Ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός με τις έξι σημαντικές απουσίες δεν ήταν σε θέση να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Αυτό που μπορούσε να κάνει στο παιχνίδι με την ΑΕΛ, ήταν να εκμεταλλευτεί την έλλειψη ποιότητας, τον φόβο του αντιπάλου, να πάρει με κάποιο τρόπο προβάδισμα στο σκορ και να το κρατήσει με νύχια και με δόντια. Το πέτυχε και πλέον πρέπει να ετοιμαστεί για το μεγάλο παιχνίδι στο Βικελίδης.

Είναι δεδομένο, πως για να μπορέσει να πάρει αποτέλεσμα που θα τον κρατήσει στην μάχη της 4άδας, θα χρειαστεί να υπάρξουν, επιστροφές και σημαντική βελτίωση. Ας επιστρέψουμε όμως παιχνίδι με την ΆΕΛ.

ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ 3-5-2 ΤΟΥ ΤΑΤΣΗ

Το αρχικό σχήμα του Παναθηναϊκού, δεν ήταν εύκολο να έχει δημιουργία, χωρίς την βασική τριάδα στον άξονα, δίχως τον μοναδικό κλασικό δεξί μπακ, που υπάρχει στο ρόστερ και με τακτική που δεν είχε δεύτερο παίκτη στα αριστερά. Σε σημαντικό βαθμό, βοηθήθηκε από την απόφαση του προπονητή της ΑΕΛ, να τον σεβαστεί υπερβολικά, να φοβηθεί το παιχνίδι και να μην πιέσει τον Μολό.

Το αρχικό 3-5-2 της ΆΕΛ έδωσε το δικαίωμα στον Παναθηναϊκό, να έχει ασφάλεια στην πλευρά που θα μπορούσε εύκολα να πληγωθεί και επίσης να έχει συγκεκριμένο χώρο, να του επιτρέπει να βγάζει έναν παίκτη παραπάνω.

ΤΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΕΥΚΟΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ

Η ΑΕΛ βάση διάταξης δεν είχε αριστερό εξτρέμ, ο Φίλιπ έπαιζε μόνος στην πλευρά και μπορούσαν οι Μολό, Αϊτόρ να βρουν χώρους για να γίνουν απειλητικοί. Έχοντας τον Ιωαννίδη, ο Μπόλονι στα αριστερά, να γίνεται συνεχώς δεύτερος επιθετικός, το γεγονός πως μπορούσε η μπάλα να μένει στην απέναντι πλευρά και να δημιουργούνται επιθέσεις από τον συγκεκριμένο χώρο, έδινε έναν ξεκάθαρο τρόπο για να γίνουν απειλητικοί οι γηπεδούχοι.

Στο 16^ο λεπτό ο Αϊτόρ πέρασε ωραία τον παίκτη του, αντί όμως να πασάρει σε συμπαίκτη του προτίμησε να δώσει την μπάλα στον τερματοφύλακα της ΑΕΛ.

Στο 23^ο λεπτό σέντρα του Μολό στον Αϊτόρ που είχε βρεθεί ανενόχλητος μέσα στην περιοχή, έφερε την κεφαλιά του τελευταίου πάνω στον Μπάγιτς.

Στο 36^ο λεπτό ήταν η τρίτη και η φαρμακερή. Ο Μολό βρήκε μέτρα, έκανε δεύτερη καλή σέντρα, ο Ιωαννίδης κάνοντας κίνηση δεύτερου φορ πήρε μαζί του τα αντίπαλα στόπερ και το γεγονός αυτό ήταν αρκετό για να βρεθεί ο Καρλίτος στην μικρή περιοχή, μόνος του με τον τερματοφύλακα και να ανοίξει το σκορ.

Ήταν δεδομένο πως βάσει σύνθεσης ο Παναθηναϊκός μπορούσε να κάνει στο δημιουργικό κομμάτι λίγα πράγματα. Το 3-5-2 του Τάτση του έδωσε το δικαίωμα να αμυνθεί με ασφάλεια στις πλευρές, να μπορεί να εκμεταλλευτεί την πλευρά που είχε δύο ποδοσφαιριστές αλλά και να μπορεί να λειτουργήσει η απόφαση να παίξει ο φιλότιμος Ιωαννίδης σαν δεύτερος φορ, ξεκινώντας από τα αριστερά.

Από την στιγμή που πήρε το προβάδισμα, το παιχνίδι θεωρητικά μπορούσε να γίνει πιο εύκολο, καθώς για μία ομάδα που της είναι δύσκολο να δημιουργήσει, είναι βασανιστήριο να κυνηγά το γκολ.

ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΜΕ ΕΝΑΝ ΧΑΦ

Στο 60^ο λεπτό, οι δύο προπονητές πήραν αποφάσεις που άλλαξαν σημαντικά την εικόνα του παιχνιδιού και επέτρεψαν στην ΑΕΛ να κερδίσει μέτρα και κατοχή μπάλας. Ο Τάτσης άλλαξε σχήμα, περνώντας τους Τρούγιτς, Μπέρτο στις θέσεις των Ζίζιτς, Μιλοσάβλιεβιτς. Στην πράξη η έξοδος του στόπερ Ζίζιτς και η είσοδο του βαρύ Τρούγιτς στην τριάδα της επίθεσης, έφερε και αλλαγή συστήματος.

Η ΑΕΛ έπαιξε κάτι ανάμεσα σε ρόμβο και σε 4-3-3, κέρδισε παίκτη στον άξονα και έφερε μεγαλύτερη πίεση και στην δεξιά πλευρά του Παναθηναϊκού, αλλά και στην τελευταία γραμμή άμυνας του. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήρθε από το γεγονός πως ο Μπόλονι, την ίδια ώρα που ο Τάτσης έβγαζε στόπερ και πέρναγε παραπάνω παίκτη στην επίθεση, άφηνε την ομάδα του με έναν μοναδικό κεντρικό χαφ. Η επιλογή να βγει ο Αθανασακόπουλος και να αλλάξει ρόλο ο Αϊτόρ και να λειτουργήσει σαν δεύτερος επιθετικός, δημιούργησε σοβαρό θέμα στον Παναθηναϊκό, που είχε μία αλλόκοτη σύνθεση στο γήπεδο, με τον Αλεξανδρόπουλο μοναδικό κανονικό μέσο.

Από το 60^ο μέχρι και το 78^ο λεπτό ο Παναθηναϊκός υπέφερε και η εικόνα του αγώνα άφηνε την αίσθηση πως αν ο Τάτσης δεν είχε σεβαστεί, φοβηθεί τον αντίπαλο του, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η νίκη κρατήθηκε από την διορθωτική κίνηση που έκανε ο Μπόλονι στο 78^ο λεπτό και το γεμάτο 15λεπτό του Μπουζούκη. Βοήθησαν σημαντικά και τα τρία παιδιά που μπήκαν στο τέλος. Ο Καμπετσής επέτρεψε με την διάθεση που έδειξε να πάει η μπάλα στην επίθεση και ο ίδιος την έφερε τρεις φορές σε λίγα λεπτά στην αντίπαλη περιοχή. Είναι πολύ σημαντικό και δείχνει τον χαρακτήρα του, το γεγονός πως παρότι ο ίδιος είναι αδικημένος και ψάχνει την ευκαιρία του δεν τελείωσε μόνος την φάση στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, αλλά πάσαρε στον Εμμανουηλίδη.

ΔΥΟ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙΣ

Ο Εμμανουηλίδης πέτυχε το πρώτο του τέρμα την φετινή σεζόν και κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να δείξει για δεύτερη φορά πως έχει ανεπτυγμένα δύο πολύ σημαντικά προσόντα. Ταχύτητα και σκοράρισμα.

Φεύγει πιο γρήγορα στο σπριντ χωρίς μπάλα από όλους τους επιθετικούς και ακραίους που έχει το ρόστερ του Παναθηναϊκού και έχει την ικανότητα να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, κάτι που δεν γίνεται να μην το υπολογίζεις.

Ο ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΙΣΑΜΕ

Θέλω όμως να σταθώ περισσότερο στον Μπουζούκη. Η είσοδος του, η διορθωτική κίνηση του Μπόλονι και η εικόνα που αυτός έδειξε, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να διαχειριστεί σωστά το τελευταίο 15λεπτό του αγώνα.

Πραγματικά είδαμε για 15 λεπτά, τον Μπουζούκη που θαυμάσαμε στο ξεκίνημα της καριέρας του. Πάνω που η δικαιολογημένη στάση του Μπόλονι, να τον αγνοεί ακόμα και σε παιχνίδι με πολλές απουσίες, έδειχνε πως δεν θα βρει εύκολα ξανά ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό, η εικόνα του αγώνα οδήγησε τον Ρουμάνο τεχνικό να κοιτάξει στον πάγκο και να χρησιμοποιήσει τον μοναδικό διαθέσιμο ποδοσφαιριστή που μπορούσε να παίξει την θέση του επιτελικού χαφ. Σε 15 λεπτά έκανε πολλά πράγματα, κέρδισε φάουλ, πάτησε περιοχή, έδωσε μία από τις υπέροχες του μεγάλες πάσες που ανήκουν στο ρεπερτόριο του, στον Εμμανουηλίδη, βοήθησε σημαντικά να κρατήσει μπάλα ο Παναθηναϊκός και να απορροφήσει την πίεση της ΑΕΛ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΗΣΕΙ

Πραγματικά αναρωτιέμαι που ήταν κρυμμένος αυτός ο ποδοσφαιριστής, εδώ και τόσο καιρό. Γιατί έπρεπε να μείνει δικαιολογημένα τόσο πίσω στην ιεραρχία του προπονητή του, για να μπει πεισμωμένος σε ένα παιχνίδι και να δείξει το σπάνιο ρεπερτόριο του. Θα μου πείτε ποδοσφαιριστής είναι, όλη μέρα μπάλα παίζει, ένα καλό δεκαπεντάλεπτο μπορεί να κάνει. Όμως αυτά τα στοιχεία, αυτή η μεγάλη σπάνια μεταβίβαση ακριβείας που έκανε στον Εμμανοηλίδη στο 89^ο λεπτό, το πάτημα στην αντίπαλη περιοχή, την ικανότητα να αλλάζει σωστά το παιχνίδι και να περνά δύσκολες κάθετες με άνεση, είναι στοιχεία που τα έχει ανεπτυγμένα και για πολύ μεγάλο διάστημα, δεν τα έβγαζε. Μπορεί να φανώ σκληρός, αλλά κανένας δεν έφταιγε στον Μπουζουκή, που έχει πάει τόσο πίσω στις επιλογές του προπονητή του. Κάποια άλλα παιδιά, όπως ο Καμπετσής, ο Εμμανουηλίδης, δικαιούνται να νοιώθουν αδικημένοι, αυτός όχι. Έχει πάρει πολλές ευκαιρίες και αντί να βελτιώνεται, έκανε βήματα προς τα πίσω. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το 15λεπτό, πιστεύω πως του δίνει μία ευκαιρία.

Ο Μπόλονι τον έβαλε στο γήπεδο γιατί η ομάδα του χρειαζόταν έναν χαφ να κρατήσει μπάλα για να τελειώσει το παιχνίδι και ο Μπουζούκης του πρόσφερε απλόχερα, όλα τα θέλω του παιχνιδιού.

Ο Παναθηναϊκός είχε πολύ σοβαρές απουσίες και είναι πολύ σημαντικό, που έστω και με τα χίλια ζόρια, κατάφερε να κάνει δύο νίκες, σε παιχνίδια που δεν γινόταν να παίξει καλά. Την επόμενη Κυριακή ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει επικίνδυνα και για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός και να πάρει αποτέλεσμα από τον Άρη που θα τον κρατήσει στην μάχη της 4άδας χρειάζεται επιστροφές και βελτίωση.