Ο Καρέτσας, ο Κωνσταντέλιας και η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας

Οι Αμερικανοί παλαιότερα ρωτούσαν “πού ήσουν όταν δολοφόνησαν τον Κένεντι”. Τα χρόνια πέρασαν και η ερώτηση έγινε “πού ήσουν όταν έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι” και πλέον δεν αφορούσε μόνο τους Αμερικανούς, αλλά όλον τον πλανήτη.

Από χθες, η ποδοσφαιρική ερώτηση για τη χώρα μας είναι πλέον αυτή: που ήσουν εκείνο το κυριακάτικο βράδυ που τα μωρά της Ελλάδας έριξαν τρία στη Σκωτία μέσα στο Χάμπτεν Παρκ;

Δεν είναι η επιτυχία…

Ναι, η άνοδος στη League A του Nations League δεν είναι η κορυφαία επιτυχία για το ποδόσφαιρό μας. Έχουμε πάρει Ευρωπαϊκό, έχουμε παίξει σε τέσσερα Euro, έχουμε δώσει το παρών σε τρία Μουντιάλ και σε ένα από αυτά φτάσαμε να παίξουμε στα πέναλτι την πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδες του κόσμου.

Δεν είναι λίγο πράγμα η άνοδος στην 1η κατηγορία του Nations League: καθρεφτίζει απόλυτα τα βήματα προόδου που κάνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με πολλαπλά οφέλη για την Εθνική μας.

Όμως, δεν είναι η επιτυχία που καθιστά αξέχαστο αυτό το αποτέλεσμα στη Γλασκώβη. Δεν είναι αυτό που πετύχαμε που θα θυμόμαστε μια ζωή, αλλά το πώς.

…αλλά το έτσι που μας έχει τρελάνει

Αρχίσαμε τον αγώνα με τη νεαρότερη ενδεκάδα που έχει παραταχθεί ποτέ σε αγώνα της Εθνικής: Τζολάκης (22), Γιαννούλης (29), Κουλιεράκης (21), Μαυροπάνος (27), Βαγιαννίδης (23), Ζαφείρης (22), Μουζακίτης (18), Καρέτσας (17), Τζόλης (23), Κωνσταντέλιας (22) και Παυλίδης (26).

Ούτε ένας παίκτης πάνω από τα 30, μεγαλύτερος όλων ο 29χρονος Γιαννούλης, μέσος όρος τα 22.7 χρόνια και οκτώ από τους 11 παίκτες κάτω από τα 24.

Ο Ιβάν το τόλμησε και τα παιδιά το έκαναν

Κανένας από αυτούς δεν φόρεσε για πρώτη φορά τα γαλανόλευκα, αλλά ήταν η πρώτη φορά που τους είδαμε όλους μαζί στη σέντρα για την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο η εικόνα κάποιων παικτών στο 0-1 του Φαλήρου και το γεγονός πως πλέον δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Ο Γιοβάνοβιτς το σκέφτηκε στις μέρες που μεσολάβησαν και το τόλμησε: όλοι μέσα και πάμε.

Αξέχαστα γκολ

Και τα παιδιά πήγαν.

Με τρία γκολ που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Καρέτσας σε Βαγιαννίδη που ανεβαίνει, γύρισμα, άμεσο τελείωμα του Κωνσταντέλια χαμηλά για το 0-1.

Γιαννούλης ανέβασμα, γύρισμα στον Κωνσταντέλια που αλλάζει στον ελεύθερο Καρέτσα, με το αριστερό στην απέναντι γωνία και το πλαϊνό δίχτυ.

Κωνσταντέλιας κλέβει, κουβαλάει, πατάει περιοχή, κόβει προς στην αντίθετη κατεύθυνση, η μπάλα στρώνεται αργά, υπέροχα στον Τζόλη που τελειώνει εμφατικά για το 0-3 και ρίχνει αυλαία στην υπόθεση πρόκριση από το 1ο λεπτού του 2ου ημιχρόνου.

Πήγαμε, είδαμε, θριαμβεύσαμε. Χωρίς υπερβάσεις και ηρωισμούς, χωρίς καν υπερβολική προσπάθεια και αγωνία ως το τέλος.

Ο Καρέτσας και η μεγαλύτερη βραδιά του Ντέλια

Και ήταν όλα τόσο υπέροχα που επισκίασε το ένα το άλλο. Το “γεια σας είμαι το wondekid της γειτονιάς σας” από τον Καρέτσα ήταν τέτοιο που σε έκανε για λίγο να ξεχάσεις ότι μιλάμε για τη μεγαλύτερη βραδιά της καριέρας του Κωνσταντέλια.

Ναι, ο Καρέτσας είναι το newest kid on the block, αλλά το ίδιο βράδυ ο Ντέλιας έγινε ο de facto leader της ομάδας από τη μέση και μπροστά. Γκολ για το 0-1, δύο ασίστ για το 0-3. Είναι μόλις 22, όμως πλέον έχει παίξει τόσο πολύ που μπορεί να βγει μπροστά, να γίνει ο ηγέτης του νέου γκρουπ παικτών.

Ναι, οργίασαν Καρέτσας, Κωνσταντέλιας και Τζόλης, οπότε πέρασε λίγο απαρατήρητο το σπουδαίο παιχνίδια που έκανε στην κορυφή ο Παυλίδης. Ο Βαγγέλης έχει τη μεγάλη βραδιά στο Γουέμπλεϊ και θα έχει κι άλλες στο μέλλον.

Η επίθεση έγραψε ιστορία και έτσι μιλάμε λιγότερο για το γεγονός πως θριαμβεύσαμε με δίδυμο στο κέντρο τον Μουζακίτη με τον Ζαφείρη. Δεν ασχολούμαστε τόσο με το πόσο σπουδαίο ματς έκαναν οι δύο ακραίοι μπακ, ο Γιαννούλης με τον Βαγιαννίδη.

Και οι 11 ήταν υπέροχοι, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Το μέλλον τους ανήκει

Η νίκη ήταν εμφατική, τα γκολ υπέροχα, η πρόκριση μια σημαντική επιτυχία. Όμως δεν είναι αυτά που μας κάνουν να χαμογελάμε σαν χαζοί από χθες. Είναι τα νεανικά πρόσωπα, είναι το ταλέντο που ξεχειλίζει.

Πλέον το βλέπουμε καθαρά μπροστά μας. Έχουμε προπονητή, έχουμε υλικό, έχουμε δίψα και σωστή δουλειά.

Το μέλλον ανήκει σ’αυτά τα παιδιά, που μας έκαναν να ονειρευόμαστε ξανά. Να μετράμε μέρες για τα επόμενα παιχνίδια, να οραματιζόμαστε τα γήπεδα στην Αμερική, το Μεξικό και τον Καναδά.

Day 1

Δεν είναι η νίκη, ούτε εμφάνιση, ούτε η πρόκριση. Είναι η αίσθηση πως η Κυριακή 23 Μαρτίου του 2025 στο Χάμπτεν Παρκ της Γλασκώβης ήταν η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής μας με αυτήν την Εθνική.