των Σλότερ και Γιάνκοβιτς) "άνοιξαν" την άμυνα των πρωταθλητών Γερμανίας που εξαιρουμένου του τρόπου που έφτασαν στο 31-31 (ο ΜακΚάλεμπ ήταν η κύρια αιτία) δεν είχαν να επιδείξουν κάτι άλλο. Η απάντηση του Παναθηναϊκού σε αυτό το "Χ" ήταν το επί μέρους 13-3, με τον Φώτση να σκοράρει ένα πραγματικά μεγάλο τρίποντο, στην εκκίνηση του.

Στην εκκίνηση της τρίτης περιόδου, ο Μίτσιτς ανέλαβε να κυνηγά τον Διαμαντίδη, δίχως επιτυχία. Για την ακρίβεια, με τρομακτική αποτυχία (ήταν του τύπου ο παλιός δίδαξε το νέο). Όταν επέστρεψε στο παρκέ ο ΜακΚάλεμπ, περισσότερο κακό έκανε, παρά καλό στην Μπάγερν που πάλι δεν έβρισκε τι έπρεπε να κάνει για να σκοράρει (στην πολύ καλή άμυνα των γηπεδούχων, οι γκαρντ δεν "διάβαζαν" ακριβώς με τον ιδανικότερο τρόπο το παιχνίδι, όπως και οι ψηλοί δεν είχαν τη ψυχραιμία να διαχειριστούν... την κατάσταση), με τον ΠΑΟ να ανεβάζει ταχύτητα και να παίρνει το μάξιμουμ από τον Γιάνκοβιτς, με τον Μαυροκεφαλίδη να συνεχίζει τα δικά του (στο 55-35 του 33.41'' είχε φτάσει τους 12π.), ενώ ο Γκιστ είχε αναλάβει να "καθαρίζει" στον αέρα.

Κάποια ριμπάουντ και λάθη έδωσαν την ευκαιρία για σκορ στην Μπάγερν, που έδειχνε... γερασμένη, κουρασμένη μπροστά στον ΠΑΟ και δεν βρήκε ποτέ ρυθμό στην επίθεση. Εκ των πλέον χαρακτηριστικών εξ όσων συνέβησαν, ήταν πως οι δυο κύριες απειλές της γερμανικής ομάδας, οι Τζέντοβιτς και Σαβάνοβιτς είχαν ο μεν 0 πόντους σε 17.21'' (με 0/6 σουτ) και ο δε 11, με 3/5 διπ. και 5/6 βολές έως το 30'. Το μόνο αρνητικό για τον Παναθηναϊκό, ήταν το τέταρτο φάουλ του Γκιστ, λίγο πριν ολοκληρωθεί η περίοδος.

Το "play of the night" ήταν η πάσα του Ράιτ (ίσα που ακούμπησε με τα ακροδάχτυλα την μπάλα -σαν το βόλεϊ σκεφτείτε το) στον Φώτση για το κάρφωμα του 67-51 (31.30).Ο διεθνής φόργουορντ πρόσθεσε και ένα τρίποντο, όπως έφτανε τους 10 πόντους, με τον Μποχωρίδη να 'χει μπει για να δώσει ανάσες δροσιάς στον Διαμαντίδη.

Οι "πράσινοι" έδειξαν να χάνουν το μυαλό τους στην επίθεση, δεν το "μάζευαν" στην άμυνα και άλλο που δεν ήθελε η Μπάγερν (70-61, με τον ΜακΚάλεμπ να κάνει τρία τα τρίποντα της). Μοιραία, επέστρεψαν στο παρκέ οι Διαμαντίδης, Μαυροκεφαλίδης και Σλότερ, ο ΜακΚάλεμπ αποχώρησε με πέντε φάουλ στα 3.43 για το τέλος και χάθηκε το... momentum. Οι "πράσινοι" συνέχισαν τα pick and roll (δεν υπήρχαν τα ποσταρίσματα του Μπατίστα) και στο τρίποντο του Διαμαντίδη (80-65, 37.27) όλα τελείωσαν. Όσοι δεν τόλμησαν να το πουν αυτό (στο μπάσκετ, ως γνωστόν, είναι λίγο λεπτές οι ισορροπίες), το είπαν στο σουτ του Φώτση για το 83-65 (38'). Και κάπως έτσι, ο ΠΑΟ βρέθηκε στο ΤΟΡ16. Όχι ότι τελείωσε κάτι. Φευ. Τώρα έχει να ασχοληθεί με το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.