Το εμπόδιο ήταν υπερβολικά χαμηλό, αλλά η Εθνική ήταν σοβαρή και παίζει ρέστα τον Οκτώβριο
Η Εθνική ήθελε να βγάλει αντίδραση μετά την κακή εμφάνιση με την Ολλανδία και το Γιβραλτάρ αποτελούσε τον κατάλληλο "σάκο του μποξ". Ήταν ορεξάτη, σοβαρή, νίκησε το "πρέπει" και πλέον κοιτάζει τις μάχες με Ιρλανδία και Ολλανδία, περιμένοντας μια επιπλέον γκέλα των οράνιε. Γράφει ο Νίκος Συριώδης.
Το παιχνίδι με το Γιβραλτάρ στην OPAP Arena (5-0) ήταν από εκείνα που κανένας δεν θα έλεγε "μπράβο" στην Εθνική ό,τι καλό και αν έκανε, αλλά θα υπήρχαν πολλοί με περίσσια διάθεση να την στήσουν στον τοίχο σε περίπτωση στραβής ή νίκης με κακή εμφάνιση.
Εν ολίγοις, ήταν ένα ματς που χρειαζόταν μια πειστική εικόνα στο χορτάρι, ώστε να ευχαριστήσει όσους πήγαν στο γήπεδο για να την στηρίξουν, να σβήσει κάθε περιθώριο κριτικής και συνάμα να γεμίσει "καύσιμο" το ντεπόζιτο ενόψει του κρίσιμου Οκτωβρίου, όπου θα αναμετρηθεί με την Ιρλανδία εκτός έδρας (13/10) και την Ολλανδία στην OPAP Arena (16/10).
Ο Πογέτ και οι παίκτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ελπίδες δεν είναι με το μέρος τους αναφορικά με την κατάληψη της 2ης θέσης στον όμιλο, διότι χρειάζονται τουλάχιστον έναν παραπάνω πόντο από τους Ολλανδούς στα ματς που απομένουν, μιας και η ισοβαθμία φέρνει σε θέση ισχύος τους οράνιε μετά το βαρύ 3-0 του Αϊντχόφεν (πρώτα μετράνε τα μεταξύ μας σε ισοβαθμία).
Με αυτό το δεδομένο ήθελαν να νικήσουν το "πρέπει" στο ματς με το (υπερβολικά) αδύναμο Γιβραλτάρ, να παίξουν καλό ποδόσφαιρο, να ξεμπουκώσουν στην επίθεση και να ετοιμαστούν ψυχολογικά για τα δύσκολα που είναι μπροστά. Πιθανότατα θα χρειαστεί η δεύτερη ευκαιρία του Nations League, την οποία έχουμε εξασφαλίσει. Αλλά θα τη ρίξουμε τη... ζαριά και ό,τι προκύψει.
Το Γιβραλτάρ δεν αφήνει περιθώρια για συμπεράσματα, αλλά παγιώθηκαν όσα ξέραμε
Το παιχνίδι δεν αντέχει σε ιδιαίτερη κριτική και θα είναι άδικο για την Εθνική μας να θεωρήσουμε ότι βγήκε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Η διαφορά ήταν χαοτική, το Γιβραλτάρ δεν μπορούσε να κάνει ούτε τα βασικά, επομένως οι παίκτες μας έκαναν απλά αυτό που έπρεπε. Στα θετικά τους ήταν όμως ότι δεν είδαν το ματς ως διεκπεραιωτικό, αλλά έπαιξαν όσο καλύτερα μπορούσαν.
Ο Μασούρας επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, σε συνέχεια όσων κάνει με τον Ολυμπιακό το τελευταίο διάστημα, ο Πέλκας ήταν σε πολύ καλή βραδιά και πέρα από το γκολ του "καρπώνεται" και μια ασίστ, ο Φούντας είχε διάθεση, ο Μαυροπάνος επανήλθε φουριόζος μετά την τιμωρία του και πέτυχε τα πρώτα του γκολ με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Όλοι έτρεξαν, όλοι είχαν καλή εικόνα, ουδείς έπαιξε με "σβηστές μηχανές", δείγμα ότι με τον Πογέτ οι παίκτες δεν βλέπουν την Εθνική ως αγγαρεία και μοχθούν. Το ματς με την Ολλανδία ήταν παρένθεση σε ό,τι έχουμε δει ως τώρα με τον Ουρουγουανό στον πάγκο, απλά ήταν τέτοιο το αποτέλεσμα πού ενδεχομένως να μας βγάζει εκτός δυάδας λόγω της έκτασης της ήττας.
Να εξαντλήσει κάθε ελπίδα, ο στόχος είναι και μοναδικός
Η Εθνική ξέρει ότι δεν έχει την τύχη στα χέρια της και χρειάζεται ένα δώρο. Είναι όμως στο χέρι της να εξαντλήσει κάθε ελπίδα που έχει και να μην τα παρατήσει. Το να κυνηγήσει μέχρι τέλους την πρόκριση σε έναν όμιλο με Γαλλία και Ολλανδία, θα είναι ένα βήμα προς τα εμπρός, ακόμα και αν δεν τα καταφέρει. Αρκεί να πετύχει μετέπειτα μέσω του Nations League, όπου ο δρόμος θα είναι σαφώς πιο βατός.
Θα έχουν ενδιαφέρον οι κλήσεις του Οκτωβρίου, με δεδομένο ότι αυτές σήκωσαν πολλή κουβέντα. Ο Πογέτ ξέρει ότι ο στόχος είναι και μοναδικός, η πρόκριση στα τελικά του EURO 2024. Ας έρθει με όποιους παίκτες θέλει και με όποιον τρόπο θέλει. Αρκεί το επόμενο καλοκαίρι να ταξιδέψουμε στη Γερμανία. Οτιδήποτε άλλο θα είναι απλά "μια από τα ίδια".