Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει το δικαίωμα μίας κακής παρένθεσης

Μία ήττα στο ΣΕΦ από τον χωρίς σέντερ, Ερυθρό Αστέρα 5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας, θα έπρεπε να είχε σκορπίσει προβληματισμό στον οργανισμό του Ολυμπιακού. Θα είχαν βγει κομπιουτεράκια, θα συζητούσαν όλοι τι έφταιξε και ποιο το μέλλον. Θα ψάχναμε ισοβαθμίες και η πίεση θα ήταν στα κόκκινα.

Τίποτα από αυτά δε συνέβη μετά το χθεσινό αποτέλεσμα και τη νίκη των “ερυθρόλευκων” που Βελιγραδίου. Βλέπεται η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα χάρη στη συνέπεια με την οποία αγωνίζεται φέτος, κατάφερε να περάσει αναίμακτα. Ο Ερυθρός Αστέρας έπαιξε καλύτερα, είχε μεγαλύτερο κίνητρο και επικράτησε δίκαια. Συμβαίνει;

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και προβληματισμού κατά την προσωπική μου άποψη. Επιμένω πως αναφέρομαι στη συνολική εικόνα της ομάδας και όχι στην ατομική ορισμένων παικτών όπως για παράδειγμα ο Φουρνιέ. Αν και ούτε για τον Γάλλο ανησυχώ διότι πιστεύω πως θα είναι αυτός που πρέπει όταν πρέπει.

Κακό αμυντικό transition ο Ολυμπιακός και ανύπαρκτο physicality

Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού έχει καταφέρει να παίζει καλά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Με τη σφραγίδα και τις Αρχές του προπονητή της, παρουσιάζει αυτή την εικόνα κάτι το οποίο στο κορυφαίο επίπεδο της Euroleague είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα ωστόσο, τα έκανε «θάλασσα» σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού. Αυτό το οποίο όμως έπαιξε καθοριστικό ρόλο ήταν η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Δεν λειτούργησε το παραμικρό.

Τραγικές επιστροφές στην άμυνα, έδωσαν πολλά εύκολα καλάθια στον Ερυθρό Αστέρα είτε από κοντινή απόσταση είτε από μακρινή. Διότι και τα εύστοχα τρίποντα του Γκεντράιτις σε κατάσταση αιφνιδιασμού τα βρήκε.

Το κακό αμυντικό transition οφειλόταν σε αρκετά πράγματα. Τραγική χρήση των ομαδικών φάουλ με τους παίκτες του Ολυμπιακού να βλέπουν τους αντιπάλους τους να τρέχουν χωρίς να τους σταματούν κάπου στο κέντρο του γηπέδου με φάουλ. Κακές αποστάσεις στην επίθεση με αποτέλεσμα να χάνονται οι θέσεις ισορροπίας. Έλλειψη διάθεσης. Κακές επιλογές στην επίθεση.

Ούτε η άμυνα σε καταστάσεις “5on5” λειτούργησε όμως. Το physicality των παικτών του Ολυμπιακού ήταν ανύπαρκτο. Στις περισσότερες κατοχές οι αντίπαλοί τους δρούσαν και αυτοί προσπαθούσαν να αντιδράσουν. Δεν έβαζαν το κορμί τους στη μάχη, απέφευγαν τις πολλές επαφές και γενικά δεν ακούμπησαν άνθρωπο στην πίσω πλευρά του παρκέ.

To “5 out” του Ερυθρού Αστέρα

Χωρίς σέντερ αγωνίστηκε ο Ερυθρός Αστέρας. Ούτε Μπολομπόι. Ούτε Πετρούσεβ. Ο Σφαιρόπουλος συνεπώς διαφοροποίησε αρκετά τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του αφού αναγκάστηκε να πάει σε άλλες λύσεις.

Με τον Νταβίντοβατς σε θέση «5» το pick ‘n’ pop (ο σκρίνερ μένει έξω να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι) πήγε σύννεφο. Γενικά όσοι φιλοξενούμενοι έπαιζαν στις θέσεις ‘4’ και ‘5’ έπαιζαν με πρόσωπο στο καλάθι. Ο Σφαιρόπουλος υποχρέωνε τον Φαλ κυρίως να τραβιέται έξω και με 13 εύστοχα τρίποντα η δουλειά έγινε πιο εύκολη.

Για τον Ερυθρό Αστέρα το γήπεδο μεγάλωνε με το ποσοστό στα τρίποντα, για τον Ολυμπιακό μίκραινε. Με εξαίρεση φυσικά την τρίτη περίοδο. Οι Σέρβοι σούταραν καλά και μετέτρεψαν το μειονέκτημα της υψομετρικής διαφοράς που υπήρχε, σε πλεονέκτημα.

Η παγίδα του mismatch στο low post

Αρχικά και πριν μπω σε λεπτομέρειες να τονίσω μία Αρχή του Γιώργου Μπαρτζώκα. Δεν αλλάζει τον τρόπο παιχνιδιού ανάλογα με τον αντίπαλο ή τις απουσίες τις οποίες μπορεί να έχει. Πιστεύει στο μπάσκετ του, πιστεύει στη δουλειά των παικτών του και με αυτόν τον τρόπο πορεύεται.

Ο Ερυθρός Αστέρας έπαιξε χωρίς ψηλό και η λογική υποστήριζε πως η μπάλα θα έπρεπε να ακουμπάει στο low post σε κάθε κατοχή σχεδόν. Έτσι σκέφτομαι εγώ κι εσείς, αλλά όχι ο προπονητής και αυτός γνωρίζει καλύτερα από όλους μας.

Ο Ολυμπιακός βρίσκει λύσεις στην επίθεση μέσα από τη ροή των plays που παίζει και όχι από απλές κινήσεις. Εννοείται και ψάχνει το mismatch, αλλά μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες και όχι μετά από μία πάσα. Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα όπως τόνισε και ο coach, μπήκαν σε μία διαδικασία να «ταΐσουν» τον Φαλ και τον Μιλουτίνοβ. Υπερβολικά βιαστικά. Και αυτό εξελίχθηκε σε παγίδα γιατί τους έβγαλε από τη βολή τους.

Ο Μπαρτζώκας το αντιλήφθηκε και προσπάθησε να αλλάξει το σκεπτικό των παικτών του ακολουθώντας το small ball του Σφαιρόπουλου βάζοντας Βεζένκοβ και Πίτερς στις δύο θέσεις της ρακέτας. Αυτομάτως έβγαλε από το μυαλό όλων το σημάδι στον Φαλ. Φυσικά ακούμπησαν τη μπάλα στο low post κάτι που κάνουν συνέχεια τόσο με τον Βεζένκοβ όσο και με τον Πίτερς.

Πέντε πράγματα που είδα στο Ολυμπιακός – Ερυθρός Αστέρας

1. Οι σέντερ πήραν μόλις 3 σουτ. Ο Φαλ είχε 2/2 δίποντα και ο Μιλουτίνοφ 0/1. Αμφότεροι δεν άσκησαν την παραμικρή επιρροή στην επίθεση της ομάδας τους. Το μόνο που πέτυχαν ήταν απλά να φθείρουν τους αντιπάλους τους με φάουλ, αλλά αυτό είναι το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνουν.
2. Ο Ολυμπιακός σημάδεψε ελάχιστα τον Τεόντοσιτς. Ο Σέρβος γκαρντ είναι ένας από τους καλύτερους πασέρ στην ιστορία της Euroleague, αλλά στα 38 του χρόνια δύσκολα μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό με τον οποίο παίζεται πλέον το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός στα 8 λεπτά που έπαιξε δεν χτύπησε καθόλου την αμυντική του αδυναμία.
3. Τρία τρίποντα σε ισάριθμα δεκάλεπτα. Κακά τα ψέμματα, χωρίς ευστοχία από μακριά δεν μπορείς να πετύχεις πολλά. Οι Σέρβοι έβαλαν 13. Ο Ολυμπιακός στην τρίτη περίοδο όταν και έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ του, ευστόχησε σε 6 σουτ πίσω από τα 6.75. Και μόλις τρία στις ισάριθμες υπόλοιπες περιόδους.
4. Η κατάρα των χαμένων lay up. Ο Ολυμπιακός χθες στη σετ επίθεση αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα. Που σημαίνει πως έπρεπε να είναι πιο αποτελεσματικός σε καταστάσεις αιφνιδιασμού. Δεν ήταν όμως. Στο πρώτο ημίχρονο αστόχησαν σε 8-9 περιπτώσεις που κουβαλάνε την ταμπέλα «δε χάνονται αυτά». Δεν γίνεται στην κακή βραδιά σου, να χάνεις τόσα lay up.
5. Ο Σφαιρόπουλος αφαίρεσε τη δημιουργία του Φαλ. Ο Ελληνας τεχνικός αντιμετώπισε με έναν παίκτη τον Φαλ και προτίμησε να του δώσει την εκτέλεση και όχι τη δημιουργία. Αν έστελνε παγίδα πάνω του όπως είχε συμβεί στο ματς του πρώτου γύρου, θα έδινε στον Γάλλο σέντερ τη δυνατότητα της πάσας στην αδύναμη πλευρά. Δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

ΥΓ: Η ηρεμία είναι ο σημαντικότερος σύντροφος στην τελική ευθεία της σεζόν. Από τον προπονητή και τους παίκτες μέχρι τους ανθρώπους της διοίκησης και τους οπαδούς. Και αναφέρομαι στην ηρεμία στις δύσκολες στιγμές, όχι στις εύκολες.

ΥΓ 2: Η κακή συνήθεια του φάουλ σε προσπάθεια για τρίποντο σε κάθε παιχνίδι συνεχίστηκε και χθες.