Το βράδυ της Παρασκευής (14/3), στο γερασμένο παρκέ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, έγινε μάχη. Ωραία μάχη.
Όχι η πιο ποιοτική, σίγουρα όχι αυτή που ταιριάζει στο στάτους των δύο κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, έγινε όμως μια ενδιαφέρουσα μονομαχία στο τέλος της οποίας όλοι έφυγαν… μπερδεμένοι. Λίγο χαρούμενοι, λίγο προβληματισμένοι.
Ο Ολυμπιακός που βρέθηκε στο +19 απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του, αλλά στο τέλος τα χρειάστηκε και τελικά επικράτησε χάρη στο άστοχο σουτ του Κώστα Σλούκα.
Ο Παναθηναϊκός που γύρισε από το -19, σε μια κακή βραδιά της τριάδας Γκραντ, Σλούκας, Ναν (16 πόντοι, 3/8 δίποντα, 1/9 τρίποντα, 9 ασίστ για 9 λάθη).
Οι Πειραιώτες αισθάνονται ότι μπορούσαν να διαλύσουν τον αιώνιο αντίπαλό τους. Ο τραυματισμός του Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος τους φρέναρε. Οι πράσινοι, από την πλευρά τους, είχαν μεγαλύτερο βαθμολογικό κίνητρο, όμως ήταν απογοητευτικοί στο πρώτο δεκάλεπτο και μέχρι το 35′ βρίσκονταν πίσω με διψήφια διαφορά.
Στο τέλος της βραδιάς, πράγματι αυτό το παιχνίδι δεν έκρινε κάτι. Και πράγματι ο κόσμος θα το ξεχάσει σύντομα. Δεν θα το μνημονεύει όπως μνημονεύει το ματς του πρώτου γύρου, εκείνο το μυθικό σαραντάλεπτο στο ΟΑΚΑ.
Αυτοί που δεν πρόκειται να το ξεχάσουν, είναι οι δύο προπονητές.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας που εξήγησε ότι ίσως είναι ευεργετικός ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα του επιβίωσε στο φινάλε, από το να κέρδιζε με διαφορά 20 πόντων κι ο Εργκίν Αταμάν που θα δείξει πολλά σημεία της αναμέτρησης στους παίκτες του, οι οποίοι δυσκολεύονται να ματσάρουν την ένταση, την επιθετικότητα, την… αγριάδα των αντιπάλων τους εκτός έδρας.
Σοφότεροι δεν βγήκαμε χθες βράδυ από το ΣΕΦ. Είδαμε μια καλή μάχη, χωρίς το αηδιαστικό προστατευτικό δίχτυ που επιτέλους έπαψε να είναι μέρος αυτών των ντέρμπι, είδαμε μια μπασκετική ατμόσφαιρα και ξέρουμε ότι τα σημαντικότερα, τα πολύ πολύ μεγαλύτερα, βρίσκονται μπροστά μας.
Μετά από επτά μήνες στη σεζόν, αυτό που θέλουμε είναι να δούμε τις δύο ομάδες πλήρεις. Ή έστω σε ένα ποσοστό που θα προσεγγίζει το 100%.
Ο Ολυμπιακός έχασε τον Ράιτ, έχασε τον Γουόκαπ, είδε τους Βιλντόσα, Γουίλιαμς-Γκος, Μιλουτίνοβ, Φαλ να λείπουν από σημαντικά ματς και περιμένει ακόμη το ντεμπούτο του Κίναν Έβανς.
Ο Παναθηναϊκός έχασε τον Γκριγκόνις, έχασε τον Λεσόρ, έχασε και τον Γιούρτσεβεν, με αποτέλεσμα να κάνει δύο κινήσεις στη ρακέτα για να επιβιώσει στον μαραθώνιο της σεζόν.
Δεν τους έχουμε δει πλήρεις βαθιά στη χρονιά, με διάρκεια και με υγεία, για να καταλάβουμε την πραγματική δυναμική τους, το ταβάνι τους.
Ο Απρίλης δεν αργεί, τα playoffs θα ξεκινήσουν στις 22/4 και θα ολοκληρωθούν το αργότερο στις 7/5, οπότε τώρα είναι η στιγμή ειδικά για τον Ολυμπιακό να διαχειριστεί σοφά το υλικό του. Να ξεκουράσει τους πολύ καταπονημένους αθλητές του και να προσπαθήσει να βάλει στη μηχανή τον Σέιμπεν Λι, τον Τόμας Γουόκαπ, τον Κίναν Έβανς και πιθανότατα και τον Μόουζες Ράιτ ώστε ο προπονητής του να αξιολογήσει τους πάντες εν όψει της σειράς που θα κρίνει την πρόκριση στο Final Four του Άμπου Ντάμπι (23-25/5).
Μπροστά τους οι Πειραιώτες έχουν το εντός έδρας παιχνίδι με τον αποδεκατισμένο στη φροντ λάιν Ερυθρό Αστέρα (δεν θα αγωνιστούν οι Πετρούσεβ, Μίτροβιτς, Μπόλομποϊ), το ταξίδι στη Λιόν για το συναπάντημα με τη Βιλερμπάν, την Μονακό του Βασίλη Σπανούλη στο ΣΕΦ, την ουραγό Άλμπα στο Βερολίνο και την αδιάφορη εδώ και καιρό Μακάμπι στο Φάληρο.
Καλά τα “ουδείς μπορεί να κερδίσει τρεις φορές σε πέντε αγώνες αυτόν τον Ολυμπιακό“, δεκτά από τη στιγμή που οι Πειραιώτες έχουν 14/15 το τελευταίο τρίμηνο, όμως στη EuroLeague του 2025 ομάδες του επιπέδου των ερυθρόλευκων δεν μπορούν να σκέφτονται έτσι. Και ευτυχώς δεν σκέφτονται έτσι.
Απέναντί τους οι Πειραιώτες θα δουν Μπαρτσελόνα, Ερυθρό Αστέρα, Παρί, Αρμάνι Μιλάνο, Παρτίζαν, Εφές ή Ρεάλ. Κάθε μία από αυτές τις ομάδες έχει τη δυναμική και τα πλεονεκτήματά της, σίγουρα ο Ολυμπιακός θα είναι ο… καλός του ζευγαριού, σίγουρα όμως θα χρειαστεί και λίγη τύχη για να μην αντιμετωπίσει άλλους τραυματισμούς που θα ανεβάσουν τον βαθμό δυσκολίας της αποστολής τους.
Θα χρειαστεί και πιο φρέσκα πόδια. Ο Εβάν Φουρνιέ, για παράδειγμα, έκανε πράγματα και θαύματα στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, αλλά στα τελευταία παιχνίδια δείχνει να υστερεί σε επίπεδο αθλητικότητας, έντασης, φρεσκάδας. Μετά από μία τεράστια καριέρα στο NBA, ίσως και να διανύει μία περίοδο τεχνητής… κρίσης ούτως ώστε να προφυλάξει τον οργανισμό του για την τελική ευθεία.
Ο Γάλλος, από το μπάζερ-μπίτερ στη Βαρκελώνη κι έπειτα, δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός. Κι ο Παναθηναϊκός του έβγαλε χθες βράδυ το λάδι.
Δύο πόντοι, 1/7 σουτ, μία ασίστ για τρία λάθη, -4 στο σύστημα αξιολόγησης σε 23:11 είναι ένας κακός απολογισμός. Η κούραση είναι δεδομένη, η θέλησή του να πετύχει ίσως τον έχει καταπονήσει ακόμη περισσότερο απ’ όσο αντέχει, ξέρει όμως το σώμα του όπως το ξέρει κάθε παίκτης με τόσο σημαντική πορεία στο NBA.
Γράψαμε μετά από την νίκη επί της Παρτίζαν ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει κάπως… βαρετή την πορεία του προς τα playoffs, επειδή κερδίζει, επειδή δεν απειλείται. Πρώτος κλείδωσε την απευθείας πρόκριση στην postseason και μάλιστα πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος της κανονικής περιόδου, θα βρίσκεται στην τετράδα ακόμη κι αν κάνει 0/5, οπότε έχει μπροστά του 40 ημέρες για μία μίνι προετοιμασία για τους αγώνες που θα κρίνουν τη χρονιά του.
Η πίεση για τρόπαια είναι τεράστια. Η πίεση για να κερδίσει τον αιώνιο αντίπαλό του, που είναι αυτή τη στιγμή πρωταθλητής Ευρώπης, πρωταθλητής και κυπελλούχος Ελλάδας, είναι επίσης μεγάλη. Στον Ολυμπιακό αισθάνονται ότι υγιείς, μπορούν να τα καταφέρουν. Παραδέχονται ωστόσο ότι βρίσκονται “πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο” με τον αιώνιο αντίπαλό τους. Κι αυτό δύσκολα μπορεί κάποιος να το αντικρούσει.
Υ.Γ.: Πολλοί προσφέρουν στον Ολυμπιακό και κάποιοι δεν παίρνουν το credit που τους αναλογεί, όμως αυτά που δίνει ο Μουστάφα Φαλ στους Πειραιώτες δεν περιγράφονται ούτε με λόγια, ούτε με νούμερα.
Εκπληκτικά σημαντικός και στις δύο πλευρές του παρκέ, ασύγκριτα συγκεντρωμένος και με τεράστιο κίνητρο, ο Γάλλος σέντερ είναι πραγματικός leader κι ας μη μιλάει πολύ και ίσως ο πιο πολύτιμος παίκτης της ομάδας. Αυτής της ομάδας, αυτού του ρόστερ, ακριβώς με αυτούς που βρίσκονται γύρω του.
