Ο Γκουστάβο Πογέτ ανέλαβε την Εθνική Ελλάδας με ένα και μόνο στόχο. Να της μεταλαμπαδεύσει τη νοοτροπία νικητή που τόσο πολύ της έλειψε από το 2014 και έπειτα, αλλά και να την μετατρέψει σε ένα σύνολο που θα μπαίνει στο γήπεδο με συγκεκριμένη ποδοσφαιρική στόχευση και ταυτότητα και θα παίρνει τα παιχνίδια.

Στο Nations League πέτυχε ό,τι κανένας από τους προκατόχους του, να την φέρει πανάξια στην πρώτη θέση και να κρατήσει ορθάνοιχτη την πόρτα πρόκρισης σε ένα μεγάλο τουρνουά, μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Εκεί που θα μπορούσε να βρίσκεται στα προημιτελικά του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού γεγονότος στον πλανήτη και αποκλείστηκε στα καταραμένα πέναλτι με την Κόστα Ρίκα.

Με τον Ουρουγουανό στον πάγκο γεννήθηκε ξανά η ελπίδα ότι υπάρχει φως στον ορίζοντα, ότι η γαλανόλευκη έχει όλα τα φόντα να πετύχει και να βρεθεί ξανά στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης. Ο προκριματικός όμιλος για το Euro της Γερμανίας φαντάζει απαγορευτικός με Γαλλία και Ολλανδία, αλλά η δεύτερη ευκαιρία που προσφέρει το Nations League, είναι λόγος για να αισιοδοξούμε.

Ναι, δεν σκότωσε κανένα θηρίο, παίζοντας με Βόρεια Ιρλανδία, Κύπρο και Κόσοβο, ούτε σημείωσε κάποιο κατόρθωμα, αλλά στην Εθνική τα δεδομένα είχαν φτάσει να γίνονται ζητούμενα και οι αποτυχίες διαδέχονταν η μια την άλλη. Και όταν συσσωρεύονται πολλές μαζί, τότε το τσιπάκι δεν είναι εύκολο να αλλάξει. Ο Πογέτ φρόντισε να παρουσιάσει ένα σύνολο σοβαρό, συμπαγές, ορθολογικό, με κανόνες στο παιχνίδι του που έπαιρνε αποτελέσματα. Αυτό είναι ένα δεδομένο που δεν αλλάζει και είναι κεκτημένο του.

Η δυάδα των φιλικών ανέδειξε μπόλικα προβλήματα

Η εισαγωγή αυτή ήταν απαραίτητη, διότι πρέπει να ξεκαθαριστεί πως μέχρι στιγμής το πρόσημο του Πογέτ είναι θετικό και αυτό δεν είναι προς συζήτηση. Για να φτάσουμε στα δύο φιλικά με τη Μάλτα και την Ουγγαρία που μας έδειξαν ότι υπάρχει ακόμη δρόμος μέχρι την επιστροφή στην κανονικότητα που είχαμε καλομάθει εκείνη τη χρυσή περίοδο με τον Ρεχάγκελ και τον Σάντος.

Γκρινιάζαμε βέβαια για το… 1-0 και την έλλειψη θεάματος, αλλά την ίδια στιγμή ξέραμε ότι εύκολα ή δύσκολα τα ματς θα τα παίρναμε. Όποιοι και αν έπαιζαν, όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος, η ομάδα είχε μια συνέπεια, γι’ αυτό άλλωστε είχε εκτοξευτεί στο FIFA Ranking.

To 2-2 με τη Μάλτα στη Βαλέτα είναι ένα αποτέλεσμα που θα πρέπει να θεωρείται... απαγορευτικό για μια ομάδα που ονειρεύεται να ανέβει επίπεδο. Ας ήταν φιλικό, ας έλειπαν παίκτες βασικότατοι όπως οι Βλαχοδήμος, Τσιμίκας, Μαυροπάνος, Μπάλντοκ και Γιακουμάκης.

Ο κόουτς έχει πει ότι θέλει νίκες και στα φιλικά και οι Μαλτέζοι παραείναι χαμηλού επιπέδου αντίπαλος για να στεκόμαστε σε ένα πέναλτι που δεν μας δόθηκε. Καλώς διαμαρτυρήθηκε, αλλά η εικόνα στο χορτάρι είναι κάτι διαφορετικό. Και εκεί πρέπει να προβληματιστούμε.

Απέναντι στους Μαγυάρους στη Βουδαπέστη, η εικόνα μας δεν ήταν ξανά καλή και η ήττα έστω και στο 93’ (κακή η αντίδραση του Πασχαλάκη στο φάουλ) απέδωσε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, διότι κέρδισε η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι. Η αντίδραση που περιμέναμε μετά τη Βαλέτα, δεν ήρθε ποτέ και ο Πογέτ σίγουρα θα γυρίσει με αρκετές σημειώσεις στην Αθήνα.

Ο συνεπής Μπακασέτας και ο Φούντας που πρέπει να πάρει ευκαιρίες

Αυτός που δεδομένα δεν έχει να φοβάται τίποτα, είναι ο Τάσος Μπακασέτας, ο οποίος θεωρείται (και είναι) ο ηγέτης της. Μετά τη γκολάρα που έβαλε στη Μάλτα, σκόραρε εκ νέου, αυτή την φορά από την άσπρη βούλα του πέναλτι που κέρδισε έξυπνα ο ίδιος.

Εδώ και καιρό ο "Μπάκα" έχει ανέβει επίπεδο, από την ενδεκάδα δεν βγαίνει ούτε με αίτηση και είναι σημείο αναφοράς στην Εθνική μας. Τον είχε πιστέψει όσο κανένας ο Φαν Σιπ, τον καθιέρωσε στην ομάδα, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τον Πογετ. Η γαλανόλευκη ακουμπάει πάνω του και ο ίδιος φροντίζει να αποδεικνύει ότι είναι παίκτης-κλειδί.

Ένας παίκτης που επίσης θεωρούμε ότι θα πρέπει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες, είναι ο Ταξιάρχης Φούντας, ο οποίος μπήκε αλλαγή και στα δύο παιχνίδια. Στη Βαλέτα έβαλε γκολ και έχασε ευκαιρία για δεύτερο, ενώ στη Βουδαπέστη είχε μια καλή στιγμή να σκοράρει στο 89’.

Εξαιρετική η πορεία του στη Ραπίντ Βιεννής, συνεχίζει το ίδιο καλά στο MLS με την DC United και διαθέτει στοιχεία που τα χρειάζεται μεσοεπιθετικά η Εθνική μας. Νομίζουμε ότι ο Φούντας είναι μια περίπτωση που πρέπει να αξιολογηθεί σωστά, ειδικά σε μια ομάδα που δεν παίρνει πολλά γκολ από τους φορ της.

Αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, δεν άξιζε να μη χάσει η Εθνική

Όσο για την εικόνα μας στον αγώνα, η Εθνική δεν έδειξε πολλά πράγματα και η ήττα ήρθε δίκαια. Ακόμα και αν έπαιρνε την ισοπαλία, πάλι τα ίδια θα λέγαμε. Το πρώτο γκολ θεωρείται απαγορευτικό για τα αμυντικά στάνταρ του προπονητή της, ενώ μπροστά απείλησε απειροελάχιστα. Το τέρμα που δέχτηκε στις καθυστερήσεις ήταν απλά το κερασάκι στην (πικρή) τούρτα.

Λίγοι παίκτες ήταν θετικοί και ικανοποίησαν τον προπονητή, ο οποίος δεδομένα έβγαλε τα συμπεράσματα του για όλους. Άλλωστε, είχε τονίσει ότι αυτά τα παιχνίδια ήταν κρας-τεστ για τους διεθνείς που κάλεσε, ώστε να ξέρει πόσο τους υπολογίζει ενόψει των προκριματικών που ξεκινούν τον Μάρτιο του 2023.

Υπάρχει πολύς και ανηφορικός δρόμος μέχρι την επιστροφή στην πλήρη κανονικότητα. Ο Πογέτ προσφέρει την προοπτική για κάτι καλό, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και συνέχεια. Την αναμένουμε...