Τώρα αρχίζουν τα ωραία

Στα χρόνια που υπάρχει στη ζωή μας η Euroleague, πολλά έχουν συμβεί. Τελευταία βέβαια, συμβαίνουν τα χειρότερα. Ο πήχης ανέβηκε και άλλο στο ΟΑΚΑ, όταν το ματς διεκόπη γιατί κάποιοι πήραν τηλέφωνο σε εφημερίδα για βόμβα. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία για την Ελλάδα. Που φυσικά μόνο θετικής... κατεύθυνσης δεν ήταν. Αλλά η πρώτη φορά ήταν ή είναι η τελευταία; Πάμε όμως, και στο θέμα μας.

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έδειξε από νωρίς μια διάθεση να δοκιμάσει πράγματα, εν όψει του ΤΟΡ16, με τον Διαμαντίδη να μένει εκτός 12αδας και τον Νέλσον να κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως παίκτη του Παναθηναϊκού.

Είδαμε τους Γκιστ, Φώτση και Μπατίστα μαζί, είδαμε τον Γιάνκοβιτς να τελεί χρέη άσου, όπως είδαμε και τον Ράιτ να παίζει άμυνα σε κοντό (τον Χουέρτας), όπως είδαμε και τον Παππά ως άσο, αλλά και τον Κόνιαρη στην πρώτη ευρωπαϊκή εμφάνιση. Παρεμπιπτόντως, ο Γκιστ έπαιξε στη φυσική του θέση ("4"), έπαιξε και ως σέντερ. Όπως συνηθίζει να λέει και ο ίδιος "κάνω ό,τι μου ζητά η ομάδα".

Η ουσία είναι ότι μετά τη 40λεπτη διακοπή, ο ΠΑΟ είχε την ενέργεια που θα έπρεπε να 'χει από την αρχή, είχε το μυαλό που θα έπρεπε να έχει από την αρχή, είχε και τα σουτ που... επίσης θα έπρεπε να είχε από την αρχή. Γιατί στο ΤΟΡ16 η φάση είναι ξεκάθαρη: πρέπει να δίνεις τα πάντα, από την αρχή έως το τέλος για να επιβιώσεις και να φτάσεις έως τα πλέι οφ. Διαφορετικά, μένεις με τη χαρά της συμμετοχής.

Εξυπακούεται πως θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικός στην έδρα του (δηλαδή, να πάρει τα περισσότερα δυνατά ματς), ΑΛΛΑ θα πρέπει και να αποδράσει και από κάποια άλλα γήπεδα, με το "διπλό". Αλλιώς, δουλειά δεν πρόκειται να γίνει. Τώρα, από ποια γήπεδα μπορεί να φύγει νικητής; Σύμφωνα με όσα είδαμε στη regular season, από κανένα. Αν ωστόσο, διδάχτηκε κάτι από όσα έμαθε στην πρώτη φάση, τότε κάτι μπορεί να γίνει. Η πραγματικότητα βέβαια, τον θέλει να επισκέπτεται κάποιες από τις πιο "καυτές" έδρες. Με πρώτη αυτή του Βελιγραδίου (Ερυθρός Αστέρας) και δεύτερη εκείνη του Τελ Αβίβ (Μακάμπι). Θα πάει Μαδρίτη, θα πάει Βαρκελώνη, όπως και θα πάει Κάουνας, Βερολίνο και Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει τη Γαλατασαράι.

Όχι. Δεν τον λέτε εύκολο τον όμιλο. Αλλά στο ΤΟΡ16 δεν θα μπορούσε να είναι κάτι εύκολο. Πρόκειται για μαραθώνιο και συνήθως επιβραβεύεται αυτός που έχει μεν, ικανότητες (φευ), αλλά έχει και διάρκεια σε αυτό που εμφανίζει, ενώ πάντα χρήσιμο είναι να εξελίσσεται όσο περνούν οι αγωνιστικές. Κρατήστε αυτό το τελευταίο, όπως πηγαίνουμε στον ΝτεΜάρκους Νέλσον.

Τι δίνει ο Νέλσον

Τι έκανε σε αυτήν την πρώτη εμφάνιση ο Αμερικανός; Δημιούργησε! Ό,τι δηλαδή, δεν κατάφερε να έχει ο Παναθηναϊκός κάθε φορά που ο Διαμαντίδης ήταν στον πάγκο. Άρα, αυτό από μόνο του είναι κέρδος. Ήταν μέλος της πεντάδας που "έκοψε" τη διαφορά στους -6 (47-53), ενώ είχε φτάσει και στους 18. Πίεζε τον Μαρσελίνιο Χουέρτας (είχε σκοράρει 13 πόντους στο πρώτο ημίχρονο) σε όλο το γήπεδο, ενώ φρόντιζε και ώστε να αποφεύγονται τα ποσταρίσματα που ήταν... το βούτυρο στο ψωμί της Μπαρτσελόνα κυρίως στο πρώτο δεκάλεπτο. Αυτό που δεν έκανε ήταν να κοιτά το καλάθι. Το πρώτο πράγμα που έχει πάντα στο μυαλό του είναι να δημιουργήσει, για αυτό και ο Πασκουάλ τον άφηνε μόνο στο πικ εντ ρολ, γνωρίζοντας πως δύσκολα θα δοκιμάσει την τύχη του με μακρινό σουτ. Ακόμα και στα ντράιβ που έκανε, σκοπό είχε να βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη του για να πάρει το σουτ. Επειδή ωστόσο, ήταν το πρώτο του παιχνίδι μετά... το φιλικό με τον Απόλλωνα στον Καρπενήσι (δηλαδή, ουσιαστικά είχε να παίξει από πέρυσι), εύλογα δεν είχε ανάσες. Δεν είχε ρυθμό. Πάλευε με το σώμα του. Αυτό όμως, είναι κάτι που φτιάχνεται.

Τι δεν φτιάχνεται; Η κατάσταση στο "5". Θα ήταν χρήσιμος ένας ακόμα ψηλός, τώρα που ο Εστέμπαν Μπατίστα δεν είναι και στο πικ της κατάστασης του και ο Ράιτ δεν φαίνεται ακριβώς σε θέση να βοηθήσει όσο χρειάζεται -και δη σε επίπεδο ΤΟΡ16.