Επιτέλους μια Εθνική ελκυστική, με υγιή αποδυτήρια, μπόλικο ταλέντο και προοπτική
Δεν σκότωσε κανένα θηρίο η Εθνική, δεν πέτυχε τίποτα το ιδιαίτερο πέρα από το προφανές απέναντι στο Γιβραλτάρ, αλλά φανερώθηκε για ακόμη μια φορά ότι ο Γκουστάβο Πογέτ φτιάχνει μια ομάδα στα μέτρα του και όπως την ονειρεύεται. Αυτή η ομάδα έχει αρχές στο παιχνίδι της, υγιή αποδυτήρια, χαμογελαστά πρόσωπα και επιτέλους προοπτική. Γράφει ο Νίκος Συριώδης.
Ας ξεκινήσουμε από τα προφανή. Το Γιβραλτάρ είχε δύο 40αρηδες στη σύνθεσή του, οι παίκτες του δεν μπορούν να κάνουν βασικά πράγματα στο χορτάρι και το να νικήσει η Εθνική μας με 3-0 εννοείται πως δεν είναι ούτε για standing ovation, ούτε για πομπώδη συμπεράσματα και χαρακτηρισμούς. Το απολύτως υποχρεωτικό έκανε η γαλανόλευκη, διότι πολύ απλά η διαφορά είναι χαώδης.
Σε τέτοια παιχνίδια όμως περισσότερα είναι αυτά που μπορείς να χάσεις, παρά να κερδίσεις. Στο τρίποντο δεν θα σου πει κανένας "μπράβο", σε ενδεχόμενη απώλεια βαθμών θα ακούσεις (δικαίως) τα εξ αμάξης και στην κακή εμφάνιση γκρίνια, που όσον αφορά στην Εθνική την έχουμε για ψωμοτύρι, είναι πανεύκολη και ανέξοδη. Έχει δώσει βέβαια άπειρα πατήματα από το 2014 και έπειτα.
Ομάδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του προπονητή της
Στο Φάρο δεν άφησε περιθώριο σε κανέναν να πει το παραμικρό. Έβαλε γκολ νωρίς, κυριάρχησε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, είχε δοκάρι σε φάση που κυκλοφόρησε τη μπάλα λες και στο γήπεδο ήταν ομάδα του Γκουαρδιόλα και πέτυχε δεύτερο τέρμα με τον Σιώπη (ποιος να το έλεγε!) που το πανηγύρισε σαν μικρό παιδί. Το πρώτο του ήταν άλλωστε σε κανονική ροή αγώνα σε όλη του την καριέρα.
Και ενώ πολλοί θα περίμεναν πως η ομάδα θα "καθόταν" στο αποτέλεσμα, ώστε να μην σπαταλήσει άσκοπα δυνάμεις, αφού το Γιβραλτάρ δεν απειλούσε ούτε καταλάθος, εκείνη συνέχισε το ίδιο δυνατά. Υπέροχο τρίτο γκολ με μπαλιά διαβήτη του Μάνταλου και άψογο τελείωμα του one of a kind Μπακασέτα, άλλα δύο δοκάρια και γενικά μια εικόνα που ένα ματς συνοπτική διαδικασία σε έκανε να το βλέπεις ευχάριστα και να μην το βαριέσαι καθόλου.
Και ας ήξερες ότι και τις φανέλες να άπλωναν οι παίκτες και να αποχωρούσαν από το χορτάρι, γκολ δεν έτρωγαν. Αυτή είναι και η επιτυχία του Γκουστάβο Πογέτ. Οτι φτιάχνει μια ομάδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του και στις επιθυμίες του. Και ας έχει ο ίδιος τη στάμπα του προπονητή που δημιουργεί σύνολα με πρώτο και κύριο μέλημα την σκληράδα και την αμυντική προσήλωση. Η Εθνική (του) παίζει και όμορφα. Ή τουλάχιστον προσπαθεί να το κάνει στο μέτρο του δυνατού και αυτό αρέσει στον κόσμο.
Αρχές, υγιή αποδυτήρια και επιτέλους προοπτική
Ο Ουρουγουανός έχει καταφέρει από την ημέρα που ανέλαβε την θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού να βάλει τους κανόνες του στην ομάδα και να μην υπάρχει κανένας που τους αμφισβητεί ή που μπορεί να... ψελλίσει το παραμικρό. Είναι πολύ ισχυρή προσωπικότητα ο Πογέτ και συν τοις άλλοις είναι καλός κόουτς. Δεν αρκεί μονάχα να είναι κέρβερος και να στέκονται όλοι σούζα σε όσα λέει. Στην περίπτωσή του φτιάχνει μια ομάδα με αρχές, υγιή αποδυτήρια και επιτέλους με προοπτική.
Βλέπεις επιτέλους χαμογελαστά πρόσωπα, παίκτες που δεν αντιμετωπίζουν την κλήση τους ως αγγαρεία, αλλά ως επίτευγμα και ως μια χρυσή ευκαιρία να προσφέρουν στο εθνόσημο. Αυτό που κατάφερε ο Ρεχάγκελ, ο Σάντος και σε έναν σημαντικό βαθμό ο Σκίμπε. Για τους δύο πρώτους δεν χρειάζονται πολλά λόγια, αλλά ούτε και... συστάσεις, ενώ ο τρίτος μας έφτασε πιο κοντά από ποτέ σε τελική φάση Μουντιάλ, αλλά έπρεπε να αποκλείσουμε την μετέπειτα φιναλίστ για να βρεθούμε στη Ρωσία.
Ο στόχος είναι ένας, μοναδικός και αδιαπραγμάτευτος
Για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια νιώθεις πως γίνεται κάτι καλό. Βλέπεις εξέλιξη, δουλειά που αποδίδει, πλάνο, κατεύθυνση. Ο Πογέτ έχει πετύχει τον πρώτο στόχο που έβαλε, το "μαξιλαράκι" του Nations League σε περίπτωση που η ομάδα δεν τα καταφέρει στα προκριματικά. Με την πανίσχυρη Γαλλία και την πολύ δυνατή Ολλανδία οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μας.
Ο ίδιος όμως δεν κατεβάζει τον πήχη, ούτε τις προσδοκίες. Θέλει πρόκριση μέσω του ομίλου και ξέρεις ότι θα δώσει τα πάντα για να το πετύχει. Δεν το λέει για να το πει. Το λέει γιατί το πιστεύει. Και αν το πιστεύει αυτός, θα βρει τον τρόπο να το πιστέψουν και οι παίκτες του. Η ομάδα έχει ταλέντο, έχει καλό υλικό, έχει νιάτα και εμπειρία, έχει τον στρατηγό που θα καθοδηγήσει τους στρατιώτες του. Ο στόχος είναι ένας, μοναδικός και αδιαπραγμάτευτος, η πρόκριση στο EURO 2024 στα γήπεδα της Γερμανίας. Τίποτα λιγότερο.
Θα έρθουν και ήττες, θα έρθουν και κακές εμφανίσεις. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Αυτό δεν αλλάζει όμως ότι η γαλανόλευκη έχει μπει στο σωστό μονοπάτι. Το ψάχναμε εδώ και χρόνια, αλλά τούτη τη φορά φαίνεται πως το βρήκαμε. Μετά το φιλικό της Δευτέρας με τους Λιθουανούς στην OPAP Arena, δίνει ραντεβού τον Ιούνιο. Με Ιρλανδία εδώ (16/6) και Γαλλία στο Παρίσι (19/6). Σε αυτή τη δυάδα παιχνιδιών καλείται να δείξει το μέταλλό της. Εκεί θα παίξει σε άλλη... πίστα.