Ο... σοβαρός κ. Ζεσουάλδο

Η σύζυγος Ζουλμίρα άρχισε να δίνει κι αυτή συνεντεύξεις για το σπίτι που θα πιάσουν δίπλα στη θάλασσα. Μόνο το σύστημα με το οποίο θα παίξει εναντίον της Μπαρτσελόνα δεν αποκάλυψε!

Στην πραγματικότητα δεν έβαλε καν όρους. Το μόνο που κοίταξε είναι η βαθμολογία του πρωταθλήματος: "Η ομάδα έχει τους ίδιους βαθμούς με τον Ολυμπιακό, αλλά μπορεί να βρεθεί στο -3 αν ο Ολυμπιακός νικήσει στο παιχνίδι που διακόπηκε". Στη βιασύνη του ανακοίνωσε και τους βοηθούς του από το απόγευμα στης Tετάρτης. Τσάκα τσάκα!

Βλέπει φανερά ότι έχει μπροστά του την τελευταία ευκαιρία να βρει δουλειά σε ομάδα με φιλοδοξίες και για αυτό δεν κολλάει πουθενά. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να δουλέψει και να κλείσει, ίσως, την καριέρα του σε ευρωπαϊκό κλαμπ που κάνει πρωταθλητισμό κι έπαιξε (γιατί σε λίγες μέρες δεν θα παίζει...) Champions League.

Το βλέπει σαν πρόκληση κι είναι φανερά ανυπόμονος. Μάλλον ο Μουρίνιο τον ζωγράφισε με τον καλύτερο τρόπο: "Ενας γάιδαρος που δούλευε για 30 χρόνια, αλλά ποτέ του δεν κατάφερε να γίνει άλογο". Όταν προσπαθείς και ξαναπροσπαθείς και ξανά και ξανά, αλλά δεν καταφέρνεις πολλά πράγματα, μένεις με το απωθημένο ν' αποδείξεις, έστω και στα γεράματα, ότι η ζωή σε αδίκησε. Κι αυτό φωνάζει από μακριά η συμπεριφορά του Ζεσουάλδο. Η καριέρα του ήταν ουσιαστικά τα τρία χρόνια της Πόρτο. Εκεί πίστεψε ότι καταξιώθηκε, έκανε το άλμα για τη Μάλαγα, αλλά και πάλι την πάτησε. Πιθανότατα, λοιπόν, η τελευταία του ευκαιρία...

Τώρα θα αναρωτηθείτε γιατί τα λέω αυτά, ενώ όλοι ξέρουμε ότι είναι καλός προπονητής, με σημαντικές επιτυχίες και πάνω απ' όλα τρία πρωταθλήματα σερί στην Πόρτο. Μα επειδή περίμενα να μην έρθει τρέχοντας και να το ψάξει πολύ περισσότερο πριν πει το τελικό "ναι". Όχι να το ανακοινώνει πριν ανακοινωθεί ή να μπαίνει στο αεροπλάνο... πριν βγάλει εισιτήριο.

Ούτε το οικονομικό φάνηκε να τον ενδιαφέρει ούτε οι παίκτες που θα βρει στην Αθήνα ούτε η κατάσταση της ομάδας ούτε τίποτα. Για τον Παναθηναϊκό είναι σχετικά φτηνή λύση (μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα ποσά που γράφονται...), αφού το διαθέσιμο μπάτζετ δεν επιτρέπει σ' αυτή τη φάση πολυτέλειες. Από την ώρα, όμως, που τρέχει να δηλώσει "ενθουσιασμένος από το πρότζεκτ", εμάς δεν μας πέφτει λόγος... Το πιθανότερο να πέταξε από τη χαρά του, μόλις έμαθε ότι η ΠΑΕ ετοιμάζεται να διώξει τον Γκοβού για να φέρει τον Πέτσκο!

Ένα ακόμη θέμα είναι η εικόνα που έχει για τον καθένα απ' αυτούς που θα συναντήσει εδώ. Γιατί όταν λες στον άλλο... έχουμε τον Γκοβού, θυμάται τον Γκοβού της Λιόν. Όταν του λες... παίζει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, στο μυαλό του έρχεται ο Ζιλμπέρτο της Εθνικής Βραζιλίας. Όταν λες Κατσουράνης ή Καραγκούνης, εννοείς της Μπενφίκα. Κι από τη στιγμή που δεν ενδιαφέρεται να μάθει σε τι κατάσταση βρίσκονται όλοι αυτοί σήμερα, σημαίνει πως έφτασε αποφασισμένος για όλα, αρκεί που βρήκε ομάδα με του πού έφυγε από τη Μάλαγα.

Όμως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού τόσο καιρό είναι πολύ πιο σύνθετο από την απλή αντικατάσταση του Νιόπλια με κάποιον άλλο. Όλοι βλέπουμε τον τελευταίο καιρό έναν οργανισμό κλινικά νεκρό, που στέκεται πολύ δύσκολα, όποιος κι αν τον καθοδηγεί από τον πάγκο.

Και επειδή λεφτά για καλές μεταγραφές δεν υπάρχουν (κανένα πρόβλημα, φυσικά, για τον προπονητή...) φαίνεται να κρύβει τεράστιο ρίσκο η προσπάθεια να επαναλάβει το κατόρθωμα της Πόρτο.

Να θυμίσω ότι το νούμερο ένα πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η ανάπτυξη και η αδυναμία να αξιοποιήσει τα προσόντα του Σισέ. Στην Πόρτο λοιπόν, ο Ζεσουάλδο είχε τη δυνατότητα να παίζει με έναν αμυντικό χαφ και με δύο δημιουργικούς, το δικό του 4-3-3 συν τους φουλ επιθετικούς μπακ που είχε στη διάθεσή του. Και βέβαια, οι μέσοι με τους οποίους δούλευε ξεχείλιζαν από ποιότητα και φρεσκάδα. Για να καταλάβουμε, ο Μπελούτσι, που τον πλήρωσε 10 εκατομμύρια ευρώ και τον έφερε από τον Ολυμπιακό, ήταν ρεζέρβα πίσω από τον Μεϊρέλες και τον Λούτσο Γκονζάλες.

Στον Παναθηναϊκό τέτοιες πολυτελείς λύσεις δεν υπάρχουν. Όπως δεν υπάρχει και ο λεγόμενος "χρόνος προσαρμογής".

Αυτό το... "αφήστε πρώτα να τον δούμε και μετά να τον κρίνουμε", που ισχύει για όλους τους νέους προπονητές, δεν πρόκειται να ακουστεί ποτέ. Ή παίρνει το πρωτάθλημα, λοιπόν, ή... ξαναέρχεται ο Γκμοχ!