Ο πρώτος κύκλος υποχρεώσεων της Εθνικής Ελλάδας ενόψει Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2024 έκλεισε με τη λευκή ισοπαλία κόντρα στη Λιθουανία σε φιλικό παιχνίδι.

Δύσκολο να υπάρχει 100% ένταση σε φιλικό στα τέλη Μαρτίου

Είναι δύσκολο στα τέλη Μαρτίου, όταν στο ελληνικό πρωτάθλημα υπάρχουν playoffs αλλά και βρισκόμαστε στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν όπου κρίνονται όλα, οι παίκτες να δώσουν 100% ένταση σε φιλικό παιχνίδι.

Αυτό που μετρά είναι η νίκη επί του Γιβραλτάρ, με καλό ποδόσφαιρο το βράδυ της Παρασκευής, αλλά κι η διάθεση που δείχνουν για να πετύχουν με την Εθνική οι παίκτες του Γκουστάβο Πογέτ. Είναι δεδομένο πως γι' αυτήν τη φουρνιά παικτών, η Εθνική ομάδα δεν είναι αγγαρεία, αλλά μία ευκαιρία για να πετύχουν κάτι σημαντικό.

Η προσπάθεια για να επιστρέψουμε σε τελικά διοργάνωσης μετά από δέκα χρόνια, ξεκίνησε τον περασμένο Ιούνιο, στο Μπέλφαστ. Έχουν ακολουθήσει έξι νίκες σε επτά παιχνίδια και η 1η θέση στον όμιλο μας στο Nations League, που μας έχει αφήσει ανοιχτή μία δεύτερη ευκαιρία. Να είμαστε ειλικρινείς, σε αυτήν τη διαδρομή δεν σκοτώσαμε κάποιο θηρίο, όμως κάναμε το καθήκον μας στη βατή αποστολή που είχαμε.

Τα κάναμε όλα πιο αργά από την Παρασκευή

Πήραμε πολύ εύκολα, με ξεκάθαρη ανωτερότητα και καλό ποδόσφαιρο την 1η θέση σε έναν εύκολο όμιλο με Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο, Κύπρο και κερδίσαμε επίσης εύκολα με 3-0 το Γιβραλτάρ.

Δεν καταφέραμε να κερδίσουμε στο φιλικό τη Λιθουανία, όμως η αλήθεια είναι πως είχαμε τον απόλυτο έλεγχο. Κάναμε πολλά πράγματα στην τελική επιλογή πιο αργά από ό,τι θα έπρεπε, κάτι που αποδεικνύει πως αν δεν ήταν φιλικό, το πιθανότερο ήταν να είχαμε κερδίσει κι αυτόν τον αγώνα.

Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με το παιχνίδι της Παρασκευής ήταν η πιο αργή μετάβαση στην αντίπαλη περιοχή από τους ποδοσφαιριστές που ακολουθούσαν τη φάση. Στο Φάρο υπήρχε ένταση, τρεξίματα από τους ποδοσφαιριστές που έπρεπε να ακολουθήσουν τη δημιουργία. Η περιοχή ήταν διαρκώς γεμάτη και το γεγονός αυτό έφερε ένα παιχνίδι με πολλές τελικές με τρία τέρματα και τρία δοκάρια. Δεν υπήρχε κάτι ανάλογο με τη Λιθουανία, που την περιοχή την πάταγε μόνο ο φορ.

Συγκεκριμένο πλάνο για να νικάμε κατώτερους

Τακτικά, το πλάνο του Πογέτ ήταν ίδιο. Έχουμε δώσει πολλά παιχνίδια με ομάδες που η Εθνική ξέρουμε ότι θα είναι καλύτερη και θα έχει τον έλεγχο, κάτι που έχει βοηθήσει τον προπονητή μας να βρει και να δέσει μία συγκεκριμένη λογική ποδόσφαιρού.

Σε αυτούς τους αγώνες, ο Μανώλης Σιώπης μπορεί μόνος του να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Στην πράξη, έχουμε τρεις δημιουργούς: τον Πέτρο Μάνταλο δίπλα στον Σιώπη, τον Τάσο Μπακασέτα πίσω από τον φορ, έναν δημιουργό που να κινείται εσωτερικά του Κώστα Τσιμίκα, έναν καθαρό εξτρέμ και τον φορ περιοχής.

Λειτούργησε σαν να ήταν επίσημο

Ο Πογέτ έδειξε τις σκέψεις του και τι τον προβληματίζει, με την απόφαση του να δει το παιχνίδι με τη Λιθουανία σαν να ήταν επίσημο. Δεν πήγε δηλαδή στη λογική να ξεκινήσει με αυτούς που δεν έπαιξαν την Παρασκευή, αλλά ήθελε να δώσει ένα δεύτερο παιχνίδι μέσα τρεις ημέρες στην ομάδα που πιστεύει, σε συνθήκες με τις οποίες θα παίξει στη συνέχεια η Εθνική.

Από εδώ και πέρα, στα επόμενα ραντεβού, η Εθνική θα δίνει δύο παιχνίδια. Τον Ιούνιο θα αγωνιστεί Παρασκευή και 16 εντός με Ιρλανδία και στις 19 του μήνα στο Παρίσι με την Γαλλία. Τον Σεπτέμβριο στις 7 του μήνα με Ολλανδία εκτός και την Κυριακή στις 10 του μήνα εντός με Γιβραλτάρ. Τον Οκτώβριο στις 13 εντός με Ολλανδία και στις 16 την τελευταία αγωνιστική εντός με τη Γαλλία.

Πλεονέκτημα ότι κλείνουμε με εντός έδρας παιχνίδι με τη Γαλλία

Να κάνω μία παρένθεση για να σημειώσω πως αν πάμε εξαιρετικά καλά στον όμιλο, μπορεί να κάνει τη διαφορά το γεγονός πως παίζουμε την τελευταία αγωνιστική στην έδρα μας με τους Γάλλους.

Η λογική λέει πως θα έχει προκριθεί μέχρι τότε και μαθηματικά η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάμπ και στο παρελθόν, σαν αδιάφοροι τελευταία αγωνιστική, οι Γάλλοι έχουν κάνει αρκετά δώρα.

Αυτή όμως είναι μία συζήτηση που αφορά το μέλλον και θα πρέπει να έχουμε κάνει εξαιρετική πορεία, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε το μοναδικό θετικό στοιχείο, που έφερε αυτή η πολύ δύσκολη κλήρωση.

Τρεις αλλαγές σε θέσεις που τον προβληματίζουν

Ο Πογέτ λειτούργησε σαν να έχουμε επίσημο παιχνίδι, χρησιμοποίησε ξανά το πλάνο του και πήγε σε τρεις αλλαγές, σε θέσεις που πιθανότητα δεν έχει κατασταλάξει για το ποιος πρέπει να είναι ο βασικός και ποιος να έρχεται από τον πάγκο.

Στα δεξιά προτίμησε τον Λάζαρο Ρότα από τον Τζορτζ Μπάλντοκ, στα αριστερά της επίθεσης τον Κώστα Φορτούνη αντί του Δημήτρη Πέλκα, στη θέση του φορ ο Βαγγέλης Παυλίδης πήρε τη θέση του Γιώργου Γιακουμάκη. Δεν νομίζω να τον έκανε σοφότερο το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Τα έξι παιχνίδια που θα κρίνουν την πρόκριση έχουν διαφορετικά "θέλω"

Έχω την αίσθηση πως η Εθνική μας δεν είχε ανάγκη ακόμα ένα φιλικό με κατώτερη ομάδα. Όπως έγραψα και πιο πάνω, παιχνίδια όπως αυτό με τη Λιθουανία έχουμε δώσει πολλά. Ο Πογέτ βρήκε το πλάνο και τα έχουμε διαχειριστεί με επιτυχία. Μπορεί να μην σκοράραμε, αλλά δεν άλλαξε το παραμικρό στις σκέψεις του προπονητή μας αυτό το παιχνίδι.

Μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε για τα παιχνίδια που έρχονται από εδώ και πέρα και είναι πολύ πιο ανταγωνιστικά, με λιγότερη κατοχή μπάλας από αυτά που έχουμε δώσει από τον Ιούνιο και μετά με τον Πογέτ στον πάγκο μας.

Η Εθνική μας θα νικήσει σίγουρα ακόμα μία φορά εντός το Γιβραλτάρ και θα κριθεί από αυτά που θα κάνει στα έξι παιχνίδια με Γαλλία, Ολλανδία και Ιρλανδία, οπότε το σχέδιο, το πλάνο και η φιλοσοφία δεν θα έχει καμία σχέση με τον αποψινό αγώνα.

Αυτό ήταν ένα πλάνο για το Nations League. Από εδώ και μπρος, για να πετάξουμε εκτός την Ολλανδία, πρέπει να τα καταφέρουμε σε πιο δύσκολες αποστολές.

Υπάρχουν λόγοι που δεν κερδίσαμε τη Λιθουανία, που περισσότερο έχουν να κάνουν με το γεγονός πως οι παίκτες της απέναντι πλευράς αλλά και το δίδυμο του άξονα δεν ακολουθούσαν τη φάση όπως έκαναν με το Γιβραλτάρ για να γεμίσουμε την περιοχή, όμως τα ζητούμενα από εδώ και πέρα θα είναι διαφορετικά.

Κλείνει ένας πετυχημένος κύκλος συγκεκριμένων παιχνιδιών

Θα χρειαστούμε πιο δεμένο αμυντικό σχέδιο και να προετοιμαστούμε περισσότερο για παιχνίδια που θα έχουμε μικρότερη κατοχή μπάλας.

Ο αγώνας με τη Λιθουανία είναι σαν να έρχεται να κλείσει έναν κύκλο συγκεκριμένων παιχνιδιών, που τον βγάλαμε με επιτυχία μέσα από ένα συγκεκριμένο επιθετικό σχέδιο που πράγματι λειτούργησε, που έδωσε ελευθερίες στον Κώστα Τσιμίκα και στο Γιβραλτάρ είχε έξι key passes και επτά ντρίμπλες, που διατήρησε τον Μπακασέτα σε έναν ηγετικό ρόλο που του έδωσε ο Τζον φαν Σιπ και του ταιριάζει κι έδωσε στον Πογέτ τέσσερα τέρματα και δύο ασίστ σε επτά επίσημα παιχνίδια, που με τα τρεξίματα του Σιώπη ελευθέρωσε μία θέση δίπλα του για έναν πιο δημιουργικό ποδοσφαιριστή όπως είναι ο Μάνταλος.

Ο πήχης των απαιτήσεων μεγαλώνει και χρειάζεται διαφορετικό σχέδιο

Από εδώ και πέρα όμως ο πήχης των απαιτήσεων μεγαλώνει και θα πάμε σε διαφορετικό στιλ παιχνιδιού, σε αγώνες που δεν θα μπορεί μόνος του ο Σιώπης να κρατήσει τον άξονα και η παρουσία πέντε καθαρών επιθετικογενών ποδοσφαιριστών μεσοεπιθετικά θα είναι υπερβολή και καθόλου κρίσιμη.

Οι περισσότεροι θα ήθελαν να διαβάσουν διαφορετικά πράγματα σήμερα, ομολογώ όμως πως δεν κατάλαβα τη δεδομένη χρονική στιγμή τη χρησιμότητα του να παίξουμε στο γήπεδο μας με τη Λιθουανία.

Πιστεύω πως επειδή πήγαμε σε μία διαδικασία με πολλά συνεχόμενα βατά παιχνίδια, που είχαμε την υποχρέωση να μάθουμε να τα κερδίσουμε, δημιουργήσαμε ένα πλάνο, το οποίο το εμπεδώσαμε καλά.

Μετά από το παιχνίδι με το Γιβραλτάρ, έπρεπε η ομοσπονδία να μεριμνήσει να δώσουμε ένα πιο δυνατό φιλικό, ώστε να βοηθήσει και τον σχεδιασμό του Πογέτ για παιχνίδια που θα έχουμε σαφώς μικρότερη κατοχή μπάλας, σε σχέση, με τους αγώνες που δώσαμε επί ημερών του.

Το δείγμα από τη μέχρι στιγμής συνεργασία με τον Ουρουγουανό τεχνικό είναι θετικό, το πλάνο του με ομάδες που μας επιτρέπουν να έχουμε εύκολη κατοχή μπάλας συγκεκριμένο, απέδωσε όταν έπρεπε, δεν χρειάζεται να το κρίνουμε από το φιλικό παιχνίδι με τη Λιθουανία.

Μπροστά μας έχουμε δύσκολες απαιτητικές αποστολές που χρειάζονται διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τους αγώνες με Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο, Κύπρο, Γιβραλτάρ. Οπότε, δεν είχε και ουσιαστικό νόημα το παιχνίδι με τη Λιθουανία.