Αρνείται να διορθώσει το λάθος

Απόλυτα λογικά τα social media πήραν φωτιά χθες το βράδυ μετά από την νέα απογοητευτική εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Όπως συμβαίνει πάντοτε στον συγκεκριμένο σύλλογο, όταν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά στο γήπεδο, βγαίνει στην επιφάνεια το διοικητικό και οι ευθύνες του ιδιοκτήτη.

ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Είναι πλέον μια συζήτηση περίεργη, μοιάζει ατέρμονη, όμως εκεί κρύβεται και όλο το ζουμί της αποτυχίας του Παναθηναϊκού. Μοιάζει ατέρμονη καθώς δεν φαίνεται το τελευταίο διάστημα να υπάρχει κανένας άλλος που να ενδιαφέρεται σοβαρά για τα διοικητικά του Παναθηναϊκού. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως οτιδήποτε θετικό γίνει στον σύλλογο, ο μοναδικός δρόμος προς την κανονικότητα θα έρθει μόνο μέσα από επίλυση του γηπεδικού. Εύλογο ερώτημα, είναι αν ακόμα κι αν βρεθεί λύση με το γηπεδικό, αν θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός με τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη να επιστρέψει στο κανονικό του μέγεθος. Ειλικρινά απαντώ δεν γνωρίζω, δεν ξέρουμε όμως τι συνθήκες, τι είδους εμπορικές συμφωνίες, συμμαχίες μπορεί να προκύψουν.

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ

Η συζήτηση για την ανεπάρκεια, για τα λάθη που κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος είναι ατέρμονη αλλά και μέσα από αυτήν βρίσκεις τις απαντήσεις για το πρόβλημα του Παναθηναϊκού, μόνο που μοιάζει σαν να μην υπάρχει πλέον διέξοδος. Στην πράξη συμβαίνει το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένας σύλλογος, βγάζοντας εκτός συζήτησης τον αφανισμό του. Ο Παναθηναϊκός σαν σύλλογος υπάρχει ακόμα, όμως έχει χάσει την ταυτότητά του και βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό. Από την ημέρα που ιδρύθηκε, ποτέ δεν βρέθηκε σε χαμηλότερο επίπεδο σε διάρκεια δεκαετίας. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η πτώση μεγέθους του συλλόγου, βαραίνει τον ιδιοκτήτη της ομάδας, που έχει πάρει όλο αυτό το διάστημα πολλές λανθασμένες αποφάσεις. Είναι τόσες πολλές οι λανθασμένες αποφάσεις, που ακόμα και ακραίες απόψεις, όπως ότι όλα γίνονται με στόχο να παραμένει αποδυναμωμένος ο σύλλογος, δεν ακούγονται τόσο ακραίες όσο πραγματικά είναι.

Ακόμα δηλαδή και απόψεις εκτός λογικής, στην λογική πως ο Αλαφούζος αιμορραγεί, χαλάει λεφτά από την τσέπη του για να κάνει επίτηδες κακό στον Παναθηναϊκό, μπορούν να ειπωθούν με επιχειρήματα που να στέκονται σε μία συζήτηση. Δεν πιστεύω πως συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι εκτός λογικής, όμως είναι και πραγματικότητα πως σε πολλές περιπτώσεις έχουν παρθεί αποφάσεις που μοιάζει σαν να λειτούργησε σαν σαμποτέρ. Μου γράφουν πολλές φορές πως άλλαξα και δεν γράφω πια για τον Αλαφούζο. Μα η απάντηση είναι πως αυτή είναι μία παλιά συζήτηση και δεν αποτελεί είδηση ή κάτι καινούριο να την αναπαραγάγεις. Είδηση είναι να γράφεις μέσα στην εποχή της καραντίνας, πως το μπάτζετ για την επόμενη σεζόν θα αυξηθεί και να συμβαίνει. Είδηση είναι να γράφεις πως θα ασχοληθεί ξανά με την ομάδα, πως θα είναι ενεργός για τους δικούς του λόγους και να συμβαίνει. Το γεγονός πως μέσα από την δουλειά τα γνωρίζεις, τα επισημαίνεις έγκαιρα, δεν σημαίνει πως διαγράφεις το παρελθόν. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η πραγματικότητα που πορεύεται ο Παναθηναϊκός. Για να ασχολείσαι με αυτήν πρέπει να την αποδεχτείς και είτε να κάνεις την δουλειά σου, όπως στην δική μου περίπτωση, είτε να συνεχίσεις να τον υποστηρίζεις, αν είσαι οπαδός.

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΟΥ

Είναι άλλωστε δεδομένο και δεν γίνεται κάποιος να φέρει το οποιοδήποτε αντεπιχείρημα για να το αντικρούσει, πως επί δικής του διοίκησης ο σύλλογος περνά την χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Και είναι λυπηρό που έχει συμβεί όλο αυτό, ενώ ο ίδιος έχει σπαταλήσει αρκετά χρήματα από την προσωπική του περιουσία. Τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά όταν δεν γίνονται με δόλο και σου κοστίζουν, κάποια στιγμή πρέπει να μαθαίνεις. Καταλαβαίνω και έχει λογική να πειστείς από έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου πως καλό για την ομάδα είναι να αλλάξει προπονητή. Υπήρξε άλλωστε μία συνεργασία δύο ετών με τον Γιώργο Δώνη, έφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, η ομάδα δεν εκτοξεύθηκε, δεν πήγε και άσχημα.

Είναι συνηθισμένο ο τεχνικός διευθυντής να θέλει, να κάνει την επιλογή στον προπονητή. Αυτό που δεν έχει λογική είναι όταν καλείται να αντικαταστήσει έναν επιτυχημένο προπονητή, να δίνει την δουλειά σε κάποιον εντελώς άπειρο. Αυτό που δεν έχει λογική από πλευράς ιδιοκτήτη, από την στιγμή που την έχει ήδη πατήσει στο παρελθόν, είναι να βάζει την υπογραφή του για την πρόσληψη ενός προπονητή που δεν έχει κάνει ξανά την ίδια δουλειά. Όποια απόφαση και να πάρει ένας τεχνικός διευθυντής, τον τελευταίο λόγο τον έχει ο μεγαλομέτοχος. Είναι πάντοτε απρόβλεπτο, το αν θα ταιριάξει ένας προπονητής σε μία ομάδα.

Όταν όμως ένας σύλλογος σαν τον Παναθηναϊκό πηγαίνει καλοκαίρι με άνεση χρόνου να πάρει προπονητή, οφείλει να πάει σε μία επιλογή που θα δημιουργεί κάποια δεδομένα. Που θα υπάρχει μία ασφάλεια από τον τρόπο δουλειάς του, έστω μία επιτυχία του στο παρελθόν, που να σε κάνει να πιστεύεις πως μέσα από την δουλειά του, μπορεί να πετύχει και στον δικό σου σύλλογο. Πόσω μάλλον που στον Παναθηναϊκό έπρεπε να αντικατασταθεί ένας αγαπητός προς τον κόσμο προπονητής, που τόσο οι οπαδοί όσο και οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται κοντά στην ομάδα, θεωρούν πως έφυγε άδικα. Δεν δικαιολογείται λοιπόν, να επιτρέψει ο Γιάννης Αλαφούζος στον Τσάβι Ρόκα να φέρει έναν τόσο άπειρο προπονητή, ειδικά από την στιγμή που ο ίδιος και ενδιαφέρον δείχνει ξανά για την ομάδα και περισσότερα λεφτά βάζει.

ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

Ο κόσμος τώρα μπορεί να ωρύεται και ξαφνικά να φαντάζεται μέτριους για τον επίπεδο του συλλόγου ποδοσφαιριστές όπως τον Γιόχανσον, τον Ινσούα σαν τον Μπέργκομι και τον Μπρέμε, την εποχή Δώνη, πολύ καλύτερη από ότι πραγματικά ήταν, όμως είναι δεδομένο πως το υλικό που υπάρχει στο ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται. Στον ομαδικό αθλητισμό όμως, το τεχνικό επιτελείο παίζει τεράστιο ρόλο. Τόσο για την συνολική κατεύθυνση που θα δώσει στην ομάδα, όσο και για την ατομική κατάσταση των ποδοσφαιριστών. Είναι ξεκάθαρο πως το τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού, κάνει δουλειά πολύ χαμηλού επιπέδου.

Είναι κάτι που το δείχνει, το φωνάζει το γήπεδο. Όπως μία ματιά όχι στην εικόνα που βγάζουν στο γήπεδο, αλλά στην παρουσία του Καρλίτος στο πρωτάθλημα της Πολωνίας, στα δύο χρόνια του Αϊτόρ στην Τβέντε, στα 5 χρόνια του Σάντσες στην Εστουντιάντες δείχνουν πως το πραγματικό τους επίπεδο δεν είναι αυτό που δείχνουν στον αγωνιστικό χώρο. Είναι ξεκάθαρο πως έχουν γίνει λάθη στον σχεδιασμό, με κορυφαίο όλων πως σε μία ομάδα που ο προπονητής θέλει να παίξει 4-3-3 με τους εσωτερικούς χαφ, να κάνουν παιχνίδι, ότι δεν έχει αποκτηθεί κάποιος αξιόπιστος ποδοσφαιριστής στην θέση 8 και το ρίσκο που έχει παρθεί με τον Χουανκάρ, με ποδοσφαιριστή που είχε σε έναν χρόνο δύο εγχειρήσεις χιαστού στο ίδιο γόνατο. Ακόμα κι έτσι, το υλικό με πιο σωστή καθοδήγηση και εκγύμναση, είναι πολύ καλύτερο από αυτό που πιστεύει ο κόσμος, με βάση όσα βλέπει στο γήπεδο.

ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Ακόμα και τώρα, όμως, ο Γιάννης Αλαφούζος φαίνεται από τα ρεπορτάζ πως αρνείται να λειτουργήσει με βάση την κοινή λογική. Είναι ξεκάθαρο πως ο συνεργάτης που εμπιστεύτηκε πήρε μία πολύ λανθασμένη απόφαση, με στόχο να έχει ο ίδιος τον απόλυτο έλεγχο. Ο Γιάννης Αλαφούζος έκανε το λάθος να εγκρίνει την πρόσληψη του Πογιάτος, έκανε επίσης το λάθος να αφήσει τον Τσάβι Ρόκα να προβεί σε περισσότερες μεταγραφές από το εξωτερικό από ό,τι χρειαζόταν.

Συνεχίζει όμως, να πορεύεται με έναν τρόπο που με μαθηματική ακρίβεια, θα οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις. Δεν έχει λογική να μην προσπαθεί να περιορίσει όσο γίνεται περισσότερο την ζημιά που του έκανε η πρόσληψη Πογιάτος. Το γήπεδο φωνάζει πως ο άνθρωπος την δουλειά δεν την γνωρίζει, είναι από τις περιπτώσεις που είναι επιβεβλημένο να αλλάξει ο προπονητής. Δεν έχει κανένα νόημα το ρεπορτάζ που προκύπτει τις τελευταίες ώρες. Δηλαδή πως θα παραμείνει στην διακοπή ο Πογιάτος και θα πρέπει να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας και θα κριθεί στα επόμενα παιχνίδια. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός που χρειάζεται δουλειά για να βρουν οι πολλοί νέοι ποδοσφαιριστές τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα και να βρεθούν σε καλή αγωνιστική, θα πετάξει το δικαίωμα πού του δίνει το κενό των δύο εβδομάδων, για να οργανωθεί και να ετοιμάσει ένα νέο ξεκίνημα.

ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΠΑΙΞΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ

Μην κοροϊδευόμαστε, είναι ξεκάθαρο πως ο Πογιάτος δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Ο άνθρωπος νομίζει πως με τον Άρη παίξανε καλά και τους λέει πως έπρεπε να κερδίσουν. Είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα τον οδηγήσουν τον Αλαφούζο τα αποτελέσματα σε αλλαγή και θα έχει χαθεί και άλλο έδαφος στην βαθμολογία και θα έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο η πίεση προς τον ίδιο, αλλά και θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος για να επανέλθουν οι ποδοσφαιριστές.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΣΑΝΙΔΗ

Μου προκαλεί έκπληξη αυτή η απόφαση και ακόμα και τώρα πιστεύω πως πρέπει να την αλλάξει. Άλλωστε όσο δεν ομαλοποιείται η κατάσταση στο αγωνιστικό τμήμα, πάνω του συγκεντρώνεται η αγανάκτηση των φίλων του Παναθηναϊκού.

Υπάρχει το περσινό παράδειγμα του Δημήτρη Μελισσανίδη. Πέρυσι στην ΑΕΚ, έγινε μία παρόμοια λανθασμένη επιλογή από τον τεχνικό διευθυντή. Είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά, καθώς ο Καρντόσο είχε δουλέψει ξανά σε πρώτη ομάδα, ακολουθούσε όμως ένα ποδόσφαιρο με το οποίο είχε αποτύχει εμφατικά σε δύο ομάδες την περασμένη σεζόν, ένα ποδόσφαιρο που δεν είχε μάθει να κερδίζει μέσα από την εφαρμογή του. Σαν κοινό γνώρισμα όμως είχε, πως ήταν μία επιπόλαιη επιλογή του τεχνικού διευθυντή. Ο Δημήτρης Μελισανίδης όμως πρόλαβε το κακό και έδιωξε και τους δύο από την πρώτη αγωνιστική. Ένα χρόνο μετά η ΑΕΚ έχει έναν προπονητή που την έχει βάλει σε μία αγωνιστική κατεύθυνση, της επιτρέπει να διεκδικεί και να πετυχαίνει στόχους. Σήμερα η ΑΕΚ βρίσκεται στους ομίλους του Europa League. Κανονικά αυτός θα έπρεπε να είναι ο μεγάλος στόχος του φετινού Παναθηναϊκού.

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ

Να δημιουργηθεί ένα σύνολο ώστε να μπορέσει να δώσει το επόμενο καλοκαίρι την μάχη για να μπει σε ομίλους του Europa. Η ευρωπαϊκή τιμωρία, η ευρωπαϊκή απομόνωση που έφερε στον Παναθηναϊκό ο τρόπος που διοικεί τον σύλλογο ο Γιάννης Αλαφούζος, είναι το μεγαλύτερο κακό που έχει κάνει στον σύλλογο. Μία πληγή ανοιχτή, που τον πόνο της δεν μπορεί να αντέξει ο φίλος του Παναθηναϊκού και χρειάζεται με σοβαρότητα να δημιουργηθούν οι προοπτικές επιστροφής του.

Άμεσα πρέπει να παρθούν αποφάσεις, προς το παρόν δεν έχει να ανταγωνιστεί την Ρεάλ, την Λίβερπουλ και την Σίτι. Ελλείψεις υπάρχουν, όμως η άσχημη δουλειά κάνει την ομάδα να φαίνεται τόσο κατώτερη από τους ανταγωνιστές της στο ελληνικό πρωτάθλημα. Επιτέλους χρειάζεται μία δύο αποφάσεις από τον ιδιοκτήτη που να συμβαδίζουν με την κοινή λογική, για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να διεκδικήσει το μίνιμουμ στόχο, που επιτρέπεται να βάζει ο συγκεκριμένο σύλλογος. Ευρωπαϊκή έξοδος, το κύπελλο και πάνω από όλα, ο πραγματικός στόχος θα πρέπει να είναι, η επιστροφή στους ομίλους του Europa.