Πέρυσι τον Ιανουάριο ο Μαρτίνς είχε στυλώσει τα πόδια του, πίεζε για να επιστρέψει στην ομάδα ο Χασάν. Ένας επιθετικός που στο πρώτο πέρασμα του στην ομάδα δεν είχε θαμπώσει κανέναν, δεν είχε καταφέρει να κάνει πολλούς φίλους.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ

Ο Πορτογάλος τεχνικός όμως ήξερε πως για τον ρόλο που τον χρειάζεται ήταν ο ιδανικός. Ο Ολυμπιακός είχε τον βασικό του φορ και χρειαζόταν ένα καθαρό στράικερ που θα αποδεχτεί τον ρόλο να είναι δεύτερος.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχει ο ρόλος του καθαρού στράικερ, που σπάνια θα παίζει βασικός, αλλά θα είναι πολύτιμος, ειδικά σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Για αυτόν τον ρόλο ο Χασάν έχει αποδειχτεί πως είναι ο ιδανικός.

Δεν χρειαζόταν το χρυσό γκολ στο Αϊντχόφεν για να αποδειχτεί σωστή η επιλογή του Μαρτίνς, αλλά είναι κάποιες στιγμές που φωτογραφίζουν μία σημαντική πορεία.

Όλοι οι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται αυτά τα χρόνια στον σύλλογο ζουν μία ιστορική διαδρομή και έχουν τις δικές τους μεγάλες στιγμές.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Το τέρμα του Χασάν στο Αϊντχόφεν ήταν η δική του μεγάλη στιγμή, θα μείνει χαραγμένη για πάντα στις μνήμες, στις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού και φυσικά και ο ίδιος θα το κουβαλά μία ζωή. Ήρθε, πάνω που οι ελπίδες άρχισαν να μειώνονται δραματικά. Πάνω που όλα έδειχναν πως θα έρθει ένας πολύ πικρός αποκλεισμός, που θα χανόταν μία πρόκριση, που ο Ολυμπιακός έμοιαζε να την έχει κάνει δικιά του, μετά το πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκης.

Οι Φορτούνης, Ελ Αραμπί και φυσικά ο Χασάν είχαν διαφορετική άποψη και ο Ολυμπιακός πήρε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την πρόκριση στους 16 με τέρμα στο φινάλε.

Ο Φορτούνης είχε νωρίτερα την εκτέλεση φάουλ στο δοκάρι ήταν ο ποδοσφαιριστής που κρατούσε περισσότερο την μπάλα στην κατοχή του και έδειχνε να έχει την ψυχολογία, να φέρει τούμπα την πρόκριση. Στο 88ο λεπτό, πήρε την μπάλα στα αριστερά, έκανε μία πολύ όμορφη σέντρα για το κεφάλι του φονιά.

Ο Ελ Αραμπί όπως συνηθίζει σε αυτές τις περιπτώσεις έκανε το καλύτερο δυνατό. Εντυπωσιακό επιτόπιο πάνω από τον αντίπαλο αμυντικό, έστριψε το σώμα του και το κεφάλι του για να έχει την ιδανική εκτέλεση, ο Μβογκό απέκρουσε, όμως νικήθηκε, είχε ξαπλώσει στο έδαφος και χρειαζόταν κάποιος να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ο Μαρτίνς δεν είναι τυχαίος προπονητής, είχε φροντίσει η ομάδα του να έχει στο γήπεδο για τις τελευταίες φάσεις δεύτερο στράικερ και ο Χασάν ήταν εκεί, πήρε το ριμπάουντ και κάνοντας προβολή παλιάς κοπής φορ, έστειλε την μπάλα βαθιά στα δίχτυα του Μβογκό και τους φίλους του Ολυμπιακού στα ουράνια.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Να είμαστε ειλικρινείς: Ο Ολυμπιακός δεν ήταν αυτός που έπρεπε στο Ρόντερνταμ, όμως η ολλανδική ομάδα δεν του δημιούργησε τόσα πολλά προβλήματα για να αξίζει να κερδίσει με καθαρό σκορ και να του κλέψει την πρόκριση. Αν γινόταν αυτό θα πλήρωνε με πολύ σκληρό τρόπο την παθητικότητα που έδειξε στο πρώτο ημίχρονο. Το γεγονός πως δεν κατάφερε να ακολουθήσει την συνταγή που του έφερε μία καθαρή τακτική νίκη στο Καραϊσκάκης. Δεν υπήρχε η παραμικρή ένταση από τους μεσοεπιθετικούς. Ούτε απειλούσε, αλλά ούτε μάρκαρε επιθετικά στην κατοχή.

Άφηνε μία εύκολη κυκλοφορία μπάλας στην ολλανδική ομάδα και όταν πέρναγε το κέντρο, οι γραμμές έμπαιναν πολύ χαμηλά. Μάλιστα βλέπαμε να μην υπάρχει πίεση πάνω στην μπάλα και στην προσπάθεια για δημιουργία των Ολλανδών και όλη η λογική, ήταν να μην δεχτεί κάποια κίνηση εσωτερικά στην τελευταία γραμμή άμυνας. Το γεγονός αυτό όμως είχε σαν συνέπεια να μην βγαίνουν κλεψίματα σε χώρους που θα μπορούν να κάνουν απειλητικό τον Ολυμπιακό και επίσης, να μένει βαθιά η ομάδα και να βρίσκονται 6 παίκτες μόνιμα στην τελευταία γραμμή άμυνας.

ΒΓΗΚΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΣΜΙΝΤ

Η στάση, ο χαρακτήρας ήταν παθητικός. Επέτρεψε στους Ολλανδούς να κάνουν το παιχνίδι που είχε σχεδιάσει ο Ρότζερ Σμιντ. Ήταν ξεκάθαρο από τον τρόπο που σχεδίασε τον αγώνα ο Γερμανός τεχνικός, πως ήθελε να πάει το παιχνίδι, σε ένα πιο ελεγχόμενο τέμπο από αυτό που συνηθίζει η ομάδα του, αναγνωρίζοντας, πως μόνο μέσα από την λογική, της διεκδίκηση νίκης με 2-0, μπορεί να πάρει την πρόκριση.

Του βγήκε πολύ η επιλογή να χρησιμοποιήσει τον στόπερ Μποσκαγλί στην θέση του τιμωρημένου αμυντικού χαφ Σανκαρέ. Ο Μποσκαγλί τα πήγε υπέροχα σε έναν σύνθετο ρόλο. Κράταγε την θέση του χαφ, όταν η ομάδα του ήθελε να χτίσει την επίθεσή της και όταν χρειαζόταν να λειτουργήσει προστατευτικά, για να αποφύγει είτε επίθεση από τα αριστερά που αμυνόταν η ομάδα του, είτε κάποια αντεπίθεση, λειτουργούσε άψογα σαν επιπλέον στόπερ.

Έκανε συνολικά σοβαρή προσπάθεια στο αμυντικό κομμάτι η Αϊντχόφεν, έβγαινε σωστά και η πίεση στο μεσαίο μπλοκ από τους Τόμας, Γκέτσε, Ροσάριο και υπήρχε μία εύκολη επανάκτηση της κατοχής. Στο πρώτο ημίχρονο, η κατοχή μπάλας ήταν 57%-43% με την μπάλα όμως να παίζεται κυρίως στο μισό γήπεδο του Ολυμπιακού. Η ευστοχία στις πάσες ήταν 83%-78%, οι κερδισμένες μάχες στον αέρα 7-4 και τα κόρνερ 6-1. Στοιχεία που έδειχναν μία έλλειψη έντασης, από τους ερυθρόλευκους. Μία προσπάθεια να πάνε το παιχνίδι σε μία διαχείριση, που με βάση το πρώτο παιχνίδι και τα προβλήματα που μπορούσε να δημιουργήσει στην άμυνα των Ολλανδών, έμοιαζε φοβική.

Το πλήρωσε όμως σκληρά. Πράγματι το παιχνίδι είχε πάει, όπως το είχε σχεδιάσει ο Ρότζερ Σμίντ, πήγαινε με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να πάρει την πρόκριση η Αϊντχόφεν, δεν είχαν όμως δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις, οι καθαρές ευκαιρίες για να αξίζει να πάρει προβάδισμα στο ημίχρονο με 2-0.

ΠΕΡΝΑΕΙ ΝΤΕΦΟΡΜΑΡΙΣΜΑ Ο ΣΑ

Η συνολική παθητικότητα φωτογραφίστηκε και στην παθητική αντίδραση που υπήρξε στην εκτέλεση κόρνερ στο πρώτο τέρμα, σε μία φάση όμως που πλήρωσε και ένα μικρό ντεφορμάρισμα που δείχνει ο Σα. Είναι η τρίτη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα που δεν μπλοκάρει την μπάλα σε μία ανάλογη φάση. Στην Τούμπα και στην Λεωφόρο δέχτηκε το γκολ με δεύτερη προσπάθεια, η κεφαλιά του Ζάχαβι ήταν δυνατή και η μπάλα του έφυγε προς τα δίχτυα. Συνολικά δείχνει κάπως να περνά μία περίοδο μικρής πτώσης.

Ήρθε και η εντυπωσιακή εκτέλεση φάουλ του Ζάχαβι και από δύο στημένα ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο καναβάτσο. Από την στιγμή που ήρθαν έτσι τα πράγματα, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε πως ήταν για καλό, που βρέθηκε στην ανάπαυλα με την πλάτη στον τοίχο.

ΕΚΤΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ Ο ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗΣ

Ο Μαρτίνς αμέσως άλλαξε σύστημα, έβγαλε από το γήπεδο, τον αόρατο στο πρώτο μέρος Μπουχαλάκη. Είχε την μικρότερη συμμετοχή από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στο γήπεδο, τις λιγότερες απλές επαφές μπάλας στο πρώτο μέρος με μόλις 15. Είναι μεγάλο πρόβλημα, σε ένα ισορροπημένο παιχνίδι, να μην υπάρχει βοήθεια από έναν από τους κεντρικούς χαφ. Ο Μαρτίνς έβγαλε τους Μπουχαλάκη, Βαλμπουενά, πέρασε στο γήπεδο τους Φορτούνη, Μασούρα και πήγε σε ένα καθαρό 4-2-3-1 με δύο εξτρέμ.

ΟΙ ΜΠΡΟΥΜΑ - ΚΑΜΑΡΑ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ

Είχε το δοκάρι στο 50ολεπτό μετά από ατομική ενέργεια του Μπρουμά και σουτ του Καμαρά. Οι δύο τους στην συγκεκριμένη φάση νίκησαν την άμυνα της Αϊντχόφεν. Ο Μπρούμα πέρασε τον παίκτη του, είδε την κάθετη κίνηση του Καμαρά, σε χώρο που δεν μπορούσε να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση. Η αντίπαλη άμυνα ακινητοποιήθηκε από την ενέργεια του Μπρούμα και την κάθετη κίνηση και την απευθείας εκτέλεση του Καμαρά, η μπάλα όμως πήγε στο δοκάρι.

Είχε και δεύτερο δοκάρι ο Ολυμπιακός, μετά από εκτέλεση φάουλ του μόνιμα σωστού Φορτούνη και πάνω που υπήρξαν σκέψεις πως η μπάλα δεν θέλει, ήρθε η μεγάλη στιγμή του Χασάν.

ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΟΙ ΣΕΜΕΔΟ - ΜΠΑ

Σε σημαντικό βαθμό την πρόκριση την χρωστά και στο αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού. Ήταν πολλές οι φάσεις που σταμάτησαν οι Σεμέδο - Μπα είτε στον αέρα, είτε σε μάχες στο ένας με ένας με τους Μάλεν, Ζάχαβι.

Σε δύσκολες συνθήκες με τον Ολυμπιακό να πρέπει να επιτεθεί, τον αντίπαλο να παίζει με δύο φορ και να έχει ζεστό τον Ζάχαβι και δίπλα του, τον Μάλεν που ήθελε να βάλει την δική του υπογραφή στην πρόκριση της ομάδας του, οι δύο στόπερ του Ολυμπιακού, είχαν καίριες επεμβάσεις.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ

Δεν είναι απλό μία ελληνική ομάδα να βάζει σαν στόχο να πάει ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη από ό,τι την περσινή χρονιά και να καταφέρνει να φθάνει στο σημείο, να διεκδικεί τον στόχο της. Τίποτα από ό,τι έχει πετύχει ο Ολυμπιακός αυτά τα χρόνια δεν είναι τυχαίο. Σε μία χώρα που το ποδόσφαιρο το βλέπουν ευκαιριακά και οι ομάδες δουλεύουν πρόχειρα, ο Ολυμπιακός λειτουργεί με οργάνωση, έχει ξεφύγει από τον εγχώριο ανταγωνισμό και έχει πιάσει τον δικό του χώρο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ολόκληρος ο οργανισμός του Ολυμπιακούς, διοίκηση, προπονητές και ο κόσμος της ομάδας, δικαιούνται να κάνουν τρελά όνειρα. Η ομάδα τους μπορεί να βάζει μεγάλους στόχους και να παλεύει για αυτούς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ο Μαρτίνς και οι παίκτες του αρνήθηκαν να αποκλειστούν, αρνούνται να βάλουν τέλος στο ευρωπαϊκό τους ταξίδι.