Ο Παναθηναϊκός είχε τα γενέθλιά του, η επικαιρότητα, όμως παραμένει δυσάρεστη. Ο σύλλογος είναι ανεξάντλητος και η ανοησία δεν έχει τελειωμό. Η διοίκηση είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα δώρα που φέρνει η καλή δουλειά που γίνεται στην ακαδημία και ξεπουλά ό,τι με τόσο κόπο δημιουργεί.

ΔΕΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

Χωρίς να μαθαίνει από το παρελθόν, από τα λάθη, δίχως να έχει το παραμικρό πλάνο για να μάθει να εκμεταλλεύεται τους ποδοσφαιριστές που ο ίδιος ο σύλλογος παράγει. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έχασε με ψίχουλα δύο ποδοσφαιριστές που βγήκαν από τις ακαδημίες του. Για να βγάλει μία ομάδα ποδοσφαιριστή, που μπορεί να κάνει καριέρα σε επαγγελματικό επίπεδο, ένας σύλλογος δαπανά πολλά χρήματα, δουλεύουν για χρόνια πολλοί άνθρωποι, αφήνουν ιδρώτα, μεράκι, τεχνογνωσία και πολλά συναισθήματα. Είναι απίστευτο που η κεφαλή της ομάδας, δείχνει να μην σέβεται αυτήν την προσπάθεια.

Αντιλαμβάνομαι ένας επιχειρηματίας να μην γνωρίζει, τον τρόπο που θα διαφυλάξει την δική του περιουσία. Να μην έχει την γνώση, ώστε να δημιουργήσει συνθήκες για να μην νοιώθει διαρκώς πως εγκλωβίζεται και να χάνει ποδοσφαιριστές δίχως πραγματικό όφελος. Δίχως καν τα έσοδα που έρχονται να δημιουργούν τις συνθήκες, να ισχυρίζεται, πως τουλάχιστον αξίζει να έχω τις ακαδημίες.

Είναι τρελό, όμως πως μετά από τόσα λάθη, μετά από τόσους ποδοσφαιριστές που χάθηκαν χωρίς όφελος, που η ιδιοκτησία δεν έχει ψάξει, να μιλήσει με ανθρώπους που ασχολούνται με την παραγωγή ποδοσφαιριστών. Να έρθει σε επικοινωνία, με τεχνοκράτες που γνωρίζουν το πώς θα δέσουν τους ποδοσφαιριστές και θα βοηθήσουν τον σύλλογο να πάρει το μέγιστο δυνατό όφελος τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο από τον κάθε ποδοσφαιριστή που παράγει και δημιουργεί.

Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ ΗΤΑΝ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ

Γνωρίζω καλά πως για τον Εμμανουηλίδη ο Γιάννης Αλαφούζος έκανε σημαντικές προσπάθειες. Το συγκεκριμένο παιδί ήταν από τις αδυναμίες του, χαιρόταν να τον βλέπει να παίζει στον Παναθηναϊκό, τον πίστευε πολύ και ήθελε να τον κρατήσει στην ομάδα. Πιέστηκε από το περιβάλλον του ποδοσφαιριστή, ώστε να του δώσει άδεια να αποχωρήσει. Συνέβη αυτό σε ένα διάστημα που ο Μπόλονι άρχισε να του δείχνει εμπιστοσύνη, όχι όμως τόσο μεγάλη, ώστε να έχει την φανέλα του βασικού σπίτι του και να φτιάξει τα νούμερα, που επιθυμεί ο ποδοσφαιριστής, ώστε να κάνει την καριέρα και τα συμβόλαια που ονειρεύεται. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει ένα μεγάλο αγκάθι.

ΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΚΙ ΕΝΑ ΨΥΓΕΙΟ ΔΩΡΟ

Πώς βάζεις 500 χιλιάρικα ρήτρα το 2021 για έναν επιθετικό 20 ετών που έχει το γκολ και πάει σε πρωτάθλημα που οι ομάδες παίζουν πολύ ανοιχτά και μπορεί να τον βοηθήσει να φτιάξει τα νούμερά του. Είναι τρελό, αν ένα παιδί αυτής της ηλικίας φτιάξει νούμερα, η τιμή του εκτοξεύεται. Στον Παναθηναϊκό όμως πάντοτε, φροντίζουν να φτάνουν στην σημαντική διαπραγμάτευση πιεσμένοι. Το συμβόλαιο του Εμμανουηλίδη, τελειώνει το καλοκαίρι του 2022, ο ποδοσφαιριστής τον επόμενο Ιανουάριο, θα μπορεί να μείνει ελεύθερος, ξεκαθάρισε πως για να ανανεώσει θέλει να πάρει περισσότερα χρήματα από αυτά που έχει στην λογική του να του δώσει ο σύλλογος, οπότε ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στο δίλλημα πως από το τίποτα, καλά είναι και τα 500 χιλιάρικα. Ας ζητήσουν και ένα ψυγείο δώρο.

Ο σύλλογος όμως είναι ανεξάντλητος και υπάρχουν και χειρότερα πράγματα, πιο ακραία ακόμα και από το να μην φροντίζεις να βρεις τρόπο ώστε να αξιοποιείς την δική σου εργασία, την παραγωγή σου.

ΕΓΙΝΑΝ ΑΝΑΛΥΤΕΣ

Βγήκε στην επιφάνεια πως οι αρχηγοί του Παναθηναϊκού ζήτησαν, μετά από την νίκη τους επί του Άρη, σε ένα διάστημα που η ομάδα επιτέλους, άρχισε να παίρνει καλά αποτελέσματα, να μιλήσουν με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, για να τον ενημερώσουν για όσα συμβαίνουν στις προπονήσεις του Παναθηναϊκού. Έχουν παράπονα από τον τρόπο που τους φέρεται το τεχνικό επιτελείο, αλλά και από τον τρόπο που επιλέγει να διαχειρίζεται τα παιχνίδια ο προπονητής. Βγαίνουν μάλιστα με στόμφο, μετά τα παιχνίδια, λες και πληρώνονται για να κάνουν ποδοσφαιρική ανάλυση στην τηλεόραση και μιλάνε με μία μορφή απαξίωσης για το άμεσο ποδόσφαιρο που εφαρμόζει ο προπονητής.

Προσέξτε, πράγματι ο Παναθηναϊκός δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο, είναι κατανοητό ακόμα και ο ποδοσφαιριστής να θέλει μία διαφορετική προσέγγιση, δεν είναι όμως η δουλειά του ποδοσφαιριστή να βγει και να το πει στις κάμερες. Δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι ανάλογο ένας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, του κανονικού Παναθηναϊκού, ειδικά όταν τα αποτελέσματα ήταν τέτοια που δημιουργούσαν μία δυναμική στην ομάδα, που ισχυροποιούσαν την θέση του προπονητή.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ

Στον Παναθηναϊκό, όμως έχει δημιουργηθεί η εξής πραγματικότητα. Έχουν όλοι βολευτεί, από τα πολλά λάθη της διοίκησης και από το γεγονός πως προς τους ποδοσφαιριστές, δεν υπάρχει ποτέ πίεση. Ό,τι και να συμβεί, ποτέ δεν φταίνε οι ποδοσφαιριστές, θα βρεθεί πάντα κάποιος να στρέψει τα βέλη προς τον Αλαφούζο. Ο κόσμος, θα πάρει την πάσα με ενθουσιασμό και οι ποδοσφαιριστές που δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, θα πάνε ανεπηρέαστοι σπίτια τους και την επόμενη ημέρα στην προπόνηση, χωρίς να νιώσουν την πίεση που απαιτείται με βάση τον σύλλογο που εργάζονται.

Σε πολύ μεγάλο βαθμό, σε αυτήν την πραγματικότητα έπαιξε ρόλο, που η βάση ποδοσφαιριστών της ομάδας, είχε μάθει και συνηθίσει σε μία διαφορετική λειτουργία. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας έκανε την παγκόσμια πρωτοτυπία να σταματήσει να έχει την παραμικρή ενασχόληση. Άφησε μόνους τούς προπονητές χωρίς διοικητική στήριξη, αρχικά τον Ουζουνίδη και στην συνέχεια στον Δώνη. Ήταν φυσικό οι δύο προπονητής από την στιγμή που δεν είχαν από πάνω τους στήριξη, να βάλουν σαν απόλυτη προτεραιότητα τις καλές σχέσεις στα αποδυτήρια. Σχέσεις που σε μεγάλο βαθμό, βασιζόντουσαν και στην έλλειψη της οποιαδήποτε πίεσης, αλλά και που υπήρχε και έτοιμος ένοχος αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.

Έφτασε στο σημείο προπονητής του Παναθηναϊκού να δικαιολογείται να είναι συγκινημένος, επειδή οι ποδοσφαιριστές του κατάφεραν να περάσουν στο Κύπελλο τον ΠΑΣ Γιάννινα που έπαιζε στην δεύτερη κατηγορία. Προσέξτε, δεν κατηγορώ τον Δώνη, αυτές ήταν οι συνθήκες, ο άνθρωπος δούλευε μόνος του. Για τον Παναθηναϊκό ενδιαφέρον είχε αυτός και οι συνεργάτες του και ο σύλλογος τού χρωστάει μεγάλη χάρη που σε αυτό το διάστημα κατάφερε να κρατήσει όρθιο και αξιοπρεπή τον Παναθηναϊκό.

Φέτος όμως η κατάσταση είναι διαφορετική. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας για δικούς του λόγους, αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί. Το καλοκαίρι δημιουργήθηκε ένα ρόστερ, που δεν είναι σε θέση να κάνει πρωταθλητισμό, οπότε εξακολουθεί η διοίκηση να έχει τον σύλλογο κάτω από τα δικά του στάνταρ, όμως έχει την δυνατότητα να είναι ανταγωνιστικός με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και είναι υποχρεωτικό, η ομάδα να επιστρέψει στην Ευρώπη. Μπήκε μετά από χρόνια ένας στόχος στον σύλλογο. Τα αποτελέσματα στο ξεκίνημα ήταν απογοητευτικά. Ξανά όμως η διοίκηση με τις πράξεις της, έδωσε το δικαίωμα στους ποδοσφαιριστές, να την βγάλουν αλώβητοι, να κρυφτούν πίσω από τα λάθη της. Βλέπεται είχε φροντίσει, να τους έχει προπονητή, που δεν έχει δουλέψει ποτέ σε πρώτη ομάδα. Οπότε όλη η πίεση έπεσε στον Πογιάτος και δικαιολογημένα, πάνω στην διοίκηση.

Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΤΟΥΣ ΕΒΑΛΕ ΠΙΕΣΗ

Αυτή την φορά, ο ιδιοκτήτης όμως του Παναθηναϊκού, για τους δικούς του επαναλαμβάνω λόγους, ήθελε πραγματικά να γυρίσει την κατάσταση. Ο σύλλογος επιτέλους έχει έναν αγωνιστικό στόχο, που είναι να μπει στην πρώτη 4άδα. Η ομάδα χρειαζόταν έναν έμπειρο προπονητή και έφερε έναν άνθρωπο με 26 χρόνια καριέρας. Που ανεξάρτητα αν αποδειχτεί καλός η κακός, συνδυάζει σε μεγάλο βαθμό τα "θέλω" του συλλόγου. Έχει παραστάσεις από το πιο υψηλό επίπεδο, έχει κάνει πρωταθλητισμό, έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, δεν διστάζει να ρίχνει στην μάχη τα νέα παιδιά και στην καριέρα του, έχει αναδείξει σπουδαίους ποδοσφαιριστές.

Σε αντίθεση με τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στον Παναθηναϊκό, ο Λάζλο Μπόλνι έχει δοκιμαστεί με επιτυχία στον πρωταθλητισμό. Έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα και γνωρίζει πως για να το πετύχεις στόχους, πρέπει να βάζεις στην ομάδα και πίεση. Μία πίεση που επειδή δεν υπήρχαν στόχοι και κανένας δεν χρειαζόταν να δώσει λογαριασμό πουθενά, δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Είναι και μεγάλος σε ηλικία ο Μπόλονι, έχει μάθει διαφορετικά, απαιτεί πειθαρχία και πως ο ρόλος του προπονητή δεν είναι να είναι φίλος και αγαπητός με τους παίκτες.

ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΙΛΗΣΕΙ

Αναρωτιέμαι, οι αρχηγοί που ζήτησαν να μιλήσουν στον Αλαφούζο, πώς περίμεναν άραγε να διαχειριστεί ο Μπόλονι, τις αντιδράσεις στο Καραϊσκάκης του Χατζηγιοβάννη, επειδή τόλμησε να τον κάνει αλλαγή. Πώς πίστευαν πως έπρεπε να φερθεί στον Χουανκάρ, στο ημίχρονο στο Καραϊσκάκης, στον Μακέντα στην Τούμπα και κάθε φορά, που γκρινιάζει ο Βιγιαφάνες και ο Χατζηγιοβάννης, επειδή θεωρούν πως παίρνουν λιγότερο χρόνο συμμετοχής, από αυτόν που αξίζουν.

Μήπως έπρεπε ο Μπόλονι να πει "συγγνώμη κύριε Χατζηγιοβάννη που σας έκανα αλλαγή, σας αδίκησα"; "Είχα λάθος κύριε Λούκας, που σας έβγαλα στην Τούμπα αλλαγή, έχασα το κέντρο, είστε παικταράς, δεν θα ξαναβγείτε ποτέ από την ενδεκάδα, δεν πειράζει που έχετε πρόβλημα με τους προσαγωγούς, φθάνει να δίνετε εσείς το οκ και θα αγωνίζεστε"; Μιλάμε σοβαρά τώρα;

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Θα μπορούσε να γίνει κάπως κατανοητή αυτή η αντίδραση, αν ο Παναθηναϊκός ήταν μία ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια έπαιρνε με διαφορετικό ποδόσφαιρο πρωταθλήματα και ερχόταν ένας καινούριος προπονητής και τους άλλαζε φιλοσοφία και το γεγονός αυτό επηρέαζε την δυναμική της. Ακόμα κι αυτό, δεν είναι απόλυτα ορθό, όμως θα μπορούσα να κατανοήσω πως έχει να κάνει με την προστασία της ομάδας. Όταν όμως αυτό συμβαίνει μετά από την μεγαλύτερη φετινή νίκη και σε ένα διάστημα που ο Παναθηναϊκός τρέχει ένα ρεκόρ αγώνων χωρίς να δεχτεί γκολ, δεν μιλάμε για μία πρωτοβουλία, που έχει σαν γνώμονα το καλό της ομάδας.

Μην γελιέστε, το γράφω πολλές φορές, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο κάθε ποδοσφαιριστής κοιτάει την πάρτη του. Ο οπαδός έχει την ανάγκη να δένεται με πρόσωπα, όμως ο καθένας ξεχωριστά έχει δημιουργήσει μία εταιρεία που καταλαβαίνει πως οι προσωπικοί του αριθμοί, θα βοηθήσουν στην εξέλιξη της καριέρας τους. Ο Παναθηναϊκός, για χρόνια, ένοιωθε εξαρτώμενος από συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, που έβαζαν πλάτη στα δύσκολα και έμοιαζε σαν να κάνουν χάρη που αγωνίζονται για την ομάδα. Δεν υπήρχε ποτέ η πίεση του "πρέπει", η ομάδα δούλευε χωρίς διοίκηση και δεν υπήρχε κανείς, να κάνει τον κακό στα αποδυτήρια. Το έκανε μόνο για ένα διάστημα ο Νίκος Νταμπίζας και τώρα καταλαβαίνω πως σε αυτό το κομμάτι, υπήρξα σκληρός και άδικος στην κριτική μου.

ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ

Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο έμπειρος Μπόλονι κατάφερε, να επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην μάχη της 4άδας και ταυτόχρονα να δώσει ευκαιρίες στα νέα παιδιά. Δεν φταίει ο Μπόλονι που η διοίκηση δεν κατάφερε να κρατήσει τον Ζαγαρίτη. Ο Ρουμάνος ευθύνεται, που τον έκανε βασικό και η ομάδα του κέρδισε ντέρμπι με την ΑΕΚ με αυτόν κορυφαίο ποδοσφαιριστή. Ο Μπόλονι είναι αυτός που διόρθωσε μία μεγάλη αδικία στην περίπτωση Καμπετσή, ο προπονητής που έδωσε ευκαιρία στον Εμμανουηλίδη, αλλά και που έχει μετατρέψει σε αναντικατάστατο τον Αλεξανδρόπουλο και με την δική του καθοδήγηση, δείχνει πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει.

Ασφαλώς και υπάρχουν κι άλλα παιδιά. Κάθε φορά που μου αραδιάζουν ονόματα νέων παιδιών, κάνω το σταυρό μου, που έχασα τις τρίχες στα μαλλιά μου μικρός και από φυσικά αίτια. Δεν γίνεται σε μία ομάδα να βρουν χώρο όλοι οι μικροί, κάποιοι θα βγουν μπροστά κάποιοι όχι, ο προπονητής είναι αυτός που πρέπει να κάνει την αξιολόγηση και πρόθυμος να δώσει ευκαιρίες. Το γράφω από τώρα, ειδικά στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να σταθεί, ένας προπονητής αν δεν τον θέλουν οι παίκτες του. Δεν ξέρω τι θα γίνει στην συνέχεια, όμως μέχρι στιγμής, ο Μπόλονι έχει πετύχει.

Το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός, πράγματι δεν είναι ελκυστικό και χρειάζεται σημαντική βελτίωση, το έχω αναφέρει άλλωστε, σε αρκετά τα άρθρα μου. Αναρωτιέμαι όμως, οι ποδοσφαιριστές που με ευκολία τοποθετούνται για την εικόνα του Παναθηναϊκού, θυμούνται άραγε σε τι κατάσταση τους πήρε ο Μπόλονι. Να τους θυμίσω εγώ πως δεν τους πήρε πρωταθλητές, να δικαιολογούνται με στόμφο να κάνουν κριτική, αλλά ανέλαβε μία ομάδα που δεν μπορούσε να σκοράρει ούτε στα φιλικά και που τις πρώτες 5 αγωνιστικές δεν είχαν πάρει ούτε μία νίκη. Να τους μεταφέρω επίσης πως αν δεν έπαιζαν στον Παναθηναϊκό, δεν θα πέρναγε καν από το μυαλό τους, πως έχουν το δικαίωμα να κάνουν αυτήν την σκέψη και να ζητήσουν μετά από νίκη, ακρόαση από την διοίκηση, που θα έχει ως στόχο να αποδομήσει το τεχνικό επιτελείο. Αυτά μπορούν να τα σκεφτούν και να τα κάνουν, μόνο στον Παναθηναϊκό, του Αλαφούζου.

Photo Credits: Eurokinissi