Ομολογώ πως περίμενα λίγο διαφορετική την εικόνα των «αιωνίων» στο ντέρμπι του «Καραϊσκάκης» – το φινάλε του οποίου τους βρήκε ισόπαλους με 1-1 – και αυτό έχει να κάνει με την προετοιμασία τους.
Ο Ολυμπιακός πήγε σε ένα τόσο σημαντικό ματς με αγώνα υψηλών απαιτήσεων κόντρα στην Πόρτο την Πέμπτη, το χαλάρωμα της Παρασκευής σε Πορτογαλικό έδαφος, 4ωρο ταξίδι επιστροφής το βράδυ της ίδιας μέρας και την προπόνηση του Σαββάτου, η οποία πριν από ένα ματς δεν μπορεί να έχει ένταση.
Ο Παναθηναϊκός είχε όλη την εβδομάδα να σχεδιάσει το ματς, να στήσει την τακτική του ποντάροντας στην ενέργεια και την φρεσκάδα, να κουράσει τους «ερυθρόλευκους» και να τους νικήσει στο.. σπίτι τους, πετυχαίνοντας ισχυρό πλήγμα σε βαθμολογικό και ψυχολογικό επίπεδο. Αυτό που τελικά είδαμε στο γήπεδο, απείχε αρκετά.
Με το… μαχαίρι στο στόμα
Ο Ολυμπιακός μπήκε με τρομερή ενέργεια από το πρώτο λεπτό, προσηλωμένος στο αγωνιστικό πλάνο του προπονητή. Πίεσε, κέρδισε τις περισσότερες μονομαχίες, έκλεισε τον Παναθηναϊκό στο αμυντικό του τρίτο, δεν τον άφησε να πάρει και να κυκλοφορήσει την μπάλα, κάτι το οποίο είναι μέσα στον δικό του τρόπο παιχνιδιού.
Το 1-0 ήταν απόρροια αυτής της προσπάθειας και μέχρι το 30΄ αυτή ήταν και η ροή του αγώνα. Από εκείνο το σημείο και μετά οι «πράσινοι» ισορρόπησαν, άρχισαν να κρατούν μπάλα, πήραν μέτρα στο γήπεδο, είχαν δύο σουτ στην εστία. Και λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα για το ημίχρονο, ο Κοστίνια αποβλήθηκε, οι γηπεδούχοι έμειναν με 10 παίκτες.
Εκεί θεώρησα που ο συνδυασμός κούρασης του Ολυμπιακού και αριθμητικού πλεονεκτήματος του Παναθηναϊκού, θα γύρει ξεκάθαρα την πλάστιγγα υπέρ των «πρασίνων».
Η… τρέλα του 4-3-2
Ο Μεντιλίμπαρ είχε διαφορετική άποψη, ήταν έτοιμος και γι’ αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς να το σκεφτεί πολύ. «Θυσίασε» τον πιο επικίνδυνο παίκτη του μέχρι εκείνη την στιγμή, Ζέλσον Μαρτίνς, αλλά ξέρει τόσο καλά τους παίκτες του, είναι τόσο σίγουρος για το πλάνο του, που η συνέχεια εξέπληξε τους πάντες
Την στιγμή που μια ομάδα μένει με παίκτη λιγότερο, η συντριπτική πλειοψηφία των προπονητών, παίζει 4-4-1, αφήνει έναν γρήγορο φορ, κλείνεται με δύο ζώνες άμυνας και ψάχνει μια μπαλιά στον χώρο, μήπως και βγάλει επικίνδυνη κόντρα – επίθεση. Ο Βάσκος έβαλε 3ο χαφ τον Ντάνι Γκαρθία δίπλα σε Έσε και Μουζακίτη και έπαιξε 4-3-2, συνέχισε να πιέζει ψηλά με Τσικίνιο και Ελ Κααμπί, ο Ολυμπιακός ήταν πιο επικίνδυνος, το αριθμητικό μειονέκτημα δεν το καταλάβαινες.
Η καλύτερη εξήγηση που μπορώ να δώσω για την σκέψη του, είναι πως με αυτόν τον τρόπο, κρατούσε τον Παναθηναϊκό στην άμυνά του, δεν τον άφηνε να ανέβει, να παίξει γρήγορα, να δημιουργήσει υπεραριθμίες στις πλευρές.
Οι πράσινες απαντήσεις
Ο Βιτόρια διάβασε αυτή την στρατηγική του αντιπάλου του, προσπάθησε να βρει τις κατάλληλες απαντήσεις, έριξε στη μάχη τον Τετέ (δεξιά), αλλάζοντας πλευρά τον Πελίστρι (αριστερά), αλλά ο Βραζιλιάνος δεν μπήκε ποτέ στην φιλοσοφία του ματς, ο Ουρουγουανός όσο κυλούσε η ώρα έχανε δυνάμεις και μαζί τις περισσότερες μονομαχίες.
Οι 3 χαφ του Ολυμπιακού σε συνδυασμό με την πίεση που ασκούσαν οι Ελ Κααμπί και Τσικίνιο, πρόσφεραν τρομερή σιγουριά στον Τζολάκη, ο οποίος δεν χρειάστηκε να κάνει καμία επέμβαση.
Κέρδη και ζημίες
Το φινάλε του παιχνιδιού βρήκε τον Βιτόρια να μιλάει για το δύσκολο πρόγραμμα που έβγαλε η ομάδα του, έμοιαζε συνολικά ικανοποιημένος και όχι τόσο πολύ για το ντέρμπι. Στα δικά μου μάτια συμβιβάστηκε με την ισοπαλία, απέφυγε την ήττα για ακόμη μία φορά, έχει κι αυτό την σημασία του, σε μια μάχη η οποία θα έχει κι άλλα τέτοια… επεισόδια, όλα μετρούν.
Ο Μεντιλίμπαρ έσταζε… μέλι για τους παίκτες του, τους έπλεξε το εγκώμιο, έφεραν εις πέρας το αγωνιστικό πλάνο με απόλυτη επιτυχία. Ο Ολυμπιακός είχε την εικόνα που θέλει ο προπονητής του, αυτό που τον ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα, είναι να παίζει με τον ίδιο τρόπο, ακόμη και με παίκτη λιγότερο. Κανένας συμβιβασμός, καμία υποχώρηση επί των αρχών του παιχνιδιού.
Δεν κρίθηκε κάτι στο χθεσινό ντέρμπι, δεν υπήρξε καν νικητής, απλά ο Μεντιλίμπαρ ανέβηκε κι άλλο στα μάτια των παικτών του, της διοίκησης και του κόσμου της ομάδας.
