Αντίπαλος της ΑΕΚ μόνο ο Ολυμπιακός
Η ΑΕΚ κατάφερε να φύγει με το διπλό από την Τούμπα επειδή διαχειρίστηκε σωστά την ήττα από τον Ολυμπιακό, έβγαλε χαρακτήρα και βρήκε απέναντί της έναν τραγικό ΠΑΟΚ. Το σπουδαίο έργο του Καρέρα και η καταστροφική δουλειά του Φερέιρα. Γράφει ο Τσάρλυ.
Η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια έχει δεχτεί πολλές σφαλιάρες στο γήπεδο από τον ΠΑΟΚ, της έχει δημιουργήσει τραύματα καθώς δεν είναι απλό να χάνεις τρεις συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου από την ίδια ομάδα, πόσο μάλλον όταν δύο συνεχόμενοι διεξήχθησαν στο γήπεδο που χρησιμοποιείς ως έδρα.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
Όσες φορές έδωσαν σημαντικό παιχνίδι οι δύο ομάδες τα τρία προηγούμενα χρόνια, ακόμα και ο αγώνας με το ακυρωθέν γκολ του Βαρέλα, ο ΠΑΟΚ είχε τον πρώτο λόγο. Έβγαζε στο γήπεδο, έναν πιο κυριαρχικό χαρακτήρα και σου άφηνε την αίσθηση πως είτε σε κάποιες περιπτώσεις οριακά, είτε εμφατικά, υπερτερεί σε ποιότητα και σε αγωνιστικές δυνατότητες της ΑΕΚ.
Έφθασε ένας χρόνος απογοητευτικής δουλειάς του Φερέιρα και μισός χρόνος συνεργασίας της ΑΕΚ με τον Καρέρα, για να ανατραπεί αυτό το σκηνικό. Για τον Πορτογάλο προπονητή του ΠΑΟΚ νιώθω πως έχω στερέψει. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο για να εξηγήσω πόσο κακό κάνει η παραμονή αυτού του ανθρώπου στην ομάδα, το γεγονός πως ακόμα και σήμερα συνεχίζει να είναι προπονητής στον ΠΑΟΚ, δείχνει και μία μεγάλη αδυναμία του συλλόγου.
Ασφαλώς αποτελεί μεγάλη επιτυχία του Καρέρα που έφθασε τους ποδοσφαιριστές του στο σημείο, να παρουσιάζονται τόσο ανώτεροι του ΠΑΟΚ, αλλά είναι δεδομένο πως δεν βρήκε τη συγκεκριμένη ομάδα στο επίπεδο που βρισκόταν τα προηγούμενα τρία χρόνια, όταν ταλαιπωρούσε τον Χιμένεθ. Λίγο πολύ ο Ισπανός τεχνικός έβρισκε τον τρόπο του, με όλες τις ομάδες της χώρας, όμως με τον ΠΑΟΚ είχε πρόβλημα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιχνίδι των δύο ομάδων στην Τούμπα, τουλάχιστον το διάστημα που έγινε ξανά ο ΠΑΟΚ ομάδα που να διεκδικεί τίτλους, που να είχε την μορφή του χθεσινού αγώνα. Δηλαδή τους γηπεδούχους να παίζουν άμυνα στο μισό γήπεδο, να αφήνουν την κατοχή μπάλας στον αντίπαλο και να παίζουν φανερά για το 0-0. Ειδικά στα μεγάλα παιχνίδια που καθόρισαν τίτλους, την προηγούμενη τριετία, αυτόν τον ρόλο τον είχε μόνιμα η ΑΕΚ.
Ο Φερέρα φρόντισε να χαρίσει κατοχή, χώρο και χρόνο στους παίκτες της ΑΕΚ. Έχουμε φθάσει στον Ιούλιο, στον ένα χρόνο δουλειάς του και ακόμα ψάχνει να βρει τι ταιριάζει στην ομάδα. Και ασφαλώς όταν η δουλειά που έχεις κάνει, δεν δημιουργεί συνθήκες, για να υπάρχει πρόοδος και βελτίωση, το σχέδιο γίνεται όλο και πιο φοβικό.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ
Στο γήπεδο η ΑΕΚ κατέβηκε πιστεύοντας πως θα αντιμετωπίσει ένα παιχνίδι στα ίσα μέτρα και θα της δοθούν οι προϋποθέσεις, να βγάλει φάσεις στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, όπως συνέβη και πριν από μία εβδομάδα στην ρεβάνς με τον Άρη. Ο Καρέρα κράτησε τη λογική της ρεβάνς στο Βικελίδης, είχε σαν αναγκαστική αλλαγή αυτή του Παουλίνιο, που πήρε τη θέση από την αρχή του τραυματία Μπακάκη και επέλεξε να ξεκινήσει τον Αλμπάνη, που απέδειξε στο Βικελίδης, πως μπορεί να βοηθήσει περισσότερο από τον Βέρντε, σε παιχνίδια που υπάρχει η δυνατότητα από τον εξτρέμ να αξιοποιήσει τον διασκελισμό του.
Είναι βέβαιο πως όσο και να είχαν αντιληφθεί στην ΑΕΚ πως ο αντίπαλος που της είχε δώσει πολλά χτυπήματα τα τελευταία χρόνια, δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, δεν περίμεναν αυτή την κατάντια. Εξεπλάγην ευχάριστα στην διάρκεια του αγώνα, από τα χάλια του ΠΑΟΚ και από την μορφή που έδινε ο αντίπαλος προπονητής στο παιχνίδι. Μπάλα, μέτρα, κατοχή, χώρο και χρόνο για να πάρουν αποφάσεις οι παίκτες της και με μεγάλη ευκολία στημένα.
Μία λογική, που συνήθως ακολουθούν από ανάγκη και από αδυναμία να κρατήσουν την μπάλα, ομάδες που είναι πολύ κατώτερες από τον αντίπαλο τους, την εφάρμοσε η ομάδα του Φερέιρα, που χάριζε φάουλ και κόρνερ και είχε μπει μέσα στην περιοχή της. Η ΑΕΚ δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι το εντυπωσιακό, δημιουργήθηκε ένα παιχνίδι που ήταν μόνιμα ψηλά και της έδινε συνέχεια το δικαίωμα να γεμίσει την περιοχή και με αυτόν τον τρόπο πέτυχε το πρώτο τέρμα.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ
Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να αλλάξει τη λογική του αγώνα. Οι επιλογές του προπονητή, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, είναι μία απόδειξη αποτυχίας, μία απόδειξη πως δεν υπάρχει τίποτα που να έχει δουλευτεί και να είναι ικανό να δημιουργήσει συνθήκες για να παράγει ο ΠΑΟΚ ποδόσφαιρο. Η απόφαση, ενώ κυνηγούσε το γκολ, να πάει με τρία καθαρά στόπερ χρησιμοποιώντας τον νεαρό εκτός ρυθμού Μιχαηλίδη είναι για να σηκώνεις τα χέρια ψηλά.
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Σε κάθε περίπτωση, όμως, από αυτόν τον αγώνα προέκυψε ένας μεγάλος νικητής, που πέτυχε μία σημαντική επιτυχία. Ο Καρέρα τον Δεκέμβριο ανέλαβε μία ομάδα που φαινόταν αδύνατον να διεκδικήσει στόχους, έμοιαζε σαν το καθήκον του, να περιορίζεται στο να χτίσει ένα σύνολο που θα δημιουργούσε συνθήκες επιστροφής για την επόμενη χρονιά. Ο Ιταλός όμως κατάφερε να τρέξει τον χρόνο, να βελτιώσει τους ποδοσφαιριστές του, τόσο από άποψη φυσικής κατάστασης, αλλά και στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης.
Όταν ανέλαβε ο Καρέρα, οι πληροφορίες που συγκέντρωσα από τη μοναδική του παρουσία σαν πρώτος προπονητής στην Σπάρτακ Μόσχας, έλεγαν πως έχει την ικανότητα να κερδίζει τους παίκτες του και να τους γεμίζει με αυτοπεποίθηση. Αυτό το είναι και το στοιχείο, που κάνει τη διαφορά. Η ΑΕΚ απέκτησε ξανά το μέταλλο του νικητή και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν πως έχει μπει στην ομάδα η άρνηση της αποτυχίας. Το παιχνίδι που για μένα αποτελεί απόδειξη πως σε αυτήν την ομάδα μπήκε ξανά πίστη και μία άρνηση αποτυχίας, είναι αυτό που έχασε την περασμένη Κυριακή.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό δημιουργήθηκαν όλες οι προϋποθέσεως, για να έρθει μία βαριά ήττα. Δεν υπήρχαν λύσεις, ο Καρέρα είχε διαθέσιμους μόνο δύο κεντρικούς χαφ και απέναντι του έναν αντίπαλο, που λειτουργεί σαν πολεμική μηχανή, γεμάτο αθλητικότητα και με μία σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα, ικανότητα στο να δημιουργεί συνεργασίες. Στο ημίχρονο η ΑΕΚ έχανε με 2-0 και ο Καρέρα ήταν με δεμένα χέρια, καθώς στον πάγκο δεν είχε ποδοσφαιριστή να περάσει, για να αλλάξει την εικόνα του αγώνα.
Πιστεύω πως σε εκείνο το διάστημα, δεν υπήρχε φίλος της ΑΕΚ, που να μην φοβήθηκε για το ενδεχόμενο μίας πολύ βαριάς ήττας. Η ομάδα όμως αντέδρασε στις πιο δύσκολες συνθήκες, βρήκε ψυχικές και σωματικές δυνάμεις να επιστρέψει και να ηττηθεί με αξιοπρέπεια, σε ένα παιχνίδι που έμοιαζε αδύνατον να συμβεί αυτό, καθώς δεν υπήρχε τρόπος για να αλλάξει η εικόνα του παιχνιδιού. Στην πράξη η αλλαγή της εικόνας του δευτέρου ημιχρόνου, βγήκε μέσα από την προσωπικότητα των παικτών και μία άρνηση στο να δεχτούν την αποτυχία.
Η ΑΕΚ δεν πήρε αποτέλεσμα, κέρδισε όμως κάτι πολύ σημαντικό που την οδήγησε και στην μεγάλη νίκη στην Τούμπα. Κέρδισε να μην χάσει την αξιοπρέπεια της και να μην δημιουργηθεί κανένας κλυδωνισμός από τη συγκεκριμένη ήττα. Και κάτι ακόμα, να δημιουργηθεί ενόψει τελικού η αίσθηση μέσα στα αποδυτήρια, πως "αν παίξουμε πλήρεις απέναντι στον Ολυμπιακό, είμαστε σε θέση, να φανούμε ανταγωνιστικοί".
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Η ΑΕΚ έμεινε όρθια την Κυριακή σε έναν αγώνα, που υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις να ταπεινώνει και τρεις ημέρες μετά, με τις επιστροφές, πήγε στην Τούμπα και απέδειξε πως βρίσκεται μόνο στο κυνήγι του Ολυμπιακού. Η δουλειά των δύο προπονητών, δημιούργησαν τις συνθήκες, αυτήν την εποχή η ΑΕΚ, να είναι πολύ ανώτερη από τον ΠΑΟΚ. Το κακό για τον περσινό νταμπλούχο, είναι πως είναι μία πραγματικότητα που δεν γίνεται να κρυφτεί.
Τα playoffs μπορεί να εξελίχθηκαν λόγω της ανωτερότητας του Ολυμπιακού σε μία βαρετή διαδικασία, τα συνεχόμενα ντέρμπι βοηθάνε, για να βγουν αναμφισβήτητα συμπεράσματα. Ο ΠΑΟΚ όσο παραμένει στα χέρια του Φερέιρα γίνεται όλο και χειρότερος, ενόψει της επόμενης σεζόν, δεν υπάρχει χάντικαπ μόνο απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και απέναντι στην ΑΕΚ.
Δεν αποκλείω ο Αμπελ Φερέιρα να πάει αλλού και να έχει στη συνέχεια με επιτυχημένη συνεργασία, δεν τον κρίνω συνολικά ως προπονητή, μου αρέσει να μιλάω με δεδομένα και αυτό που δεν χωρά αμφισβήτηση είναι πως για μία ολόκληρη σεζόν στον ΠΑΟΚ, έκανε μία καταστροφική προπονητική δουλειά.
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: