Το αμυντικό σχέδιο του Ουζουνίδη άντεξε ένα ημίχρονο. Η ΑΕΚ δεν είχε την δυνατότητα να είναι ανταγωνιστική μετά το πρώτο γκολ του Ταγλιαφίκο, της έλλειπε ένας μεγάλος χαφ, ταχύτητα στην επίθεση και δεν μπόρεσε ο Πόνσε να καλύψει την απουσία του Λιβάγια.

Η ΑΕΚ είχε σχέδιο και δυνατότητες που της έδιναν το δικαίωμα να είναι ανταγωνιστική μόνο όσο το παιχνίδι ήταν στο 0-0. Πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας πως ποδόσφαιρο παίζει και ο αντίπαλος και αν κάτι έγινε φανερό είναι πως η ΑΕΚ δεν είχε ρόστερ να ανταγωνιστεί τον Άγιαξ, ειδικά όταν δεν είχε σκορ να υπερασπιστεί. Είχαμε άλλο παιχνίδι μέχρι το πρώτο τέρμα του Ταγλιαφίκο και άλλο από το 1-0 και μετά.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΜΠΑΚΑΚΗ, ΤΣΟΣΙΤΣ

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αιφνιδίασε με την απόφαση του να χρησιμοποιήσει τον Μπακάκη σε ρόλο δεξιού εξτρέμ και τον Τσόσιτς μπακ. Η συγκεκριμένη απόφαση είχε να κάνει καθαρά με τον τρόπο παιχνιδιού του Άγιαξ. Οι Ολλανδοί παίρνουν κατά μέσο όρο το 46% των επιθέσεων τους (με την ΆΕΚ, έβγαλαν το 45%) από τα αριστερά. Οι παίκτες τους Τεν Χαγκ συνηθίζουν να ακουμπούν την μπάλα στον Ταλιαφίνκο και να του δίνουν μεγάλο όγκο επιθέσεων, στην πραγματικότητα αυτός δίνει πλάτος στην αριστερή πλευρά και αφήνει τον Τάντιτς να κινείτε σαν δεύτερος φορ. Ο Σέρβος ψάχνει τον τρόπο για να πάρει την μπάλα όσο πιο ψηλά γίνεται, για να δημιουργήσει, να συνεργαστεί αλλά και με σκοπό να αξιοποιηθεί η κίνηση του.

Στην ανάπτυξη του Άγιαξ σε οργανωμένη άμυνα, οι πιο συνηθισμένες κινήσεις είναι να πάει η μπάλα αριστερά στον Ταλιαφίκο, ο Ζιγιές να συγκλίνει προς το μέρος του για να ψάξει συνεργασία με τον Τάντιτς που κάνει κίνηση σαν δεύτερος επιθετικός, με τον Χούντελαρ και τον γρήγορο Νέρες που τον πήρε ο Τεν Χανκ από τα άκρα και τον έχει να κινείτε περιφερειακά του Χούντελαρ.

Ήταν, λοιπόν, δεδομένο και το είχαμε πει στην εκπομπή με τον Θέμη την παραμονή του παιχνιδιού, πως ο Μαρίνος Ουζουνίδης πρέπει να κάνει κάποιο ειδικό αμυντικό σχέδιο για να οχυρώσει την πλευρά που φορτώνουν οι Ολλανδοί. Κατέληξε πως με βάση τα μέτρα που θα διεξαχθεί ο αγώνας πως ο Τάντιτς θα είναι περισσότερο δεύτερος φορ και προτίμησε στον χώρο του να έχει στόπερ.

Το Μπακάκης, Γκάλο φαντάζει πιο ορθολογικό, η ΑΕΚ το έχει συνηθίσει, όμως ο τεχνικός της ΑΕΚ φαίνεται πως εκτίμησε πως ο Μπακάκης θα πάει καλύτερα αμυντικά από τον Γκάλο, πάνω στον Ταλιαφίκο και με δεδομένο πως ο δεξής μπακ θα χρειαζόταν με μεγάλη συχνότητα να βρίσκεται μέσα στην περιοχή και να λειτουργεί σαν τρίτος στόπερ, προτίμησε τον Τσόσιτς. Σίγουρα υπάρχει ο αντίλογος πως ο Μπακάκης αυτόν τον ρόλο τον έχει παίξει πολλές φορές, η απόφαση όμως του Ουζουνίδη να πειράξει αρκετά την δεξιά πλευρά και να έχει συντηρητική λογική ήταν αναγκαστική και είχε να κάνει με τις ανάγκες του παιχνιδιού.

ΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ

Στην πραγματικότητα, το αρχικό σχέδιο λειτούργησε, η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο δεν δέχτηκε καθαρή ευκαιρία, δεν επέτρεψε να φθάσει η μπάλα στον Χούντελααρ, ακύρωσε την χρησιμότητα που έχει ο νέος ρόλος του Νέρες, δεν έφαγε κάθετο ποδόσφαιρο, παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές και έκανε να μοιάζει προβλέψιμη η επιμονή του Άγιαξ να αναπτύσσεται από αριστερά.

Ακόμα όμως και στο καλό της διάστημα, φαινόταν πως κάτι έλλειπε. Πως δεν έχει αυτό που χρειάζεται η ομάδα που αποφασίζει να παίξει σε χαμηλά μέτρα, για να δικαιούται αν και κατώτερη ποιοτικά να διεκδικήσει κάτι από το παιχνίδι. Της έλλειπε το κράτημα, η μεταφορά μπάλας και ταχύτητα πάνω στην τελευταία γραμμή άμυνας του αντιπάλου.

ΕΛΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΑΦ ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ

Ασφαλώς και ήταν αισθητή η απουσία ενός πραγματικά μεγάλου χαφ, ποδοσφαιριστή με ικανότητα να κρατήσει την μπάλα, να τρέξει κάθετα, να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Ο Γαλανόπουλος έπαιξε 60 λεπτά είχε 25 επαφές και 14 πάσες, πολύ χαμηλά νούμερα για χαφ. Επίσης, δεν υπήρχε ούτε ταχύτητα, ούτε ποιοτικό παιχνίδι με πλάτη από το επιθετικό δίδυμο. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, την ταχύτητα που έπαιρνε η ΑΕΚ από τον Αραούχο, στο επιθετικό δίδυμο την αναζητά ο Ουζουνίδης από τον Κλωναρίδη, είναι μεγάλη η διαφορά. Επίσης δεν μπόρεσε να καλύψει το κενό του Λιβάγια, ο Πόνσε.

Από τον Αργεντίνο δεν πήραν οι συμπαίκτες του αυτά που χρειαζόντουσαν. Δεν τους επέτρεψε να πάρουν ανάσες και να κερδίσουν μέτρα, παίζοντας καλά με πλάτη, λειτουργώντας σαν μαξιλάρι. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ΑΕΚ να έχει χαμηλή κατοχή μπάλας, πολλά λάθη, μόλις 70% εύστοχες πάσες, έγινε η μοναδική ομάδα την πρώτη αγωνιστική στο Champions League που δεν έκανε τελική στο τέρμα και η ομάδα με τις περισσότερες μεγάλες πάσες καταγράφοντας 81 long ball.

Ήταν δεδομένο ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο που το αμυντικό πλάνο λειτουργούσε πως η ΑΕΚ ταβάνι έχει το 0-0. Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αν παίζει με ομάδα υψηλού επιπέδου στην δημιουργία το 0-0 δεν το παίρνεις εύκολα, ακόμα και σε χαμηλά μέτρα να επιλέξεις να παίξεις, πρέπει στην κατοχή να σου να μπορείς να επιτεθείς, να κρατήσεις μπάλα, να πασάρεις σωστά και να τρέξεις. Τίποτα από αυτά δεν έγιναν, ο Άγιαξ πίεζε ψηλά και κέρδιζε άμεσα την μπάλα.

Στην AΕΚ δεν δικαιούνται να έχουν παράπονο από το σκορ, η εικόνα των δύο ομάδων ήταν για να κερδίσει εύκολα και με καθαρό σκορ ο Άγιαξ.

Το μοναδικό που δικαιούνται να υποστηρίζουν οι άνθρωποι της ΆΕΚ και οι φίλοι της, είναι πως θα μπορούσε να μην δεχτεί ένα τόσο φθηνό τέρμα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Το γεγονός βέβαια πως ακριβώς με την ίδια λογική και με τον ίδιο εκτελεστή 10 λεπτά αργότερα ο Άγιαξ έχασε μεγάλη ευκαιρία για να πετύχει και δεύτερο τέρμα, δείχνει πως το γκολ του Ταγλιαφίκο ήρθε από μία κομπίνα που έχει δουλευτεί.

Είναι σκληρό πάντως για τον προπονητή, να ετοιμάζει ειδικό σύστημα για να αντιμετωπίσει στην αριστερή πλευρά τους Ταγλιαφίκο, Τάντιτς και να δέχεται τα δύο τέρματα από ενεργεία αυτών των δύο ποδοσφαιριστών σε άλλους χώρους από αυτούς που τακτικά είχε δουλέψει.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

Από την στιγμή που έγινε το 1-0, φάνηκε πως η ΑΕΚ δεν έχει το ρόστερ, την ποιότητα για να αντιμετωπίσει τον Άγιαξ δίχως να έχει κάτι να υπερασπιστεί. Είναι και ψυχολογικό, με άλλη προσήλωση αμύνεσαι στο 0-0 και αλλιώς όταν χάνεις, επίσης έπρεπε να προσπαθήσει να ανεβάσει τις γραμμές της, να παίξει περισσότερο κάτι που δεν μπορούσε από πλευρά ποιότητας απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο να υπηρετήσει. Για παράδειγμα στο δεύτερο γκολ, τα μέτρα που διεξαγόταν ο αγώνας επέτρεψαν στον Τάντιτς, να βγει δεξιά και να πέσει απευθείας πάνω στον αριστερό μπακ της ΑΕΚ, από την στιγμή που αυτό συνέβη ήταν επόμενο να φάει την ντρίπλα ο Χούλτ.

Πολλές φορές ψάχνουμε για ευθύνες και λάθη εκεί που δεν υπάρχουν, εδώ έχουμε μία πραγματικότητα, που δεν γίνεται να αμφισβητηθεί, η διαφορά ατομικής κλάσης και ομαδικής δουλειάς των δύο ομάδων ήταν τεράστια και το μόνο που μπορούσε να κλέψει η ΑΕΚ ήταν χρόνο στο 0-0.

Πιθανότατα, να ήταν λάθος του Ουζουνίδη που όταν αποφάσισε να περάσει κανονικό εξτρέμ, δεν κατέβασε τον Μπακάκη στον χώρο του και κράτησε δεξί μπακ τον Τσόσιτς. Να είμαστε όμως ειλικρινείς, ήταν δύσκολο το έργο του, δεν είχε επιλογές.

Όταν παίζεις με τον Άγιαξ που έχει παντού δημιουργούς, πιέζει ψηλά, δεν μπορείς να κρατήσεις μπάλα, δεν τραβάνε οι επιθετικοί σου και κοιτάς τον πάγκο σου και βλέπεις τους Γιανnιώτα, Γκάλο, Γιακουμάκη, Άλεφ, Μοράν, Τσιγκρίνσκι δεν μπορείς να ανατρέψεις την κατάσταση. Δεν μειώνω ούτε κατηγορώ τους ποδοσφαιριστές απλά εκφράζω μία πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει και Ελληνική ομάδα να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον φετινό Άγιαξ, ο συνδυασμός οργάνωσης και καλής δουλειάς χρόνων, κούμπωσαν με τις μεταγραφές των έμπειρων Μπλιντ, Τάντιτς και ανέβασαν πολύ το επίπεδο του φετινού Άγιαξ.

Ασφαλώς και είναι σημαντική από μόνη της η συμμετοχή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, ειδικά όταν πρόκειται για μία ομάδα που πέρασε την περιπέτεια της ΑΕΚ, η πραγματική επιτυχία όμως είναι να μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός. Να μπορείς να διεκδικήσεις τις πιθανότητες σου έστω και σε παιχνίδι πιο χαμηλών μέτρων και μικρότερης κατοχής μπάλας, το γήπεδο έδειξε πως υπάρχει ακόμα απόσταση από το να βρεθεί η ΑΕΚ σε αυτό το σημείο.

Photo Credits: Eurokinissi