Ας ξεκαθαρίσουμε το προφανές. Η Εθνική ομάδα δεν είναι ο σύλλογος που ο φίλαθλος παρακολουθεί κάθε εβδομάδα και πέρα από το αποτέλεσμα, θέλει να βλέπει και όμορφο θέαμα στο χορτάρι. Η εκάστοτε Εθνική μαζεύεται για λίγες μέρες κάθε 2-3 μήνες και μοναδικός σκοπός της (πρέπει να) είναι η νίκη και μόνο αυτη. Οι νίκες φέρνουν βαθμούς και προκρίσεις στις μεγάλες διοργανώσεις της FIFA και της UEFA. Αυτές που βλέπουμε από την τηλεόραση εδώ και οκτώ χρόνια.

Ας νικάει με το βαρετό 1-0 ως το τέλος, φτάνει και περισσεύει

Η γαλανόλευκη του Γκουστάβο Πογέτ ήταν όσο κυνική έπρεπε στο Μπέλφαστ με την Βόρεια Ιρλανδία και πήρε αυτό που ήθελε για να κάνει ονειρεμένο ξεκίνημα στο Nations League. Ναι, αυτή τη διοργάνωση που τη σνομπάρουμε και μετράμε 2 στις 2 ξεγυρισμένες "σφαλιάρες" σε ομίλους που παίζαμε... μόνοι μας και βγαίναμε στην καλύτερη δευτερότριτοι. Το τρίποντο ήρθε με το "τι πιο σύνηθες" 1-0 που τόσο λοιδορούσαμε κάποτε και το οποίο βέβαια μας έφερε στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Απέναντι στους σκληροτράχηλους Βορειοϊρλανδούς, η Εθνική κινδύνεψε ελάχιστα και ο Βλαχοδήμος πέρασε ένα ολόκληρο ματς χωρίς καμία πραγματικά δύσκολη επέμβαση. Περισσότερη κριτική μπορεί να γίνει για το γεγονός πως δεν "κλειδώσαμε" νωρίτερα το τρίποντο, κρατώντας "ζωντανό" το ματς, παρά γιατί πραγματικά ζοριστήκαμε από τους γηπεδούχους. Προφανώς δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα, ούτε πρέπει να πετάμε στα σύννεφα, διότι το παρελθόν άλλα έχει δείξει, όμως η αρχή έγινε.

Το διάβασμα του Πογετ και το θέαμα που έρχεται... δεύτερο

Ο Πογέτ διάβασε καλά το ματς, έκλεισε σωστά τους χώρους και περιόρισε την απειλή για τα καρέ μας, οι διεθνείς μας σε 2-3 περιπτώσεις βγήκαν ιδανικά στην κόντρα και σε μια απ' αυτές ο Λημνιός γύρισε υπέροχα στον Μπακασέτα και εκείνος με το... κακό του δεξί σημείωσε ένα υπέροχο γκολ στο 39', το οποίο έμελλε να είναι υπεραρκετό για να έρθει το διπλό. Έξι λεπτά μετά μάλιστα θα μπορούσε να έρθει και δεύτερο τέρμα, αν ο Ρότα γυρνούσε τη μπάλα στον Γιακουμάκη αντί να σουτάρει από πλάγια θέση. Εκεί θα τελείωνε κάθε κουβέντα για τον νικητή.

Η γαλανόλευκη έχασε και άλλη μεγάλη ευκαιρία με τον δραστήριο Γιακουμάκη στο 52' και μέχρι το 65' ήταν σαφώς η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι. Είχε τον έλεγχο, εκείνη ήταν πιο απειλητική και οι γηπεδούχοι έδειχναν πως... ακόμα ένα 90λεπτο να έπαιζαν, γκολ δεν θα έβαζαν. Από το 70' και έπειτα, ο Πογέτ προσπάθησε να "σβήσει" το ματς και να διαφυλάξει το μηδέν πίσω, ήταν ξεκάθαρο το σχέδιό του. Έκανε τρεις μαζεμένες αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα, η Βόρεια Ιρλανδία πήρε μέτρα, αλλά πραγματικά απειλητική φάση δεν έκανε μέχρι το φινάλε. Το πλάνο του Ουρουγουανού λειτούργησε και στο τέλος αυτό είναι που μετράει.

Δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε και ας μην σταματήσει ποτέ αυτή η κουβέντα για το θέαμα και πόσο θέλουμε να δούμε ελκυστικό ποδόσφαιρο από την Εθνική. Οι νίκες μετράνε, τίποτα άλλο. Αν το καταφέρνει με σωστό αμυντικό πλάνο και βαρετό ποδόσφαιρο του 1-0, μας φτάνει και μας περισσεύει. Σημασία δεν έχει να μας αρέσει στο μάτι η ομάδα και να κεντάει στο χορτάρι (δεν θα γίνει ΠΟΤΕ αυτό), αλλά να μας αρέσει η βαθμολογική της θέση στον εκάστοτε όμιλο που βρίσκεται. Τα τρίποντα λείπουν, όχι η καλή μπάλα.

Το Κόσοβο δεν πρέπει να υποτιμηθεί για κανένα λόγο

Επειδή όμως με μια νίκη δεν προκρίθηκε ποτέ κανείς, θα έχει αντίκρισμα αν υπάρξει ανάλογη συνέχεια στο Κόσοβο την Κυριακή (5/6, 21:45). Ένα Κόσοβο που πέρασε νικηφόρα με 2-0 από την Κύπρο και μόνο εύκολος αντίπαλος δεν θα 'ναι. Μην ξεχνάμε ότι στη συνέχεια ακολουθούν τα παιχνίδια με Κύπρο (9/6) και Κόσοβο (12/6) στο Πανθεσσαλικό και σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την τετράδα αγώνων θα κριθεί η κορυφή στον όμιλο. Μια πρωτιά που την έχουμε τεράστια ανάγκη, ώστε να υπάρχει "καβάτζα" το Nations League, αν δεν περάσουμε μέσω προκριματικών.

Θα πρέπει να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι, ο στόχος είναι η πρόκριση στο Euro 2024. Ο πήχης μπαίνει εκεί και όλοι γι' αυτό τον στόχο θα κριθούν στο τέλος. Ο Φαν Σιπ αποτέλεσε παρελθόν διότι "το πρότζεκτ Κατάρ" απέτυχε, όσο και αν η ομάδα έδειξε σημάδια βελτίωσης σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Παρ' όλα αυτά, μέλι μέλι και από τηγανίτα τίποτα ως προς την ουσία, διότι θα δούμε το Μουντιάλ τηλεοπτικά όπως όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από τη Βραζιλιά και έπειτα. Σε δέκα χρόνια από τότε, καλό θα 'ναι να έχουμε επιστρέψει στα μεγάλα ραντεβού. Το ξεκίνημα έγινε. Δεν φτάνει όμως...