Αίσθηση προκάλεσε στους ποδοσφαιρόφιλους η "πεντάρα" που δέχτηκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη Λίβερπουλ. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι εύκολο να ξεφύγει ένα παιχνίδι. Ειδικά αν έχεις αργή αμυντική λειτουργία και αντιμετωπίζεις ομάδα που παίζει το άθλημα στη σύγχρονη εκδοχή του, δεν είναι τίποτα το κοντέρ να πάει ψηλά, είναι κάτι που πλέον έχει γίνει κατανοητό.

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο ταπεινώνει τις αργές αδούλευτες άμυνες

Η Μπαρτσελόνα για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια έχει δεχτεί πολλές ταπεινώσεις. Ο λόγος που δέχτηκε τα οκτώ τέρματα από την Μπάγερν ποδοσφαιρικά είναι ο ίδιος που έφερε την ταπείνωση της Γιουνάιτεντ από τη Λίβερπουλ. Ομάδες που θεωρητικά πρέπει να είναι ανταγωνιστικές στο υψηλό επίπεδο, δεν έχουν καταφέρει να χτίσουν αμυντική λειτουργία ικανή να έχει γρήγορες και άμεσες αντιδράσεις. Παίζοντας ένα παιχνίδι που ο αντίπαλός τους μπορεί να παίξει σε πολύ υψηλό ρυθμό και να απομονώσει την τελευταία γραμμή άμυνας, δεν θέλει και πολύ να πάει ψηλά το κοντέρ και να γραφτεί ιστορία και μαθηματικά ταυτόχρονα.

Βλέπετε, όταν βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση ομάδες όπως η Μπάγερν, η Λίβερπουλ κ.ά., που σε ένα μεγάλο βαθμό στηρίζονται στα επιθετικά τρεξίματα και σε παιχνίδι έντασης, δεν έχουν μάθει να σταματάνε. Στο Ολντ Τράφορντ, η Λίβερπουλ έβαλε αναγκαστικά χειρόφρενο στα πέντε τέρματα, για να γλιτώσει από χτυπήματα και επιπλέον τραυματισμούς, εκτός του Ναμπί Κεϊτά.

Δεν έχει καταφέρει να βρει ένα σύγχρονο αγωνιστικό σχέδιο

Το ζητούμενο όμως είναι τι συμβαίνει με τη Γιουνάιτεντ. Το ξεκίνημα της κουβέντας πρέπει να αρχίσει από τα προηγούμενα χρόνια. Το αγωνιστικό πρόβλημα της Γιουνάιτεντ έχει να κάνει με το γεγονός πως από την ημέρα που αποχώρησε ο Άλεξ Φέργκιουσον, δεν έχει καταφέρει να μπει σε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Πιο κοντά έφθασε ο Λουίς φαν Χάαλ, στον Ολλανδό προπονητή όμως η διοίκηση δεν έδειξε υπομονή.

Ξεγέλασε η πλασματική 2η θέση

Πολλούς τους ξεγέλασε η περσινή πορεία της και η 2η θέση. Η αλήθεια είναι πως η 2η θέση προέκυψε. Η Γιουνάιτεντ δεν κατάφερε να γίνει η δεύτερη καλύτερη ομάδα της Premier League, απλά για διαφορετικούς λόγους την περσινή σεζόν δεν έπαιξαν βάσει των δυνατοτήτων τους η Λίβερπουλ και η Τσέλσι. Ο Γιούργκεν Κλοπ είχε να διαχειριστεί πολλούς τραυματισμούς και ένα συνολικό άδειασμα της ομάδας, η Τσέλσι την ανικανότητα του Φρανκ Λάμπαρτ, που την άφησε πίσω στο πρώτο μισό της σεζόν.

Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, η Γιουνάιτεντ κατάφερε να γίνει κάπως πιο γρήγορη μεσοεπιθετικά. Η μεταφορά μπάλας και η τελική ποιοτική επιλογή που προσφέρει ο Μπρούνο Φερνάντες, σε συνδυασμό με την ταχύτητα που έβγαζαν από τα άκρα οι Μέισον Γκρίνγουντ, Ντάνιελ Τζέιμς, Μάρκους Ράσφορντ, Αντονί Μαρσιάλ και η προσθήκη του αποτελεσματικού Έντινσον Καβάνι, έκαναν πιο γρήγορη και πιο αποτελεσματική την επίθεση της Γιουνάιτεντ. Ποτέ όμως δεν πλησίασε τη δημιουργία της Σίτι, την ταχύτητα, την ένταση και τις συνεργασίες της επιθετικής τριάδας της Λίβερπουλ αλλά και την πληρότητα που έφερε ο Τόμας Τούχελ στην Τσέλσι.

Μεοσαμυντικά όμως, η Γιουνάιτεντ παρέμεινε βαριά, με αργές επιστροφές και με δυσκολία στο να ενωθεί ανασταλτικά και δημιουργικά το αμυντικό δίδυμο, με το κεντρικό δίδυμο στα χαφ. Έρχεται η φετινή σεζόν, ο μέσος φίλαθλος πίστευε πως η Γιουνάιτεντ ξεκινά από την 2η θέση, ενισχυμένη μάλιστα από ένα στόπερ πολύ υψηλού επιπέδου όπως είναι ο Ραφαέλ Βαράν και από ακόμα έναν εξτρέμ ταχύτητας που θεωρητικά μπορούσε να της δώσει επιθετική ώθηση όπως είναι ο Τζέιντον Σάντσο.

Ανόητη η αναζήτηση ευθυνών στην προσθήκη του Ρονάλντο

Όταν ήρθε και η απόκτηση του μεγάλου Κριστιάνο Ρονάλντο, πολλοί πίστεψαν πως ήρθε η ώρα η Γιουνάιτεντ να επιστρέψει στα τρόπαια.

Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που κάνουν την εύκολη, πρόχειρη σκέψη και πιστεύουν πως η μεταγραφή του Ρονάλντο δημιούργησε το πρόβλημα. Προσέξτε, είναι διαφορετική η συζήτηση αν η Γιουνάιτνετ με το συμβόλαιο που έκανε στον Ρονάλντο θα έπρεπε να πάρει ποδοσφαιριστή σε θέση που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, από το να λέμε πως αυτός είναι το πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως αν μπορείς να αποκτήσεις έναν ποδοσφαιριστή στο επίπεδο του Κριστιάνο, τον παίρνεις και για άλλους λόγους, ειδικά αν είσαι η ομάδα που τον πρωτοπαρουσίασες στο πιο υψηλό επίπεδο.

Αν κάποιος παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, είναι εύκολο να καταλάβει πως το πρόβλημα δεν είναι ο σέντερ φορ και σε καμία περίπτωση δεν είναι ο Ρονάλντο. Υπάρχουν πολλοί που δεν τον συμπαθούν και με ευκολία θα του ρίξουν την ευθύνη, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ποδοσφαιρική τεκμηρίωση, εκτός από το γεγονός πως η Γιουνάιτεντ είχε ανάγκη για ενίσχυση σε άλλες θέσεις και όχι τόσο στη θέση του φορ. Είπαμε όμως, ο σύλλογος δεν απέκτησε κάποιον φορ, αλλά τον Ρονάλντο, δηλαδή διάλεξε να συνδεθεί με τον μύθο του.

Άλλωστε, η ομάδα δύο νίκες έχει κάνει στο Champions League και για να έρθουν χρειάστηκε να σκοράρει και στα δύο παιχνίδια ο Ρονάλντο στις καθυστερήσεις.

Χρειάζεται προπονητής υψηλού επιπέδου

Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει προπονητής υψηλού επιπέδου, ώστε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο τρόπο άμυνας αλλά και μία ανάπτυξη που να ξεκινά από την τελευταία γραμμή και όχι όταν η μπάλα ακουμπά στον Φερνάντες ή στον Πολ Πογκμπά. Η Σίτι έχει τον Πεπ Γκουαρδιόλα, η Λίβερπουλ τον Κλοπ, η Τσέλσι τον Τούχελ. Το παρελθόν τους δείχνει πόσο βοηθηθήκαν να γίνουν αυτό που είναι, από την επιλογή τους να συνεργαστούν με έναν υψηλού επιπέδου προπονητή.

Για να μπορέσεις να διεκδικήσεις τίτλους στο πιο υψηλό επίπεδο, είναι απαραίτητο να έχεις μεγάλο προπονητή, που να διαθέτει την ικανότητα να χτίσει από την άμυνα τη φιλοσοφία της ομάδας. Όταν μιλάμε για άμυνα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν αναφερόμαστε μόνο στο πώς λειτουργεί μία ομάδα όταν ο αντίπαλος επιτίθεται, αλλά κυρίως στο πώς αναπτύσσεται. Πλέον, όλες οι ομάδες πιέζουν ψηλά και όσο ανεβαίνει το επίπεδο, αυτή η πίεση στην αρχική ανάπτυξη του αντιπάλου είναι ικανή να σε ταπεινώσει σκληρά.

Το χτίσιμο γίνεται από την τελευταία γραμμή άμυνας

Ο Γκουαρδιόλα εκπαιδεύει την ομάδα του να αναπτύσσεται από τον τερματοφύλακα και για να μπορέσει να κερδίζει με αυτήν την φιλοσοφία, έγινε ο πρώτος προπονητής που χάλαγε περισσότερα χρήματα για να καλύπτει τις αμυντικές θέσεις.

Ο Κλοπ αρχικά μεταμόρφωσε την αγωνιστική εικόνα της Λίβερπουλ με τη φιλοσοφία του και την έκανε ομάδα ικανή για να κατακτήσει τους μεγάλους τίτλους όταν απέκτησε τους Άλισον και Βίρτζιλ φαν Ντάικ. Η Τσέλσι πέρυσι μεταμορφώθηκε όταν ο Τούχελ πήρε τη θέση του Λάμπαρτ, όταν ο Εντουάρ Μεντί έγινε βασικός και ο Γερμανός τεχνικός έδεσε την τελευταία γραμμή άμυνας του, παίζοντας με τριάδα.

Ανεπαρκής ο Σόλσκιερ

Η Γιουνάιτεντ είναι γεμάτη με βαριά κορμιά στο μεσοαμυντικό κομμάτι, έχει έναν τερματοφύλακα με πρόβλημα αυτοπεποίθησης και έναν προπονητή που δύσκολα θα τον εμπιστευόταν άλλη ομάδα στην Premier League. Ο Σόλσκιερ όχι μόνο δεν ανήκει στο επίπεδο που θέλει να φθάσει η Γιουνάιτεντ, αλλά δεν είναι προπονητής Premier League. Δεν θα του έδινε δουλειά πρώτου προπονητή καμία άλλη ομάδα του πρωταθλήματος. Είναι ανεπαρκής για το επίπεδο που βρίσκεται και δεν βοηθά τη Γιουνάιτεντ, τόσο με το συνολικό σχέδιό του, όσο και στην διαχείριση σημαντικών αγώνων. Ο τελικός του Europa League με τη Βιγιαρεάλ είναι για να του παίρνεις την άδεια. Ο Ουνάι Έμερι είχε κάνει πέντε αλλαγές, το παιχνίδι πήγε στην παράταση και η Γιουνάιτεντ έπαιζε με την ίδια ενδεκάδα.

Της ταιριάζει ο Κόντε

Όλα δείχνουν πως ο Νορβηγός τεχνικός μετράει αντίστροφα. Φαντάζει δύσκολο να κρατήσει τη θέση του. Οι στοιχηματικές εταιρίες δίνουν πρώτο φαβορί τον Αντόνιο Κόντε και ακολουθεί ο Ζινεντίν Ζιντάν. Τον Γάλλο τον έχω σε υψηλή εκτίμηση όσο αφορά την ικανότητα του στην διαχείριση ποιοτικών ποδοσφαιριστών, αλλά και στις επιλογές του στη διάρκεια των αγώνων. Έχει σπάνιο ταλέντο στο να βοηθά τους παίκτες με το κοουτσάρισμά του μέσα στο παιχνίδι.

Η Γιουνάιτεντ όμως μοιάζει να πρέπει να βρει μία φιλοσοφία ικανή να τη βάλει στη μάχη των τίτλων. Χωρίς κανένας να μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα, ο Κόντε μοιάζει να έχει το πακέτο.

Ξέρει να φτιάχνει πρωταθλητές

Τα κατάφερε με την Τσέλσι απέναντι στον Γκουαρδιόλα και στον Ζοζέ Μουρίνιο, χωρίς να έχει καλύτερο υλικό, ειδικά από τη Σίτι, το πέτυχε και με την Ίντερ. Σίγουρα έχει και τις αδυναμίες του. Θέλει ποδοσφαιριστές έμπειρους, ζητά συνέχεια μεταγραφές και εμπιστεύεται μόνο τους φτασμένους. Για να πάρει το πρωτάθλημα με την Ίντερ, ο σύλλογος κινδύνεψε να χρεοκοπήσει. Ο ίδιος, πάντως, μπορεί να περηφανεύεται πως ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να ρίξει την Γιουβέντους από την κορυφή. Δεν φάνταζε εύκολο όταν ανέλαβε και ο οργανισμός της Ίντερ το είχε πολύ μεγάλη ανάγκη. Όπως έχει μεγάλη ανάγκη να καταφέρει η Γιουνάιτεντ να πάρει το πρώτο πρωτάθλημά της, μετά την εποχή του Σερ Άλεξ.

Τριάδα στην άμυνα, μόνιμος παρτενέρ στον Ρονάλντο

Τον Κόντε τον ακολουθεί μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ένα σφιχτό σχήμα με τρεις στην άμυνα και άμεσο ποδόσφαιρο, που πιθανότατα να μπορέσει να βαλτώσει τον τρόπο που αμύνεται η τελευταία γραμμή άμυνας της Γιουνάιτεντ. Αν δεν μπορέσει ένας Ιταλός προπονητής, που έχει χτίσει το όνομα του δουλεύοντας τακτική με τρεις στην άμυνα να σουλουπώσει τη Γιουνάιτεντ, τότε δεν θα μπορέσει να τα καταφέρει κανένας. Δεν αποκλείεται να ψάξει για λύσεις που ούτε έχουν περάσει από το μυαλό του Σόλσκιερ. Δηλαδή να δουλέψει την τελευταία τριάδα με δεξί στόπερ τον Άαρον Γουάν Μπισάκα και να περάσει μπακ τον Άλεξ Τέλες, ακόμα και να χρησιμοποιήσει σε ολόκληρη την πλευρά καθαρούς εξτρέμ, όπως ο Σάντσο και ο Γκρίνγουντ, όπως έκανε στην Ίντερ με τον Ίβαν Πέρισιτς.

Επίσης, είναι δεδομένο πως ο Ρονάλντο θα αποκτήσει παρτενέρ. Ο Κόντε δουλεύει πάντα σε δίδυμα. Τον Ρομέλου Λουκάκου τον πάντρεψε με τον Λαουτάρο Μαρτίνες. Επειδή θέλει να χτυπά στο χώρο και ψάχνει ταχύτητα, λογικά δεν θα καθιερώσει βασικό επιθετικό δίδυμο τους Ρονάντο - Καβάνι, όμως δεν θα είναι απαγορευτική η συνύπαρξη τους. Συνήθως θα έχει έναν παρτενέρ που θα μπορεί να χτυπήσει στο χώρο και θα βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Κριστιάνο από όσο βρίσκονται σήμερα οι δύο ακραίοι επιθετικοί.

Φυσικά, όλα αυτά θα αποκτήσουν ενδιαφέρον, όταν και αν συμβούν. Μένει να λυθεί πρώτα η συνεργασία με τον Σόλσκιερ.