Το τελευταίο κολύμπι για τις ακτές της Πόλης

Όταν ξεκίνησε η σεζόν, οι παίκτες του Ολυμπιακού τόνιζαν συνεχώς το πόσο τους πείραξε ο περσινός αποκλεισμός στο TOP-16 της EuroLeague. "Έχομε πεισμώσει από την περσινή αποτυχία, μας ενόχλησε που δεν πήγαμε καν στην "8άδα" και φέτος είμαστε αποφασισμένοι να αντιδράσουμε, να δείξουμε ποιοι είμαστε και να επαναφέρουμε την ομάδα στην θέση της, εκεί που αξίζει να βρίσκεται", σχολίαζαν μεταξύ άλλων. Βλέπετε, είναι και θέμα αθλητικού εγωισμού, αλλά και περηφάνιας. Όταν αυτή η ομάδα έχει μετρήσει 3 τελικούς (2012, 2013, 2015) Final Four μέσα σε 4 χρόνια, κατακτώντας το τρόπαιο δύο σερί χρονιές (2012, 2013), γράφοντας την δική της ιστορία στο σύγχρονο μπάσκετ και βλέπει ξαφνικά να μένει εκτός προημιτελικών, αυτόματα το γεγονός σου δημιουργεί νέα κίνητρα για την επόμενη σεζόν.

Και ο Ολυμπιακός φέτος, είναι γεγονός πως παρουσιάστηκε πεισμωμένος, "διψασμένος" αλλά και περισσότερο αποφασισμένος να διακριθεί και πάλι στην EuroLeague, έχοντας το απαραίτητο DEVOTION για επιστροφή στα Final Four. Προχωρώντας σεμνά και ταπεινά, δίχως μεγάλα λόγια, αλλά με πίστη στο πλάνο, στην φιλοσοφία και στην ποιότητα των παικτών του. Το περσινό πάθημα έγινε... μάθημα , άπαντες έκαναν την αυτοκριτική τους (παίκτες και προπονητές τόνιζαν πως η ομάδα δίκαια αποκλείστηκε, επισημαίνοντας πως ο καθένας θα πρέπει να δει τα λάθη του, για να παρουσιαστεί η ομάδα καλύτερη), μη ψάχνοντας για δικαιολογίες. Ήταν ένας αποκλεισμός-σοκ, ο οποίος σαν μόνο θετικό είχε την φετινή εξαιρετική αντίδραση των "ερυθρολεύκων", οι οποίοι όχι μόνο επέστρεψαν στα playoffs, αλλά και εξασφάλισαν το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας, τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, στην πιο δύσκολη, απαιτητική και ανταγωνιστική EuroLeague όλων των εποχών, κόντρα σε αντιπάλους με μεγαλύτερα μπάτζετ.

Το "λαβράκι" Μπιρτς και ο Γκριν που έδωσε αυτό που έλλειπε από τον Ολυμπιακό

Το οξύμωρο είναι πως ο Ολυμπιακός είναι σχεδόν ίδια ομάδα με πέρσι, έχοντας σαν μόνες ουσιαστικές αλλαγές των έλευση των Κεμ Μπιρτς και Έρικ Γκριν, αντί των Οθέλο Χάντερ και Ντι Τζέι Στρόμπερι που αποχώρησαν. Ο "αίλουρος" Καναδός σέντερ εξελίχθηκε σε παίκτη "λαβράκι", κάνοντας θραύση μέσα στην ρακέτα σε άμυνα και επίθεση (7.3 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 1 μπλοκ ανά παιχνίδι), αξιοποιώντας τα αθλητικά του προσόντα και την ικανότητα του στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη, καλύπτοντας επάξια το κενό του Χάντερ, δείχνοντας αξιοζήλευτη προσαρμογή στην πρώτη του σεζόν στην EuroLeague. Την διαφορά, βέβαια, το κάτι παραπάνω σε σχέση με πέρσι, το έχει δώσει ο Αμερικανός γκαρντ.

Πέρσι, ο Ντι Τζέι Στρόμπερι, ήταν ένας παίκτης που δεν είχε καλό σουτ, ένα "2αρο3άρι" που βοηθούσε κυρίως στην άμυνα και στο τρανζίσιον παιχνίδι. Ο Έρικ Γκριν, όμως, είναι ένας "καθαρόαιμος" σουτέρ, ικανός χειριστής της μπάλας, με τρομερή έφεση στο σκορ, ο οποίος έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει για τον εαυτό του, μπορώντας να βάλει την μπάλα στο καλάθι τόσο με διεισδύσεις, όσο και με σουτ, είτε από την περιφέρεια, είτε από μέση απόσταση (έχει μέσο όρο 10 πόντους, 48.6% δίποντα, 39.8% τρίποντα, 81.5% βολές). Ήταν ο παίκτης που έλλειπε από το "ερυθρόλευκο" ρόστερ, o σκόρερ που χρειαζόταν η ομάδα του Ολυμπιακού, για να δώσει την απαραίτητη επιθετική ώθηση τόσο όταν ο Βασίλης Σπανούλης δεν θα βρίσκεται στο παρκέ (χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν απουσίασε από το Καζάν, με τον Αμερικανό να τελειώνει το ματς με 25 πόντους), όσο και όταν θα χρειαστεί να παίξει δίπλα του.

Αξιοποίηση της χημείας και ξεκάθαροι ρόλοι

Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις πιο έμπειρες ομάδες στην EuroLeague, που ποντάρει στην χημεία, στην συνοχή, στην ομοιογένεια και στην δύναμη της παρέας , διαθέτοντας ένα σύνολο με ξεκάθαρους ρόλους, παίκτες που παίζουν χρόνια μαζί, γνωρίζοντας ο ένας το παιχνίδι του άλλου, αθλητές με ισχυρές προσωπικότητες που ξέρουν να κάνουν την διαφορά στα δύσκολα και στα κρίσιμα. Ένα σύνολο με έναν αξιοζήλευτο ελληνικό κορμό παικτών, στον οποίο συνεχίζει να βασίζεται, με τους περισσότερους ξένους που έρχονται να ταιριάζουν αρμονικά στο κλίμα και στην νοοτροπία των "ερυθρολεύκων". Στοιχεία που δεν αγοράζονται, αλλά που χτίζονται και δημιουργούνται με υπομονή και όραμα, σε βάθος χρόνου. Αυτό το "δέσιμο" είναι ένα από τα ισχυρά όπλα του απέναντι στους αντιπάλου του.

Πέρσι, όμως, με τις συχνές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ (ήρθε και έφυγε ο Τζέιμς, ήρθε και μετά έμεινε εκτός ομάδας ο Τζόνσον-Όντομ, προστέθηκε ο Παπανικολάου με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί συμφόρηση στο "3", ερχομός του Ουόρικ που ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων), είχαν ως επακόλουθο να ταραχθούν οι ισορροπίες στο ρόστερ, να μπερδευτούν οι ρόλοι και να επηρεαστεί η συνοχή, με αποτέλεσμα η αγωνιστική εικόνα της ομάδας να μην είναι επιθυμητή, ενώ δεν έλειψαν και οι... γκρίνιες στα αποδυτήρια. Φέτος, όμως, οι Πειραιώτες παρουσιάστηκαν περισσότερο "δεμένοι", συσπειρωμένοι, αλλά και πεισμωμένοι για να επιστρέψουν ψηλά στην Ευρώπη, έχοντας και πάλι ξεκάθαρους ρόλους, αξιοποιώντας στην πράξη την περίφημη χημεία τους σαν ομάδα, βάζοντας ξανά το "εμείς" πάνω από το "εγώ".

Διάρκεια, σταθερότητα και χαρακτήρα στα εκτός έδρας

Φέτος ο Ολυμπιακός ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες στο να αγωνίζεται και να παίρνει νίκες μακριά από το σπίτι του. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια της EuroLeague μετρώντας 8 εκτός έδρας νίκες, επικρατώντας στα γήπεδα των Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκού, Νταρουσάφακα, Ούνικς, Ζάλγκιρις, Μακάμπι και Ερυθρού Αστέρα, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ. Οι Πειραιώτες έδειξαν και πάλι χαρακτήρα, νοοτροπία νικητή, αλλά και το μέταλλο τους μακριά από το ΣΕΦ, κάτι που είχε εκλείψει την περασμένη σεζόν (2015-2016).

Πέρσι, στο TOP-16, οι Πειραιώτες σημείωσαν μόλις 1 "διπλό", χάνοντας 6 φορές μακριά από το "σπίτι" τους, γνωρίζοντας ήττες-σοκ σε Κάουνας και Μπάμπεργκ, χάνοντας με κάτω τα χέρια στην Βαρκελώνη, γνωρίζοντας και συντριβή (98-66) στην Μόσχα από την Χίμκι, σε ένα ματς που ήταν "τελικός" για την πρόκριση. Παράλληλα, στην φετινή σεζόν, έκανε επίδειξη δύναμης, δείχνοντας την αγωνιστική του ανωτερότητα απέναντι στους αντιπάλους του, καθώς νίκησε μέσα-έξω 7 ομάδες: Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό, Νταρουσάφακα, Ούνικς, Ζάλγκιρις και Ερυθρός Αστέρα.

Από την 7η αγωνιστική (7 Νοεμβρίου, νίκη επί της Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ) της κανονικής διάρκειας της EuroLeague έως και την 25η (10 Μαρτίου, νίκη επί της Νταρουσάφακα στο ΣΕΦ), σε αυτά τα 19 παιχνίδια μέσα σε 5 μήνες, ο Ολυμπιακός μέτρησε 15 νίκες και μόλις 4 ήττες. Σε εκείνο το διάστημα, οι Πειραιώτες παρουσίασαν μία αξιοζήλευτη διάρκεια, συνέπεια και σταθερότητα σε απόδοση, δείχνοντας πάντα αντίδραση ύστερα από κάθε ήττα, γεγονός που τον καθιέρωσε στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν, κατακτώντας στο τέλος την 3η θέση στην κατάταξη με σχετική άνεση. Σε βάθος χρόνου, οι "ερυθρόλευκοι" έδειξαν την αξία τους, την δυναμική τους, αλλά και την ποιότητα τους σαν ομάδα, καταφέρνοντας 3 αγωνιστικές πριν από το τέλος να εξασφαλίσουν και το πολύτιμο πλεονέκτημα έδρας, ύστερα από την επικράτηση απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.

Κολύμπησε σχεδόν όλο το Αιγαίο και πλέον βλέπει τις ακτές της Πόλης

Ύστερα από 30 αγώνες στην EuroLeague, με συνεχόμενα παιχνίδια απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους, με πολλά ταξίδια και αυξημένη κούραση, χάνοντας στην πορεία τον πολύτιμο Ντάνιελ Χάκετ και ζώντας με ένα "θηρίο" (Πάτρικ Γιανγκ) που προσπαθεί ακόμη να βρει τον καλό εαυτό του, ο Ολυμπιακός κατάφερε να επιβιώσει μέσα από τις φουρτούνες και να κολυμπήσει σχεδόν ολόκληρο το Αιγαίο, κάνοντας κούρσα... μεταλλίου.

Πλέον, οι Πειραιώτες είναι σε θέση να βλέπουν τις ακτές της Πόλης, έχοντας κιόλας το πλεονέκτημα έδρας απέναντι στην Αναντολού Εφές. Για να φτάσουν όμως στο Final Four της Κωνσταντινούπολης, τον "ιερό" τόπο στον οποίο επέστρεψαν στην κορυφή της Ευρώπης το 2012 ύστερα από 15 χρόνια και για να μην "πνιγούν" άδοξα στο τελευταίο χιλιόμετρο, οι "ερυθρόλευκοι" θα πρέπει να επιστρέψουν στα υψηλά στάνταρ απόδοσης τους και να αφήσουν πίσω τους τις τελευταίες 5 αγωνιστικές, στις οποίες μέτρησαν 4 ήττες. Η έλλειψη κινήτρου είναι μία δικαιολογία για τα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά αυτή η ομάδα έχει μάθει να μην ψάχνει για δικαιολογίες και να μαθαίνει από τα λάθη της.

Η Εφές διαθέτει αθλητικότητα και είναι επικίνδυνη στο ανοιχτό γήπεδο

Για να περάσει ο Ολυμπιακός στο Final Four της Κωνσταντινούπολης, θα πρέπει να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα έδρας, αξιοποιώντας την δυναμική του κόσμου του. Ένα ΣΕΦ που θα... κοχλάζει, γίνεται αρένα και φόβητρο για τον κάθε αντίπαλο. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η Αναντολού Εφές μπορεί να ξεκίνησε την σεζόν έχοντας αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της, αλλά στην πορεία "έδεσε" σαν σύνολο, απέκτησε χημεία, βρήκε αυτοματισμούς και αποτελεί μία από τις φορμαρισμένες ομάδες της Ευρώπης τους τελευταίους μήνες, κάτι που αποτυπώνεται και στην EuroLeague, μετρώντας 8 νίκες στα τελευταία 10 παιχνίδια της.

Αν όχι η πιο αθλητική, η Αναντολού είναι μία από τις πιο αθλητικές ομάδες της EuroLeague, διαθέτοντας αρκετούς παίκτες, ειδικά από το "3" έως και το "5", οι οποίοι διαθέτουν ταχύτητα, αλτικότητα και δύναμη. Έχει έφεση στα ριμπάουντ, ικανότητα στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη και είναι εξαιρετική-επικίνδυνη στο γρήγορο τρανζίσιον παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, παίζοντας μπάσκετ σε υψηλές ταχύτητες, πηγαίνοντας τα παιχνίδια της σε υψηλό σκορ. Δεν έχει παράδοση και μεγάλη ιστορία στην Ευρώπη, δεν έχει το λεγόμενο "βάρος" στην φανέλα, αλλά το κίνητρο της Εφές να αγωνιστεί στο Final Four που διεξάγεται στην πόλη της είναι τεράστιο.

Η αθλητικότητα (ταχύτητα, αλτικότητα, δύναμη) της Αναντολού Εφές οφείλεται κυρίως στον πρώην σέντερ του Ολυμπιακού, Μπράιαντ Ντάνστον, ο οποίος είναι ο δεύτερος καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ της EuroLeague (10.7 πόντοι, 56.5% δίποντα, 6.4 ριμπάουντ, 2.8 επιθετικά, 1.1 μπλοκ), στον εξαιρετικό πάουερ-φόργουορντ της, ο οποίος παίζει με άνεση και στο "5" όποτε χρειαστεί, Ντέρικ Μπράουν (9ος στο συνολικό ranking των παικτών στην EuroLeague) που πραγματοποιεί εξαιρετική σεζόν φέτος (13π, 52.8% δίποντα, 5.8 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ, 1 κλέψιμο), στον τρίτο ριμπάουντερ της διοργάνωσης, Τάιλερ Χάνεϊκατ, που παίζει κυρίως στο "3", αλλά και στο "4" (9π, 7.1 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ, 1.1 κλεψίματα, 0.9 μπλοκ), αλλά και στον σμολ-φόργουορντ Ντεσόν Τόμας (7.8 πόντους) ο οποίος αρέσκεται να ποστάρει, μπορώντας να παίξει και στο "4".

Με εξαίρεση τον Μπράιαντ Ντάνστον, όλοι οι προαναφερόμενοι μπορούν να σουτάρουν από μακριά. Σε όλα αυτά προσθέστε και τον αθλητικό Τούρκο σμολ-φόργουορντ, Τσεντί Οσμάν, με τον "δαιμόνιο" πλέι-μέικερ, Τόμας Ερτέλ, τον κορυφαίο δημιουργό στην φετινή διοργάνωση (5.8 ασίστ μέσο όρο), να κάνει καταπληκτική δουλειά στην οργάνωση, αξιοποιώντας τους ψηλούς του τόσο σε καταστάσεις αιφνιδιασμού στο ανοιχτό γήπεδο, όσο και στο παιχνίδι του μισού γηπέδου.

Σκληράδα στην άμυνα, περιορισμός των λαθών και τρανζίσιον παιχνίδι

Για να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός την Αναντολού Εφές, θα πρέπει να την βγάλει εκτός παιχνιδιού. Ζητούμενο να την κάνει να αισθανθεί άβολα. Και αυτό θα το καταφέρει μόνο με την σκληράδα του στην άμυνα, την οποία και μας την έδειξε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, με εξαίρεση τα τελευταία παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Με πίεση πάνω στην μπάλα, με αρκετό physical game στην προσωπική άμυνα. Αν οι Πειραιώτες αφήσουν τους Τούρκους να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο, να βρουν ρυθμό και να βρίσκουν εύκολα διαδρόμους για λέι-απ και καρφώματα (όπως έγινε στο τελευταίο πρόσφατο μεταξύ τους ματς στην Πόλη), τότε θα έχουν πρόβλημα.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας στην επίθεση θα πρέπει να περιορίσουν τα λάθη τους, να έχουν καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας στο "5 εναντίον 5" και φυσικά να αξιοποιήσουν την αγωνιστική τους ταυτότητα, δηλαδή το να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο για καλάθι σε καταστάσεις πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμού, ύστερα από κάθε καλή άμυνα, μετά από κάθε ριμπάουντ, στοιχείο που τους χαρακτηρίζει σαν ομάδα. Γιατί έτσι ξέρουν να βρίσκουν ρυθμό.

Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να έχει σε καλή κατάσταση τον κορυφαίο του παίκτη στην τρέχουσα σεζόν, Γιώργο Πρίντεζη (13π, 5ρ, 1.2 ασ), το σημείο αναφοράς του μέσα στην ρακέτα που του προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια στην επίθεση και θα περιμένει να έχει σε εξαιρετική κατάσταση τον Βασίλη Σπανούλη (ο οποίος έχει αρχίσει να βρίσκει και πάλι τα πατήματα του) σε σκορ και δημιουργία, εκείνον που είχε στο ξεκίνημα της σεζόν πριν τους τραυματισμούς του. Σημαντικό να έχει και σαν ομάδα διάρκεια στην απόδοση του, περιορίζοντας τα κενά διαστήματα, καθώς φέτος έχει υποστεί ορισμένα μπλακ-άουτ σε κάποια δεκάλεπτα, με αποτέλεσμα να χάνει στο σκορ διαφορές που έχει χτίσει.

Η ώρα του Γιανγκ και του Παπαπέτρου

Η αθλητικότητα της Εφές φέρνει τον Ολυμπιακό σε θέση να έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τον υγιή, σωματικά και πνευματικά, Πάτρικ Γιανγκ , ώστε να κοντράρει τα κορμιά των παικτών της Αναντολού, κυρίως στην άμυνα. Ο Αμερικανός σέντερ παρουσιάζεται κατώτερος των περιστάσεων σε ολόκληρη την διάρκεια της σεζόν, αλλά τώρα είναι η ώρα που το "θηρίο" πρέπει να "ξυπνήσει" για να δείξει τα... δόντια του, αξιοποιώντας τα αθλητικά του προσόντα. Τόσο για να διατηρήσει φρέσκο τον Κέμ Μπιρτς, ενισχύοντας την "ερυθρόλευκη" φροντ-λάιντ, όσο και για να αποδείξει πως έχει ακόμη μπάσκετ μέσα του για την συνέχεια της σεζόν.

Οι Πειραιώτες θα παρουσιαστούν στα playoffs με μία σημαντική απουσία, χωρίς τον Ματ Λοτζέσκι, δίχως έναν εκ των βασικών του σκόρερ, αλλά και τον κορυφαίο σουτέρ του. Ένας σημαντικός παίκτης στο ροτέισον του Γιάννη Σφαιρόπουλου, αλλά το κενό του μπορεί να καλυφθεί εκ των έσω, στο πρόσωπο του Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο Έλληνας φόργουορντ, ουσιαστικά, θα επιστρέψει στην θέση του, εκεί που βρίσκεται το αγωνιστικό του ένστικτο, στην περιφέρεια, στον ρόλο του σμολ-φόργουορντ και κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας έδειξε πως νιώθει άνετα παίζοντας εκεί, πραγματοποιώντας την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, ολοκληρώνοντας το ματς 16 πόντους (4/6τρ). Έχει ταλέντο, δυνατότητες, τα αθλητικά προσόντα, αλλά και την προσωπικότητα για να δώσει το κάτι παραπάνω. Ο Ολυμπιακός θα περιμένει και από εκείνον να κάνει το βήμα μπροστά, σε ένα κρίσιμο σημείο της σεζόν, αποδεικνύοντας πως αυτή η ομάδα παραμένει Λερναία Ύδρα.