Ο Παναθηναϊκός ήλεγχε το παιχνίδι για το μεγαλύτερο διάστημα. Για την ακρίβεια, έως το 35ο λεπτό (προηγείτο σε εκείνο το σημείο 59-66). Είχε αρχίσει όμως, να μη "ψάχνεται" στην επίθεση και άρα να κάνει βιαστικές επιλογές. Ήταν η φάση που ο Ολυμπιακός έψαχνε έναν μπροστάρη. Όχι μόνο πρόλαβε να τον βρει στον -ελεύθερο- Παπαπέτρου και μετά στον συνήθη ύποπτο (ναι, τον Σπανούλη που μόλις είχε επιστρέψει επίσης -έπειτα από ομολογουμένως αρκετή ώρα στον πάγκο).

Σε αυτό το διάστημα όμως, οι "πράσινοι" έδειξαν να έχουν ξεχάσει όλους τους τρόπους με τους οποίους είχαν επιβάλει τους όρους τους έως εκείνο το σημείο. Και πάλι ωστόσο, θα μπορούσαν να έχουν κάνει δυο τα break. Αλλά προδόθηκαν. Από τι; Να διαβάσεις.

Τρίτο "σπάσιμο" έδρας δεν έγινε. Θα μπορούσε. Δηλαδή, έως το 35ο λεπτό όλα συνέτειναν στο ότι θα γίνει. Καλά. Όχι κι όλα, γιατί στο πρώτο μισό της τελευταίας πράξης, το επί μέρους σκορ ήταν 2-4. Έως εκεί όμως, ο Παναθηναϊκός είχε επιβάλει τον τρόπο του στο παιχνίδι (το πέντε εναντίον πέντε) και πήρε το μάξιμουμ -ενδεχομένως και πράγματα που δεν περίμενε- από τους Χαραλαμπόπουλο και Παπαγιάννη.

Παιδιά που μπήκαν για να προσφέρουν τη δυνατότητα σε εκείνους που... συνήθως τραβούν το κουπί να μην "τεντωθούν". Με όσα πρόσφεραν, είδαν τα λεπτά τους να αυξάνονται. Να στο κάνω και πιο συγκεκριμένο: ο Χαραλαμπόπουλος βρέθηκε στο παρκέ για 15.34'' και πρόσφερε 8π. (2/2 βολές, 3/4 διπ.), 3 ριμπ. με μόλις 1 λάθος. Το κυριότερο που έκανε ήταν ότι έβλεπε και "χτυπούσε" όλα τα μις ματς. Και μπράβο του.

Ο Παπαγιάννης, ο οποίος ήταν λίγο αργός στην άμυνα, αλλά στην άλλη άκρη αποδείχθηκε αρκούντως ώριμος να δει και να χειριστεί τις καταστάσεις που ήταν υπέρ του, όπως και να αφήσει τον Καλάθη να τον "φτιάξει", αγωνίστηκε για 15.04 και έδωσε 9π., με 4/5 διπ., 1/1 βολ. και 5 ριμπ.

Ο Καλάθης ήταν η ηγετική μορφή της παρέας του (15π., 5π., 3 ασίστ, 2 λάθη, 2 κλεψ.), έως ότου φορτώθηκε με φάουλ, ο Φελντέιν επίσης (17π.), όπως και ο Διαμαντίδης (10π., 4 ριμπ., 3 ασίστ, 1 λάθος, 2 κλεψ.). Πάμε τώρα σε εκείνους που αν έδιναν κάτι περισσότερο από το μέσο όρο (για να μη σου πω ότι έμειναν.. μετεξεταστέοι), ο ΠΑΟ θα έφευγε και πάλι με το "διπλό" από το ΣΕΦ.

Ο Φώτσης δεν ήταν επιζήμιος, αλλά δεν πήρε και σουτ (1/3), ο Γκιστ σε 24/11 μέτρησε 0/4 σουτ και 2/4 βολές (αλλά να σου πω κάτι; Έχει τραβήξει το μεγαλύτερο Γολγοθά από όλους, όλη τη σεζόν -δηλαδή, δεν εκπλήσσομαι που δείχνει κουρασμένος), ο Ουίλιαμς έκανε το κλασικό του cameo -στους τελικούς- και μια που μπήκε, μια που βγήκε ήταν μία ή άλλη, ενώ ο Ραντούλιτσα κατάφερε να είναι αρνητικός σε 1.23'' συμμετοχής -στο διάστημα που οι γηπεδούχοι είχαν επιστρατεύσει την αμυντική τους πεντάδα. Πώς; Σε 30'' είχε καταφέρει να κάνει βήματα, φάουλ, βήματα -back to back. Χρησιμοποιήθηκε, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν στο μπόνους, όπως και ο Παππάς που ό,τι καλό έκανε μπροστά, το "έσβησε" στην άμυνα.

Οι "πράσινοι" είχαν καταφέρει για το μεγαλύτερο διάστημα να μην επιτρέψουν στον Ολυμπιακό να τρέξει (όπως είχε καταφέρει να τιμωρήσει τις αλλαγές των "ερυθρόλευκων" στην άμυνα). Είχαν "τρέξει" δυο πολύ ενδιαφέροντα επί μέρους σκορ -όπως με ενδιαφέροντα τρόπο έχασαν αυτές τις διαφορές- και ενώ άντεξαν και στο διαγωνισμό πρωτοβουλίας και ένας εναντίον ενός που είδαμε στην τρίτη περίοδο (οι μεν είχαν 2 ασίστ και οι δε 1). Και μολονότι είχαν μείνει άποντοι για 3.16 στο τελευταίο δεκάλεπτο (διάστημα στο οποίο οι αντίπαλοι τους σκόραραν 12 πόντους), παρέμεναν στη διεκδίκηση της νίκης.

Ώσπου προδόθηκαν από το μοναδικό κομμάτι στο οποίο ήταν απόλυτοι: τις βολές. Στα τελευταία 3.16'' ο Διαμαντίδης είχε 1/4 (το πρώτο χαμένο ζευγάρι ήταν η πρώτη δυστοκία έπειτα από 15/15 που μετρούσε ο ΠΑΟ) και ο Γκιστ 0/2. Την ίδια ώρα, ο Παπαπέτρου είχε μπει ως 12ος παίκτης του Ολυμπιακού για να δώσει ενέργεια και πέντε σερί πόντους (μείωσε σε 64-66) και ο Σπανούλης σκόραρε 10 διαδοχικούς πόντους, ενώ "πήρε" το 4ο και το πέμπτο φάουλ του Καλάθη. Δηλαδή, δεν έφτανε ότι έδωσε λύσεις που έως εκείνο το σημείο δεν είχε η ομάδα του (οι Πειραιώτες είχαν 6/20 τριπ. έως εκείνο το σημείο), αλλά έθεσε νοκ άουτ τον πιο ουσιαστικό παίκτη του Παναθηναϊκού. Ας είναι. Υπάρχει πάντα η Κυριακή και το τέταρτο ματς. Και μετά μπορούν να "παιχθούν" όλα για όλα στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς. Υπερβολικό; Δεν νομίζω, αν σκεφτείς τι έχεις δει μέχρι τώρα.