Η εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ από τον Παναιτωλικό με 2-1 στο ΟΑΚΑ έφερε γκρίνια και προβληματισμό. Για ακόμα μία φορά έχει ανοίξει η συζήτηση για το αν ο Γιαννίκης είναι ο κατάλληλος προπονητής που έχει η Ένωση ώστε να δημιουργήσει μία πραγματικά καλή ομάδα.

Από την ημέρα που επέστρεψε ο σύλλογος στην πρώτη κατηγορία το πρόβλημα είναι το ίδιο. Κανένας προπονητής δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο ικανό να διεκδικήσει τίτλους, παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο.

Οι παλιοί φίλοι της ΑΕΚ είχαν σαν καμάρι τους που "η αρρώστια τους" όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν, έχει συνδεθεί με ομάδες που έπαιζαν ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Πέρα από τους τίτλους, ο μέσος φίλος της ΑΕΚ έχει την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα σύνολο μία ομάδα που για μία ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορέσει να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια ψάχνουν τον προπονητή που θα παρουσιάσει μία ποδοσφαιρική πρόταση, η οποία θα αξίζει να παρουσιαστεί στο νέο γήπεδο.

Για έναν περίεργο λόγο οι προπονητές που έχει επιλέξει η ΑΕΚ από το 2015 και μετά είναι συντηρητικοί. Πογιέτ, Κετσπάγια, Χιμένεθ, Καρέρα, ακόμη και ο Γιαννίκης δούλευαν πλάνα που είτε ήταν προσαρμοσμένα στον αντίπαλο είτε ψάχνουν την ευκαιρία μέσα από καλή άμυνα και αξιοποίηση του κενού χώρου.

Σε αυτήν την περίοδο ο μοναδικός προπονητής που προσελήφθη με στόχο να κάνει την ΑΕΚ πιο επιθετική ήταν ο Καρντόζο, που όμως δεν είχε πετύχει πουθενά με το ποδόσφαιρο που δουλεύει. Θα μπορούσε να πει κανείς και ο Ουζουνίδης, με την διαφορά όμως πως ήρθε σε ομάδα που είχε ήδη κάνει την υπέρβαση. Είναι κανόνας πως ο προπονητής που αναλαμβάνει ομάδα από υπερβατική επιτυχία, είναι καταδικασμένος να αποτύχει.

Ο ΠΑΣ του Γιαννίκη ήταν καλή ομάδα, δεν ήταν όμως επιθετική ομάδα

Ερχόμαστε, λοιπόν, στον Γιαννίκη. Δεν γνωρίζω με ποια κριτήρια τον προσέλαβε η ΑΕΚ, κάθε φορά που ακούω όμως συνάδελφο να μιλάει για τον επιθετικό ΠΑΣ του Γιαννίκη, βγάζω καπνούς από τα αυτιά μου. Ο Γιαννίκης στον ΠΑΣ εφάρμοζε ένα σύγχρονο 4-4-2 στην αμυντική μορφή του. Όπως ακριβώς κάνει με επιτυχία και ο Μεταξάς, έψαχνε για άμεσες επιθέσεις μετά από κλέψιμο. Το συγκεκριμένο ποδόσφαιρο, όταν παίζεται με δύο επιθετικούς, βοηθά στο να βγαίνουν και κλεψίματα ψηλά, καθώς και οι δύο στόπερ έχουν απέναντι τους αντίπαλο και δεν είναι εύκολο να κυκλοφορήσουν την μπάλα.

Πράγματι τα δύο χρόνια που δούλεψε ο Γιαννίκης στον ΠΑΣ, έκανε σπουδαία δουλειά και δημιούργησε ένα σύνολο που έπαιζε σε υψηλή ένταση και πίεζε ψηλά. Δεν έπαιζε όμως επιθετικό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνει για μεγάλη ομάδα.

Όμως ο Γιαννίκης ποτέ δεν δημιούργησε έναν επιθετικό ΠΑΣ Γιάννινα. Έφτιαξε ένα σκληρό σύνολο που επειδή μπορούσε να πιέσει σε υψηλή ένταση, κέρδιζε μπάλες που τις αξιοποιούσε με γρήγορες επιθέσεις, έβγαζε τελικές. Δεν είναι κακό, πολλές ομάδες, ακόμα και μεγάλες, παίζουν στον χώρο. Επίσης είναι μια πραγματικότητα πως μετά από κλέψιμο η αντίπαλη άμυνα είναι πάντα σε ανισορροπία.

Προβλημάτισε ακόμα και στις μεγάλες της νίκες

Για να πετύχει, λοιπόν, ο Γιαννίκης στην ΑΕΚ, πρέπει να δημιουργήσει μία ομάδα που θα έχει την ικανότητα να λειτουργήσει με ασφάλεια στο παιχνίδι χωρίς μπάλα, καθώς δεν ψάχνει την μεγάλη κατοχή, να φτιάξει τα τρεξίματα της ομάδας του ώστε να μπορεί με την πίεση να κερδίζει μπάλες και φυσικά να γίνει και δουλειά στο χτίσιμό των επιθέσεων. Όταν είσαι σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό ό,τι ποδόσφαιρο και να θες να παίξεις θα υπάρξουν μεγάλα διαστήματα που την μπάλα θα την έχεις εσύ αναγκαστικά.

Η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής έχουμε δει λίγα πράγματα από την ΑΕΚ του Γιαννίκη. Είναι ξεκάθαρο πως ο προπονητής ψάχνει τους χώρους. Το σχέδιό του προβλημάτισε ακόμη και στα παιχνίδια που κέρδισε με τον Άρη και τον Παναθηναϊκό. Τα μέτρα χαμηλά και οι επιθέσεις γινόντουσαν μόνο με αντεπιθέσεις. Τα δύο εντός έδρας παιχνίδια που ακολούθησαν, δείχνουν πως η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν ήταν από επιλογή, αλλά από ανάγκη.

Η ΑΕΚ είτε με ευθύνη του προπονητή, είτε με ευθύνη του ρόστερ της, αυτό το ποδόσφαιρο ξέρει να παίζει. Το είδαμε και με τον Παναιτωλικό. Για να απειλήσει, έπρεπε να γυρίσει πίσω τις γραμμές της και να ψάξει για μακρινή πάσα, για κάποιον από τους τρεις επιθετικούς της. Με αυτόν τον τρόπο ήρθε το γκολ του Ανσαριφάντ, με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να βγάλει συνεχώς επιθέσεις με τους Αμραμπάτ και Γκαρσία.

Δεν συμμετέχουν οι πίσω γραμμές στην ανάπτυξη

Το πρόβλημα στην ΑΕΚ είναι πως στην ανάπτυξη δεν συμμετέχουν οι πίσω γραμμές. Βλέπουμε συνεχώς η μπάλα να πηγαίνει σε κάποιον από τους δύο ακραίους και αυτοί να προσπαθούν με ατομική ενέργεια να αξιοποιήσουν την ταχύτητά τους. Ειδικά όταν δεν βρίσκεται στο γήπεδο ο Τσούμπερ, που έχει την ποιότητα και από μόνος του την λογική και την κλάση να κάνει το απλό και να βάζει στο παιχνίδι τους συμπαίκτες του, η ΑΕΚ, ψάχνει το γκολ με ατομικές ενέργειες των τριών επιθετικών, δίχως να ψάχνουν για μαξιλάρια.

Η εικόνα της ΑΕΚ στο γήπεδο, ειδικά στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, ασφαλώς εκθέτει τον προπονητή. Παρουσίασε μία ομάδα που δημιουργικά είναι αδούλευτη, που δεν προσπάθησε να παίξει ποτέ ορθολογικά και αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αξιολογηθεί. Επίσης όμως, υπάρχει μία πραγματικότητα που δεν γίνεται να μην την έχουμε στο μυαλό μας.

Μεοσαμυντικά το ρόστερ είναι φτωχό. Όταν έχεις στο κέντρο άμυνας τον Τζαβέλα, δεξί μπακ τον Σβάρνα, τριάδα στον άξονα τον αργό Λε Ταλέκ, δίπλα στον φιλότιμο αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων δημιουργικά Σιμόες, δεκάρι τον Μάνταλο με τα καλά του και τα στραβά του, δεν μπορείς να έχεις και απαιτήσεις για συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Η δημιουργία ξεκινά από την άμυνα

Πολλοί κάνουν το λάθος και μιλώντας για το έλλειμμα ποιότητας που υπάρχει στο αμυντικό κομμάτι της ομάδας, στέκονται μόνο στα προβλήματα που δημιουργούνται όταν η ομάδα αμύνεται. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η δημιουργία ξεκινά από πίσω. Για να φτιάξεις μία ομάδα που θα επιτίθεται σωστά, θα πρέπει η μεταφορά μπάλας να γίνεται με ποιότητα, με σίγουρες και γρήγορες μεταβιβάσεις από χαμηλά. Η δημιουργία ξεκινά πάνα από τις πίσω γραμμές και απαιτεί σύνδεση, αν οι γραμμές μεταξύ τους δεν έχουν σύνδεση, δεν μπορείς να επιτεθείς σαν σύνολο και αυτό σημαίνει πως θα ψάχνεις την απομόνωση.

Στην ΑΕΚ ψάχνουν μόνο την απομόνωση. Να φέρουν ανοιχτά κάποιον ακραίο επιθετικό και να δημιουργήσει απειλή. Θα πρέπει να σκεφτούν σε τι ποσοστό γι' αυτήν την πραγματικότητα φταίει το ρόστερ που έχει στα χέρια του ο προπονητής και σε τι ποσοστό έχει ευθύνη ο ίδιος ο προπονητής.

Έχει άλλοθι, όμως η εικόνα τον εκθέτει

Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι η διοίκηση κινήθηκε σε σωστό δρόμο. Κατάλαβε πως χρειάζεται το ρόστερ ποιότητα και έγιναν τέσσερεις καλές μεταγραφές. Αποκτήθηκαν οι Τσούμπερ, Αμραμπάτ και επέστρεψαν οι Αραούχο, Βράνιες. Όμως θα πρέπει να γίνει αποδεκτό πως σε κομβικές θέσεις υπάρχουν ποδοσφαιριστές που μαζί τους δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό.

Ακόμα και ομάδες που παίζουν την κατηγορία, διαθέτουν καλύτερες λύσεις, σε συγκεκριμένους χώρους από τους ποδοσφαιριστές που έχει η ΑΕΚ. Αυτή η πραγματικότητα σε συνδυασμό, με το γεγονός πως ο Γιαννίκης διαχειρίζεται ένα ρόστερ, που δεν έχει επιλέξει ο ίδιος, του προσφέρουν ένα άλλοθι. Η εικόνα όμως της ομάδας τον εκθέτει, πολύ απλά γιατί η ΑΕΚ δεν επιτίθεται σαν σύνολο.