Μετά το παιχνίδι με την Ιταλία, ανέβασα κείμενο με κριτική στον Άγγελο Αναστασιάδη. Τα κακώς κείμενα ήταν πολλά, το πλάνο δεν έβγαινε και η ευθύνη για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν βαραίνει τους διεθνείς, όσο αναφορά τουλάχιστον για την προσπάθεια που έκαναν στον αγωνιστικό χώρο. Είναι δεδομένο πως έπαιζαν απέναντι σε πολύ καλύτερους ποδοσφαιριστές και είχαν ένα σχέδιο που δεν τους βοηθούσε.

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ

Στο τέλος του κειμένου έγραφα πως αυτές οι δύσκολες μέρες που έχουν μπροστά τους, μέχρι το παιχνίδι με την Αρμενία είναι οι ημέρες των παλιών. Έχουν την υποχρέωση τα παιδιά που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και παραστάσεις να βγουν μπροστά. Να πάρουν επιτέλους τις ευθύνες που τους αναλογούν. Μπορεί για ακόμα μία φορά ο ένοχος της επόμενης ημέρας να έχει βρεθεί στο πρόσωπο του προπονητή, να ξέρουμε ποιος θα φάει όλο το ανάθεμα αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, όμως όταν θα κάτσει ο κουρνιαχτός, αυτοί θα είναι οι αποτυχημένο.

Στο τέλος της διαδρομής, αυτή η φουρνιά της Εθνικής θα είναι που δεν τα κατάφερε. Μπορεί να έχουν βολευτεί από το γεγονός πως κρύβονται πίσω από τα λάθη, του κάθε Ρανιέρι, Σκίμπε, Τσάνα, Μαρκαριάν, Αναστασιάδη, να νιώθουν καλά που μένουν στο απυρόβλητο και τα ακούει όλα ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής, όμως υπάρχει μία πραγματικότητα, τα χρόνια περνάνε και οι κληρονόμοι της γενιάς του 2004 πηγαίνουν από αποτυχία σε αποτυχία.

Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

Δεν κατάφεραν να πάνε στο Ευρωπαϊκό του 2016, δεν κατάφεραν να πάνε στο Μουντιάλ του 2018, απέτυχαν να ανέβουν από την Τρίτη κατηγορία στο Nations League και αν δεν κερδίσουν την Αρμενία, αποκλείονται πρόωρα από έναν αρκετά βατό όμιλο και από το Ευρωπαϊκό του 2020. Όλα αυτά δεν έχουν συμβεί με έναν προπονητή αλλά με πέντε. Πέντε άνθρωποι που τους ανέλαβαν έγιναν ρόμπα, τους τρύπησαν οι παίκτες, δέχτηκαν σκληρή κριτική και έφυγαν.

Σήμερα όμως που έχει περάσει καιρός από τον Σεπτέμβρη του 2014 που ανέλαβε την ομάδα ο Ρανιέρι, θυμάται κανείς τα πεπραγμένα του Ιταλού τεχνικού; Σήμερα τον θεωρεί κανείς υπευθύνου που δεν πήγαμε στο Ευρωπαϊκό του 2016, έμειναν στην ιστορία όσα έκανε στο παιχνίδι με την Ρουμανία, τι τακτική εφάρμοσε στις εντός έδρας αποτυχίες με Ιρλανδία και Φερόε; Ο Ρανιέρι, πήγε στην Λέστερ πήρε πρωτάθλημα, την σεζόν που πέρασε την τελείωσε στην Ρόμα, στην Ελλάδα τον ξεφτιλίσαμε. Θυμάται κανείς, τα λάθη του Μαρκαριάν με Φερόες ή το πως έπαιζε ο Τσάνας όταν ανέλαβε σαν υπηρεσιακός και είχε όνειρο να πάρει την θέση, όμως κι αυτόν δεν τον βοήθησαν τα αποτελέσματα. Μήπως θα μείνει στην ιστορία πως όταν ήταν προπονητής ο Σκίμπε δεν ξέραμε τους αντιπάλους;

Όλα αυτά είναι εφήμερα, ανήκουν στην συζήτηση της επόμενης ημέρας, η μεγάλη εικόνα βαραίνει τους ποδοσφαιριστές, αυτοί είναι που με 5 προπονητές στην σειρά θα έχουν αποτύχει.

ΕΥΘΕΙΑ ΓΡΑΜΜΗ

Η αλήθεια είναι πως οι αποτυχημένοι προπονητές που δεν κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους, μένουν σαν μία μακρινή ανάμνηση και αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε μία ευθεία γραμμή. Αν η εποχή Ρανιέρι, ερχόταν ανάμεσα σε αυτές των Ρεχάγκελ και Σάντος, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, όπως διαφορετικά θα ήταν αν η ομάδα σηκωνόταν άμεσα ξανά στα πόδια της, μετά από μία αποτυχημένη διοργάνωση.

Τώρα έχουμε τους ίδιους ποδοσφαιριστές, την ίδια ιστορία, απλά αλλάζει αυτός που τρώει την λέζα. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά σήμερα και φύγει όπως θα είναι και λογικό ο Αναστασιάδης, πιστεύει κανείς πως θα θυμάται κανείς σε λίγα χρόνια τον Αναστασιάδη σαν αυτόν που χαντάκωσε την Εθνική ομάδα; Αυτά είναι να χαμε να λέγαμε, για να είναι ήρεμα τα παιδιά και να πάνε με καλή ψυχολογία στις ομάδες τους, αυτό που θα μείνει είναι πως η γενιά απέτυχε.

ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ

Γι' αυτό τον λόγο, λέω πως τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Αν δεν βγάλουν σήμερα προσωπικότητα και κρυφτούν για ακόμα μία φορά επειδή βοήθησε ο προπονητής με τα λάθη του να γίνει το εξιλαστήριο θύμα, θα κάνουν κακό μόνο στον εαυτό τους. Το επαναλαμβάνω, δεν μπορώ να τους κρίνω για το παιχνίδι με τους Ιταλούς, όποιος ήταν στο γήπεδο, κατάλαβε πως παίξαμε με πραγματικά πολύ καλή ομάδα. Αναπτυσσόταν λες και ήταν σύλλογος επιπέδου νοκ άουτ αγόνων Τσάμπιονς Λιγκ, είχαμε και σχέδιο που δεν έβγαινε, οπότε τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για αυτούς.

Σήμερα όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες, παίζουν ένα παιχνίδι χωρίς αύριο απέναντι σε κατώτερη ομάδα, που δεν έχει στόπερ που παίζουν σε Άρσεναλ και Ρόμα, αλλά στην Ουράλ ο Χαρογιάν, στο πρωτάθλημα της Αρμενία ο Βοσκανιάν, που ο δεξιός μπακ Χαμπαρτζούμ παίζει στο Παραλίμνι, ο αριστερός Χονχανισιάν στο πρωτάθλημα του Καζακστάν, οι δύο αμυντικοί μέσοι, Μκρτσιάν, Αβετισιάν στο πρωτάθλημα της Αρμενίας, στα αριστερά της επίθεσης ο γνωστός μας Γκαζαριάν στην Τσάβες που έπεσε στην Πορτογαλία, στα δεξιά ο Μπαρεγκιάν στην Αρμενία κι αυτός, όπως και ο φορ Καραπετιάν. Υπάρχει μόνο ο Μχιταριάν.

Δεν γίνεται λοιπόν να μην κερδίσουμε αυτήν την ομάδα και να πιστεύουν πως αν στις ήττες με Ν Φερόες, Λουξεμβούργο, Β Ιρλανδία, Φινλανδία, Εσθονία και σε όλες τις αποτυχίες προστεθεί ακόμα μία με την Αρμενία, ότι στην ιστορία θα μείνει ο Άγγελος Αναστασιάδης.

ΜΕ ΝΙΚΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΡΑ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ

Αυτός είναι το θύμα της επόμενης ημέρας, όπως και οι Ρανιέρι, Τσάνας, Μαρκαριάν, Σκίμπε. Από την στιγμή που η πορεία είναι ευθεία γραμμή, η ιστορία θα δείξει τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Είναι στο χέρι τους να βάλουν ένα τέρμα. Δεν μπορεί κανείς να τους ζητήσει να κερδίσουν τους Ιταλούς, ούτε να φθάσουν στα επίπεδα, που ήταν η προηγούμενη φουρνιά, δεν έχουν τις δυνατότητες, υπάρχουν σοβαρά θέματα, που πάντοτε βγάζουν στο επίκεντρο τις επιλογές των προπονητών.

Όμως μπορούμε να δώσουμε μάχη μέχρι τέλους για την πρόκριση με την Φινλανδία και την Βοσνία, τίποτα δεν έχει χαθεί. Το σημερινό παιχνίδι είναι μεγάλο για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές, η ήττα της Βοσνίας στην Φινλανδία, τους άνοιξε διάπλατα τον δρόμο, αρκεί να κάνουν το καθήκον τους, στο σημερινό παιχνίδι και να πάνε στις 5 Σεπτεμβρίου στο Τάμπερε για να μην χάσουν από τους Φιλανδούς.

ΩΡΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΆ

Οι Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Σάμαρης, Φορτούνης, ο Ζέκα ακόμα που είναι έμπειρος πρέπει να βγουν σήμερα μπροστά, να γίνουν αυτοί ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης, ο Ζαγοράκης για τα νέα παιδιά, να τα εμπνεύσουν και να μην αφήσουν ακόμα μία ευκαιρία να πάει χαμένη, να μην κρυφτούν για ακόμα μία φορά στην ασφάλεια πως βρέθηκε το εξιλαστήριο θύμα της επόμενης ημέρας.

ΓΡΗΓΟΡΟΙ ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΚΕΝΑ

Παρακολούθησα ένα μικρό αλλά αρκετό για να βγουν συμπεράσματα διάστημα από το παιχνίδι της Αρμενίας, με το Λιχνενστάιν. Είναι γρήγορη ομάδα, η παρουσία του ΜΧιταριάν πίσω από τον φορ σε 4-2-3-1 τους βοηθά στο να βγάζουν συνεργασίες, αλλά η άμυνα τους είναι τραγωδία. Προσπάθησε πολύ το Λιχτενστάιν για να μην σκοράρει, αν τους πιέσεις σου χαρίζουν την μπάλα και ο τερματοφύλακας είναι υπερβολικά ασταθής.

Όχι πως θα κάνει σε κανέναν εντύπωση, αλλά θα πρέπει να παίξουμε πολύ άσχημα για να μην κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι. Άπαντες θα πρέπει να καταλάβουν, πως δεν χάθηκε τίποτα με την Ιταλία, ό,τι και να έκανε ο Αναστασιάδης, δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποτέλεσμα, παίζαμε με πολύ καλύτερους. Ο βαθμός στην Ζέντισα που μπορεί να ήρθε από τύχη, αλλά ήρθε, μας κρατά γερά στο κόλπο, δεν πρέπει να πετάξουμε ακόμα μία ευκαιρία.

Photo Credits: Eurokinissi