Την περασμένη σεζόν, ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από τα προημιτελικά της EuroLeague για πρώτη φορά ύστερα από 10 χρόνια, αλλά και το "stop" που μπήκε σε αυτή την περήφανη ομάδα, η οποία μετρά 3 τελικούς EuroLeague την τελευταία πενταετία, κατακτώντας 2 φορές το τρόπαιο, ήταν κάτι που στεναχώρησε και ενόχλησε όλα τα μέλη των "ερυθρολεύκων". Όταν έχεις μάθει να πρωταγωνιστείς στην Ευρώπη, έχοντας χτίσει παράλληλα τον δικό σου μύθο στην διοργάνωση, το να μένεις τόσο πρόωρα εκτός συνέχειας, είναι μία εικόνα που σε πληγώνει, αλλά και μία κατάσταση την οποία δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς.

Η περσινή ευρωπαϊκή αποτυχία τους πείσμωσε και δημιούργησε νέα κίνητρα

Οι Πειραιώτες πέρσι, στο TOP-16, παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια, σημειώνοντας την μία ήττα μετά την άλλη (1-7 το ρεκόρ τους) και με την κακή εικόνα τους, με τα συνεχόμενα σκαμπανεβάσματα (αν και είχαν προβλήματα με τραυματισμούς, αλλά και αρκετές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ που τάραξαν την χημεία και τις ισορροπίες τους), αδίκησαν τους εαυτούς τους και υπέστησαν έναν αποκλεισμό-σοκ. Όταν το 2015 είσαι φιναλίστ στην EuroLeague και την επόμενη σεζόν αδυνατείς να προκριθείς στα προημιτελικά, γνωρίζοντας μάλιστα την συντριβή (98-66) στον "τελικό" στην Μόσχα από την Χίμκι στην προτελευταία αγωνιστική, το μέταλλο της ομάδας έδειχνε να χάνει την αίγλη του, με το πρεστίζ του Ολυμπιακού να πληγώνεται. Έβλεπαν οι παίκτες (όπως και οι φίλαθλοι) να διεξάγονται τα playoffs χωρίς εκείνους και δεν μπορούσαν να το... χωνέψουν.

Οι "ερυθρόλευκοι" ακολούθως "έσωσαν" την σεζόν κατακτώντας το πρωτάθλημα στην Ελλάδα με συναρπαστικό τρόπο, για δεύτερη σερί χρονιά, χάρη στα δύο νικητήρια τρίποντα του Βασίλη Σπανούλη, παίρνοντας τον τίτλο για πρώτη φορά μέσα στην έδρα του Παναθηναϊκού, αλλά να είστε σίγουροι πως παίκτες και προπονητές δεν ξέχασαν αυτό που συνέβη πέρσι στην EuroLeague. Ο κορυφαίος εγχώριος τίτλος δεν λειτούργησε σαν χαλί με το οποίο "σκεπάστηκε" η περσινή ευρωπαϊκή αποτυχία.

Μιλώντας με τους παίκτες στο ξεκίνημα της σεζόν, όλοι οι πρωταγωνιστές (Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Λοτζέσκι, Παπαπέτρου, Γιανγκ) μας σχολίαζαν πως τους ενόχλησε ο περσινός αποκλεισμός, τονίζοντας πως έχουν πεισμώσει, αλλά και πως θέλουν φέτος να απαντήσουν, να αντιδράσουν, να επαναφέρουν τον Ολυμπιακό στην θέση που αξίζει να βρίσκεται στην Ευρώπη. Ξεκίνησαν την σεζόν με νέα κίνητρα και με υψηλές φιλοδοξίες, συνεχίζοντας να έχουν την ίδια "δίψα" για διάκριση. Βλέπετε, είναι θέμα περηφάνιας, αλλά και αθλητικού εγωισμού. Είναι η ομάδα-παρέα τους, υπάρχει ένα ξεχωριστό δέσιμο μεταξύ τους, ειδικά οι παλαιοί έχουν ζήσει μαζί πολλές χαρές και λύπες, και αυτήν την ομάδα, με την αξιοζήλευτη χημεία και ομοιογένεια, την πονάνε ακόμη περισσότερο, σαν να πρόκειται για την οικογένεια τους. Και ως γνωστόν, επιτρέπεται να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς.

Υστερεί σε μπάτζετ, αλλά υπερτερεί σε χημεία και καρδιά πρωταθλητή

Το ζητούμενο, όμως, πέρα από τα λόγια, ήταν να μιλήσουν με πράξεις μέσα στο γήπεδο. Να απαντήσουν με έργα, με νίκες, να αντιδράσουν δείχνοντας χαρακτήρα σαν ομάδα, τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας (τομέας ο οποίος πέρσι τους πλήγωσε), επαναφέροντας την νοοτροπία του νικητή, αλλά και την σήμα-κατατεθέν αυταπάρνηση τους. Γιατί ήταν απαράδεκτο πέρσι για τον Ολυμπιακό να χάνει ορισμένα ευρωπαϊκά ματς με κάτω τα χέρια, μη παλεύοντας μέχρι το τέλος. Κάπου είχε κλονιστεί η αγωνιστική του ταυτότητα. Και τελικά φέτος, τα παλικάρια πείσμωσαν για τα καλά, καταφέρνοντας πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, στην πιο δύσκολη και ανταγωνιστική EuroLeague όλων των εποχών, να εξασφαλίσουν την πρόκριση στα playoffs, όντας παράλληλα στην 3η θέση της κατάταξης, έχοντας ξεκάθαρο προβάδισμα από την 4η Φενέρμπαχτσε, με τους Πειραιώτες όχι μόνο να βρίσκονται... αγκαλιά με το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και να διεκδικούν την 1η θέση στην regular season, όντας 1 νίκη μακριά από Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ. Ο Ολυμπιακός δείχνει και πάλι τα... δόντια του.

Mία ομάδα με χαμηλό μπάτζετ, που υστερεί χρηματικά από τις μισές ομάδες της EuroLeague, αλλά που υπερτερεί από όλες σε θέματα χημείας, ομοιογένειας, βασικού κορμού και εμπειρίας και από τις περισσότερες σε θέμα καρδιάς-πρωταθλητή. Βλέπετε, αυτά είναι στοιχεία που δεν αγοράζονται, αλλά που χτίζονται με όραμα, κόπο και υπομονή σε βάθος χρόνου.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, επανήλθε στα playoffs της EuroLeague και δείχνει αποφασισμένος να επιστρέψει στο Final Four, στην Πόλη του, εκεί που έγραψε ιστορία με παραμυθένιο τρόπο, σημειώνοντας την πιο συναρπαστική ανατροπή στην ιστορία της διοργάνωσης. Όμως, μην παίρνουμε φόρα. Οι Πειραιώτες προχωρούν σεμνά και ταπεινά, βήμα-βήμα, δίχως ίχνος αλαζονείας και όπως έχουμε τονίσει, θα συνεχίσουν έχοντας τον τίτλο του αουτσάιντερ και όχι εκείνον του φαβορί. Για πάντα Underdogs, μέχρι το τέλος, γιατί έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν καλύτερα, έτσι τους αρέσει, αυτό τους εξιτάρει, να θριαμβεύουν όντας against all odds.

Έχουν νικήσει 6 ομάδες μέσα-έξω και μετρούν 7 εκτός έδρας νίκες

Ο Ολυμπιακός με την επικράτηση του απέναντι στην Νταρουσάφακα, μετρά 6 ομάδες τις οποίες έχει νικήσει μέσα-έξω στην φετινή EuroLeague: Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός, Ούνικς, Ζάλγκιρις, Νταρουσάφακα. Δείγμα της κυριαρχίας του, αλλά και της αγωνιστικής του ανωτερότητας. Το χαρακτηριστικό όμως που έχει κάνει την διαφορά φέτος στους Πειραιώτες, είναι πως ξαναβρήκαν τον εαυτό τους, αλλά και τον χαρακτήρα τους, στα εκτός έδρας παιχνίδια. Σε 12 away games φέτος αριθμούν 7 νίκες (Βιτόρια, Βαρκελώνη, ΟΑΚΑ, Καζάν, Κάουνας, Νταρουσάφακα, Τελ Αβίβ), όταν πέρσι (στο TOP-16) σε 8 ματς σημείωσαν μόλις 1 "διπλό".

Φέτος, μακριά από το ΣΕΦ εμπνέουν και πάλι σιγουριά και εμπιστοσύνη, με το μέταλλο τους να αστράφτει ξανά. Όπως μάλιστα μας έχουν σχολιάσει οι παίκτες κατά την διάρκεια της σεζόν "μας εξιτάρει και μας αρέσει όταν παίζουμε εκτός έδρας, απέναντι σε αντίπαλους φιλάθλους. Συσπειρωνόμαστε, ερχόμαστε ακόμη πιο κοντά σαν ομάδα και μας δημιουργείται έξτρα κίνητρο για νίκη". Παράλληλα, στις τελευταίες 16 αγωνιστικές στην διοργάνωση, οι ερυθρόλευκοι μετρούν 13 νίκες, δείχνοντας διάρκεια, σταθερότητα και συνέπεια, αποδεικνύοντας την δυναμική τους σαν ομάδα σε βάθος χρόνου, αλλά και την ποιότητα τους σαν ρόστερ, καταφέρνοντας πάντα να αντιδρούν ύστερα από ήττες.

Το μάθημα και το κάρφωμα του "Παπ" αλά... Σιένα

Ο Ολυμπιακός κόντρα στην Νταρουσάφακα έλεγχε τον ρυθμό μέχρι το 25', το προβάδισμα του έφτασε μέχρι και το +21, λειτουργώντας με σκληράδα στην άμυνα (μέτρησε 6 μπλοκ), εκείνη που τον χαρακτηρίζει. Εμφάνισε ορισμένες αδυναμίες, όπως το γεγονός πως οι Τούρκοι έβρισκαν συχνά διαδρόμους ώστε να τελειώσουν τις φάσεις με ντράιβ, με τους φιλοξενούμενους παράλληλα να επιβεβαιώνουν την έφεση τους στα επιθετικά ριμπάουντ, καθώς μάζεψαν 17! Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι η κορυφαία στα ριμπάουντ φέτος στην EuroLeague (37.1), αλλά αυτή την φορά παρουσίασε πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι.

Οι Πειραιώτες στην επίθεση έβγαλαν αρκετές συνεργασίες στο παρκέ και είχαν καλή κυκλοφορία της μπάλας, κάτι που αποτυπώθηκε στις 21 ασίστ (καλό νούμερο, γιατί μέχρι πρότινος είχαν μέσο όρο τις 14), με τις 8 να ανήκουν στον Βασίλη Σπανούλη. Είναι ξεκάθαρο πως όταν ο αρχηγός των πρωταθλητών Ελλάδας βρίσκεται στο παρκέ, ο Καναδός σέντερ απογειώνει την απόδοση του επιθετικά με τις έξοχες πάρε-βάλε πάσες του Kill-Bill (λειτούργησαν εξαιρετικά στα πικ-εν-ρολ), καθώς τέλειωσε το ματς με 13 πόντους και 5/5 δίποντα.

Η Νταρουσάφακα στο τέλος πλησίασε τον Ολυμπιακό στο σκορ, τόσο γιατί οι Πειραιώτες "κόλλησαν" επιθετικά, χάνοντας αρκετά σουτ, όσο και επειδή δεν έβρισκαν χώρο να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο, όπως έκαναν στο ξεκίνημα του αγώνα. Στην 3η περίοδο, βέβαια, οι "ερυθρόλευκοι" μας χάρισαν έναν απολαυστικό αιφνιδιασμό, αλά προ 5ετίας κόντρα στην Σιένα, με τον Βαγγέλη Μάντζαρη να δίνει μία έξοχη ασίστ στον γεμάτο ορμή Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος τέλειωσε την φάση με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, αν και δέχτηκε την πίεση του Κλάιμπερν. Αν εκείνο το κάρφωμα απέναντι στην Μοντεπάσκι σηματοδότησε την επιστροφή των "ερυθρολεύκων" στα Final Four το 2012, αυτό έδειξε το πάθος, τα επίπεδα ενέργειας, αλλά και την αποφασιστικότητα των πρωταθλητών Ελλάδας για να "σφραγίσουν" το εισιτήριο στα playoffs, βλέποντας στο βάθος τον ίδιο τελικό προορισμό, την Κωνσταντινούπολη.

Ο τρόπος που ολοκληρώθηκε το ματς, ήταν ένα καλό μάθημα-φροντιστήριο για τον Ολυμπιακό ενόψει της συνέχειας. Καταρχάς, πως οι παίκτες του δεν πρέπει να χαλαρώνουν και να επαναπαύονται, ασχέτως και αν το προβάδισμα τους έχει φτάσει στο +20 και δεύτερον το πως πρέπει να "κλειδώνουν" τα ματς όταν κρίνονται στο τέλος. Οι Πειραιώτες σε εκείνο το σημείο έδειξαν χαρακτήρα σαν ομάδα και οι παίκτες την προσωπικότητα τους, βγάζοντας τεράστια αποθέματα ενέργειας και σκληράδα στην άμυνα."Δάγκωναν" σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα και λειτούργησαν με αυτοπεποίθηση στην επίθεση. Το ένστικτο της επιβίωσης.

Οι βουτιές του Σπανούλη και ο Ολυμπιακός με τα συν και τα πλην του

Ο Ολυμπιακός δεν είναι η τέλεια ομάδα. Έχει τα δυνατά του σημεία (διαθέτει την καλύτερη άμυνα με 73.4 πόντους, είναι πρώτη στα ριμπάουντ με 37.1), τις αδυναμίες του (προτελευταίος στον συσχετισμό ασίστ/λάθη, 14ος στα τρίποντα) στις οποίες πρέπει να βελτιωθεί, αλλά έχει αρχές στο παιχνίδι του, αθλητές με προσωπικότητα, χημεία, ομοιογένεια, βασικό κορμό παικτών στον οποίο στηρίζεται, ένα έμπειρο σύνολο, αλλά και έναν σοβαρό προπονητή, ο οποίος έχει βάλει την "σφραγίδα" του.

Οι "ερυθρόλευκοι" βαδίζουν στον σωστό δρόμο και τα καλά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου πιστοποιούν την καλή δουλειά που έχει γίνει από την αρχή της χρονιάς. Τόσο αγωνιστικά, όσο και στην στελέχωση του ρόστερ. Από την εύστοχη απόκτηση του Κεμ Μπιρτς που κάνει... θραύση μέσα στην ρακέτα και τον Έρικ Γκριν που στην καλή του μέρα δίνει τεράστια επιθετική ώθηση, έως τον Ντόμινικ Ουότερς, ο οποίος ήρθε μεσούσης της σεζόν για "μπάλωμα" και εξελίχθηκε σε "εργαλείο".

Τwitter: Notis Psilopoulos