Πολύ σκληρό βράδυ για τους φίλους της ΑΕΚ ήταν το χθεσινό της Τρίτης (2/10) στο ΟΑΚΑ. Ένα παιχνίδι που έδειχνε ότι οδεύει σε μία ανέλπιστη ιστορική ανατροπή, χάθηκε με έναν κρύο τρόπο, που δεν χωνεύεται εύκολα.

Μέσα σε ένα λεπτό άλλαξε η ιστορία. Στο 73' ο Κλωναρίδης είχε την ευκαιρία να μείνει "αθάνατος" στην ιστορία της ομάδας του -πετυχαίνοντας χατ τρικ- όμως ο Βλαχοδήμος τον σταμάτησε. Και σαν να μην έφθανε αυτό, στην επόμενη φάση ο Σεμέδο πήρε τη μπάλα στη σέντρα, έτρεξε και "σκότωσε" τον "δικέφαλο".

Καταλαβαίνω την πικρία των οπαδών της ΑΕΚ, αλλά να είμαστε ειλικρινείς, οι δύο ομάδες όταν έπαιζαν με 11 δεν είχαν μεγάλη σχέση. Ο αγώνας άλλαξε με την αποβολή του Ντίας. Ασφαλώς της αξίζουν συγχαρητήρια για τον τρόπο που προσπάθησε και κατάφερε να εκμεταλλευτεί τον παίκτη παραπάνω και για το γεγονός ότι έφτασε να μοιάζει θέμα χρόνου να γυρίσει το παιχνίδι. Στο ταμείο της ημέρας, πάντως, είναι δεδομένο πως έχασε από μία καλύτερη ομάδα.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΣΕΤΑ

Ο αγώνας με την Μπενφίκα χωρίζεται σε πολλά μέρη. Το πρώτο είναι αποκαρδιωτικό... Είναι περίεργα τα δύο πρώτα τέρματα που δέχεται η ΑΕΚ. Ξεκινάνε όλα από μία απόφαση που παίρνει ο Ουζουνίδης για τη δυνατή πλευρά της Μπενφίκα: να μην χρησιμοποιήσει τον Γκάλο ως παρτενέρ του Μπακάκη για να μπορεί να παίρνει από ψηλά τον Γκριμάλδο. Δεν κρίνω την επιλογή, καταλαβαίνω την απόφαση του προπονητή να ρίξει τα "όπλα" του στο γήπεδο. Να προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσει επενδύοντας σε διαστήματα που θα κρατήσουν χαμηλά τον αντίπαλο μπακ μέσα από την επιθετικότητα του δικού του εξτρέμ και φυσικά να δώσει εντολή στον ακραίο του να λειτουργήσει πιο συντηρητικά, βγάζοντας αυταπάρνηση στο αμυντικό κομμάτι. Η αποστολή που πήρε ο Μπακασέτας ήταν πολύ δύσκολη και πιστεύω πως ήταν και τυχερός που έμεινε με δέκα η Μπενφίκα γιατί, το έργο με τον Γκριμάλδο φοβάμαι δεν θα είχε τελειώσει τόσο νωρίς. Άρα από τη στιγμή που υπήρχε παίκτης λιγότερος για την Μπενφίκα στο δεύτερο ημίχρονο, αναγκαστικά οι μπακ έμεναν χαμηλά.

Τα δύο τέρματα που δέχεται η ΑΕΚ, πραγματικά σε κάνουν να απορείς. Δεν εξηγείται πως η Ένωση δέχεται τόσο εύκολα και τόσο νωρίς στο ματς δύο γκολ, από δύο φάσεις που γνωρίζεις πως η Μπενφίκα θα ξεκινήσει με αυτές, αφού έτσι χτίζει το παιχνίδι της.

Προσέξτε, το πρώτο γκολ μπήκε στο 6ο λεπτό. Ο Μπακασέτας είναι ξεκούραστος, δεν έχει λογική που αφήνει τον Γκριμάλδο να παίρνει μέτρα με τη μπάλα χωρίς να τον πιέζει. Είναι δεδομένο, το ξέρουν όσοι έχουν κάνει τον κόπο να δουν έστω μία φορά την Μπενφίκα, πως τα δύο μπακ, ειδικά ο Γκριμάλδο, ανεβαίνουν ψηλά μεταφέροντας τη μπάλα και οι δύο εσωτερικοί χαφ, Πίτσι και Ζέντσον πατούν περιοχή και περιμένουν είτε να δημιουργήσουν μαζί του κάποια συνεργασία, είτε να τους δώσει τη μπάλα.

Το πρώτο πράγμα που λες στους παίκτες σου όταν αντιμετωπίζεις τους "αετούς" είναι να προσέχουν τη συγκεκριμένη λειτουργία, από την οποία η ΑΕΚ "έφαγε" ένα πολύ φθηνό γκολ στην πρώτη φάση που δημιούργησε η Μπενφίκα. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα λαθών, το γήπεδο είναι τεράστιο, ασφαλώς και μπορεί να συμβεί να χάσει ο εξτρεμ την κίνηση του μπακ, να του επιτρέψει να πάρει μέτρα με τη μπάλα και να μην πιέσει την προσπάθεια του να τη μεταφέρει μέσα στην περιοχή. Δεν έγινε στη διάρκεια του παιχνιδιού, στο τέλος του ημιχρόνου ή στο δεύτερο μέρος, να ισχυριστεί κάποιος ότι κουράστηκε ο Μπακασέτας και τον έχασε.

Συμβαίνει, δεν είναι ρομπότ οι ποδοσφαιριστές. Ομως εδώ ήταν η πρώτη φάση. Όταν ξεκινά ένας αγώνας και παίζεις με έναν αντίπαλο - που είσαι αναγκασμένος να έχεις πλάνο προσαρμογής, στο ξεκίνημα ειδικά το ακολουθείς με ζήλο, προκειμένου να δείξεις και στον προπονητή σου πως έχεις καταλάβει τι πρέπει να κάνεις. Οπότε καταλήγουμε πως δύο τινά συνέβησαν. Ή ο Ουζουνίδης δεν έδωσε εντολή στον παίκτη μπροστά από τον μπακ να παίρνει από ψηλά την κίνηση του Γκριμάλδο και τον άφησε για τον Μπακάκη -κάτι που πιστεύω πως δεν γίνεται να έχει συμβεί- ή ο Μπακασέτας δεν ακολούθησε την αμυντική του αποστολή.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Και δεν τελειώσαμε εδώ... Το δεύτερο τέρμα που δέχεται η ΑΕΚ, είναι για να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Δύο φάσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έχουν καταλάβει με τι αντίπαλο παίζουν. Αν έχει πει κάποιος στον Μπακασέτα, πόσο σημαντικός είναι ο Γκριμάλδο για το παιχνίδι της Μπενφίκα. Αν δεις πώς δέχεται το δεύτερο τέρμα η ΑΕΚ (και σημειώνω πως πρόκειται μόλις για το 15ο λεπτό), νιώθεις πως ο Μπακασέτας, αλλά και συνολικά η άμυνα της Ένωσης, δεν έχουν συναίσθηση ποιος βρίσκεται απέναντί τους. Ξεκινά αρχικά η φάση από τα δεξιά και η μπάλα από τον Γκριμάλδο, στη συνέχεια αλλάζει πλευρά και ο Μπακασέτας τον παρακολουθεί νωχελικά, του αφήνει απόσταση και είναι απίστευτα χαλαρός, λες και μαρκάρει τον Τσιμίκα ή τον Ινσούα.

Στέκομαι πολύ στον Μπακασέτα, στα δύο τέρματα, για τον εξής λόγο: Ο προπονητής του έδωσε μία κόντρα -στα προσόντα του- αποστολή. Όταν συμβαίνει αυτό είναι υποχρεωμένος να ετοιμάσει τον ποδοσφαιριστή ψυχολογικά για παιχνίδι υπέρβασης, να τον ετοιμάσει για να αγγίξει τα όρια του. Και η εικόνα του παίκτη στα δύο τέρματα που δέχεται η ΑΕΚ δεν ήταν τέτοια. Οπότε εδώ κάποιος έχει κάνει ένα σοβαρό λάθος.

Αν συνδυάσουμε με την παθητική αντίδραση που δείχνουν στα δύο τέρματα το δίδυμο στόπερ των Οικονόμου - Τσιγκρίνσκι, πηγαίναμε για ένα παιχνίδι που θα σήκωνε κουβέντα για τις επιλογές του προπονητή.

Βλέπετε, οι δύο ειδικές αποφάσεις που πήρε ο κόουτς Μαρίνος για το παιχνίδι με την Μπενφίκα ήταν να ρισκάρει με τον Μπακασέτα δεξιά και να παρουσιάσει για πρώτη φορά το δίδυμο Τσιγκρίνσκι - Οικονόμου σε ένα τόσο απαιτητικό ματς. Και οι δύο έμοιαζαν στο πρώτο μισό του α' 45λέπτου καταδικαστικές. Έβαλαν την ΑΕΚ σε κίνδυνο διασυρμού και άφησαν τον προπονητή της έκθετο στην κριτική. Όμως το παιχνίδι είχε πολλά μέρη, το ένα εντελώς διαφορετικό από το άλλο.

ΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ

Η ΑΕΚ έδειξε χαρακτήρα, αρνήθηκε να σβήσει, να γίνει έρμαιο στις ορέξεις των παικτών του Βιτόρια. Πήρε τη μπάλα, απέκτησε τον έλεγχο του ρυθμού, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως η Μπενφίκα δεν είναι το ίδιο καλή στο πως λειτουργεί στην κατοχή τού αντιπάλου και άρχισε τα δικά της χτυπήματα. Θα μπορούσε να έχει σκοράρει απέναντι σε 11 παίκτες. Βρήκε χώρο και έφτιαξε φάσεις από δεξιά. Ο Βλαχοδήμος σταμάτησε τον Χουλτ στο 23ο και τον Μπακασέτα στο 45ο λεπτό και ο Μάνταλος άνοιξε με ταχύτητα δύο φορές την άμυνα της Μπενφίκα (δεν γύρισε σε σωστό χρόνο και με σωστό τρόπο την μπάλα μέσα στην περιοχή). Στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου ήρθε η φάση που δημιούργησε τις προϋποθέσεις στην ΑΕΚ ώστε να δείξει πόσο καλά δουλεύει στο παιχνίδι κατοχής, πόσο βελτιωμένη είναι σε αυτό το κομμάτι σε σχέση με πέρυσι και ασφαλώς αυτό είναι έργο Ουζουνίδη.

ΑΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ Η ΜΠΕΝΦΙΚΑ

Με δέκα παίκτες η Μπενφίκα έμενε μόνιμα σε χαμηλά μέτρα, δίνοντας το δικαίωμα στην ΑΕΚ να πάρει ρίσκο στις γραμμές. Η Μπενφίκα είναι ομάδα που λειτουργεί σε υψηλά επίπεδα με τη μπάλα, έχει μεγάλο θέμα στην κατοχή του αντιπάλου, απλά απέναντι σε ελληνικές ομάδες δεν είναι εύκολο να χάσει την κατοχή. Την επιβάλει με την κλάση και τις συνεργασίες που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές της με την μπάλα. Να σημειώσω επίσης πως και στο παιχνίδι με την Τσάβες, η Μπενφίκα έμεινε με δέκα στο 87' λόγω αποβολής του Κόντι και στις καθυστερήσεις ισοφαρίστηκε. Ο Βιτόρια για να διαχειριστεί τον αριθμητικό μειονέκτημα αποφάσισε να πάει στο 4-4-1 με τους τέσσερις χαφ στην ευθεία, σχήμα που ακολουθεί το 99% των προπονητών, όταν η ομάδα τους μένει με 10. Για να βάλει δεύτερο στόπερ αποφάσισε να θυσιάσει τον Σάλβιο και χρησιμοποίησε δεξιά μπροστά από τον Αλμέιδα τον Ζέντσον.

ΠΑΡΤΙ ΜΕ ΧΟΥΛΤ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΗ ΜΑΝΤΑΛΟ

Εκεί η ΑΕΚ άρχισε το "πάρτι". Ο Χουλτ θυμήθηκε τα μεγάλα παιχνίδια που έκανε στη "Λεωφόρο" όταν πήγε ο Ουζουνίδης. Η Ένωση εκμεταλλεύτηκε το αδύναμο (σε μαρκαρίσματα) σχήμα που διέθετε η Μπενφίκα, αλλά και το γεγονός πως ο Ζέντσον δεν μπορούσε να ακολουθήσει τα ανεβάσματα του Σουηδού. Με τον Χουλτ να μένει μόνιμα ψηλά και να είναι πηγή κινδύνων, η ΑΕΚ έβγαζε παίκτη παραπάνω σε όλους τους χώρους, με τον Μάνταλο να πηγαίνει προς το κέντρο και να λειτουργεί σαν οργανωτής στην κόντρα.

Στο πρώτο γκολ, ο Σιμόες εκμεταλλεύεται το γεγονός πως ο Μάνταλος έχει πάρει τους χαφ πάνω του και με μία όμορφη κάθετη βρίσκει τον ξεμαρκάριστο Χουλτ, η άμυνα έχει ανοίξει και ο Κλωναρίδης βρέθηκε χωρίς αντίπαλο. Στο δεύτερο τέρμα, η κεφαλιά του Οικονόμου βρίσκει τέσσερις παίκτες στην μικρή περιοχή της Μπενφίκα και όλα έδειχναν πως η ΑΕΚ είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δόθηκε από την αποβολή του Ντίας. Είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες για την απόλυτη ανατροπή, οι ποδοσφαιριστές του Ουζουνίδη είχαν στριμώξει τους αντιπάλους στα σχοινιά και χτυπούσαν, αλλά το ποδόσφαιρο είναι περίεργο άθλημα.

ΤΟ ΛΕΠΤΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στο 72ο λεπτό δημιουργήθηκε ευκαιρία, που δύσκολα χάνεται! Ο Μπακασέτας περνά κάθετη στον σκόρερ των δύο τερμάτων Κλωναρίδη, η άμυνα έχει για ακόμα μία φορά νικηθεί και δίπλα του είναι ο Γιακουμάκης που, αν πάρει τη μπάλα, απλά θα πλασάρει σε κενό τέρμα. Ο Βίκτορας, όμως, αποφασίζει να γράψει ο ίδιος ιστορία και να μείνει "αθάνατος", υπογράφοντας με χατ-τρικ την ανατροπή επί της Μπενφίκα. Ο Βλαχοδήμος τον τιμωρεί...

ΑΜΥΝΘΗΚΑΝ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Στην επόμενη φάση, δεν υπάρχει ευκαιρία, ένας ποδοσφαιριστής με ύψος 1,90 απλά ξεκινά από την σέντρα και πηγαίνει μόνος του ευθεία για να κερδίσει χρόνο. Τον αντιμετωπίζει αδικαιολόγητα παθητικά η άμυνα της ΑΕΚ. Αν δείτε τη φάση, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάει με πίσω βήματα ο Τσιγκρίνσκι και να κάνει κίνηση στα αριστερά ο Χουλτ, ειδικά ο Σουηδός λειτουργεί σαν να έχει δει... φάντασμα, σαν να υπάρχει κόψιμο από κάποιον εξτρεμ. Αμύνεται σαν να έχει κάποιον στα αριστερά του να φυλάξει και η αχρείαστη κίνηση που κάνει αφήνει καθαρό σουτ στον Σεμέδο, ο οποίος έκανε την τέλεια εκτέλεση. Συνολικά η άμυνα της ΑΕΚ λειτούργησε σαν να ήταν ο Σεμέδο... Μαραντόνα! Πάγωσε ξαφνικά ο χρόνος. Και στην συνέχεια δεν ήταν εύκολο και δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει διάστημα υπεροχής και να παλέψει, έστω για την ισοφάριση η ΑΕΚ.

Ζήσαμε ένα περίεργο παιχνίδι. Αρχικά έμοιαζε η ΑΕΚ να μην μπορεί να το διαχειριστεί, οι παίκτες της φάνηκαν να είναι κατώτεροι των απαιτήσεων ενός αγώνα Champions League. Έδιναν την αίσθηση πως δεν γνώριζαν πώς λειτουργεί ο αντίπαλος και δημιουργήθηκε φόβος διασυρμού. Στην συνέχεια ισορρόπησε, η ΑΕΚ άρχισε να βγάζει χαρακτήρα ικανό τουλάχιστον να σώσει τα προσχήματα και από την αποβολή μέχρι και την ευκαιρία του Κλωναρίδη ήταν καταιγιστική. Έμοιαζε με τυφώνα, έτοιμο να διαλύσει την Μπενφίκα. Και πάνω που περιμέναμε να δούμε το τρίτο τέρμα, το είδαμε από την ανάποδη. Εκεί έσβησαν τα φώτα. Ένας αγώνας περίεργος, που σου δημιουργούσε, στη διάρκεια του, σκέψεις και συναισθήματα αντιφατικά μεταξύ τους.

ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Δεν είναι από τα παιχνίδια που μπορεί να γίνει ένα σχόλιο σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το Champions League είναι άλλη ιστορία, δεν είναι Europa. Το UCL θέλει άριστο τακτικό σχέδιο, προσήλωση των παικτών σε αυτό, συνδυασμό έντασης και αυτοσυγκέντρωσης στο αμυντικό κομμάτι, στοιχεία που η AΕΚ δεν είχε σε μεγάλα κομμάτια του αγώνα. Είχε όμως πολύ μπάλα, ταχύτητα, καθαρό μυαλό, επιθέσεις από όλους του χώρους που συνδύαζαν ηρεμία, διάβασμα της αντίπαλης άμυνας και ταχύτητας. Η AΕΚ δεδομένα δουλεύει πολύ καλύτερα από την περσινή χρονιά σε αυτά που πρέπει να κάνει για να δημιουργεί καθαρές ευκαιρίες και το στοιχείο αυτό όταν είχε αριθμητικό πλεονέκτημα, παραλίγο να φέρει μία ιστορική ανατροπή. Υπήρξαν όμως και παραλείψεις που τις στοίχησαν τρία πολύ φθηνά τέρματα...