Όσο ήταν ο Βιγιαφάνιες και συνολικά η αρχική ενδεκάδα του Μπόλονι στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα και θα ήταν άδικο να καταφέρει στο τέλος να χάσει μέσα από τα χέρια του, μία νίκη που θα μπορούσε να την πάρει με εμφατικό τρόπο κόντρα στην ΑΕΚ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Έπρεπε να πλησιάζουμε τις γιορτές των Χριστουγέννων για να δούμε τον φετινό Παναθηναϊκό, με ένα κανονικό σύγχρονο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Με ένα ορθολογικό 4-3-3, χωρίς ανορθογραφίες, που ήταν σε θέση να ανταποκριθεί σε όλα τα θέλω του αγώνα.

Ο απόλυτος έλεγχος, ήρθε μέσα από την ποιότητα και τη σιγουριά σε όλους τους χώρους που έδιναν οι Αλεξανδρόπουλος, Κουρμπέλης, Μαουρίσιο, συν τον μαέστρο Βιγιαφάνιες. Σε ένα παιχνίδι ίσων μέτρων, όταν οι δύο προπονητές πηγαίνουν σε τακτική με καθαρή τριάδα χαφ στον άξονα, είναι πολύ σημαντικό το ποιος θα κυριαρχήσει στη μάχη του κέντρου.

ΠΗΡΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

Ήταν ξεκάθαρη η επικράτηση της τριάδας του Παναθηναϊκού, που σε μεγάλο βαθμό εκμεταλλεύτηκε την απόφαση του Καρέρα να κρατήσει στον πάγκο τον Σιμόες. Το δίδυμο Κρίστισιτς, Σάκχοφ αποδείχτηκε αρκετά βαρύ. Ο Μπόλονι πήγε σε ένα παιχνίδι ελέγχου, όπου η πίεση ξεκινούσε στο μεσαίο μπλοκ και μετά από κάθε κερδισμένη μονομαχία το γεγονός πως στον άξονα υπήρχε η ποιότητα των Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλου -αλλά και του Βιγιαφάνιες που γινόταν διαρκώς τέταρτος- έδινε την δυνατότητα στην ομάδα του να ξεδιπλώνει γρήγορες επιθέσεις.

Βοήθησε πολύ το γεγονός πως τα πόδια των Κρίστισιτς, Σάκχοφ ήταν βαριά και δεν μπορούσαν να προσφέρουν πίεση πάνω στην μπάλα, αλλά και η εκπληκτική απόδοση των καθαρά ακραίων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Σπαταλήθηκαν ακραίες ευκαιρίες όπως αυτή του Μαουρίτσιο στο 3ο λεπτό και το καθαρό τετ α τετ του Χατζηγιοβάνη. Όλες οι φάσεις ήταν μέσα από την ίδια λογική, που έκρινε και το παιχνίδι.

Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΒΙΓΙΑΦΑΝΕΣ

Θαυμάσιες αποφάσεις από τους παίκτες στον χώρο του άξονα, με μαέστρο τον Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντίνος τακτικά λογιζόταν τυπικά ως αριστερός εξτρέμ, στην πράξη όμως έμπαινε συνεχώς προς τα μέσα. Οι Βιγιαφάνιες, Αλεξανδρόπουλος, Μαουρίσιο έδιναν μόνιμα σωστή ποιοτική κατεύθυνση των επιθέσεων και στα άκρα υπήρχαν τρεις ποδοσφαιριστές.

Οι Ζαγαρίτης, Χατζηγιοβάνης, Σάντσες που έκαναν τις κινήσεις, τα τρεξίματα που έπρεπε για να δημιουργήσουν ρήγματα στην άμυνα της ΑΕΚ. Στην πράξη είδαμε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός είχε τον απόλυτο έλεγχο στο κέντρο, μόνιμα ποιοτικές επιλογές χωρίς αυτό να του κοστίζει, σε κανέναν χώρο του γηπέδου.

ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΑΡΟΥΣ ΑΚΡΑΙΟΥΣ

Στα άκρα υπήρχε η απόλυτη επικράτηση. Ο Ζαγαρίτης και ο Σάντσες πρόσφεραν συνέχεια επιθετικότητα με τα ανεβάσματα τους και ο Χατζηγιοβάνης ως ελεύθερος αναστάτωνε την άμυνα της ΑΕΚ κι αν ήταν πιο αποτελεσματικός, ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε το ντέρμπι με το σκορ που άξιζε με βάση την καθολική του επικράτηση.

Το παιχνίδι ασφαλώς κερδήθηκε από τη μάχη του κέντρου, όμως υπήρξαν κι άλλες σημαντικές νίκες που επέτρεψαν, αυτήν την απόλυτη τακτική επικράτηση των πρασίνων. Υπήρξαν τρία κλειδιά.

Ο ΖΑΓΑΡΙΤΗΣ ΕΒΓΑΛΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ

Ο νεαρός Ζαγαρίτης, στην πράξη, έπαιξε μόνος του την πλευρά και όχι μόνο ανταποκρίθηκε παίζοντας για ένα ημίχρονο πάνω στον Τάνκοβιτς και για ένα ημίχρονο με τον Λιβάι Γκαρσία, αλλά ήταν και επιθετικό όπλο. Ανάγκασε μάλιστα τον Καρέρα στο ημίχρονο να κάνει αλλαγή και τους δύο ποδοσφαιριστές που έπαιζαν στην δική του πλευρά.

Με προσωπική του ενέργεια, πρόσφερε το δεύτερο τέρμα στον Κουρμπέλη και ήταν μία μόνιμη πηγή κινδύνων για την άμυνα της ΑΕΚ, δίχως να της επιτρέψει, να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως ήταν ο μόνος μπακ στο γήπεδο, που δεν είχε εξτρέμ μπροστά του.

ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΟΝ ΛΙΒΑΓΙΑ, ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ Ο ΣΑΝΤΣΕΣ

Κλειδί ήταν και ο τρόπος που αγωνίστηκε ο Σάντσες στα δεξιά. Ο Αργεντίνος που κρίθηκε βιαστικά και άκομψα στο ξεκίνημα της σεζόν, σε μία περίοδο που όλη η ομάδα ήταν για κλάματα, πραγματοποίησε μία μεστή εμφάνιση.

Περιόρισε τον Λιβάγια, που είναι πολύ σημαντικό να το πετύχεις, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την ΑΕΚ και παρότι στον δικό του χώρο, υπήρχε ο ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής του αντιπάλου, πρόσφερε μόνιμα πολλά ανεβάσματα. Πραγματικά βλέποντας την εικόνα του Ινσούα και την εικόνα των Σάντσες, Ζαγαρίτη πιστεύω, πως πολλοί θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν, πως βιάστηκαν να εξυψώσουν το περσινό ακραίο δίδυμο μπακ του Παναθηναϊκού.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, πέτυχε να κυριαρχήσει στον άξονα, να μην κινδυνέψει από τα άκρα, να χτίζει ο ίδιος με μεταβιβάσεις από τον άξονα προς τα πλάγια τις επικίνδυνες επιθέσεις του και ταυτόχρονα, να μην επιτρέψει στην ΑΕΚ να ακουμπήσει την μπάλα μέσα στην περιοχή της.

Είχε τρεις παίκτες μπροστά του ο Κουρμπέλης. Πέρα από το γκολ που πέτυχε, στο τακτικό κομμάτι, είχε ένα τοίχος ποιοτικών ποδοσφαιριστών μπροστά του και του επιτράπηκε να βάλει βάθος και να στηρίξει το αμυντικό του δίδυμο, με αποτέλεσμα ο Ανσαριφάντ να μην ακουμπήσει μπάλα.

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισε όλο το προηγούμενο διάστημα ο Παναθηναϊκός, είχε να κάνει με την ποδοσφαιρική του προσέγγιση. Με την επιμονή των προπονητών του, σε μία παρωχημένη λογική ποδοσφαίρου με δύο φορ στην βασική ενδεκάδα, με τα πράγματα να γίνονται ακόμα χειρότερα, με την δυσκολία που είχαν οι Μακέντα-Καρλίτος, να συνεργαστούν.

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Ασφαλώς σημαντικό ρόλο, στο να μπορεί αυτή η ομάδα, να δημιουργήσει και να συνεργαστεί, παίζει η παρουσία του Βιγιαφάνιες. Φάνηκε άλλωστε μόλις βγήκε, το πόσο μεγάλη ανασφάλεια δημιούργησε η απουσία του, με τον Παναθηναϊκό να ζορίζεται για να κερδίσει ένα δικό του παιχνίδι.

Είναι ξεκάθαρο πως το καλοκαίρι έγιναν λάθη και υπήρξαν και παραλήψεις από τον Τσάβι Ρόκα. Όμως ο Ισπανός είχε την τύχη, να διαχειριστεί ένα μεγαλύτερο μπάτζετ από ότι τα περασμένα χρόνια και πως στο ρόστερ υπάρχουν νέα παιδιά με ταλέντο που δεν είναι για πέταμα.

Απλά είναι πολύ σημαντικός ο Βιγιαφάνες και άργησε υπερβολικά να εφαρμοστεί ένα σύγχρονο λειτουργικό σχήμα, μέσα από το οποίο θα μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές του να δείξουν τα προσόντα τους.

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Στο αθηναϊκό ντέρμπι έγινε μία καλή αρχή. Το γράφω από πολύ νωρίς, τώρα που έχουν βγει και μπροστά οι Αλεξανδρόπουλος, Ζαγαρίτης και δείχνουν το πόσο μπορούν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό. Υπάρχουν δύο σύγχρονα σχέδια, που μπορούν να εξελίξουν αυτήν την ομάδα. Το καθαρό 4-3-3 που έφερε την νίκη στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και ένα 4-2-3-1, που θα βγαίνει ένας χαφ από την τριάδα και θα παίζουν δύο καθαροί εξτρέμ.

Ο Μπόλονι φαίνεται πιθανότατα και να έχει και δίκιο, να πιστεύει πως ο Μακέντα είναι πιο καθαρός φορ από τον Καρλίτος και αυτή η ομάδα, να μπορεί να χτιστεί καλύτερα γύρο του. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ποιος θα είναι ο στράικερ, αρκεί το βασικό πλάνο να είναι με ένα φορ και να μην χάνεται ποδοσφαιριστής από την δημιουργία.

Ο Λάζλο Μπόλονι δεν είναι τυχαίος προπονητής, έχει πίσω του ένα δυνατό βιογραφικό. Του πήρε χρόνο, αλλά κατάφερε να βελτιώσει την ομάδα και το πιο σημαντικό από όλα, είναι πως αυτή η βελτίωση, ήρθε μέσα από ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο, που δείχνει και την κατεύθυνση που πρέπει να πορευτεί στην συνέχεια ο Παναθηναϊκός.

Υπάρχει και μία εικόνα, που φωνάζει πως υπάρχουν περιθώρια εξέλιξης. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, έγινε απλά το πρώτο βήμα, αλλά ήταν ένα πραγματικά αποφασιστικό δυνατό βήμα.