Τα λόγια έχουν στερέψει. Ακόμα και η πλούσια ελληνική γλώσσα φαντάζει φτωχή, όταν θέλεις να περιγράψεις τη σουρεαλιστική κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι δεν υπάρχει παρακάτω, κάτι συμβαίνει και λες "διάολε, υπάρχει όντως παρακάτω". Η κατάντια δεν έχει τελειωμό, το ελληνικό ποδόσφαιρο διασύρεται καθημερινά, με τους παράγοντές του να μην μπορούν να συμφωνήσουν για τα προφανή και να αφήνουν το προϊόν (έτσι το λέμε μήπως και το πιστέψουμε) να φυτοζωεί.

Σε όλη την Ευρώπη παίζεται μπάλα, τα γήπεδα είναι γεμάτα, διεξάγονται ματσάρες, ο κόσμος απολαμβάνει θέαμα και νιώθει πως επιστρέφει η κανονικότητα, έστω και αν ο κορονοϊός είναι ακόμη εδώ και δεν γνωρίζουμε ως πότε. Σε όλη πλην της Ελλάδας (και της Αλβανίας), όπου ακόμα συζητάμε για τα τηλεοπτικά συμβόλαια, τη μελλοντική κεντρική διαχείριση, ζητήματα που σε πολλές άλλες προηγμένες χώρες δεν είναι καν προς συζήτηση. Γιατί δεν είναι; Διότι τα κανάλια μάχονται για το ποιο θα δώσει τα περισσότερα, δεν "τρέχουν" οι ομάδες να παρακαλέσουν.

Η διοργανώτρια αρχή είχε ανακοινώσει μέσα στο καλοκαίρι ότι η σέντρα θα γινόταν στις 21 Αυγούστου και τελικά πάμε για 11 Σεπτεμβρίου. Αν μέχρι τότε βέβαια έχει υπάρξει συμφωνία των πέντε "άστεγων" με την Cosmote, αν ο ΠΑΟΚ έχει αποφασίσει πού θα δείχνει τους εντός έδρας αγώνες του (NOVA ή Open) και αν τα έχουν βρει οι ομάδες για την κεντρική διαχείριση από τη σεζόν 2023-24. Αν γίνουν όλα αυτά, τότε αμέσως μετά τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων, θα γίνει η πρώτη σέντρα. Θρίαμβος...

Ειλικρινά, δεν ξέρεις πλέον αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Δεν ξέρεις αν πρέπει να ασχολείσαι σοβαρά με το προϊόν που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο κάνει τα πάντα για να γίνει όσο πιο αποκρουστικό μπορεί για το φίλαθλο κοινό που ολοένα και στρέφεται στα ξένα πρωταθλήματα. Ναι, εκεί που απολαμβάνουμε Ελληνόπουλα να διαπρέπουν δίπλα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανητή. Εκεί που χορταίνει το μάτι σου θέαμα, την ώρα που εδώ η κουβέντα είναι για το αν θα δοθεί 1+1 τηλεοπτικό συμβόλαιο στις ομάδες ή διετές κλειστό και ένα κάρο... παράπλευρα ζητήματα που ουδόλως απασχολεί τους φιλάθλους.

Κατρακυλάμε στη βαθμολογία της UEFA, οι ομάδες μας αποκλείονται πρώτες πρώτες, κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι για ποιο λόγο μάχονται όλο το χρόνο για τα περιβόητα ευρωπαϊκά εισιτήρια, μια διαρκής καθίζηση που δεν έχει τελειωμό. Η φράση ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο, ακούγεται κλισέ, αλλά αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα. Ποια τηλεοπτικά, ποιος χορηγός, ποιο προϊόν, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως. Κάθε χρόνο γίνονται βήματα προς τα πίσω και δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να αισιοδοξείς ότι αυτό θα αλλάξει. Τίποτα δεν θα αλλάξει, διότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει...

Το ακόμα πιο φοβερό' είναι πως υπάρχουν παράγοντες, οι οποίοι έχουν απαιτήσεις, οι οποίες δεν δικαιολογούνται από πουθενά. Αξιώνουν κλειστά συμβόλαια που να τους εξασφαλίζουν μελλοντικά, ζητούν χρήματα τα οποία προφανώς δεν αντιστοιχούν στη δυναμική των ομάδων τους, ούτε μπορούν να τα φέρουν εύκολα πίσω. Η αγορά δεν θέλει να έχει πάρε δώσε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ελάχιστοι είναι αυτοί που είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν, όταν κάποτε γινόταν "παρέλαση" ενδιαφερομένων.

Μέχρι τότε, θα βλέπουμε αδιάφορα φιλικά και θα γίνεται πρώτο θέμα συζήτησης στα αθλητικά ΜΜΕ το πότε θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα...

Αυτά τα ματς θα γίνονταν, ΑΝ ξεκινούσαμε το Σάββατο (28/8):

ΑΕΚ - Ιωνικός

Άρης - ΟΦΗ

Βόλος - Λαμία

Ολυμπιακός - Ατρόμητος

Παναθηναϊκός - Απόλλων Σμύρνης

Παναιτωλικός - Αστέρας

ΠΑΟΚ - ΠΑΣ Γιάννινα