Τι γυρεύει ο Χαβίτο στον Ολυμπιακό;

Σαν σκέψη δεν είναι παράλογη. Ο εφετινός Ολυμπιακός, που ποτέ δεν καταφέρνει να πιάσει καλή απόδοση πάνω από είκοσι λεπτά σε κάθε παιχνίδι, έχει ένα βασικό πρόβλημα -άσχετα αν του φτάνει και του περισσεύει για να καθαρίζει τα ματς και να είναι πρώτος:

Ενώ ο Βαλβέρδε τον σχεδίασε από την αρχή της σεζόν έτσι ώστε να φτιάχνει το παιχνίδι του και να απειλεί από τα άκρα, δεν πέτυχε στις μεταγραφές τους κατάλληλους παίκτες για να το καταφέρει. Στην πραγματικότητα δεν του έχει βγει μέχρι τώρα κανένας από τους χαφ - εξτρέμ που χρυσοπλήρωσε και εμπιστεύτηκε το καλοκαίρι.

*Ο Ριέρα, που ήρθε μεγάλη φίρμα, και θα έπαιρνε τη θέση του Τζόλε και θα 'ταν και καλύτερος, πλατσουρίζει μέχρι τώρα στα ρηχά.

*Ο Ρόμενταλ, που ήταν η βασική επιλογή γιά το δεξί φτερό, έχει παίξει μισό καλό παιχνίδι ως τώρα, κι αν δούμε και την προηγούμενη καριέρα του έξω από τη Δανία, ίδια εικόνα παρουσίαζε, όπου αλλού προσπάθησε να εντυπωσιάσει.

*Ξαφνικά παρουσιάστηκε ο Φετφατζίδης σαν ένας ακόμη "νέος Μέσι" από τα τσικό, αλλά μετά τα πρώτα εντυπωσιακά του παιχνίδια, άρχισε να χάνει μία μία τις ευκαιρίες που του έδωσαν και δεν είναι πια ενδεκαδάτος.

*Έτσι πήρε λεπτά συμμετοχής από τα αζήτητα ο Ζαϊρί, έγινε βασικό γρανάζι του Ολυμπιακού στους τελευταίους αγώνες, αλλά από τη άλλη δεν μπορεί κάποιος σοβαρός προπονητής να του ζητήσει πολλά, καθώς δεν μπαίνει σε τακτική, αλλά δίνει απλά κάποιες λύσεις πού και πού.

Το πρόβλημα φάνηκε πάρα πολύ καλά, για όποιον πρόσεχε την λειτουργία της ομάδας, στο 2-0 με τον Ηρακλή. Εκεί, τα άκρα δεν δούλεψαν καθόλου, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε αυτή τη φορά να έχει τις τελικές του Ιμπαγάσα, ή τα απρόβλεπτα κόλπα του Μιράλας, και... νίκησε μεν, κώλωσε δε. Ήταν η χειρότερη εμφάνιση κατά γενική ομολογία.

Ο Χαβίτο, αν δεν ερχόταν πριν από πέντε χρόνια στον Άρη, το πιθανότερο να έπαιζε τώρα σε μιά από τις καλές ομάδες της β' κατηγορίας Ισπανίας. Έφτασε στη Θεσσαλονίκη στα 23 και μέχρι τώρα που πάτησε τα 28, κατάφερε να έχει μια αξιοσημείωτη μέτρια σταθερότητα: Μέσα σ όλα σχεδόν τα ματς σε κάθε σεζόν, με καλή τεχνική και σπιρτάδα, με διάθεση για δουλειά ειδικά στο κομμάτι της τακτικής, μα με ελάχιστα γκολ και πολλές μεγάλες χαμένες ευκαιρίες.

Από την άλλη, βγήκε καλύτερη μεταγραφή για τον Άρη απ ο,τι (ας πούμε) ο Τόνι Κάλβο που ήρθε εδώ αρχηγός της Εθνικής Ελπίδων της Ισπανίας, με σαφέστατα καλύτερες προδιαγραφές, προφανώς για να φάει τη θέση του Χαβίτο επειδή ήταν και τέσσερα χρόνια μικρότερος, μεγαλύτερο ταλέντο και πιο εξελίξιμος, αλλά τελικά έμεινε στάσιμος και τώρα ψάχνει πατήματα δανεικός στην Πάρμα και βλέπουμε...

Ο Βαλβέρδε, από εκείνους που υπάρχουν διαθέσιμοι στην αγορά, προτίμησε Χαβίτο. Και τον κατεβάζει στον Πειραιά όχι για να λύσει τα μεγάλα του προβλήματα, αλλά για να διαθέτει έναν καλό αναπληρωματικό του όποιου Ρόμενταλ ζητήσει να φέρουν του χρόνου για να τον έχει βασικό στο δεξιό κομμάτι της επίθεσης.

Ο κόουτς του Ολυμπιακού ξέρει σίγουρα ότι ο Χαβίτο έχει πολλές αδυναμίες για επίπεδο πιο ψηλά από Άρη. Όμως, τον είδε από μακρυά να δουλεύει πάντα σοβαρά, να κερδίζει πράγματα από τη στιγμή που έγινε προπονητής του ο Εκτορ Ραούλ Κούπερ, και να μπορεί να δώσει πιο πολλά από τον Ζαϊρί, ίσως και από τον Φέτφα, χωρίς πολλές ελπίδες να φτάσει να παίζει βασικός. Αν σκεφτεί κάποιος ότι είναι και τσάμπα...