Από τη λευκή πετσέτα στο τρεμπλ
Ο Τσάρλυ γράφει για την Μπάγερν, η οποία με εμφατικό τρόπο, με απόλυτη ανωτερότητα επικράτησε της Παρί Σεν-Ζερμέν και κατέκτησε το 6ο Champions League στην ιστορία της.
Το 2020 η Μπάγερν σκόρπισε τρόμο, είχε ένα συνολικό ρεκόρ 25-1-0, με 21 συνεχόμενες νίκες, κέρδισε όλα τα επίσημα παιχνίδια που έδωσε από τις 9 Φεβρουαρίου που έφερε την λευκή ισοπαλία με την Λειψία, κέρδισε όλα τις τα παιχνίδια στην μετά καραντίνα εποχή.
Στον τελικό με την Παρί συνάντησε δυσκολίες, ο Νόιερ την κράτησε με την απίστευτη ηρεμία του και τα τρομακτικά προσόντα του τις τρείς φορές που χρειάστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο ο χρόνος ήταν μαζί της.
ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΙ
Η Παρί είχε ένα τεράστιο όπλο που πολλές φορές σε τέτοιου είδους παιχνίδια κάνει την διαφορά. Είχε την δυνατότητα να χτυπήσει στον χώρο και μπορούσε να είναι επικίνδυνη και επιθετική χτυπώντας μόνο με την επιθετικής της τριάδα. Όταν το παιχνίδι σου επιτρέπει να γίνεσαι επικίνδυνος με λίγους ποδοσφαιριστές, μπορείς να αμύνεσαι με πολλούς και το γεγονός αυτό ήταν ένα σημαντικό όπλο για την Παρί.
Για να το πάει μέχρι το τέλος και να κερδίσει τον τελικό, έπρεπε να έχει σε καλή βραδιά την επιθετική της τριάδα. Τελειώνοντας ο τελικός σου άφηνε την αίσθηση πως αν οι Εμπαμπέ, Νεϊμάρ ήταν σε καλή κατάσταση, η Παρί θα μπορούσε να έχει αλλάξει την ιστορία. Οι φάσεις για την επιθετική τριάδα δημιουργήθηκαν. Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως μόνο η παρουσία τους οδήγησε την Μπάγερν σε ένα πιο συντηρητικό επιθετικά παιχνίδι.
Είναι και λογικό, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν αντίπαλο με επιθετική τριάδα τους Εμπαμπέ, Νεϊμάρ, Ντι Μαρία, δημιουργείται μία συνθήκη που από μόνη της, σε αναγκάζει να είσαι προσεκτικός και να παίρνεις λιγότερο ρίσκο στην τελευταία γραμμή άμυνας.
Το γεγονός αυτό, έδωσε το δικαίωμα στην Παρί στο πρώτο μέρος να είναι επικίνδυνη στον χώρο και κάνοντας επίθεση με τρεις παίκτες πιο απειλητική από την Μπάγερν. Επίσης οδηγούσε σε ένα πιο συντηρητικό παιχνίδι τον αντίπαλο της.
Υπήρχαν τεράστια κέρδη και αισιόδοξα μνήματα για την ομάδα του Τούχελ στα πρώτα 45 λεπτά, όμως σε αυτό το διάστημα αποδείχθηκε πως τα δύο αστέρια της Παρί δεν ήταν καλά. Και για να κλαπεί αυτός ο τίτλος από την Μπάγερν έπρεπε οι Εμπαμπέ, Νεϊμάρ, να είναι σε θέση να ορίσουν την μοίρα του φετινού τελικού.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΟΙ ΕΜΠΑΠΕ, ΝΕΪΜΑΡ
Η Παρί δεν είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εκτελέσουν δύο άλλοι ποδοσφαιριστές της μία μεγάλη φάση και να κάνει την ζημιά στην Μπάγερν, όπως έκαναν οι Κίμιχ, Κομάν στο τέρμα της Μπάγερν, στηριζόταν σημαντικά από τους δύο αστέρες της.
Ο Εμπαμπέ όταν ακουμπούσε την μπάλα δημιουργούσε τρόμο στις άμυνες της Αταλάντα και της Λειψίας, όμως ήταν φανερό σε ολόκληρο το Final 8 πως είχε επηρεαστεί σημαντικά από τον τραυματισμό του στον τελικό του κυπέλλου Γαλλίας με την Σεντ Ετιέν.
Ο Νεϊμάρ διαθέτει ακόμα την μικρή ντρίπλα ποιότητας που ήταν αρκετή για να βραχυκυκλώσει την άμυνα της Αταλάντα και της Λειψίας, οι πολλοί όμως τραυματισμοί έβγαζαν μάτι όταν πήγαινε να πατήσει μετά από ατομική ενέργεια στην αντίπαλη περιοχή και όταν βρισκόταν σε φάση εκτέλεσης.
Όλα αυτά έγιναν ξεκάθαρα στο πρώτο ημίχρονο όπου η Εμπαμπέ, Νεϊμάρ είχαν τις ευκαιρίες να σκοτώσουν την Μπάγερν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Το κακό ήταν πως δεν απέτυχαν γιατί νικήθηκαν από κάποια εκπληκτική αμυντική αντίδραση της Μπάγερν, αλλά επειδή η ατομική τους κατάσταση δεν τους επέτρεπε να κάνουν μία τόσο απαιτητική προσπάθεια όπως χρειαζόταν για να σκοτώσουν τον αντίπαλο τους.
Να πάρουν την μπάλα από το ύψος της σέντρας, να καλύψουν μαζί τους απόσταση, να συνεργαστούν μεταξύ τους και να εκτελέσουν. Υπήρξε και η φάση στο 44λεπτό όταν για μοναδική ίσως φορά στο παιχνίδι που η πίεση της Παρί ψηλά απέδωσε - το λάθος στην προσπάθεια ανάπτυξης της Μπάγερν έγινε σε σημείο που κοστίζει - όμως ο Εμπαπέ απέδειξε πως δεν είναι η βραδιά του.
Σχεδόν σε απόλυτο βαθμό τον τελικό τον όρισε η αδυναμία που έδειξαν οι Εμπαπέ, Νεϊμάρ στο πρώτο ημίχρονο να εκμεταλλευτούν πως το παιχνίδι πήγαινε ακριβώς όπως έπρεπε για να το κερδίσει η ομάδα του Τούχελ.
Αδυναμία που στην επανάληψη την εκμεταλλεύτηκε η Μπάγερν. Χρειάστηκε υπομονή να διαβάσει το παιχνίδι και να εκμεταλλευτεί τις λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά και δικαιολογημένα την έχριζαν ως φαβορί.
ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΑ ΑΚΡΑ
Η Παρί στα δύο άκρα της άμυνας της είχε δύο ποδοσφαιριστές που δεν άνηκαν σε αυτό το επίπεδο. Ο Μπερνάτ έχει εμπειρία και τον Εμπαπέ μπροστά του που τον ελευθερώνει από την πίεση. Ο Κέρερ είναι αδύνατον να είναι το βασικό δεξί μπακ σε μία ομάδα που παίζει τελικό Champions League.
Έκανε ελάχιστα από όσα απαιτούσε η θέση. Είχε περιορισμένα ανεβάσματα, σε ένα από αυτά πήρε στο 28oλεπτό την κίτρινη κάρτα από τον Ντέιβις αλλά δεν έκανε το παραμικρό για να την εκμεταλλευτεί και δίχως να έχει καμία επιθετικότητα και ενέργεια στο παιχνίδι του έγινε ο αδύναμος κρίκος, σε επιθέσεις που ξεκινούσαν από την απέναντι πλευρά.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΧΕΛ ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Ο Τούχελ πήγε στα αποδυτήρια έχοντας να εκμεταλλευτεί δύο συνθήκες: Την αποχώρηση του Μπόατενγκ και την αντικατάσταση του με τον αργό Σούλε και την κάρτα του Ντέιβις. Επέλεξε λοιπόν, να βγάλει τον Εμπαπέ από τα αριστερά και να τον χρησιμοποιεί πότε στην κορυφή της επίθεσης και πότεπάνω στον Ντέιβις.
Ο Εμπαπέ όμως δεν ήταν σε θέση ήταν να εκθέσει την αντίπαλη άμυνα και η αποχώρηση του από τα αριστερά ανέβασε τον Κίμιχ. Ένα από τα πλεονέκτημα που έκανε συνολικά την Μπάγερν καλύτερη ομάδα από την Παρί ήταν πως στις πίσω γραμμές είχε ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να κάνουν την διαφορά.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΙΜΙΧ
Ο Κίμιχ την απελευθέρωση του από τον Εμπαμπέ την εκμεταλλεύτηκε με ιδανικό τρόπο, έμεινε πιο ψηλά και έγινε το αφεντικό της ανάπτυξης της ομάδας του. Η Μπάγερν λύγισε την Παρί με τον Κίμιχ να δημιουργεί χωρίς καμία πίεση, στην απέναντι πλευρά της αντίπαλης άμυνας και στην πλάτη του αδύναμου κρίκου Κέλερ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ
Πολλές φορές στο ποδόσφαιρο μας αρέσουν οι υπεραναλύσεις, ψάχνουμε για υπερανθρώπους, για μυαλά βγαλμένα από κομπιούτερ που σκέφτονται τρομακτικά μπροστά από την εποχή τους και μετατρέπουμε απλές σκέψεις και αποφάσεις σε κάτι υπερφυσικό.
Ασφαλώς και την εξέλιξη του αθλήματος σε βάθος χρόνου την αλλάζουν άνθρωποι που σκέπτονται πιο μπροστά από την εποχή τους και εφαρμόζουν ιδέες πρωτοποριακές. Πολλές φορές όμως τα πράγματα είναι και πιο απλοποιημένα.
Το 2020 είδαμε μία ομάδα που σκόρπισε τρόμο, η εξέλιξη της όμως σε μεγάλο βαθμό ήρθε συγκυριακά, τίποτα δεν ήταν προσχεδιασμένο. Η διοίκηση πήρε το καλοκαίρι του 2018, μία περίεργη επιλογή να δώσει τα κλειδιά στον Κόβατς και το καλοκαίρι του 2019 μία ακόμα πιο περίεργη, να συνεχίσει να τον κρατήσει στην ομάδα παρότι δεν έδειξε πως είναι κατάλληλος για αυτό το επίπεδο.
Για να τον στηρίξει, έφερε στον Μόναχο σαν βοηθό του τον Φλικ. Όταν απολύθηκε στις αρχές Νοεμβρίου, η διοίκηση είχε καταλάβει το λάθος της, η ομάδα ήταν στην 6ηθέση του πρωταθλήματος και έμοιαζε να έχει χτιστεί λανθασμένα.
ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΧΡΟΝΟ
Έμοιαζαν σαν να είχαν αποδεχτεί, πως η φετινή χρονιά ήταν χαμένη και από τον Φλικ ζήτησαν να τους δημιουργήσει πολύτιμο χρόνο, ώστε να φέρουν το επόμενο καλοκαίρι τον προπονητή που θα τους πάει στην νέα εποχή.
Η Μπάγερν προερχόταν από ήττα με 5-1 από την Αϊντραχτ και για να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος έπρεπε να γίνει το δύο στα δύο με Ολυμπιακό και στο ντέρμπι με την Ντόρτμουντ, στην συνέχεια υπήρχε διακοπή για τις Εθνικές.
Για αυτόν τον στόχο ο Φλικ επέλεξε να μιλήσει με τις παλιοσειρές. Ήξερε πως για να τα καταφέρει χρειαζόταν να κερδίσει τα αποδυτήρια. Και τα αποδυτήρια δεν τα έλεγχαν οι Κουτίνιο, Τολισό, Τιάγκο που ήταν οι βασικοί του Κόβατς.
Θυμίζω πως στην ομάδα του Κόβατς, ο Μίλερ ήταν αναπληρωματικός, ο Λεβαντόφσκι βασικός, αλλά χαλασμένος και φευγάτος. Ο Φλικ τους έδωσε ξανά τα κλειδιά του μαγαζιού, έβγαλε τον Κουτίνιο και τον Τιάγκο από το βασικό σχήμα και δημιούργησε έναν απόλυτα γερμανικό άξονα, με τους Κίμιχ, Γκορέτσκα, Μίλερ και μία ομάδα να λειτουργεί με την ποδοσφαιρική λογική της Μπάγερν.
Στο Final 8 ο Τιάγκο επανήλθε επειδή τραυματίστηκε ο Παβάρ και ασφαλώς βοήθησε σημαντικά στο να ανέβει ακόμα ένα επίπεδο η Μπάγερν, όμως ακόμα και αυτό είναι ένα δείγμα πως αυτή η επιτυχία περισσότερο προέκυψε.
ΝΟΥΜΕΡΑ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑ
Ο Μίλερ που έμοιαζε παλαίμαχος και τελειωμένος επί Κόβατς έκανε σεζόν με νούμερα μπασκετμπολίστα. Έδωσε σε όλες τις διοργανώσεις 23 ασιστ και πέτυχε 14 γκολ. Ο Λεβαντόφσκι σε 48 παιχνίδια σκόραρε 56 τέρματα και η Μπάγερν τρέχοντας ένα σερί με 21 συνεχόμενες νίκες και ένα ρεκόρ 25-1-0 το 2020, κατέκτησε τα πάντα με εμφατικό τρόπο.
Κατέκτησε τα πάντα, σε μία σεζόν που τον Νοέμβριο ήταν έτοιμη να σηκώσει λευκή σημεία και να ψάξει με ηρεμία το καλοκαίρι του 2020 τον προπονητή που θα την βάλει στην νέα εποχή. Ο Φινκ κατάφερε να αποδείξει πως η Μπάγερν, απλά χρειαζόταν να αποκτήσει ξανά τα δικά της χαρακτηριστικά και να βρει τους ηγέτες της στα αποδυτήρια για να κατακτήσει τα πάντα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: