Έχασε μεγάλη ευκαιρία ο Παναθηναϊκός να πιάσει στην τέταρτη θέση την ΑΕΛ, τον ΟΦΗ και την Ξάνθη. Η ομάδα του Γιώργου Δώνη έπαιξε με αφέλεια και δεν εκμεταλλεύτηκε τους χώρους που άφηνε ο αντίπαλος αλλά και τον ελαφρύ του χαρακτήρα.

Ο Βόλος προσφερόταν για να χαρίσει στον Παναθηναϊκό ένα εύκολο εκτός έδρας τρίποντο, που βαθμολογικά το είχε πολύ ανάγκη για να μπει στον δρόμο της πρώτης εξάδας. Πέταξε δύο βαθμούς απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν έβγαλε σκληράδα, που εκπαιδεύεται χωρίς να έχει φθάσει στο επιθυμητό επίπεδο στο χτίσιμο επιθέσεων από χαμηλά, που έπαιζε με μεγάλη συχνότητα το τεχνικό οφσάιντ και επέτρεπε στον Μακέντα να έρχεται εύκολα και με συχνότητα σε επαφή με την μπάλα.

Ειδικά από την στιγμή που βρήκε νωρίς προβάδισμα, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να φτάσει σε μία άνετη νίκη, όμως είχε μία εικόνα, λες και πάει να δώσει αγώνα επίδειξης.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΙΝΗΤΡΟ

Δίχως γνώση της σημασίας που έχει η ομάδα να βγει στην πρώτη εξάδα. Πολλές φορές έχω ακούσει τον προπονητή του Παναθηναϊκού να ισχυρίζεται κάτι, που κατά την άποψη μου είναι επικίνδυνο, και δεν αποκλείεται σε έναν βαθμό εκεί να βρίσκεται και η αιτία του κακού. Πως την φετινή χρονιά δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές επειδή η ομάδα ούτε να σβήσει ευρωπαϊκή τιμωρία μπορεί, ούτε να παίξει στην Ευρώπη.

Είναι απαράδεκτο να μη γίνει άμεσα κατανοητό πως δεν επιτρέπεται για την ιστορία του συλλόγου να μετέχει ο Παναθηναϊκός σε πλέι άουτ. Μόνο και μόνο η αποφυγή αυτής της μακράς διαδικασίας παιχνιδιών, που δεν επιτρέπεται να μετέχει σε αυτήν ο σύλλογος, αποτελεί από μόνο του ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Έναν μίνιμουμ στόχο, που δεν επιτρέπεται να μην πιάσει ο σύλλογος.

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η αλήθεια είναι πως δεν τη βοήθησε και ο κόουτς καθόλου την ομάδα. Έφαγε ένα ημίχρονο με επιλογές που έχει αποδειχτεί πως δεν μπορούν να βοηθήσουν. Είναι ξεκάθαρο πως το καλοκαίρι έγιναν λάθη. Ο υπεύθυνος του μεταγραφικού σχεδιασμού τα πλήρωσε με τον πιο σκληρό τρόπο, χάνοντας την δουλειά του. Το τελευταίο διάστημα, και ειδικά από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο και μετά, η ομάδα συνολικά παρουσιάζει μία βελτίωση. Πλέον έχει αποδειχτεί ποιοι ποδοσφαιριστές μέσα από τις αδυναμίες τους είναι σε θέση να βοηθήσουν την ομάδα.

Υπάρχουν 15 ποδοσφαιριστές που αποτελούν θετικά στοιχεία της ομάδας. Οι 10 από τους 11 που ξεκίνησαν και οι Κουρμπέλης, Πούγγουρας, Περέα, Ζαχίντ, Καμπετσής. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο ταλαιπωρεί ο προπονητής την ομάδα και τον εαυτό του, με ποδοσφαιριστές που έχει αποδειχτεί πως δεν μπορούν να προσφέρουν. Ποιο είναι το νόημα να γυρίζουμε συνέχεια προς τα πίσω και να μην κοιτά σε αυτήν την βάση παικτών και όποτε του δίνεται η δυνατότητα να προωθηθούν και νέα παιδιά από τις ακαδημίες.

Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά...

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΔΩΝΗ

Στον Βόλο, ο Παναθηναϊκός πήγε με τις κομβικές απουσίες των Κουρμπέλη - Ζαχίντ. Όταν σου λείπουν οι δύο από τους τρεις βασικούς στον άξονα, οφείλεις να είσαι προσεκτικός. Όταν είδα την ενδεκάδα, θεώρησα πως ο Γιώργος Δώνης θα περάσει τον Χατζηθεοδωρίδη στον άξονα. Στην πράξη όμως αποφάσισε να κατεβάσει χαμηλά τον Μπουζούκη, να τον κάνει δίδυμο με τον Χρήστο Δώνη και να χρησιμοποιήσει τον Κολοβό πίσω από τον Μακέντα, και ταυτόχρονα τον Χατζηθεοδωρίδη σε ρόλο δεξιού εξτρέμ.

Δεν χρειάζεται να έχεις μαθητεύσει δίπλα στον Βαϊσβάιλερ για να καταλάβεις πως θα υπάρχει απόσταση ανάμεσα στους Δώνη - Μπουζούκη και στον Κολοβό και πως αυτός ο σχηματισμός δεν θα λειτουργήσει. Όλο αυτό ξεκινά από την άρνηση του προπονητή να αποδεχτεί πως δεν βγαίνει η μεταγραφή του Κολοβού.

Το καλοκαίρι, πίστεψε πως η συγκεκριμένη προσθήκη θα βοηθήσει πολύ την ομάδα, όμως όσες ευκαιρίες και να του έχουν δοθεί, δεν έχει βοηθήσει στο παραμικρό. Παίζει σε πιο χαμηλή ένταση και ταχύτητα από αυτή που χρειάζεται η ομάδα, σε όποια θέση και αν έχει χρησιμοποιηθεί. Επίσης, είναι εύκολο να γίνει κατανοητό πως ο Χατζηθεοδωρίδης δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε ρόλο δεξιού εξτρέμ. Αυτά είναι πράγματα, που δεν υπάρχει λόγος να τα ξαναδούμε και να τα αναμοχλεύουμε. Έχουν αποδειχτεί από τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν.

Παρότι ο Βόλος, ήταν υπερβολικά... σοφτ και αμυνόταν συχνά σε λάθος χρόνο και με χαμηλή ένταση, όλα όσα περίμενε να συμβούν ο μέσος φίλαθλος που παρακολουθεί τα παιχνίδια της ομάδας, έγιναν πράξη. Ο Παναθηναϊκός με αυστηρό πέναλτι πήρε προβάδισμα και στο τέλος του ημιχρόνου, δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί όλα τα πλεονεκτήματα που του είχε προσφέρει ο αντίπαλος και αποφάσισε να επιστρέψει το δώρο, προσφέροντας και αυτός ένα πέναλτι σε μία ακίνδυνη φάση.

ΕΝΑ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΜΕ ΧΑΦ ΤΟΝ ΝΟΥΝΕΣ

Στο ημίχρονο έπρεπε να διορθωθούν, οι δύο ανορθογραφίες που είχε η βασική ενδεκάδα. Ο Γιώργος Δώνης όντως αποδέχτηκε τα λάθη του. Δεν καταλαβαίνω όμως τον λόγο να περάσει στο γήπεδο στον χώρο του κέντρου ο Νούνες. Σε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν την νίκη, να χρησιμοποιηθεί για 45 λεπτά στον χώρο του κέντρου ένας ποδοσφαιριστής, που ούτε στη δημιουργία μπορεί να βοηθήσει, ούτε την μπάλα να κουβαλήσει, ούτε να βοηθήσει στο πρεσάρισμα. Χάλασε πολλές επιθέσεις λειτουργώντας σαν να ποδοσφαιριστής σε playstation, που έχει κολλήσει το κουμπί με το σουτ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΞΙ ΕΞΤΡΕΜ Ο ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ

Ο Χατζηθεοδωρίδης δεν έπαιξε άσχημα γιατί δεν ήταν σε καλή ημέρα, έπαιξε άσχημα γιατί ποτέ του δεν θα παίξει καλά σαν δεξί εξτρέμ. Δεν έχει κανένα από τα προσόντα που απαιτεί ο ρόλος του ποδοσφαιριστή που κάνει με ανάποδο πόδι καριέρα, σε αυτήν τη θέση. Στον άξονα όμως, θα μπορούσε να προσφέρει ενέργεια και τρεξίματα. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που προσπαθεί να χτίσει παιχνίδι από χαμηλά, που αφήνει χώρους ανάμεσα στις γραμμές, είναι πολύ σημαντικό στην πίεση ψηλά οι χαφ να έχουν συμμετοχή.

Ο Γιώργος Δώνης έχοντας στα πρώτα 45 λεπτά τον Κολοβό μπροστά από τους δύο κεντρικούς χαφ και στο δεύτερο ημίχρονο, τον Νούνες στο δίδυμο του άξονα, άφησε μόνιμα την ομάδα να παίζει με παίκτη λιγότερο.

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΠΕΚ

Δεν μπορώ επίσης να βρω νόημα στο να παίρνει έστω και τον ελάχιστο χρόνο ο Μπεκ. Ήταν ένα λάθος, το οποίο και έχει αποδειχτεί και γίνεται κατανοητό, μόνο παρατηρώντας το πόσο δύσκολα εφαρμόζει η εμφάνιση στο σώμα του. Το ρόστερ με τον τρόπο που έχει δημιουργηθεί αφήνει ξεκάθαρο χώρο για νέα παιδιά, για να πάρουν τις ευκαιρίες τους. Στο κάτω κάτω, αν είναι να γκελάρεις στον Βόλο, είναι προτιμότερο αυτό να συμβεί δίνοντας μία ευκαιρία σε κάποιο από τα νέα παιδιά.

Για παράδειγμα, Βαγιαννίδης μπήκε στο παιχνίδι του Κυπέλλου με την Παναχαϊκή και έδειξε πως έχει προσόντα και ένα άνοιγμα στην ταχύτητα του, που αν μη τι άλλο, αξίζει να πάρεις το ρίσκο και να τον ρίξεις στα βαθιά. Είναι λάθος αυτός ο Παναθηναϊκός να χάσει ένα νέο παιδί με φανερά προσόντα, επειδή δεν του δίνονται οι ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα και παράλογο όταν τον χρόνο που μπορείς να του προσφέρεις, επιλέγεις να τον δίνεις στον Μπεκ.

ΜΕ ΤΟΥΣ "15" ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Δεν πιστεύω πως το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό είναι ο προπονητής του. Αντίθετα, είμαι βέβαιος πως ο Γιώργος Δώνης είναι πάνω από το επίπεδο που βρίσκεται αυτήν την εποχή ο σύλλογος, όπως και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως όταν αποχωρήσει, στην επόμενη του δουλειά, θα αμειφθεί καλύτερα. Οπότε ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον Δώνη και όχι ο Δώνης τον Παναθηναϊκό.

Όμως αν κοιτάξει το παρελθόν, με ποιες επιλογές ήρθαν τα καλά παιχνίδια και οι νίκες θα διαπιστώσει και ποιος είναι ο δρόμος που θα φέρει με ασφάλεια τη βελτίωση. Αυτός ο δρόμος είναι, οι 15 ποδοσφαιριστές, που αποτελούν τα θετικά στοιχεία της ομάδας και όποτε ανοίγεται χώρος για κάποιον άλλον ποδοσφαιριστή έξω από το γκρουπ των "15", να δίνεται ο χρόνος σε παιδιά της ακαδημίας.

Photo Credits: Eurokinissi