Δεν γινόταν να συνεχιστεί η συνεργασία Παναθηναϊκού - Δώνη

Η απόφαση του Αλαφούζου να επιλέξει να μην ολοκληρωθεί η τριετή συνεργασία των δύο πλευρών και να ζητήσει με ιδιωτική επιστολή στον Γιώργο Δώνη, να βρεθεί λύση για τη διακοπή της, μετά τη λήξη των playoffs, προκάλεσε αντιδράσεις. Η αλήθεια είναι πως στον Παναθηναϊκό εδώ και χρόνια, είναι συνήθειο να προκαλούν αντιδράσεις, όλες οι αποφάσεις της διοίκησης.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΒΡΙΖΕΙ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΠΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Δεν θέλω να επαναλάβω τον εαυτό μου, όποιος με διαβάζει συστηματικά θα γνωρίζει πως σε πολλά κείμενα είχα αναφέρει τους λόγους που ο Τσάβι Ρόκα θέλει να επιλέξει ο ίδιος προπονητή στον Παναθηναϊκό. Το παράλογο όταν είσαι τεχνικός διευθυντής, είναι να συνεχίσεις να δουλεύεις με έναν προπονητή που έχει διαλέξει άλλος.

Πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση που ο προπονητής, έχει βγει ανοιχτά και χωρίς καν να ερωτηθεί έχει δηλώσει πως δεν είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει σκέψεις άλλων. Όποιος θέλει το καταλαβαίνει, όποιος δεν θέλει κάνει αυτό πού έχει μάθει να κάνει εδώ και πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό. Βρίζει την διοίκηση από συνήθεια και ερωτεύεται αυτόν που έφυγε.

Στην πράξη δεν έγινε κάτι ακραίο. Μετά από δύο χρόνια συνεργασίας ο Παναθηναϊκός αποφασίζει να συνεχίσει με άλλον προπονητή, με σκοπό να υπηρετήσει ένα διαφορετικό μοντέλο και να ψάξει για πράγματα τα οποία δεν πέτυχε με τον Δώνη.

ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΟΝ ΔΩΝΗ

Ασφαλώς δεν σημαίνει αυτό πως θα τα καταφέρει. Ο Γιώργος Δώνης στον Παναθηναϊκό δεν κατάφερε να πετύχει υπερβατικούς στόχους, όμως είχε μία θετική διετία. Είναι δεδομένο πως στον σύλλογο εργάστηκε με αγάπη και σοβαρότητα και προσέφερε. Κατάφερε σε μία πολύ οριακή χρονική στιγμή να κρατήσει την αξιοπρέπεια του Παναθηναϊκού και να αποφύγει ο σύλλογος και η διοίκηση δυσάρεστες εξελίξεις.

Για να λυθεί η συνεργασία των δύο πλευρών, ο Γιάννης Αλαφούζος καλείται να δώσει μία παχυλή αποζημίωση. Η αλήθεια όμως είναι πως του χρωστάει. Η δουλειά του Δώνη ήταν αυτή, που επέτρεψε να βγουν με ηρεμία, αυτά τα δύο πολύ δύσκολα χρόνια. Ειδικά την περσινή σεζόν, όταν προερχόταν η ομάδα από μία χρονιά που αδικαιολόγητα ο Αλαφούζος δεν τηρούσε τις υποχρεώσεις του συλλόγου, γεγονός που προκάλεσε την τριετή τιμωρία του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, κίνδυνο υποβιβασμού του συλλόγου και την τελική τιμωρία της απαγόρευσης μεταγραφών και το -6 για το πρωτάθλημα.

Όλα αυτά δικαιολογημένα είχαν κάνει τον κόσμο του Παναθηναϊκού να βράζει και τους οργανωμένους έτοιμους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε ξεκινήσει το περσινό πρωτάθλημα, με τόσο εντυπωσιακό τρόπο. Το αναπάντεχο θετικό ξεκίνημα, βοήθησε να κερδηθεί χρόνος και να αποφευχθεί κάποια ανυπολόγιστη ζημιά στο σύλλογο, σε μία εποχή που η διοίκηση ήταν αδύνατη να αντιμετωπίσει το παραμικρό.

Είναι δεδομένο, πως το καλό ξεκίνημα του 2018, έσωσε τον Παναθηναϊκό και τον Γιάννη Αλαφούζο από τεράστιες περιπέτειες και αυτό το ξεκίνημα οφείλεται αποκλειστικά στην πίστη του Δώνη, πως μπορεί με τα νέα παιδιά να φτιάξει κάτι σπουδαίο.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΔΕΝ ΕΥΟΔΩΘΗΚΕ

Η δουλειά του Δώνη ήταν αυτή που δημιούργησε προσδοκίες, πως μπορεί στον Παναθηναϊκό μέσα από τα παιδιά της ακαδημίας να δημιουργηθεί ένα θαύμα. Σήμερα ενάμιση χρόνο μετά, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως αυτό το θαύμα δεν ευοδώθηκε. Ασφαλώς και το γεγονός αυτό δεν σημαίνει πως ο Γιώργος Δώνης απέτυχε. Δεν γίνεται να κρίνεται άλλωστε ένας επαγγελματίας επειδή δεν πέτυχε υπερβατικούς στόχους.

Ο Παναθηναϊκός αυτές τις δύο σεζόν, ακολούθησε ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο, που είχε ξεκάθαρα την ταυτότητα του προπονητή. Προσπάθησε να παίξει δημιουργικό ποδόσφαιρο, υπήρξαν περίοδοι που δημιουργούνταν μία προσδοκία πως η ομάδα ήταν έτοιμη να κοιτάξει για ένα βήμα παραπάνω και πάντοτε σε αυτό το σημείο ερχόταν μία ηχηρή σφαλιάρα, που έφερνε προσγείωση.

Η μεγαλύτερη αποτυχία του Δώνη και ο λόγος που ο Γιάννης Αλαφούζος σκεφτόταν καιρό την αντικατάσταση του προπονητή, είχε να κάνει με την αδυναμία που είχε συνολικά ο σύλλογος να ανεβάσει την αξία των νεαρών ποδοσφαιριστών της ομάδας. Πρόσφατα είχα γράψει ένα κείμενο με τίτλο το Casa Del Panathinaikos απέτυχε.

Ανέφερα ένα προς ένα τα παιδιά, που τον Νοέμβριο του 2018 είχαν δημιουργήσει προοπτική για ένα success story. Το γεγονός πως δεν υπήρξε η προβλεπόμενη εξέλιξη στην πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών και πως αυτά τα δύο χρόνια δεν μπόρεσε κανένα από αυτά τα παιδιά, να φέρει κάποια σοβαρή πρόταση, ήταν που έκανε τον Αλαφούζο, να ψαχτεί για ένα διαφορετικό σχέδιο.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΕΠΕΙΣΕ ΤΟΝ ΑΛΑΦΟΥΖΟ

Σε όλες τις ιδιωτικές συζητήσεις του για τον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Αλαφούζος τονίζει την ανάγκη που υπάρχει, να εξελιχτεί στην ομάδα το Ελληνικό στοιχείο, να παίξουν περισσότερο τα παιδιά της ακαδημίας και να αγωνίζονται ποδοσφαιριστές που θα έχουν μεταπολιτική αξία.

Έχω διαβάσει αρκετές φορές, πως με τον Τσάβι Ρόκα υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί το Ελληνικό στοιχείο και πως θα γεμίσει την ομάδα με Ισπανούς ποδοσφαιριστές. Το πλάνο όμως δεν είναι αυτό. Ο Ρόκα έχει πάρει το "ΟΚ", για να φέρει δύο-τρεις ποδοσφαιριστές που θεωρεί ο ίδιος πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να ανεβάσουν το ανταγωνιστικό επίπεδο του Παναθηναϊκού, έχει όμως υποσχεθεί αξιοποίηση της ακαδημίας και μία συγκεκριμένη διαδικασία, που θα δημιουργήσει σύντομα μία ομάδα, που θα έχει οικονομική αξία.

Με λίγα λόγια έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο, που θα φέρει πωλήσεις και πιστεύει πως ο τρόπος που διαχειριζόταν ο Παναθηναϊκός τα νέα παιδιά, δεν ήταν ο κατάλληλος για να συμβεί αυτό. Ασφαλώς το αν έχει δίκιο η όχι, θα κριθεί στην πράξη. Νομίζω όμως πως στον κόσμο της ομάδας, δεν έχει γίνει ξεκάθαρη η κατάσταση και υπάρχει μία υπερβολή στις αντιδράσεις του.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και απλά. Ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής έπεισε τον Γιάννη Αλαφούζο, πως έχει την τεχνογνωσία που του επιτρέπει να βελτιώσει στο βαθμό που είναι εφικτό το επίπεδο της ομάδας, να του δημιουργήσει ένα κορμό με νέους παίκτες που θα εξελίσσονται και σύντομα θα του κάνει πωλήσεις. Με λίγα λόγια, θα του φέρει λεφτά, χωρίς αγωνιστικό κόστος.

ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Αυτό το πρότζεκτ δεν γινόταν να το ακολουθήσει με τον Δώνη, όχι γιατί ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν ξέρει να δουλεύει με νέους παίκτες, αλλά γιατί ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής είχε κάποιες ιδέες συγκεκριμένες που ο Δώνης δεν ήθελε να τις ακολουθήσει. Για αυτόν τον λόγο, προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό πριν βγει επίσημα πως θα σταματήσει η συνεργασία των δύο πλευρών, να εξηγήσω πως έρχεται κάτι εντελώς φυσιολογικό, για το οποίο δεν έχει ευθύνη καμία από τις δύο πλευρές.

Μάλιστα στις 20 Φεβρουαρίου, ο Δώνης ήταν αυτός που πρώτος φρόντισε να ανοίξει την πόρτα της εξόδου και από εκείνη την ημέρα, ήταν αδύνατον να συμβεί κάτι διαφορετικό, από την λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών το καλοκαίρι. Το αν έπραξε σωστά η όχι ο Αλαφούζος θα το δούμε στην πράξη. Αυτήν την στιγμή όμως, απλά έχει πάρει μία στρατηγική επιλογή, που παράλογη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

ΕΦΥΓΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ

Επίσης σε καμία περίπτωση, δεν υπήρξε υποτίμηση του έργου του Γιώργου Δώνη. Επαναλαμβάνω άλλωστε, πως ο Δώνης έπαιξε σημαντικό ρόλο, στην πιο δύσκολη εποχή του συλλόγου και πέτυχε κάτι που για έναν προπονητή είναι πολύ σημαντικό. Φεύγει χωρίς να αποτύχει.

Πιστεύω πως κάποια στιγμή, θα ξαναφορέσει, σε καλύτερες συνθήκες, την φόρμα που αγαπά με το τριφύλλι στο στήθος. Είναι άλλωστε κάτι που ο ίδιος το κέρδισε με τη δουλειά του και το συναίσθημα που έβγαλε.

Για έναν χωρισμό, δεν είναι πάντα απαραίτητο να φταίει κάποιος, πολλές φορές έρχονται οι συνθήκες να είναι αναπόφευκτος και σε αυτήν την πραγματικότητα βρέθηκαν αυτήν την εποχή, ο Αλαφούζος με τον Δώνη.