OPINIONS

Ανακολουθίες και λάθη

EUROLEAGUE / ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΠΑΟ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI)
EUROLEAGUE / ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΠΑΟ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI) EUROKINISSI

Στην πραγματικότητα, όλα είχαν τελειώσει για την καριέρα του Πιτίνο στον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα, την ημέρα που αθωώθηκε για το σκάνδαλο στο κολέγιο. Από εκείνη την στιγμή, το μυαλό του Αμερικάνου τεχνικού ήταν μόνο στην πατρίδα του. Γράφει ο Τσάρλυ.

Ο οπαδός όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, έχει την τάση να ψάχνει για ενόχους και να επιρρίπτει ευθύνες Στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχανυπολογίσειοι δύο πλευρές στα τέλη του Νοεμβρίου, όμως υπάρχουν φαίνεται πολλές ανακολουθίες. Το πιο παράδοξο είναι πως ο επίσημος Παναθηναϊκός δεν έχει ενημερώσει τον κόσμο του για την επόμενη ημέρα. Ο Πιτίνο είχε συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο, οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού περίμεναν να χτίσει την ομάδα της επόμενης χρονιάς και ξαφνικά έμαθαν πως έκλεισε άλλη δουλειά ενώ από την ΚΑΕ επίσημα δεν βγήκε το παραμικρό.

Την περασμένη Τρίτη ο συνάδελφος Αλέξανδρος Τρίγκας επικοινώνησε με τον Ρικ Πιτίνο, ο οποίος τον ενημέρωσε πως αν συνεχιστεί η σεζόν θα επιστρέψει τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στην Εθνική Ελλάδος . Λίγο αργότερα ο Πιτίνο στον προσωπικό του λογαριασμό, ανέβασε μήνυμα αποχαιρετισμού προς τον σύλλογο και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί με την Εθνική.

ΌΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Στην πραγματικότητα, όλα είχαν τελειώσει για την καριέρα του Πιτίνο στον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα, την ημέρα που αθωώθηκε για το σκάνδαλο στο Λούιβιλ . Από εκείνη την στιγμή, το μυαλό του Αμερικάνου τεχνικού ήταν μόνο στην πατρίδα του.

Πράγματι η διοίκηση συμφώνησε για συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο με τονhalloffamerτεχνικό και έδωσε το δικαίωμα στον Αμερικάνο προπονητή να το σπάσει αν βρει πρόταση από την Αμερική. Η διαφορά όμως είναι πως στα τέλη του Νοεμβρίου που έγινε η συγκεκριμένη συμφωνία, ο Πιτίνο στην πατρίδα του ήταν στη μαύρη λίστα. Δεν μπορούσε να προβλέψει κανείς πως θα αθωωθεί και θα επιστρέψει. Τα δεδομένα άλλαξαν μετά την αθωωτική απόφαση και από εκείνη την στιγμή μπήκε στο μυαλό του Αμερικάνου να επιστρέψει σπίτι του.

Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κανένα απολύτως δίλημμα. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως με τον Παναθηναϊκό και με την προοπτική να εργαστεί στην Ευρώπη, ο Πιτίνο ασχολήθηκε επειδή οι πόρτες στις ΗΠΑ ήταν κλειστές για τον ίδιο.

Η πρόταση από το Αϊόνα του εξασφαλίζει ένα κλείσιμο στην καριέρα του όπως ακριβώς ο ίδιος ονειρευόταν. Δεν μπορούσε να φανταστεί καλύτερο τελευταίο κύκλο δουλειάς, από ένα κολέγιο στην Νεά Υόρκη.

ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ασφαλώς η συμφωνία με το συγκεκριμένο κολέγιο , δεν ήρθε αυτές τις ημέρες. Ήταν κάτι που δουλευόταν και είχε πίσω μία μεγάλη προεργασία, που φαίνεται πως επηρέασε και την δουλειά του στον Παναθηναϊκό. Τώρα που γνωρίζουμε τι έχει συμβεί, μπορούμε να κατανοήσουμε τον κύκλο της διαδρομής και με σιγουριά να κατανοήσουμε πως ο άνθρωπος το τελευταίο διάστημα είχε το μυαλό του αλλού. Το γεγονός πως στην διακοπή του Φεβρουαρίου για τον τελικό κυπέλλου και το All-Star Game δεν έμεινε στην Αθήνα για να δουλέψει με την ομάδα, ενόψει ενός πολύ δύσκολου προγράμματος που ακολουθούσε, αλλά έφυγε για την Αμερική, στα αποδυτήρια και είχε συζητηθεί και είχε ενοχλήσει.Σήμερα ξέρουμε τον λόγο.

Πλέον γίνεται κατανοητό πως δεν ήταν τυχαίο που μετά το παιχνίδι με τον Άρη, δεν ήθελε να πάει στην συνέντευξη τύπου και έλεγε στα αποδυτήρια και συγκεκριμένα στον ηγέτη της ομάδας, πωςσκέφτεταινα αποχωρήσει γιατί δεν τον ακούν οι παίκτες του και η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με την περσινή. Ήταν δεδομένο πως από την στιγμή που του άνοιξε, η πόρτα της επιστροφής στο κολεγιακό μπάσκετ, όλη του η σκέψη ήταν στο πως θα κλείσει η συμφωνία με το Αϊόνα. Προσέξτε, δεν τον κατηγορώ, είναι απόλυτα θεμιτό να θέλει να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Τα δεδομένα άλλαξαν και τώρα έχουμε τις απαντήσεις, για τον λόγο που από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να είναι ένας άνθρωπος που προσπαθούσε και κατάφερνε να εμπνεύσει το ρόστερ του.

Για την εικόνα και τα αποτελέσματα ασφαλώς και δεν έχει ευθύνη ο Πιτίνο, όπως νωρίτερα δεν έφερε ευθύνη ούτε ο Πεδουλάκης. Η αλήθεια είναι πως όποιος και να ερχόταν προπονητής στον φετινό Παναθηναϊκό θα καιγόταν, πολύ απλά γιατί οι απαιτήσεις ήταν περισσότερες από αυτές που μπορούσε να αντέξει η ομάδα.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗ

Αν έφταιγε σε κάτι ο Πεδουλάκης ήταν που δέχτηκε να επιστρέψει για ακόμα μία φορά, χωρίς να πάρει τις εγγυήσεις ότι θα φτιάξει τον δικό του Παναθηναϊκό. Ο Πεδουλάκης άξιζε μία τελευταία ευκαιρία, όμως στην πραγματικότητα δεν την πήρε. Πραγματική ευκαιρία θα ήταν να του δοθεί το δικαίωμα να προσφέρει το 1,7 εκ ευρώ που πήρε ο Φριντέτ, στον παίκτη που ο ίδιος ήθελε να έχει στην ομάδα του. Να του επιτραπεί, να χειριστεί το μπάτζετ αποκλειστικά μέσα από την δική του μπασκετική προσέγγιση.

Να συμβεί ότι ακριβώς και στην συνεργασία που είχαν την πρώτη χρονιά στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή, όταν διαχειρίστηκε με επιτυχία το μικρότερο μπάτζετ που είχε στην ιστορία του ο Παναθηναϊκός και έφθασε την ομάδα μία νίκη μακριά από το Final 4. Τότε η μοναδική παρέμβαση του ιδιοκτήτη ήταν ο σούτερ Καπόνο και όπως συνέβη με την περίπτωση του Φριντέτ, ο Πεδουλάκης δεν μπορούσε να δουλέψει μαζί του και τον οδήγησε στην αποχώρηση. Μυαλό όμως δεν μπήκε και δόθηκε στον Πεδουλάκη ο Φριντέτ.

Ασφαλώς σαν επαγγελματίας έχει ευθύνη που δέχτηκε να αναλάβει μία ομάδα με επιλογές που σε σημαντικό βαθμό δεν ήταν δικές του, δεν ταίριαζαν στην δική του φιλοσοφία και το χειρότερο ήταν πως γρήγορα αποδείχτηκε πως δεν είχε εξασφαλίσει την παραμικρή πίστωση χρόνου. Ο Πεδουλάκης από την πίεση που ένιωθε έφθασε στο σημείο να παίξει στο τελευταίο του παιχνίδι με την Άλμπα, αγώνα δύο παρατάσεων με έξι παίκτες. Έφυγε τσαλακωμένος και σε περίπτωση που ο Πιτίνο γύρναγε την κατάσταση, θα είχε πάνω του όλο το βάρος της αποτυχίας.

Ακόμα και αυτό που συνέβη στο παιχνίδι με την Βαλένθια στο ΟΑΚΑ, όπου βραβεύτηκε ο Πιτίνο, ήταν ταπεινωτικό για τον Αργύρη Πεδουλάκη. Ενώ όλος ο κόσμος γνώριζε πως η θέση του είναι επισφαλής (ο Πιτίνο ήταν διακαής πόθος οπαδών και διοίκησης), ο Πεδουλάκης μέσα στο άγχος έβλεπε να αποθεώνεται ο προπονητής που ήταν το πρώτο φαβορί για να του πάρει την θέση και ήταν αναγκασμένος να τον δεχτεί και στα αποδυτήρια. Δύο εβδομάδες αργότερα, έγινε η διαδοχή. Δεν πιστεύω πως έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο σε επαγγελματίαπροπονητή.

Ο χρόνος απέδειξε πως δεν είχε ευθύνη για την εικόνα της ομάδας, όπως η αλήθεια είναι πως ευθύνη δεν είχε ούτε ο διάδοχος του. Αν έφταιγε σε κάτι ο Πιτίνο, ήταν πως υποτίμησε τηνEuroLeagueκαι πήρε για δεύτερη φορά το ρίσκο να πάει μέσα στην σεζόν σε μία διοργάνωση που δεν γνωρίζει καλά, σε μία ομάδα που δεν έχει χτίσει ο ίδιος. Ασφαλώς η προοπτική που δημιουργούσε το συμβόλαιο ενάμιση έτους που είχε υπογράψει ήταν σημαντική, όχι τόσο για τον ίδιο αλλά κυρίως για τον σύλλογο.

ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΧΡΥΣΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλη ανάγκη να σχεδιαστεί κάτω από τις ιδέες ενός μεγάλου προπονητή. Πάνω σε αυτήν την βάση άλλωστε χτίστηκαν τα χρυσά χρόνια του συλλόγου. Ο Παύλος και ο Θανάσης μπορεί να έφαγαν πολλές σφαλιάρες τα πρώτα τους χρόνια, πέρα από τα πολλά λεφτά που ξόδευαν σε άλλες εποχές, είχαν μία συνταγή που σε διάρκεια χρόνου δεν γινόταν να μην φέρει επιτυχία. Κοίταζαν να δώσουν την ομάδα πάντα στον καλύτερο. Έφερναν στον Παναθηναϊκό προπονητές που κατακτούσαν την Ευρωλίγκα. Δεν έπιασε ο Παβλίσεβιτς, ήταν δύσκολος άνθρωπος ο Μάλκοβιτς και διέλυσε για να κάνει μεταγραφές από τον δικό του μάνατζερ την ομάδα που έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό, από την στιγμή όμως που πηγαίνεις στην λογική να φέρνεις τους πρωταθλητές Ευρώπης, με κάποιον θα δέσεις. Με αυτήν την λογική ζήσαμε την εποχή Ομπράντοβιτς. Ασφαλώς και ο Ζοτς είχε να διαχειριστεί τεράστιους αθλητές, από τον Παναθηναϊκό πέρασαν οι κορυφαίοι, όμως όλοι μαζί κατάφεραν και δημιούργησαν μία ομάδα κόσμημα, την οποία δεν την ακουμπούσε, δεν την αφορούσε η ελληνική πραγματικότητα. Είχε τους δικούς της κανόνες, τους δικούς της κώδικες.

Ασφαλώς και όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, εκείνος ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι μοναδικό και για να είμαστε ρεαλιστές δεν φαντάζει εύκολο να ξαναυπάρξει, ακόμα και στο ενδεχόμενο να επιστρέψει ο Ζέλικο στην ομάδα.

Θα πρέπει όμως, να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να εμπνευστεί και να διδαχτεί από το παρελθόν του. Και η αρχή, η βάση για να υπάρξει μία αλλαγή προς την σωστή κατεύθυνση είναι να σχεδιαστεί η ομάδα από έναν προπονητή υψηλού επιπέδου. Έναν άνθρωπο που θα τον εμπιστεύεται η διοίκηση και ο κόσμος της ομάδας.

ΞΕΧΑΣΑΝ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ

Πράγματι η διοίκηση προσπάθησε να επενδύσει στο πρότζεκτ Πιτίνο, για διαφορετικούς λόγους δεν έγινε εφικτό το περασμένο καλοκαίρι, δεν θα γίνει ούτε αυτό που έρχεται. Θα ήταν πράγματι ελκυστικό να δούμε τι ομάδα και τι διαφορετικό θα μπορούσε να φέρει ένας επιτυχημένος προπονητής στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, αν έχτιζε αυτός από την αρχή την ομάδα. Φέτος αγωνιστικά κρίθηκε γιατί δεν κατάφερνε να κερδίζει ανώτερους με ένα ρόστερ που ήταν αδύνατον να παίξει άμυνα. Από την αρχή έμοιαζε σαν να ξέχασαν στο ρόστερ δύο παίκτες. Έναν Αμερικάνο με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Παπαγιάνη και έναν ψηλό γκαρντ. Σε μεγάλο βαθμό κόστισε στην άμυνα στην περιφέρεια, πως δεν βγήκαν οι μεταγραφές των Τζόνσον και Μπράουν. Ήταν όμως φανερό πως η πράξη δεν έβγαινε, καθώς δεν μπορούσε να παίξει η ομάδα ούτε περιφερειακή άμυνα, ούτε άμυνα στο 4, ούτε να αντιμετωπίσει τους αθλητικούς Αμερικάνους στο 5. Στον ομαδικό αθλητισμό υπάρχει ένας κανόνας. Σε όποια λογική και να προσπαθήσεις να χτίσεις την ομάδα σου, για να κερδίσεις καλύτερους πρέπει να ξέρεις να αμύνεσαι. Από την στιγμή που χτίστηκε ρόστερ που δεν μπορούσε να αμυνθεί με επιτυχία, ήταν αυτονόητο πως υπέρβαση δεν μπορούσε να γίνει.

Ο Πιτίνο από ένα σημείο και μετά είχε το μυαλό του αλλού, όμως η αλήθεια είναι πως από ένα σημείο και μετά και ο ίδιος καταλάβαινε πως δεν μπορούσε να πετύχει πολλά πράγματα με αυτό το ρόστερ. Δούλεψε και βελτίωσε τον μοναδικό σέντερ με προοπτική που υπήρχε στο ρόστερ, κάτι που δεν έκανε ο Πεδουλάκης, κατάφερε να έχει για μεγάλο διάστημα την καλύτερη επίθεση στηνEuroleagueκαι να χτίσει μία ομάδα που θα πηγαίνει σε ψηλό σκορ και κράτησε σε καλή κατάσταση τα πρώτα βιολιά της ομάδας.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟ

Το πράγμα φαινόταν πως δεν πάει καλά, όταν γινόταν στην ομάδα έντονη κριτική το διάστημα που έπαιζαν όλοι στο ανώτερο τους επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός ήταν 6ος, μία θέση πάνω από το αγωνιστικό του ταβάνι κι όμως ο κόσμος γκρίνιαζε γιατί αρνούταν να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Ήταν ενοχλητικό να ακούς κριτική, γιατί έχει μπει στο περιθώριο ο Παππάς λες και ήταν ο πρώτος προπονητής που οδηγήθηκε να τον αφήσει για ένα διάστημα εκτός ομάδας. Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι να έχει περάσει προπονητής από τον Παναθηναϊκό και να μην έχει αφήσει για μεγάλο διάστημα εκτός ομάδας τον συγκεκριμένο αθλητή. Δεν γίνεται να κατηγορεί κανείς τον Πιτίνο, για μία απόφαση που ο αθλητής έχει οδηγήσει να πάρουν όλοι οι προπονητές που έχουν συνεργαστεί μαζί του στον Παναθηναϊκό.

Έχανε ο Παναθηναϊκός επειδή οι αντίπαλοι περιφερειακοί σούταραν πάνω από τα κεφάλια των Ράις, Φριντέτ και επειδή οι ψηλοί δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα ντράιβ και τους αθλητικούςΑμερικάνουςκαι την επόμενη ημέρα, έβγαινε ο κόσμος στην εκπομπή του Βλαχόπουλου και του Συρίγου και έκρινε τον Πιτίνο, που δεν έβαζε τον Βουγιούκα και τον Παππά. Είναι αστείο να πιστεύει κανείς πως θα μπορούσαν οισυγκεκριμένοινα αλλάξουν κάτι, με τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.

ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ

Είναι ξεκάθαρο πως στον Παναθηναϊκό, όλοι πρέπει να παραδειγματιστούν από τη φετινή σεζόν. Αρχικά πρέπει να γίνει μία παραδοχή της νέας πραγματικότητας, που μας θέλει να έχουμε κατώτερο μπάτζετ και μικρότερο βάθος στο ρόστερ, από τις μεγάλες ομάδες στηνEuroleagueκαι να δεχτούμε πως δεν είναι καταστροφή, ούτε να κάνεις ένα μεγάλο σερί ηττών, ούτε να χάσεις κάποια παιχνίδια με μεγάλη διαφορά.

Καταστροφή όμως είναι να χτίζεσαι σε λανθασμένη βάση, γιατί δεν σου επιτρέπει το γεγονός αυτό, να βελτιωθείς ουσιαστικά μέσα στην σεζόν.

ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΣ

Η λογική λέει πως αν συνεχιστεί ηEuroleagueη επόμενη ημέρα θα είναι μία ευκαιρία για τον Βόβορα, να τελειώσει την σεζόν και να προσπαθήσει να πείσει πως είναι έτοιμος για την θέση του πρώτου προπονητή.

Εδώ πάντως θέλω να καταθέσω μία ένσταση. Είναι τελείως διαφορετικό, να αναλαμβάνεις να διαχειριστείς μία ομάδα σαν υπηρεσιακός, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, από το να επιβληθείς σαν πρώτος. Ο Βόβορας πράγματι και τις δύο φορές που κλήθηκε να βγει μπροστά για να καλύψει το κενό διάστημα ανάμεσα στην διαδοχή του Πασκουάλ με τον Πιτίνο και του Πεδουλάκη με τον Πιτίνο, τα πήγε υπέροχα. Όμως αυτό είναι ένα ειδικό χρονικό πλαίσιο. Με αυτήν την λογική ο Τζίγκερ θα έπρεπε να κάνει πρώτο προπονητή τον Φυλακούρη. Θυμίζω πως το 2005 μετά από τον Σκάζνι είχε αναλάβει ο Τότης Φυλακούρης σαν υπηρεσιακός και με την ψυχολογία που έδωσε η ευχάριστη παρουσία του και οι μονόλογοι του στα αποδυτήρια, ήρθε η νίκη επί της Σεβίλης με το γκολ του Βύντρα και ένα 5-1 επί της Καλαμαριάς. Ασφαλώς δεν είναι ίδιες περιπτώσεις, όμως θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως αυτό το διάστημα είναι ειδικό.

Οι παίκτες απελευθερώνονται από την πίεση που έχει δημιουργηθεί στην ομάδα, το να δουλεύεις με έναν αγχωμένο προπονητή που κρίνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι και η αποχώρηση του λειτουργεί αποσυμπιεστικά. Το κλίμα φτιάχνει και χωρίς πίεση καθώς η ομάδα βρίσκεται χωρίς κανονικό προπονητή, τα πρώτα βιολιά βγαίνουν μπροστά και στα αποδυτήρια που μιλάνε περισσότερο από κάθε άλλη φορά και στο γήπεδο. Πρόκειται για μία ειδική συνθήκη που στο διάστημα της μίας εβδομάδας μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά. Το να παίρνει κάποια θετικά αποτελέσματα ο υπηρεσιακός προπονητής, είναι κάτι που συμβαίνει με μεγάλη συχνότητα και δεν τον μετατρέπει υποχρεωτικά σε ιδανική λύση για τον σύλλογο, χωρίς να σημαίνει πως κάποιες φορές δεν μπορεί να αποδειχτεί κατάλληλος.

ΟΙ ΣIΓΟΥΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ο Παναθηναϊκός αυτήν την στιγμή χρειάζεται μία επιλογή που να βρίσκεται στο δικό του μέγεθος, που θα μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο, να δημιουργήσει την αναγκαία συνθήκη για πίστωση χρόνου και πάνω από όλα την ασφάλεια πως η δουλειά θα γίνει μόνο από τον προπονητή.

Αξιόλογοι προπονητές υπάρχουν πολλοί, όμως οι ιδανικοί για τον Παναθηναϊκό είναι οι Ομπράντοβιτς, Γιασικεβίτσιους.

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, είμαι προσεκτικός με τις λέξεις, δεν γράφω ούτε πως πιστεύω, ούτε πως γνωρίζω πως θα επιστρέψει ένας από τους δύο. Αναφέρω όμως πως το ιδανικό σενάριο για να επιστρέψει ο σύλλογος στις βασικές του αρχές, είναι είτε να ξαναγίνει ομάδα του Ομπράντοβιτς, είτε να πάει στον προπονητή που φωνάζει πως έρχεται στην Euroleague.

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ

Ο Σάρας φανερά επηρεασμένος από την μαθητεία του παίζοντας για τον Ζοτς, δείχνει πως είναι ο μεγάλος κόουτς που έρχεται στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τον βλέπουμε με πόσο υπομονή δουλεύει σε κάθε επίθεση η ομάδα του, πως έχει πείσει τους παίκτες του να σέβονται την κάθε μπάλα και να παλεύουν για την βελτίωση τους, φάση-φάση, παιχνίδι με το παιχνίδι. Είναι πολύ σημαντικό τις αρχές που διδάχτηκε στον Παναθηναϊκό και δείχνουν ικανές να οδηγήσουν έναν τόσο ευφυή και εργατικό άνθρωπο σε μία μεγάλη προπονητική καριέρα, να έρθει να τις μεταλαμπαδεύσει στον σύλλογο. Η δουλειά του στην Ζαλγκίρις φωνάζει πως θα έρθουν μεγάλες επιτυχίες για τον ίδιο στο επόμενο βήμα της καριέρας του και θα είναι πολύ μεγάλο λάθος, να μην εξαντληθούν οι πιθανότητες αυτό να συμβεί στον Παναθηναϊκό. Ο Σάρας έχει πετύχει να πάει στο F4 την Ζαλγκίρις. Φέτος του πήραν όλα τα όπλα, έκανε από 9 κολλητές ήττες από την 7ημέχρι την 16ηαγωνιστική και κατάφερε ξανά να βρει τρόπο και να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Με τον Λεκαβίτσιους ηγέτη, οργανωτή και πρώτο σκόρερ στην περιφέρεια, κατάφερε να γυρίσει την κατάσταση και να τρέξει ένα ρεκόρ, με 9 νίκες και 4 ήττες μέχρι τη διακοπή, βάζοντας την ομάδα του στην μάχη της 8ηςθέσης.

ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει σε μία επιλογή που θα εξασφαλίσει ένα σωστό χτίσιμο, μία καθημερινή υψηλού επιπέδου δουλειά, που θα εμπνεύσει τον κόσμο και θα προσφέρει κύρος και πίστωση χρόνου. Ο Ομπράντοβιτς και ο Γιασκεβίτσιους είναι οι μόνες σίγουρες λύσεις. Η ημέρα που ένας εκ των δύο θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό, θα είναι μία μεγάλη ημέρα για τον σύλλογο, μία ημέρα που εύχεται να ζήσει το μεγαλύτερο ποσοστό των Παναθηναϊκών.Ασφαλώς για να συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχει μόνο ένας τρόπος, να πάρουν τα κλειδιά. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση, είναι δεδομένο πως κανένας από τους δύο δεν θα δεχτεί να κάτσει στο τραπέζι και να συζητήσει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ