Αυτή η Εθνική που χτίζει ο Πογέτ, αξίζει χειροκρότημα, εμπιστοσύνη και έμπρακτη στήριξη
Η Εθνική μπορεί να έχασε από τη Γαλλία, παρ' όλα αυτά έφυγε κερδισμένη στο Παρίσι. Όχι βαθμολογικά, διότι δεν πήρε τίποτα, αλλά (απ)έδειξε ότι χτίζει σιγά σιγά κάτι στέρεο, υγιές, ελπιδοφόρο και με προοπτική για σημαντικά πράγματα στο μέλλον με μπροστάρη τον στρατηγό Γκουστάβο Πογέτ. Γράφει ο Νίκος Συριώδης.
Εδώ και αρκετό καιρό φαίνεται ξεκάθαρα ότι κάτι πολύ καλό χτίζεται στην Εθνική ομάδα. Οι εμφανίσεις, τα αποτελέσματα, το κλίμα μεταξύ των παικτών δείχνουν πως από τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Γκουστάβο Πογέτ, υπάρχει πλέον ένας διαφορετικός αέρας στη γαλανόλευκη.
Το ματς με τη Γαλλία ήρθε να "σφραγίσει" την επιστροφή στην κανονικότητα, έστω και αν δεν ήρθε το θετικό αποτέλεσμα. Πιστέψτε μας, μικρή σημασία έχει παρά το γεγονός ότι ο Ουρουγουανός φωνάζει συνεχώς ότι οι νίκες και ο... εθισμός σε αυτές θα αλλάξουν μια και καλή το "τσιπάκι" στην ομάδα.
Η εικόνα ήταν τέτοια, που αφήνει πολλά περιθώρια για χαμόγελα και αισιοδοξία. Διότι η ομάδα έμεινε όρθια απέναντι σε ένα σύνολο που ξεχειλίζει από ταλέντο, εμπειρία και παραστάσεις, σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Δεν ήταν λίγο αυτό.
Αυτή η Εθνική αξίζει εμπιστοσύνη και στήριξη
Αυτή η Εθνική που χτίζει ο Πογέτ, αξίζει χειροκρότημα, εμπιστοσύνη και έμπρακτη στήριξη. Αξίζει γεμάτο γήπεδο στα εντός έδρας παιχνίδια, με έντονο παλμό και θετική αύρα.
Ύστερα από πολύ καιρό φαίνεται πως υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες πρόκρισης στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης, ακόμα και αν χρειαστεί η δεύτερη ευκαιρία του Nations League. Την κέρδισε αυτή την ευκαιρία η Ελλάδα, δεν της χαρίστηκε.
Η ομάδα στάθηκε αξιοπρεπέστατα στο "Σταντ ντε Φρανς", δεν λύγισε σε καμία στιγμή, δεν έχασε το θάρρος της και την πίστη της και έδειξε ότι σφυρηλατεί μέταλλο, βγάζει σκληράδα και τσαγανό.
Αυτά τα στοιχεία τα έχει μεταλαμπαδεύσει ο Πογέτ στους διεθνείς. Πλέον οι κλήσεις δεν είναι αγγαρεία, οι παίκτες γουστάρουν να παίζουν για το εθνόσημο, δεν υπάρχει τοξικό κλίμα και ο προπονητής έχει τον έλεγχο των αποδυτηρίων και της ατμόσφαιρας που επικρατεί. Όλα αυτά καθρεφτίζονται στο χορτάρι.
Όποιος περίμενε... πάρτι των Γάλλων, έμεινε με την όρεξη
Στο αγωνιστικό σκέλος, όποιος περίμενε... πάρτι των Γάλλων, έμεινε με την όρεξη. Μπορεί να είχαν συνεχώς τη μπάλα στα πόδια τους οι παίκτες του Ντεσάμπ (δεν γινόταν διαφορετικά, θα ήταν ουτοπικό να ίσχυε κάτι άλλο), παρ' όλα μόλις στο 43' χρειάστηκε να κάνει την πρώτη του επέμβαση ο Βλαχοδήμος και ήταν απόκρουση μεγάλης κλάσης στο πλασέ του Κουντέ.
Οι Γάλλοι ζήτησαν τέσσερα (!) πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ο Λαόθ δεν μάσησε. Η μόνη φάση που ενδεχομένως θα μπορούσε να δοθεί παράβαση, ήταν το σπρώξιμο του Μπάλντοκ στον Εμπαπέ στο 27'. Ο Ισπανός ρέφερι έδειξε όμως να συνεχιστεί το παιχνίδι, ενώ και το VAR ήλεγξε τη φάση και δεν τον κάλεσε. Το πρώτο ημίχρονο έφυγε αναίμακτα και το τακτικό πλάνο του Πογετ είχε αποδώσει.
Δυστυχώς όμως, το άτσαλο και καθυστερημένο μαρκάρισμα του Μαυροπάνου στον Γκριεζμάν ήταν παράβαση και σωστά δόθηκε πέναλτι, ενώ σωστά υπήρξε επανάληψη στην εκτέλεση του πρώτου πέναλτι του Εμπαπέ που απέκρουσε εντυπωσιακά ο Βλαχοδήμος. Ο Μαυροπάνος βιάστηκε να μπει στο γήπεδο και μάλιστα ήταν αυτός που απομάκρυνε τη μπάλα.
Οι Γάλλοι βρέθηκαν νωρίς στο β' μέρος σε θέση οδηγού (55') και πολλοί θα ανέμεναν κατάρρευση. Αμ δε...
Δεν λύγισε ούτε μετά το γκολ, ούτε όταν έμεινε με δέκα παίκτες
Η Εθνική ανασυντάχθηκε, συνέχισε να είναι σφιχτή πίσω και βγήκε δειλά δειλά μπροστά για να κυνηγήσει την ισοφάριση. Ο ρυθμός του παιχνιδιού άνοιξε, η ομάδα προσπάθησε να δείξει ένα πιο επιθετικό πρόσωπο, κάτι που φάνηκε από ένα σουτ του Μάνταλου στο 65', το οποίο μπλόκαρε ο Μενιάν.
Η Γαλλία βρήκε χώρους και δυστυχώς η Εθνική το πλήρωσε με αποβολή. Ο Κομάν είδε τον Κολό Μουανί στην πλάτη της άμυνας, με τον Μαυροπάνο να τον γκρεμίζει και να βλέπει σωστά την κόκκινη κάρτα στο 69'.
Τι πίστεψαν πολλοί; Οτι οι Γάλλοι θα πετύχαιναν και άλλα γκολ και θα έφταναν άνετα στην τελική επικράτηση. Όχι και πάλι. Τι και αν έπαιζαν με δέκα, τι και αν ήταν πίσω στο σκορ, τι και αν απέναντι ήταν η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια το 2018 και φιναλίστ το 2022.
Οι διεθνείς έμειναν όρθιοι, δεν λύγισαν, δεν τα παράτησαν, κατέθεσαν και την ψυχή τους στο χορτάρι μέχρι το τέλος. Διότι αυτό τους έχει μάθει να κάνουν ο Πογέτ και το ακολουθούν ευλαβικά. Ο Ουρουγουανός "στρατηγός" έχει πειθώ.
Ο στόχος του EURO φαντάζει ρεαλιστικός
Η μάχη της δεύτερης θέσης δεν έχει χαθεί. Οι νίκες με Γιβραλτάρ και Ιρλανδία είναι ένα καλό "μαξιλαράκι" για τη συνέχεια και οι Ολλανδοί δεν είναι Γάλλοι.
Προφανώς οι οράνιε έχουν περισσότερες πιθανότητες βάσει ταλέντου και ποιότητας, αλλά αυτή η Εθνική Ελλάδας δείχνει πως είναι έτοιμη να παλέψει μέχρι το τέλος και το φινάλε να είναι το ιδανικό.
Ο Πογέτ ανέλαβε με στόχο να στείλει την Εθνική στο EURO 2024 στα γήπεδα της Γερμανίας. Εκεί έχει τοποθετηθεί ο πήχης ευθύς εξ αρχής. Κοίτα να δεις τελικά που αυτός ο στόχος φαίνεται ρεαλιστικός...