Το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα λέει “ρίξε κόκκινο στη νύχτα”, αλλά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και στη βραδιά που πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας (του 21ου στην ιστορία του) δεν θα μπορούσε παρά να είναι πράσινο. Κι αυτός που έβαψε τη βραδιά στα δυο Αοράκια στο χρώμα του τριφυλλιού ήταν ο Κώστας Σλούκας. Ο 35χρονος γκαρντ, πήρε την μπαγκέτα του, έβαλε τα όργανα στις θέσεις τους και η ορχήστρα του ΠΑΟ, άντεξε σε κάθε προσπάθεια του Ολυμπιακού να την … ξεκουρδίσει.
Πραγματικός αρχηγός ο διεθνής άσος, πρώτα κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα (5 από τις 11 ασίστ όλης της ομάδας του), ύστερα εκτέλεσε (17π με 6/9 σουτ) σκοράροντας ακόμα κι όταν έπεφταν πάνω του δύο παίκτες του Ολυμπιακού με υψωμένα τα χέρια, προσπαθώντας να τον σταματήσουν και έδωσε τα σύνθημα στα άλλα πρώτα βιολιά του ΠΑΟ να παίξουν στο δικό τους σκοπό!
- Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ σε αθόρυβο ρόλο, αλλά με ένα παταγώδες νταμπλ-νταμπλ με 11π και 17 ριμπ (από τα 39 όλου του Παναθηναϊκού) θα μπορούσε να είναι και αυτός MVP, καθώς έμοιαζε να βρίσκεται παντού, σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα, σε κάθε άμυνα ακόμα κι αν απέναντί του ο Μουσταφά Φαλ επιχειρούσε να καρφώσει στο καλάθι της ομάδας του.
- Ο Κέντρικ Ναν, βραχυκυκλωμένος στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, παγιδευμένος να κάνει ντρίπλες ή να πηγαίνει προς την σκιά του Φαλ, μίλησε στο τέλος, παίρνοντας τα μεγάλα σουτ, ειδικά το τρίποντο από τη γωνία κι ενώ ο Παναθηναϊκός επιχειρούσε να ανατρέψει την …. ανατροπή του Ολυμπιακού! Δεν ήταν εύστοχος (8/19 σουτ), έβαλε όμως εκείνα που έπρεπε να … μπουν, οπωσδήποτε!
- Κι ο Τζέριαν Γκραντ πάντα εκεί που τον χρειάζεται ο ΠΑΟ. Αυτός έκλεψε την μπάλα, μετά την παγίδα που έστησαν Ναν και Σλούκας στον κουρασμένο Γκος κι ενώ ο Βεζένκοβ περίμενε την πάσα έτοιμος να σουτάρει για τρεις (ή για να πάει μέσα). Το σκορ ήταν ισόπαλο, ο Γκραντ πήρε την μπάλα και έφτασε μέχρι το λέι-απ για το +2
Ο Παναθηναϊκός που πέρασε με 7π, αλλά είδε τον Ολυμπιακό να τον ξεπερνάει με 5, έφτασε εν τέλει στη νίκη και την κατάκτηση του Κυπέλλου. Θα μπορούσε κανείς να γράψει και για τις βοήθειες του Μήτογλου και του Οσμάν, ή το καλό πρώτο ημίχρονο που έκανε ο Ιωάννης Παπαπέτρου, όμως αν ο Σλούκας δεν αναλάμβανε την ευθύνη, όλα αυτά δεν θα έφταναν στους “πράσινους”…
Ο Αταμάν ύψωσε τις γροθιές του πανηγύρισε με τον κόσμο του Παναθηναϊκού κι ας έλεγε την παραμονή του τελικού ότι δεν τον πολυενδιαφέρει το Κύπελλο και πως οι μεγάλοι στόχοι παραμένουν η Ευρωλίγκα και το Πρωτάθλημα. Εντάξει δεν έχει πολύ άδικο ο Τούρκος κόουτς, ποιος όμως μπορεί να αντισταθεί στη χαρά της νίκης, κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο και για μια βραδιά όλα θα είναι πολύ ωραία, όπως ήταν στο Ηράκλειο για τους πρωταθλητές Ευρώπης.
Η απουσία δεύτερου σέντερ ήταν εμφανής, ο Γκέιμπριελ δεν έκανε πολλά πράγματα, ωστόσο τα διάφορα σχήματα του Τούρκου προπονητή του έδωσαν λύσεις και στο τέλος η ομάδα του είχε περισσότερα ριμπάουντ. Το πιο σημαντικό; Ενώ στο πρώτο ημίχρονο είχε 1/14 τρίποντα, στην επανάληψη σούταρε 7/13.
Οι λεπτομέρειες και του… Ολυμπιακού
Ο τελικός κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Ο οίστρος του Σλούκα ήταν μια απ’ αυτές. Σημαντικότατη και ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει πάντα τον Παναθηναϊκό που βλέπουμε τα τελευταία δυο χρόνια!
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ήταν αυτός ο νικητής, αν είχε έναν από τους δυο πόιντ-γκαρντ που του έλειψαν και κυρίως τον Τόμας Γουόκαπ, ένα βασικό σημείο αναφοράς των “ερυθρολεύκων”, ειδικά στην άμυνα. Ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να καλύψει το κενό, με τον Γκος να παίζει 36 λεπτά, Μακ Κίσικ και Φουρνιέ να δίνουν βοήθειες. Η αλήθεια είναι ότι στον χειρισμό της μπάλας από τον Γάλλο σταρ, ο Παναθηναϊκός σημάδεψε. Κέρδισε κάποιες μπάλες και πήρε, εύκολα καλάθια.
Είχαν οι απαντήσεις οι Πειραιώτες. Ο Φαλ (10π, 10ρ, 5 μπλοκ) έκανε ένα τεράστιο παιχνίδι, ο Μιλουτίνοβ όμως υστέρησε (στα μετόπισθεν). Ο Μπαρτζώκας έριξε νωρίς τον Λαρεντζάκη στο ματς, είδε τον Έλληνα διεθνή να πηγαίνει την ομάδα του στο +5, στο δεύτερο μέρος, όμως, προτίμησε τον Μακ Κίσικ, που ξέρει να βάζει καλά τα χέρια του, να κλέβει μπάλες και να παίζει κάθετα. Ναι, μόνο που ο Σακ έχασε τα κρίσιμα τρίποντα στο τέλος.
Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει πάρει το ματς. Τελείωσε το σαραντάλεπτο με 7/16 βολές, μόλις 43.8%! Αν είχε 12/16, τώρα θα ήταν Κυπελλούχος. Με τα αν και τα εφόσον, όμως, δεν παίρνει κανείς νίκες, ούτε σηκώνει τρόπαια. Παρεμπιπτόντως ο Παναθηναϊκός σούταρε από τη γραμμή της φιλανθρωπίας 13/14. Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, είχαν όπως είπαμε πράσινο χρώμα…
Επιστροφή στα δύσκολα
Όπως γράφαμε και πέρσι, όταν ο Ολυμπιακός ήταν ο Κυπελλούχος και ο Παναθηναϊκός ο ηττημένος, η ευτυχία για το τρόπαιο που σήκωσαν Σλούκας και Γκραντ κρατάει 24 ώρες. Από αύριο, άντε μεθαύριο, όλοι ξαναγυρίζουν και μπαίνουν σε ετοιμότητα για την τελική ευθεία.
Θα μεσολαβήσουν οι αγώνες της Εθνικής Ομάδας και μετά έρχεται η Ευρωλίγκα, όπου αμφότεροι κυνηγούν το πλεονέκτημα έδρας και εν συνεχεία την πρόκριση τους στο Άμπου Ντάμπι και το φετινό φάιναλ-φορ. Εκεί που θέλουν να βρεθούν αμφότεροι, ακόμα και σε ένα (πρώτο στην ιστορία) ελληνικό τελικό.
Όσο για τις εγχώριες διοργανώσεις, κάντε κι άλλη υπομονή. Η χρονιά θα τελειώσει με τους δυο να διασταυρώνουν ξανά τα ξίφη τους, στη σειρά που θα κρίνει τον πρωταθλητή, με αυτό το ματς στο Ηράκλειο να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση.
Α, υπάρχει και ένα ακόμα παιχνίδι, στις 14 Μαρτίου στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα! Τι νομίζατε ότι θα σας άφηναν έτσι, χωρίς να ξαναβρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο. Σε ένα μήνα θα ξαναπαίξουν!
