Ο Μανόλο Χιμένεθ δεν έλειψε αρκετά από την ΑΕΚ και πιθανότατα το γεγονός αυτό να τον έκανε αισιόδοξο πως γρήγορα θα αντιστρέψει την κατάσταση και θα εμφανίσει την περσινή σκληροτράχηλη ομάδα.

Μετά από το παιχνίδι στο "Καραϊσκάκης" συνειδητοποίησε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο τα είχε στο μυαλό του. Στο διάστημα της απουσίας του η ομάδα έκανε πολλά βήματα πίσω. Στις αιχμές που ο ίδιος άφησε μετά το τέλος του ντέρμπι, ασφαλώς και τα... βέλη στράφηκαν απέναντι στον προκάτοχό του.

Το κείμενο δεν γράφτηκε με σκοπό να αναζητηθούν ευθύνες και υπεύθυνοι, αλλά στη λογική της προσπάθειας να μπούμε στην πραγματικότητα που ζει ο Ισπανός τεχνικός, για να διαπιστώσουμε τις αλλαγές που βρήκε και τη δυσκολία που αντιμετωπίζει.

ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΛΑΘΟΣ ΤΟ 4-4-2

Δεδομένα, η ΑΕΚ δεν μπορούσε να είναι ανταγωνιστική με 4-4-2, από τη στιγμή που αυτή την εποχή έχει διαπιστωθεί πως δεν μπορεί να βγάλει τρεξίματα σε διάρκεια 90λεπτου. Προσέξτε, όταν οι ποδοσφαιριστές μίας ομάδας δεν βρίσκονται στα απαιτούμενα επίπεδα φυσικής κατάστασης, το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα ότι δεν μπορούν να βγάλουν γρήγορες αντιδράσεις, αλλά και στο ότι σε απλές επεμβάσεις δεν βάζουν την ένταση που απαιτείται και δεν ενεργούν στο σωστό χρόνο.

Επίσης, στην προσπάθεια για να πάνε σε τελική προσπάθεια δυσκολεύονται να βρουν το σωστό βηματισμό και να πάρουν από το κορμί τους την ώθηση που θα τους βοηθήσει να κάνουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Όλα αυτά παρουσιάστηκαν στο "Καραϊσκάκης" και η τακτική με δίδυμα στον άξονα και στα μετόπισθεν άφηνε εκτεθειμένη την άμυνα και έκανε εύθραυστη την ΑΕΚ.

Ο Χιμένεθ δεν έχει ευθύνη που δεν έπαιξε με τρεις. "Βράζει" που δεν είχε αυτή τη δυνατότητα μετά τον τραυματισμό του Χουλτ. Έχει όμως ευθύνη που επέλεξε το 4-4-2.

Για την τακτική επιλογή δεν έχει ευθύνη ο Μαρίνος Ουζουνίδης, υπήρχε άλλωστε η δυνατότητα να παρατάξει τακτική με τρεις χαφ. Τα δύο πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισε η ΑΕΚ ήταν πως δεν μπορούσε ο "βαρύς" και ακατάλληλος για διάταξη με δύο στον άξονα Άλεφ, μαζί με τον ανέτοιμο Σιμόες να αντιμετωπίσουν τον Φορτούνη. Το γεγονός αυτό ήταν στη δική του σκοπιά να το προβλέψει. Πιθανότατα να θεωρούσε πως ο Σιμόες μπορούσε να παίξει με ένα ψηλό "εξάρι" τον Φορτούνη. Ομως ο Πορτογάλος ήταν για δύο μήνες ανενεργός και οι ευθύνες του προκατόχου του περιορίζονται στο ότι ανέχτηκε αυτήν την πολιτική.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΜΑΝΤΑΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Επίσης, στοίχισε σημαντικά στην ομάδα η κάκιστη εμφάνιση του Μάνταλου. Ο αρχηγός της ΑΕΚ δεν κατάφερε στο πρώτο μέρος να τελειώσει τις δυο φάσεις που του βγήκαν, αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Στη σέντρα του Λιβάγια, άλλωστε, έκανε πολύ καλή εκτέλεση. Το θέμα ήταν πως όταν μπήκε ο Τοροσίδης, δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει. Τον έκανε να μοιάζει με τον... Καφού στα καλά του.

Ο Ολυμπιακός έπαιρνε συνεχώς πλάτος και του άφηνε με ευκολία να φθάσει μέχρι χαμηλά και να πάει σε τελική επιλογή.

Άφησε τον Μπακάκη εκτεθειμένο, να παίζει σε ένα χώρο που τον δυσκολεύει απέναντι σε δύο και τρεις αντιπάλους. Επίσης έχει τεράστια ευθύνη στο δεύτερο τέρμα που δέχεται ο Ολυμπιακός. Πιθανότατα ο τρόπος που περιγράφηκε το γκολ του Φορτούνη να οδήγησε πολλούς να πιστέψουν πως ήταν λάθος του Σιμόες. Στην πραγματικότητα, το λάθος είναι του Μάνταλου, ο οποίος πάσαρε την ώρα που ο αντίπαλος πιέζει εσωτερικά στο 6άρι με δύναμη σηκώνοντας τη μπάλα. Ο Μάνταλος έκανε μία "παιδική" πάσα που αν την κάνει ποδοσφαιριστής στην προπόνηση, ο κόουτς είναι υποχρεωμένος να την διακόψει και να του κάνει έντονη παρατήρηση.

Το γεγονός όμως πως ο Μάνταλος εγκλωβίζεται στα αριστερά, είναι κάτι το οποίο σαν κουβέντα έχει εξαντληθεί. Την κάναμε στο ξεκίνημα της σεζόν όταν ο Ουζουνίδης ήθελε να του επιβάλει τον ρόλο του δημιουργού από τα αριστερά. Άργησε πολύ ο Εβρίτης τεχνικός, όμως το πήρε απόφαση πως δεν θα μάθει στον Μάνταλο να παίζει στα άκρα, γιατί δεν ενδιαφέρεται να βελτιωθεί σε αυτόν τον ρόλο ο ίδιος ο παίκτης και άλλαξε ποδοσφαιρική προσέγγιση. Εδώ η ευθύνη βαραίνει τον ποδοσφαιριστή. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο χαφ που είναι δημιουργός πρέπει να έχει την ικανότητα να πάρει και ρόλους στα άκρα, αλλά ο Μάνταλος έδειξε πως ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο. Είναι μία συζήτηση που έγινε και εξαντλήθηκε από τον Νοέμβριο. Έφυγε από την καθημερινότητα της ΑΕΚ, είναι λοιπόν λάθος του Χιμένεθ που πήγε σε αυτήν την επιλογή και δεν αφορά καθόλου τον προκάτοχό του.

ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΡΕΞΙΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Ένα άλλο κομμάτι που απασχόλησε την ΑΕΚ και πιθανότατα δεν περίμενε να το συναντήσει ο Ισπανός τεχνικός, ήταν πως δεν υπήρχε ταχύτητα από το επιθετικό δίδυμο. Ο Πόνσε είναι νέος σε ηλικία, έχει το γκολ, που είναι πολύ σημαντικό και σε πρωταθλήματα που επιτρέπουν σε έναν καθαρό στράικερ να παίρνει την μπάλα μέσα στην περιοχή έχει αποδειχτεί "όπλο".

Ο Χιμένεθ όμως είχε χτίσει την ΑΕΚ με το δίδυμο Λιβάγια - Αραούχο. Η διαφορά ήταν πως ο Αργεντινός του έδινε τη δυνατότητα για παιχνίδι στην πλάτη της άμυνας και μπορούσε να τον βγάζει και στο πλάι ανακατεύοντας με αυτό τον τρόπο την αντίπαλη άμυνα. Παίζοντας με Λιβάγια - Πόνσε στο δεύτερο ημίχρονο, που η τελευταία γραμμή άμυνας του Ολυμπιακού βγήκε ψηλά, δεν κατάφερε η ΑΕΚ ούτε μία φορά να εκμεταλλευτεί το ρίσκο που είχαν πάρει στα μέτρα οι στόπερ του Μαρτίνς. Δεν υπήρχε η δυνατότητα για παιχνίδι στην πλάτη, γιατί έλειπε ο επιθετικός με την ικανότητα να φύγει στον χώρο όπως ο Αραούχο. Η ΑΕΚ του Χιμένεθ πέρυσι έπαιζε ποδόσφαιρο χώρου σε μεγάλο αριθμό παιχνιδιών, φιλοσοφία που της επέτρεπε να είναι δεμένη ανασταλτικά και να είναι αποτελεσματική χωρίς να βάζει πολύ ρίσκο. Το δίδυμο Λιβάγια - Πόνσε δεν είναι το κατάλληλο για ποδόσφαιρο χώρου και ο Ολυμπιακός όταν μπόρεσε να κρατήσει σταθερά τα στόπερ ψηλά, κατάφερε να την εγκλωβίσει στο μισό γήπεδο.

ΚΟΟΥΤΣΑΡΕ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν ευθύνες του προκατόχου του. Ο Χιμένεθ στο "Καραϊσκάκης" κοούτσαρε σαν ένας προπονητής που δεν ξέρει την ομάδα και τον αντίπαλο. Εμφάνισε την ΑΕΚ με προβλήματα, τα οποία ήταν γνωστά και με τις επιλογές του δεν τα κάλυψε. Παίζοντας με δίδυμο στα χαφ, πέρα από το γεγονός πως άφησε ανοιχτή την διάβαση στον Φορτούνη για να πέσει πάνω σε ένα δίδυμο στόπερ των Οικονόμου, Τσόσιτς που δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μία κάθετη κίνηση ενός τόσο ποιοτικού ποδοσφαιριστή, δεν επέτρεψε και στην δική του ομάδα να εκμεταλλευτεί την παθογένεια που εμφάνισε στα τελευταία παιχνίδια ο άξονας του Ολυμπιακού.

Άκουγα μία ανάλυση, που έλεγε πως αυτή τη φορά τα χαφ του Ολυμπιακού αμύνθηκαν καλά και δεν μπήκε στην περιοχή κανένας κεντρικός χαφ της ΑΕΚ, κάτι που συνέβη στην Τούμπα και στο παιχνίδι της Πέμπτης.

Η αλήθεια όμως είναι πως δεν γινόταν να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί η ΑΕΚ έπαιζε με δίδυμο τους Άλεφ - Σιμόες, δεν υπήρχε τρίτος κεντρικός χαφ στην τακτική, οπότε έλειπε ο ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να πατήσει με κάθετη κίνηση στην αντίπαλη περιοχή. Τότε θα είχαμε την απάντηση αν ο Ολυμπιακός διόρθωσε ή όχι το πρόβλημα που παρουσιάστηκε σε σημαντικό βαθμό στα τελευταία δύο παιχνίδια...

Καταλήγουμε λοιπόν, πως ο Μανόλο Χιμένεθ κάπου χάθηκε, κοούτσαρε σαν να μην έχει καμία σύνδεση με την ομάδα και την ελληνική πραγματικότητα. Ήταν ένα ντέρμπι που από πλευράς ΑΕΚ θα πρέπει να το αφήσουμε γιατί ο προπονητής έχει πολλή δουλειά να κάνει για να συνδέσει το παζλ και να δημιουργήσει κάτι το όποιο θα είναι δικό του, θα μπορεί να το υποστηρίξει και θα επιτρέπει στην ομάδα να είναι ανταγωνιστική.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΛΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Όσον αφορά στην κουβέντα που άνοιξε για τη διαφορετική εικόνα στα δύο ημίχρονα, η συζήτηση για την ΑΕΚ είναι πλασματική και αποπροσανατολιστική. Το πρώτο 45λεπτο δεν βασίστηκε σε κανένα εξαντλητικό πρέσινγκ. Το επιθετικό πρέσινγκ παίζεται ανεβάζοντας τις πίσω γραμμές, αυτό δεν συνέβη. Απλά η άμυνα του Ολυμπιακού δεν μπορούσε για ένα ολόκληρο ημίχρονο να σπάσει την πίεση των 4 επιθετικών του Χιμένεθ. Ήταν πρόβλημα της ομάδας του Μαρτίνς, το οποίο η αλήθεια είναι πως δεν το εκμεταλλεύτηκε η ΑΕΚ στο βαθμό που της έδινε το δικαίωμα ο αντίπαλος. Είναι ανεπίτρεπτο και δείγμα της άσχημης κατάστασης που βρίσκεται η ομάδα, το γεγονός πως στο πρώτο 45λεπτο, παίρνοντας τόσα "δώρα", βρήκε μόνο τις δύο ευκαιρίες με τα σουτ του Μάνταλου.

Οι ευθύνες λοιπόν για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό δεν μπορούν να πέσουν στον Μαρίνο Ουζουνίδη. Εκεί που έχει δίκιο ο Χιμένεθ και πιθανότατα αυτά τα στοιχεία να τον έχουν ενοχλήσει, να τον έχουν απογοητεύσει και να τον έχουν κάνει να καταλάβει πως έχει... βουνό να διανύσει είναι η ψυχολογία και η φυσική κατάσταση της ομάδας που βρήκε.

ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Η ΑΕΚ που άφησε ήταν μία ομάδα που είχε μάθει να κερδίζει, να δίνει μάχες χωρίς να λυγίζει, τα αποδυτήρια ήταν στέρεα και υπήρχε πίστη. Μέσα σε λίγους μήνες, όλα αυτά πήγαν περίπατο. Σήμερα, δεν υπάρχει η ίδια ψυχολογία. Μπορεί να μην ήταν έτσι στο μυαλό του Ουζουνίδη και των συνεργατών του, αλλά στους ποδοσφαιριστές χτύπαγε άσχημα.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε μία φιλοσοφία, την οποία την εφάρμοζε και στον Παναθηναϊκό. Έχει εμπιστοσύνη στους συνεργάτες του και τους άφηνε για μεγάλα διαστήματα να κάνουν μόνοι τους το πρόγραμμα της προπόνησης. Προσέξτε τώρα. Οι ποδοσφαιριστές είναι παιδιά και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά ψάχνουν το άλλοθι. Όταν η ομάδα πηγαίνει καλά, κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί πως μόνιμα ένα μεγάλο μέρος προγράμματος βγαίνει χωρίς την φυσική παρουσία του προπονητή. Όταν όμως τα αποτελέσματα είναι άσχημα, το γεγονός αυτό το εκλαμβάνουν ως απογοήτευση και αδιαφορία από τον προπονητή. Έχει περάσει καιρός, όμως το αναφέρω γιατί ακριβώς το ίδιο κλίμα είχα εισπράξει και την περσινή χρονιά στον Παναθηναϊκό.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΛΕΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕ

Συνολικά υπάρχει μία πληροφόρηση που έχει φθάσει στα αυτιά του Ισπανού τεχνικού, πως από ένα σημείο και μετά υπήρχε απογοήτευση στα αποδυτήρια, οι παίκτες δεν έβρισκαν ερέθισμα και η καθημερινή δουλειά δεν είχε την ένταση που θα έπρεπε. Διαπιστώνει και με τα μάτια του ο Ισπανός τεχνικός πως κομβικοί ποδοσφαιριστές δεν είναι στην κατάσταση που τους άφησε.

Για παράδειγμα ο περσινός Μπακάκης "έτρωγε σίδερα", δεν θα είχε ποτέ αυτήν την "ανύπαρκτη" αντίδραση στο 3ο τέρμα, που έβλεπε την μπάλα να έρχεται χωρίς να κάνει την παραμικρή κίνηση προς αυτήν. Είναι ένας μεγάλος αριθμός ποδοσφαιριστών που από άποψη φυσικής κατάστασης, τρεξιμάτων αλλά και αυτοπεποίθησης είναι πολύ κάτω από την περσινή χρονιά.

Μπακάκης, Τσιγκρίνσκι, Τσόσιτς, Σιμόες, Λιβάγια, Μπακασέτας για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν είναι στο επίπεδο τρεξιμάτων και έντασης που βγάζουν στο γήπεδο, στην ίδια κατάσταση με πέρυσι. Δεν είχε και σε αυτό το πρώτο διάστημα στη διάθεση του τον Γαλανόπουλο που για το ποδόσφαιρο που πρεσβεύει ο Χιμένεθ είναι σημαντικό εργαλείο, ο Λόπες είναι τραυματίας και η θλάση του Χουλτ του έδεσε τα χέρια.

ΜΕ ΔΕΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ

Του έδεσε τα χέρια γιατί δεν του δόθηκε το δικαίωμα για ένα πρώτο διάστημα να κάνει το εύκολο. Μέσα από μία δουλεμένη τακτική με τρεις στόπερ που την είχε περάσει ο ίδιος με επιτυχία στην ομάδα και την ακολούθησε αναγκαστικά από ένα σημείο και μετά ο προκάτοχός του, να μπορέσει να κερδίσει χρόνο. Να μπορεί να πάρει κάποια αποτελέσματα και να έχει μία συνοχή και ομοιογένεια ως ομάδα, σε ένα διάστημα που δεν θα βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Βλέπουμε λοιπόν πως υπάρχει ένα σύνολο πραγμάτων που κάνει δύσκολη τη ζωή του Μανόλο Χιμένεθ και την επιστροφή στην ΑΕΚ πολύ πιο χαοτική από ότι περίμενε. Όλα αυτά τον οδήγησαν σε μία δήλωση που είχε αποδέκτη τον προκάτοχό του.

Σίγουρα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Πράγματι δεν βρήκε την πίστη στα αποδυτήρια που άφησε. Δεν έχει γίνει η δουλειά σε επίπεδο φυσικής κατάστασης που έπρεπε αλλά και ό ίδιος διαχειρίστηκε το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό σαν ένας προπονητής που δεν γνώριζε καθόλου πρόσωπα και πράγματα και έκανε ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση. Λειτούργησε σαν να μην γνώριζε καλά την ομάδα και τον αντίπαλο που είχε να αντιμετωπίσει και το γεγονός αυτό άνοιξε ακόμα περισσότερο τα προβλήματα.