Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο κύριος υπεύθυνος, για ό,τι του συνέβη το απόγευμα της Παρασκευής (13/12), στο Κρασνοντάρ. Ήταν η μοίρα. Αυτή που καταριούνταν όλοι, τη μέρα που τέθηκε νοκ άουτ και ο Γιόνας Ματσιούλις, για να μείνουν τρεις οι... διασωθέντες ( Διαμαντίδης, Φώτσης, Γιάνκοβιτς).

Ο Αργύρης Πεδουλάκης έμεινε με έναν πολύ συγκεκριμένο (μικρό) αριθμό παικτών στη διάθεση του και αυτό κάθε άλλο παρά πρόβλημα αποδείχθηκε. Γιατί όλοι είχαν ξεκάθαρους ρόλους και όλοι είχαν ρυθμό, ξεκινώντας πάντα από τα μετόπισθεν που διευκόλυναν -όσο δεν πήγαινε- τη ζωή των "πρασίνων", απέναντι στη Λοκομοτίβ Κουμπάν. Κατ' αρχάς, ο πολυτιμότερος παίκτης των Ρώσων, μαζί και πρώτος σκόρερ τους (ονόματι Ντέρικ Μπράουν), έβαλε το πρώτο καλάθι στην τέταρτη περίοδο και κατάφερε να δώσει διαδοχικούς πόντους, όταν πια όλα είχαν κριθεί.

Με μεγάλη ενέργεια, αχρήστευσαν όλες τις βοήθειες της "Λόκο" (σε αυτό ήταν εξαιρετικός ο Ρόκο Λένι Ούκιτς, αλλά θα φτάσουμε και εκεί), της οποίας οι παίκτες δεν θα μπουν ποτέ στη Mensa. Όχι γιατί έχουν IQ ραδικιού, αλλά επειδή ουδείς τους ζήτησε να μάθουν να διαβάζουν το ταχύτερο δυνατό αυτό που έχουν ετοιμάσει οι αντίπαλοι, ώστε να το καταστέλλουν σε πρώτο χρόνο. Τους ζήτησαν να είναι αθλητικοί. Ως προς αυτό λοιπόν, είναι τίμιοι.

Ναι, ξέρω. Ενδεχομένως ο ΠΑΟ να έχανε αν δεν έμπαιναν (πάλι) τα τρίποντα (14/23). Καλό. Όχι όμως, και επιτυχημένο. Αν είδατε αυτό το ματς, θα διαπιστώσατε πως η κυκλοφορία της μπάλας ήταν εξαιρετική (η καλύτερη φετινή), ήταν και έξυπνη. Για αυτό κάθε παίκτης που έμενε ελεύθερος, εντοπιζόταν και αποκτούσε την ευκαιρία για σουτ. Αυτή ήταν η μισή δουλειά. Η άλλη μισή ήταν να καταλήξει η μπάλα, εκεί που έπρεπε. Ε, κατέληξε.

Άλλος άνθρωπος ο Διαμαντίδης

Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς ήταν... ο Ρόκο Λένι Ούκιτς της περασμένης αγωνιστικής περιόδου. Τις συνέπειες τις είδατε κατ' αρχάς στο πρόσωπο και το σώμα του Δημήτρη Διαμαντίδη, που μέχρι ντράιβ έκανε μπροστά σε πολύ ψηλότερο παίκτη, σκόραρε, κέρδισε και φάουλ (και θα μάθατε πως έφτασε η δεύτερη φάση για να πατήσει ρακέτα).

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έπαιξε όπως πάντα έξυπνα, αλλά αυτή τη φορά είχε και διάρκεια, γιατί είχε ανάσες. Χαρακτηριστικά, έκανε ένα λάθος και αυτό στο... τελείωμα της συμμετοχής των 27.42'' -και όχι των 35'-, για να δώσει 12π., 3 κλεψ. και 7 ασίστ. Ήταν δηλαδή, όπως είναι πάντα όταν έχει δίπλα του τουλάχιστον έναν ακόμα γκαρντ που είναι παραγωγικός. Στο Κρασνοντάρ είχε τον Κροάτη (ήταν εξαιρετικός στην κυκλοφορία της μπάλας, στο πικ εντ ρολ, στην άμυνα και φυσικά στο "ένας με έναν" το οποίο μισεί η Λοκομοτίβ), είχε και τον Κάρι και ήταν πιο φρέσκος από ποτέ, αφού δεν έπρεπε να τα κάνει όλα μόνος.

Φώτσης, το "ανοιχτήρι"

Ένας ακόμα λόγος που ο Διαμαντίδης ήταν πιο άνετος από ποτέ άλλοτε, φέτος, ήταν ο Αντώνης Φώτσης. Ο διεθνής φόργουορντ ήταν πολύ δραστήριος και ανταποκρίθηκε στο μέγιστο βαθμό. Αρκεί να δείτε τα σουτ που επιχείρησε (1/1 διπ., 4/6 τριπ.) και τα ριμπάουντ που πήρε (6 -ήταν ο πρώτος της παρέας του). Με την ευστοχία του, "άνοιξε" -και άλλο- το γήπεδο και έκανε ακόμα πιο μαύρη τη ζωή των Ρώσων. Κάπως έτσι, απέκτησε και ο Γκιστ το δικαίωμα να... ξεκουραστεί (επιθετικά) για ένα ματς, ομοίως και ο Λασμέ, ο οποίος (και αυτός) βοήθησε πάρα πολύ στην άμυνα. Όλες οι βοήθειες των Ρώσων πήγαν στον βρόντο και κάπως έτσι ο ΠΑΟ ανέβασε ταχύτητα και εξαφανίστηκε από το οπτικό πεδίο των αντιπάλων του.

Το "πού ήταν τόσο καιρό αυτός ο Παναθηναϊκός;" είναι μια λάθος ερώτηση. Εκτός και αν υπάρχει τρόπος να γυρίσετε πίσω το χρόνο. Που δεν υπάρχει. Οπότε προχωράμε. Σημασία έχει πως οι "πράσινοι" βρήκαν το δρόμο τους, πράγμα που σαφέστατα καλούνται να αποδείξουν και στα -κρίσιμα- παιχνίδια που έρχονται. Δίχως δεύτερη σκέψη βέβαια, στο Κρασνοντάρ έγινε μια καλή αρχή.