Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που έγραφα πως ο Ολυμπιακός έχει αποφασίσει να «σβήσει» για ένα μήνα αφού του το επιτρέπει η πανάξια θέση που κατέχει στην κατάταξη της Euroleague. Οι οπαδοί μπορεί να θέλουν σε κάθε παιχνίδι να νικάει η ομάδα τους, αλλά δεν είναι έτσι. Την συγκεκριμένη περίοδο το rotation έχει διαφοροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό λόγω των πολλών απουσιών και των παικτών που καλούνται ξαφνικά να παίξουν ρόλο.

Σα να βλέπουμε μία ομάδα Οκτώβρη μήνα που ψάχνεται. Που προετοιμάζει το έδαφος για το επόμενο δύσκολο διάστημα. Μόνο που αυτό δε συμβαίνει γιατί κάτι πάει λάθος, αλλά γιατί πρόκειται για μία φυσιολογική και δικαιολογημένη εξέλιξη. Καμία ομάδα δεν μπορεί να παίξει στην ίδια ένταση για 9 μήνες. Δεν βγάζει φρεσκάδα την παρούσα χρονική περίοδο ο Ολυμπιακός και αυτό εν μέρει είναι λογικό. Οι Πειραιώτες είμαι σίγουρος πως στα play offs της Euroleague θα παρουσιαστούν όπως πρέπει και όπως έχουν αποδείξει πως μπορούν. Επιμένω λοιπόν πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Μένουν τρία παιχνίδια εκ των οποίων τα δύο ανήκουν στη λίστα με τα «εύκολα» όπως η Μακάμπι και Αλμπα. Σε αυτό το διάστημα το πιθανότερο είναι να δούμε παρόμοια με τη χθεσινή, εικόνα. Ωστόσο η Βιλερμπάν είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τις δύο που ανέφερα και διαθέτει έναν πολύ καλό προπονητή. Ο Πουπέ παρουσιάζει κάτι πολύ θελκτικό φέτος.

Η επίθεση δεν θυμίζει Ολυμπιακό

Ο Ολυμπιακός για τρίτο διαδοχικό παιχνίδι έμεινε κάτω από τους 76 πόντους. Καθόλου τυχαίο. Γιατί ειδικά κόντρα σε Ερυθρό Αστέρα και Βιλερμπάν ο τρόπος λειτουργίας στη μπροστινή πλευρά του παρκέ είναι διαφορετικός από αυτόν που προπονούνται και δουλεύουν καθημερινά.

Περισσότερες ντρίμπλες. Λιγότερες πάσες. Μικρότερη κίνηση μακριά από τη μπάλα. Χειρότερες αποστάσεις. Μπόλικος εγωισμός. Βιαστικές επιλογές και γενικά ένα αργό μπάσκετ.

Το γρήγορο μπάσκετ δεν είναι μόνο ο αιφνιδιασμός, είναι και η ταχύτητα με την οποία παίζεις σε «πέντε εναντίον πέντε». Και ο Ολυμπιακός στη Γαλλία έπαιξε πολύ αργό μπάσκετ.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό στην επίθεση; Μα φυσικά γιατί λείπουν πολλά γκαρντ ταυτόχρονα. Με την Βιλερμπάν είχε μείνει ο Γουίλιαμς Γκος ο οποίος όμως δεν κατάφερε να βρει ρυθμό λόγω γρήγορων φάουλ και μετά ο Σέιμπεν Λι που ακόμη βγάζει έναν μεγάλο δισταγμό στην επίθεση. Όταν ο point guard δε φροντίζει για τον έλεγχο του ρυθμού και για να περάσει η μπάλα από τα χέρια όλων των συμπαικτών προκειμένου να τους βοηθήσει να μπουν στην εξίσωση της επίθεσης, τότε δύσκολα θα μπαίνει η μπάλα στο καλάθι.

Ο Φαλ κόντρα στην Βιλερμπάν

Ο Φαλ καλός πίσω, κακός μπροστά

Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε ουσιαστικά με έναν σέντερ αφού ο Ράιτ πήρε λίγο χρόνο συμμετοχής και όπως ήταν φυσικό με τόσους μήνες απραξίας ήταν λογικό να μην ξέρει που πατάει και που βρίσκεται. Ο Φαλ όπως συνηθίζει εδώ και καιρό ήταν καλός στην άμυνα και πολύ κακός στην επίθεση.

Στην πίσω πλευρά του γηπέδου ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, πήρε σωστές αποφάσεις στην «2on2» άμυνα. Στην επίθεση όμως ήταν φουλ αρνητικός κάτι που τείνει να γίνει συνήθεια. Δεν θυμάμαι εδώ και καιρό κυριαρχική παρουσία του Γάλλου σέντερ στην επίθεση. Κόντρα στην Βιλερμπάν ξεκίνησε με χαμένο lay up, ακολούθησαν 0/5 βολές (η μία επαναλήφθηκε) και δεν κατάφερε να τελειώσει φάσεις κάτω από το καλάθι. Η αδυναμία στα πόδια του τον εμποδίζει να σκοράρει εύκολους πόντους.

Ο Μπαρτζώκας αναγκάστηκε να παίξει με τον Πίτερς σε θέση «5». Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο σχήμα λειτούργησε καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο και με αυτό το σχήμα ο Ολυμπιακός άλλαξε τα δεδομένα και προηγήθηκε στο σκορ. Η επιστροφή του Φαλ περίπου στο 35’ αποδείχτηκε ευεργετική για τον αντίπαλο. Η γαλλική ομάδα έπαιζε χωρίς τον Λοβέρν και οι λύσεις στο «5» ήταν ο Σακό και ο Μπλακ ο οποίος είναι επιπέδου Eurocup.

Από την άλλη είμαι της φιλοσοφίας πως με τα τρικ γυρίζεις ένα παιχνίδι, αλλά για να το πάρεις πρέπει να πας στο φινάλε πάλι με συντροφιά τη λογική και τον ορθολογισμό.

Ο Βεζένκοβ έκανε double double κόντρα στην Βιλερμπάν

Πέντε πράγματα που ξεχώρισα στο Βιλερμπάν – Ολυμπιακός

1. Κακή ομαδική άμυνα. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 81 πόντους. Δεν είναι πολλοί. Από την επίθεση ηττήθηκε. Όμως σε αρκετές περιπτώσεις η άμυνά του ήταν πολύ κακή και ειδικά η ομαδική. Θυμάμαι φάσεις που ούτε καν ο παίκτης της πρώτης βοήθειας δεν έβγαινε σωστά. Η αθλητικότητα των γκαρντ της Βιλερμπάν δεν μπορούσε να ματσαριστεί και μόλις αυτοί περνούσαν τον προσωπικό τους αντίπαλο τότε έβρισκαν ελεύθερο διάδρομο μέχρι το καλάθι του Ολυμπιακού.
2. Το ελάττωμα των εύκολων πόντων. Καλά για τα χαμένα lay up αλήθεια έχω κουραστεί να γράφω. Μέχρι και χαμένο κάρφωμα είδαμε χθες. Οκτώ χαμένες βολές. Εύκολοι πόντοι στα «σκουπίδια». Απορώ, δεν τους στεναχωρεί; Δεν τους ενοχλεί να αστοχούν σε πανεύκολα τελειώματα;
3. Παράβαση σε βολή. Χωρίς συγκέντρωση στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης οι παίκτες του Ολυμπιακού. Δε θυμάμαι από πότε είχα να δω παράβαση σε παίκτη επειδή πατούσε τη γραμμή της βολής όταν την εκτελούσε. Κι ο διαιτητής τέτοια σχολαστικότητα… Επίσης αποκτά μεγάλη συχνότητα το πρόβλημα στην επαναφορά από πλάγια ή τελική γραμμή. Και λάθος έγινε και σε 2-3 περιπτώσεις «χαροπάλεψαν» να βάλουν τη μπάλα μέσα στο γήπεδο.
4. Ο Βεζένκοβ κάνει το τρόλεϊ στα τελευταία δεκάλεπτα. Το έχω παρατηρήσει αρκετό καιρό τώρα. Ο Βεζενκοβ στην τελευταία περίοδο των αγώνων δεν παίρνει προσπάθειες. Οχι γιατί φοβάται, αλλά γιατί δεν παίρνει την μπάλα για να πάρει προσπάθεια. Χθες ήταν καταπληκτικός και στο τελευταίο δεκάλεπτο πήρε μόλις δύο σουτ. Ε, δε γίνεται αυτό. Ξαφνικά θα του ζητήσουμε να «καθαρίσει» αγώνα σε play offs ή Final Four. Γενικά στο κλείσιμο του αγώνα με την Βιλερμπάν ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε στην επίθεση. Ειδικά ο Φουρνιέ το παραπίεσε.
5. Δεύτεροι σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα. Τα φημισμένα hustle plays κατέληξαν όλα σε χέρια παικτών της Βιλερμπάν. Οι παίκτες του Ολυμπιακού γενικά είχαν αργές αντιδράσεις, είχαν σχεδόν πάντα ένα κλικ πιο αργή αντίδραση από αυτή των αντιπάλων τους.

ΥΓ: Μετά από καιρό ο Ντόρσεϊ έβγαλε σοβαρότητα και αφοσίωση στο παιχνίδι. Και στις δύο πλευρές.

ΥΓ 2: Άδικα κάνουμε σενάρια για αντίπαλο στα play offs. Χαμός γίνεται. Δεν ξέρεις καν τι αποτέλεσμα θες σε διάφορα ματς που γίνονται μεταξύ ομάδων της πρώτης 12άδας.