Ο Αμπράμοβιτς στο "Βικελίδης" !

Μετά το τέλος κάθε αγώνα, ο αρειανός πιστεύει ότι "τα έχει δει όλα. Μόλις ξεκινάει η επόμενη αγωνιστική, διαπιστώνει ότι "έχει πολλά να δει ακόμα".

Τι συμβαίνει, τελικά, στο πολύπαθο κιτρινόμαυρο σωματείο; Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;

Στο τέλος του παιχνιδιού με καλεί στο τηλέφωνο ένας φίλος και μου λέει:

• Αυτή με τα μπλε ήταν η Τσέλσι ή τα Γιάννενα;
  
• Δεν παίζουμε φέτος Ευρώπη, του απαντάω.
  
• Δεν αντέχω να βλέπω την ομάδα σε τέτοια αγωνιστική κατάσταση, συνεχίζει. Πριν δυο χρόνια ετοιμαζόμασταν για την εκδρομή στο Βιθέντε Καλντερόν και το ιστορικό διπλό εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης.
  
• Τότε ήσουν η "μικρή Μπαρτσελόνα", μονολογώ. Τώρα είσαι ο Άρης Θεσσαλονίκης. Άλλαξαν οι εποχές.
  
• Δεν ξέρω τι λες εσύ, αλλά ο ΠΑΟΚ προοδεύει παρά την οικονομική κρίση. Άκουσα, μάλιστα, ότι ο Σαββίδης θα καλέσει στην Τούμπα τον Πούτιν για να κάνει επίδειξη δύναμης.
  
• Μην αγχώνεσαι, απαντάω. Κι εμείς φιλοξενήσαμε σήμερα τον Αμπράμοβιτς στο Βικελίδης! Ήρθε να δει την ομάδα του, την Τσέλσι.

Ευτυχώς, η κλήση τερματίζει πατώντας απλώς ένα κουμπί.

Γιατί τόσα λάθη;

Μετά από εντός έδρας ήττες "τύπου Γιάννενα", ο κόσμος απογοητεύεται και αμφιβάλλει για τη δυνατότητα της ομάδας να σώσει άνετα / δίχως άγχος την κατηγορία. Αγανακτεί με τα 68 λάθη κατά τη διάρκεια του αγώνα και πιστεύει ότι οδηγούμαστε σε λάθος δρόμο.

Σε κάθε περίπτωση, σημασία δεν έχει "τι λέγεται" αλλά "ποιος το λέει". Τελευταία, διαπιστώνω ότι οι "ανώνυμοι κιτρινόμαυροι αγανακτισμένοι" είναι αυτοί που:

• διαμόρφωναν άποψη από τα πρώην jukebox στα fm και τα νυν jukebox στο internet
  
• έκαναν σημαία τους το "vamos campeon", χωρίς να ξέρουν ισπανικά και δίχως να έχουν δει ποτέ πρωτάθλημα.
  
• ψήφιζαν στη Λέσχη με 3 καρτελάκια τη διοίκηση Αθανασιάδη.
  
• έχουν ακόμα στα μαλλιά τους τις στάχτες από τον πυρσό του Αμπρέου στο αεροδρόμιο
  
• έπαιρναν "απόδειξη αρειανοσύνης" από αυτούς που λειτουργούσαν τα μαγαζιά με διπλές ταμειακές μηχανές.
  
• ικανοποιούσαν την οπαδική τους αυταρέσκειά με τις 1000+1 μεταγραφές, καθιστώντας τον Άρη μοναδικό προορισμό για "παίκτες τουρίστες".
  

Είναι, επομένως, προτιμότερο να κοιτάξουν τον εαυτό τους στο καθρέφτη πριν κατηγορήσουν την ομάδα για τα 68 λάθη στο παιχνίδι. Διότι τα λάθη των ποδοσφαιριστών είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα δικά τους. Αυτοί φούσκωναν πρόθυμα το μπαλόνι του Άρη που έσκασε φέτος. Ας μην απορούν, λοιπόν, με την κατάληξη των καταστάσεων που οι ίδιοι (έμμεσα ή άμεσα) δημιούργησαν. Ο Άρης "πάει λάθος" γιατί ακολουθά αναγκαστικά το δρόμο που εκείνοι χάραξαν επί σειρά ετών.

Ο τακτικός μονόδρομος του Άρη

Είναι, πλέον, αυταπόδεικτο ότι η ομάδα διαθέτει roster περιορισμένης ευθύνης. Πρέπει, επομένως, να επιδείξει το μέγιστο ποδοσφαιρικό κυνισμό ανεξαρτήτως αντιπάλου. Για τον Άρη δεν υπάρχουν φέτος "μικροί". Συνεπώς, όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως "μεγάλοι". Η συνταγή είναι γνωστή και εφαρμόστηκε με επιτυχία στα παιχνίδια απέναντι σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό:

• αμυντικογενές 4-3-3, με τρία ανασταλτικά χαφ και βάθος στην άμυνα
  
• έμφαση στη συνοχή μεταξύ της μεσοαμυντικής γραμμής, τις αλληλοκαλύψεις και την πολυπρόσωπη άμυνα στο χώρο του άξονα
  
• man-to-man στο χώρο προσαρμοσμένο στον "δημιουργό" του αντιπάλου
  
• περιορισμένες προωθήσεις των μπακ ώστε να μη δημιουργείται κενό στα μετόπισθεν
  
• προσπάθεια επίτευξης τέρματος από αντεπιθέσεις και στημένες φάσεις
  

Οι παίκτες του Άρη δεν είναι αδιάφοροι. Επιδεικνύουν πάθος, αγωνιστική θέληση και προσπαθούν στο 100% των δυνατοτήτων τους. Δε μπορούν, όμως, να ανταπεξέλθουν σε σύνθετους ρόλους. Ούτε έχουν δυνατότητα να καλύπτουν μόνοι τους "μεγάλους χώρους". Δυσκολεύονται να επιτεθούν οργανωμένα και υστερούν σε μονομαχίες "ένας εναντίον ενός". Γιατί, λοιπόν, ζητάμε πράγματα που δε μπορούν να κάνουν και δεν οργανώνουμε ένα αγωνιστικό πλάνο βασισμένο στις πραγματικές τους ικανότητες;

Δεν είναι ντροπή

Κανένας δεν πρόκειται να κατηγορήσει τον Πασσιαλή επειδή "σεβάστηκε υπερβολικά" κάποια ομάδα με μικρότερη ιστορία και λιγότερο βαριά φανέλα. Η αγωνιστική εικόνα Κέρκυρας, Ιωαννίνων, Πλατανιά, Λεβαδειακού, ΟΦΗ, Πανθρακικού και ΑΕΚ επιβάλλει μία αμυντικογενή προσέγγιση τόσο στα εντός όσο και τα εκτός έδρας παιχνίδια. Πρωταρχικός στόχος της ομάδας πρέπει να είναι η διατήρηση του μηδέν στην άμυνα, με πιθανότητα "διεκδίκησης" των παιχνιδιών μετά το 75ο λεπτό.

Το θέαμα είναι, όντως, αποκρουστικό. Όποιος, όμως, κουράστηκε ας βλέπει στο βίντεο τη "μικρή Μπαρτσελόνα". Φέτος πρέπει, δυστυχώς, να παίξουμε αντιποδόσφαιρο. Δεν είναι ντροπή: με αυτή την τακτική απέκλεισε η Τσέλσι τη Μπαρτσελόνα.

Επιτέλους, πρέπει να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε και να αποβάλλουμε την υπερφίαλη αλαζονική νοοτροπία του παρελθόντος. Ο Άρης είναι καημός και χρειάζεται τη στήριξη όλων. Για την ακρίβεια, των περισσοτέρων. Εξαιρούνται οι "Κόντιοι Πιλάτοι" που νίπτουν τας χείρας τους αποποιούμενοι των ευθυνών τους…Δεν αρμενίζουμε στραβά. Στραβός είναι ο γιαλός που εκείνοι έφτιαξαν.

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.gr και αρθρογραφεί στο overlap.gr