Τα υπόλοιπα είναι επίσης γνωστά. Το επόμενο Σάββατο έφεραν 1-1 με τη Λάρισα στο ΟΑΚΑ. Στη συνέχεια έδιωξαν τον προπονητή που τους είχε πεί "παλαίμαχους" και παρεξηγήθηκαν. Στη συνέχεια νίκησαν με τα χίλια ζόρια τον Ηρακλή με 4-2 από 0-2 στην αρχή. Υστερα ξανανίκησαν στην Κέρκυρα με 2-0 μια ομάδα που δεν μπορούσε να περάσει τη σέντρα. Και τελικά ξανά-ξανανίκησαν τον Πανσερραϊκό με 2-0 το Σάββατο.

Μόνο που εκεί ο κόσμος πήρε ανάποδες. Κατάλαβε ότι όλο αυτό το πράγμα είναι οφθαλμαπάτη. Κάτι τέτοιες νίκες μαζί με την πρώτη θέση στη βαθμολογία δεν φτάνουν γιά να κρύψουν την απογοήτευση που δηλητηριάζει, πιά, τα πάντα. Μιά, δύο, τρείς, από τα ίδια, και οι περισότεροι αγανάκτησαν, καθώς αυτό το τίποτα που αναγκάζονται να βλέπουν όταν από οπαδική διαστροφή πηγαίνουν στο γήπεδο, γίνεται βδομάδα με τη βδομάδα μόνιμη κατάσταση που σμπαραλιάζει το νευρικό τους σύστημα.

Στην πραγματικότητα, οι αγριάδες του Αντωνίου δεν έπιασαν τόπο, γιατί όλοι βλέπουν πως κανένας δεν είναι σε θέση να δώσει λύσεις στα προβλήματα. Οι παίκτες αγριεύουν κι αυτοί σιγά σιγά, καθώς ζούν μιά κατάτασταση μέσα στην οποία βρίσκονται ουσιαστικά παγιδευμένοι. Ειδικά όσοι έχουν κάνει στον Παναθηναϊκό επένδυση καριέρας, περιμένοντας το παραπάνω ποδοσφαιρικό τους βήμα μέσα από την ομάδα, με πρώτο τον Σισέ, απογοητεύονται καταλαβαίνοντας, ότι το όλο κλίμα δεν τους βοηθάει σ αυτό που θέλουν να πετύχουν. Ναι μεν μερικοί τα δίνουν όλα, αλλά από την άλλη βρίσκουν πως είναι κρίμα κι άδικο να πέφτουν θύματα του γεροντοκορισμού κάποιων άλλων που την έχουν δεί πρώτες μούρες, θέλουν να δίνουν το στίγμα και να περνάνε το δικό τους.

Θύμα και ο Φερέιρα, οι νέος προπονητής, που καθώς προσπαθεί να μπεί στο πετσί της κατάστασης, να καταλάβει τι συμβαίνει και να δεί τι μπορεί να διορθώσει, πιάνει λίγο μετά το καλωσόρισμα δύο παίκτες να παίζουν μπουνίδια και κλωτσίδια χωρίς να σεβαστούν ούτε τη δική του παρουσία στην ομάδα. Γκρίνιες , μικρότητες, απωθημένα, ψιλοϊντριγκες, μικρά κέντρα εξουσίας που έχουν μάθει να παίρνουν και να επιβάλλουν αποφάσεις... Από που ν αρχίσει και που να τελειώσει, αφού μέχρι να μάθει το ένα, γίνεται κάτι άλλο. Πόσους να αποκλείσει από ένα ματς, πόσους να ξεκουράσει και πόσους να... αποφορτίσει, μέχρι να βγάλει τα πρώτα συμπεράσματα και να δεί τι πρέπει να κάνει γιά να φέρει σε μιά ισορροπία τα πράγματα.

Το χειρότερο είναι, πως όλ αυτά βγαίνουν κατ ευθείαν στο γρασίδι, σε μιά απόδοση που προκαλεί άλλοτε γέλιο κι άλλοτε αγανάκτηση και γιούχα όποτε παίζει η ομάδα, ακόμη και απένατι στους... φούφουτους του πρωταθλήματος. Μιά λύση θα ήταν να έρθουν τον Ιανουάριο νέοι παίκτες με ποιότητα, έτοιμοι να πέσουν κατ ευθείαν στα βαθιά, να πάρουν θέση βασικού αντί γιά τους παλιούς που φανερά δεν μπορούν τα παληκάρια, και να βοηθήσουν με τη μία.

Δεν είναι, όμως, εύκολο, καθώς χρειάζονται ευρώπουλα σε μιά στιγμή που (θα το ξαναπώ) το οικονομικό πρόβλημα της ΠΑΕ πάει να γίνει μεγαλύτερο από το αγωνιστικό της ομάδας. Μπορεί να μην είναι 90 εκατομμύρια μέσα η ποδοσφαιρική εταιρία όπως γράφτηκε κάπου, αλλά λεφτά δεν υπάρχουν.

Το πιθανότερο η πιό ποιοτική ενίσχυση στις μεταγραφές που έρχονται να λέγεται Κουμόρτζι, ή Κουμορτζί.

Και το αίνιγμα που θα ζητάει λύση στο επόμενο διάστημα είναι: Θα αντέξει ως το τέλος ο Παναθηναϊκός, ή θα κλατάρει από κάποια στιγμή και μετά, έτσι όπως προχωράει με το σύστημα... "δώστε όλοι τη μπάλα στον Σισέ, να βάλει κανένα γκολ να μας ξελασπώσει".

Γιατί καλό να λένε αυτή τη στιγμή οι φίλοι του, ότι "με τέτοιο χάλι κι είμαστε πρώτοι μαζί με τον Ολυμπιακό, άρα φανταστείτε τι έχει να γίνει αν παίξουμε και μπάλα", αλλά το πως θα παίξουν καλά είναι το μεγάλο πρόβλημα που δεν φαίνεται να έχει λύση. Και μη ξεχνάμε, πως ακόμη δεν τέλειωσε ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος...

Επισκεφτείτε και διαβάστε περισσότερα στο fullepithesi.gr