Γύρισε εύκολα το 0-2
Ο Τσάρλυ γράφει για τις ανορθογραφίες στο ρόστερ του Ολυμπιακού που πρέπει να βελτιωθούν για να μπορέσουν οι ερυθρόλευκοι να κάνουν το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.
Η εικόνα του Ολυμπιακού στο Λονδίνο αποδεικνύει πως έχει δημιουργηθεί ένα σύνολο από το οποίο λείπουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες για να μπορέσει να φθάσει το ταβάνι των δυνατοτήτων μίας Ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη.
ΧΡΥΣΕΣ ΗΜΕΡΕΣ
Το επίπεδο που πρέπει να βρίσκεται στις χρυσές του εποχές ένας ελληνικός σύλλογος, είναι:
1) Να μπορεί είτε να αποκλείει ομάδες από κοντινά σε επίπεδο πρωταθλήματα στις νοκ άουτ φάσεις, είτε να βγάζει ανωτερότητα παίζοντας απέναντι τους, όταν τους συναντά στους ομίλους.
2) Να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί μία άσχημη περίοδο ακόμα και των ομάδων που βρίσκονται στο τοπ επίπεδο και να μπορεί να πάρει μεγάλα αποτελέσματα σε ένα πιθανό αβανταδόρικο χρονικό σημείο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα μεγαθήριο.
3) Να βάζει στόχο την είσοδο στους 16 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και όταν αυτή δεν έρχεται, αμέσως να ονειρεύεται μία μεγάλη πορεία στο Europa League.
Αυτοί είναι οι τρεις άξονες, που όταν τους τσεκάρει σε διάρκεια μία ελληνική ομάδα, γνωρίζει πως βρίσκεται στις δικές της χρυσές ημέρες.
ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
Ο Ολυμπιακός δεν έχει φθάσει ακόμα στο επιθυμητό σημείο, όμως μοιάζει σαν να βρίσκεται στα μισά της διαδρομής και να του λείπουν κάποιες λεπτομέρειες για να φθάσει στο απόγειο του. Έχει περάσει από το καλοκαίρι την πρώτη πίστα, αποκλείοντας με εμφατικό τρόπο τις Βικτόρια Πλιζέν, Μπασακσεχίρ, Κρασνοντάρ. Είναι ξεκάθαρο πως είναι πολύ ανώτερος από τον Ερυθρό Αστέρα και λόγω μίας συνολικά λανθασμένης διαχείρισης, που είχε σαν τελικό αποδέκτη τα ακραία λάθη του Μαρτίνς, έχασε στο Βελιγράδι.
Μοιάζει σαν να του λείπουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες για να μπορέσει να κλικάρει τις άλλες δύο κατηγορίες. Λεπτομέρειες που αφορούν την ποιότητα συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών και θέσεων στο ρόστερ, την ψυχολογική προετοιμασία για αυτά τα παιχνίδια, την απαιτούμενη συγκέντρωση και γνώση πως δεν υπάρχει περιθώριο για να σκεφτείς με λανθασμένο κριτήριο σε αυτό το επίπεδο.
ΩΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Υπάρχει μία πραγματικότητα. Στον Ολυμπιακό εδώ και ενάμιση χρόνια γίνεται μία συνολικά σοβαρή προσπάθεια, από τη διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο, που έχει φθάσει σε ένα επίπεδο που δεν είναι λογικό να μένει με την χαρά της συμμετοχής και των κερδισμένων εντυπώσεων. Ήρθε η ώρα να δημιουργηθούν οι συνθήκες, για να μπει σαν πραγματικός στόχος, να ψάξει το ταβάνι του στην Ευρώπη.
Ασφαλώς και δεν μπορεί καμία ελληνική ομάδα, να κοντράρει ομάδες στο επίπεδο της Μπάγερν και της Τότεναμ όταν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Συνήθως, όμως, τα περισσότερα μεγαθήρια στην φάση των ομίλων υπάρχουν διαστήματα που δεν πετάνε. Αν φτάσεις με τη δουλειά σε ένα σημείο που γίνονται ορατά τα κομμάτια που πρέπει να βελτιώσεις για να κάνεις το ένα βήμα παραπάνω, δεν έχεις δικαιολογία να μην το κάνεις. Σήμερα ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε αυτό το σημείο. Βγάζοντας τον αγώνα στον Μόναχο, από τα υπόλοιπα 4 παιχνίδια θα μπορούσε να έχει μαζέψει περισσότερους βαθμούς. Ο ένας πόντος που έχει πάρει τον αδικεί, αλλά οφείλεται σε δικές του ελλείψεις.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ
Δεν είναι αποτέλεσμα ατυχίας τα λάθη του Μεριά, αλλά η επιβεβαίωση μίας πραγματικότητας, πως ο παρτενέρ του Σεμέδο, δεν ανήκει στο επίπεδο της διοργάνωσης. Το λάθος του Μεριά, δεν είναι το πρώτο, δεν θα είναι το τελευταίο αν συνεχίσει να αγωνίζεται.
Έχει να κάνει πως το επίπεδο του ποδοσφαιριστή δεν φθάνει στο σημείο να δικαιούται να παίζει σε αυτόν τον βαθμό δυσκολίας αγώνων. Αποδέχεσαι πως δεν μπορείς να έχεις παρτενέρ του Σεμέδο τους Μεριά-Αβραάμ και να θες να κάνεις ζημιά στην Τότεναμ και προχωράς λύνοντας το πρόβλημα. Δεν γίνεται να κλείσουμε τα μάτια σε μία πραγματικότητα. Τα καλά λόγια, γράφτηκαν και ειπώθηκαν και αφορούν ένα κομμάτι δουλειάς του Ολυμπιακού που πρέπει πράγματι να αναδειχτεί.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΥΡΙΣΕ ΕΥΚΟΛΑ
Το παιχνίδι όμως, από 0-2 γύρισε πολύ εύκολα. Από την στιγμή που ο Μουρίνιο διόρθωσε το αρχικό του λανθασμένο σχέδιο, έσπασε το δίδυμο των Γουίνκς, Ντάιερ που του έκοβε την ομάδα στα δύο, βάζοντας τον Έρικσεν χαμηλά, ο Ολυμπιακός δεν είχε αντίδραση στο passing game της Τότεναμ.
Επέτρεψε εύκολη κατοχή στον Έρικσεν και του έδωσε το δικαίωμα να κάνει κουμάντο από χαμηλά και να απλώσει το παιχνίδι της Τότεναμ. Από την στιγμή, που ο Έρικσεν πέρασε στον αγωνιστικό χώρο και υπήρχε ο ποδοσφαιριστής να κάνει κουμάντο στο χτίσιμο των επιθέσεων από χαμηλά, ο άξονας του Ολυμπιακού δεν πήρε καλό βαθμό στην αντιμετώπιση αυτής της συνθήκης. Δεν είναι και εύκολο να σου κάνει ένας αντίπαλος το 0-2, 4-2 και η αλήθεια είναι πως η Τότεναμ, το έκανε να φαίνεται εύκολο.
Ο ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗΣ, ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ
Για κάποιους πολέμιους του Μαρτίνς φταίει ο προπονητής που δεν αντέδρασε, που δεν έκανε κάποια αλλαγή, για να αντιμετωπίσει τον Έρικσεν και την νέα συνθήκη που δημιούργησε η είσοδος του Δανού στο γήπεδο. Η αλήθεια όμως είναι, πως όσο ο Έρικσεν έπαιζε δίπλα στον Γουίνκς και έπαιρνε αυτός την πρώτη μπάλα, θα ήταν μεγάλο ρίσκο, να βγάλεις από αυτόν τον χώρο τον Καμαρά.
Το λάθος κατά την άποψη μου, έγινε το καλοκαίρι και οφείλεται στην υπερβολική εκτίμηση που τρέφει ο Πορτογάλος στον Μπουχαλάκη. Μία υπερβολική εκτίμηση που έχει προς το πρόσωπο του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή, που δεν ταιριάζει με το επίπεδο που αγωνίζεται η ομάδα. Επειδή ο Μαρτίνς δεν ήθελε το καλοκαίρι, να δώσει σε άλλον την φανέλα του βασικού, σε αυτόν τον χώρο, δεν έγινε μία μεταγραφή που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός.
Ο Πορτογάλος τεχνικός, θεωρεί πως ο Μπουχαλάκης είναι το δικό του μυαλό στον αγωνιστικό χώρο, καθώς όπως ο ίδιος υποστηρίζει σε ιδιωτικές συζητήσεις, του μεταφέρει το παιχνίδι ακριβώς εκεί που θέλει. Σεβαστό, όμως όλο αυτό, ανήκει στο πιο αργό δικό μας ποδόσφαιρο. Ο Μπουχαλάκης, δεν παίζει με την ένταση, που απαιτεί ένα παιχνίδι υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου. Πρέπει να είναι ο μοναδικός κεντρικός χαφ, σε αυτήν τη διοργάνωση, που μόνιμα έχει τις λιγότερες επαφές με την μπάλα από την ομάδα του. Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει.
ΜΟΛΙΣ 30 ΕΠΑΦΕΣ
Ο Μπουχαλάκης έπαιξε 73 λεπτά και ήρθε σε 30 μόλις απλές επαφές με την μπάλα. Ήταν μόνιμα μακράν ο τελευταίος παίκτης σε αυτό τον τομέα, από οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή του γηπέδου. Ο Βαλμπουενά που μπήκε στην θέση του είχε 19 στον ελάχιστο χρόνο που έπαιξε, ενώ ο σέντερ φορ Ελ Αραμπί 40.
Δεν γίνεται σε ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι που η ομάδα σου χρειάζεται από τα χαφ, ανάσες, κρατήματα μπάλας, κερδισμένα φάουλ, πίεση, να υπάρχει στο γήπεδο ένας ποδοσφαιριστής με τόσο μικρή συμμετοχή επειδή δεν μπορεί να αντέξει τον ρυθμό.
Αν ο Μαρτίνς παραμείνει στον Ολυμπιακό, θα πρέπει να αξιολογήσει σωστά αυτά τα παιχνίδια, να καταλάβει πως μεγάλο ευρωπαϊκό αποτέλεσμα με 8άρι που έχει την μικρότερη συμμετοχή στο παιχνίδι από οποιονδήποτε άλλον, δεν μπορείς να πάρεις.
Αν είχε γίνει το καλοκαίρι η μεταγραφή που χρειαζόταν η ομάδα, θα μπορούσε να γίνει το φρεσκάρισμα στον άξονα και να μπουν φρέσκα πόδια, για να κυνηγήσουν τον Έρικσεν και να υπάρχει ένταση στην πίεση στον χώρο του κέντρου.
ΝΑ ΜΠΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΟΧΟΣ
Ασφαλώς και δεν γίνεται να πετύχεις μία Ευρωπαϊκή υπέρβαση, αν δεν την βάλεις σαν στόχο. Στον Ολυμπιακό θα πρέπει να καταλάβουν, πως όταν περνάνε τα χρόνια, σε κανενός οπαδού δεν μένει το μυαλό, μία νίκη επι του ΠΑΟΚ, ακόμα και ένας εγχώριος τίτλος, όσο μία μεγάλη Ευρωπαϊκή πορεία, πόσο μάλλον, αν αυτή έχει και μία διάρκεια.
Δεν πιστεύω, πως γίνεται να δημιουργήσεις μία ομάδα, που θα μπορεί να πιάσει τους στόχους, που όπως ανέφερα αποτελούν την σφραγίδα για τις χρυσές ημέρες ενός ελληνικού συλλόγου και δεν θα καταφέρει ταυτόχρονα να συνδυάσει αυτήν την πορεία με εγχώριους τίτλους.
Μην μου αναφέρετε τον Παναθηναϊκό στις αρχές του 2000, πλέον είναι κοινός αποδεχτό πως εκείνη η ομάδα κυνηγήθηκε όσο καμία, για να μην πάρει το παραμικρό. Το επίπεδο ανταγωνιστικότητας εκείνων των ποδοσφαιριστών ήταν τέτοιο, που τελικά ο κορμός του, επιβραβεύτηκε με το πρωτάθλημα Ευρώπης.
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ
Αλλά ας μην ξεφύγουμε, όλα αυτά τα αναφέρω, γιατί ο Ολυμπιακός με δουλειά ενάμιση χρόνου έχει φθάσει κοντά στο να μην μένει με την απλή χαρά της συμμετοχής. Κοντά στο να μην είναι ευχαριστημένος, επειδή είχε ένα καλό πρώτο 35λεπτό. Εκμεταλλευόμενος, βέβαια, πως ο Μουρίνιο δεν ήξερε τι παιχνίδι έπαιζε και επέλεξε μία ενδεκάδα που δεν ταίριαζε με αυτά που ήθελε να πετύχει στο γήπεδο.
Δεν είναι απλό, να είσαι από κατώτερο ποδοσφαιρικά κόσμο και να μπορείς να το αναδείξεις, να το εκμεταλλευθείς στο επίπεδο που το έκανε η ομάδα του Μαρτίνς. Όταν όμως έχεις φθάσει σε αυτό το σημείο, πρέπει να είσαι σε θέση, να πολεμήσεις για να πάρεις κάτι, δεν γίνεται να σου γυρνάει τόσο εύκολα το παιχνίδι και να φεύγεις ευχαριστημένος. Για την ακρίβεια μπορείς να το κάνεις, μόνο όταν οι στόχοι σου είναι κοντόφθαλμοι και αφορούν τον εύκολο στόχο.
Ο Ολυμπιακός όμως δείχνει, πως χρειάζεται λεπτομέρειες για να αλλάξει επίπεδο και αν βάλεις σαν στόχο κάτι μεγαλύτερο από τον εγχώριο ανταγωνισμό, δεν υπάρχει περίπτωση στο δικό μας ποδόσφαιρο, να μην φανεί η ανωτερότητα σου. Εάν στην διαδρομή προς τον μεγάλο στόχο, υπάρξει και κάποιο τίμημα, στο τέλος θα καταλάβεις πως είναι πολύ μικρό μπροστά σε αυτά που θα έχεις πετύχει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: