Ο Φερνάντο Σάντος πήρε μία πολύ δύσκολη απόφαση, επέλεξε να ξεκινήσει σε νοκ άουτ παιχνίδι για το Μουντιάλ, χωρίς τον Κριστιάνο, βάζοντας σαν πρώτο κριτήριο την πειθαρχία του γκρουπ και δικαιώθηκε.

Ο Ρονάλντο δεν είναι απλά ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, αλλά ένας μύθος για του Πορτογάλους

Η απόφασή του ήταν δύσκολη, όχι τόσο επειδή γνώριζε πως στο γήπεδο θα ήταν πρόβλημα να παίξει η Πορτογαλία χωρίς τον Ρονάλντο, αλλά για το βάρος και την πίεση που έβαζε ο ίδιος ο Σάντος στον εαυτό του. Βλέπετε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν είναι απλά ένας ποδοσφαιριστής, αλλά (ίσως μαζί με τον Εουσέμπιο) ο κορυφαίος που έχει βγάλει ποτέ η χώρα του.

Πρόκειται για ένα τεράστιο μέγεθος, που, για τον μύθο που δημιουργεί, όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα, πόσο μάλλον η τελευταία συμμετοχή του σε παγκόσμιο κύπελλο. Όταν δεν αρκείσαι στο να είσαι ένας μεγάλος παίκτης αλλά το όνομα σου μπαίνει στους μύθους του αθλήματος, παίζει ρόλο και το τι γεύση θα αφήσεις από την συμμετοχή σου στα παγκόσμια κύπελλα.

Αυτή η συζήτηση μπορεί εύκολα να πει κάποιος πως αφορά τον Κριστιάνο Ρονάλντο, όχι τόσο την εθνική Πορτογαλίας. Προσωπικά, δεν είμαι τόσο σίγουρος. Η κληρονομιά που αφήνουν αυτοί οι μεγάλοι παίκτες είναι ότι αποτελούν ένα καμάρι για την χώρα που γεννήθηκαν, τη χώρα που τους δημιούργησε και μαζί της μεγαλούργησαν.

Ο Σάντος, έβαλε τεράστια πίεση στον εαυτό του

Με βάση το αποτέλεσμα, ο Σάντος είναι απόλυτα δικαιωμένος. Έβγαλε από την ομάδα τον Ρονάλντο, οι Πορτογάλοι απαλλάχτηκαν από έναν φορ 37 ετών που διψά να φανεί όμως τα χρόνια έχουν περάσει και δεν του είναι εύκολο να πάει σε τελικές, ενώ στην ανάγκη που έχει να γράψει μία μεγάλη προσωπική στιγμή σπαταλά και όλες σχεδόν τις στημένες φάσεις.

Φανταστείτε όμως τι θα γινόταν, αν τα πράγματα εξελίσσονταν διαφορετικά. Πόσο μεγάλο ρίσκο πήρε ο Σάντος; Τι πίεση έβαλε αυτός ο φτασμένος προπονητής, στα 68 του χρόνια, στον εαυτό του; Φανταστείτε τι θα γινόταν αν η Πορτογαλία δεν τα κατάφερνε. Αν έμενε εκτός διοργάνωσης χωρίς να έχει στο γήπεδο τον Ρονάλντο αλλά και τον Κανσέλο.

Υπάρχει κανείς που να ήθελε να δει την Πορτογαλία να αποκλείεται χωρίς τον Ροναλντο;

Πραγματικά ρωτάω, ποιος θα ήθελε να δει αυτό το σενάριο; Ποιος είναι τόσο μεγάλο μέγεθος που μπορεί να πειράξει τόσο πολύ την ιστορία και να έχει το δικαίωμα να αποτύχει; Η απάντηση προφανώς και είναι κανείς. Ο Σάντος έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά. Όμως η επιλογή του δικαιώθηκε.

Είναι μία πραγματικότητα πως ο Ρονάλντο πλησιάζει τα 38 του χρόνια και πλέον δεν είναι ίδιος. Δεν έχει το ίδιο ξεπέταγμα, δεν του είναι εύκολο να απαλλαγεί από τον προσωπικό του αντίπαλο, όμως ο εγωισμός του και η θέληση για προσωπική διάκριση παραμένει τεράστια.

Η Πορτογαλία είναι γεμάτη με ατομικό ταλέντο, με παίκτες φρέσκους που δίνουν δημιουργία από πολλούς χώρους και μπορούν να πάρουν περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς εκείνον στο γήπεδο. Δεν υπάρχει, όμως, προπονητής με σώας τας φρένας του που να βγει και να εξηγήσει ποδοσφαιρικά πως η Πορτογαλία μπορεί να παίξει καλύτερα χωρίς τον Κριστιάνο.

Κανείς δεν γίνεται να πάρει ένα τόσο μεγάλο ρίσκο, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποτύχει χωρίς τον Ρονάλντο. Οπότε μοιάζει σαν υποχρέωση για όποιον θέλει να πάρει αυτήν την δουλειά και να οδηγήσει την Πορτογαλία στο τελευταίο παγκόσμιο κύπελλο του Κριστιάνο, να το κάνει μαζί του. Ασφαλώς θα πρέπει να βρει και τον τρόπο, καθώς ο Ρονάλντο δεν βρίσκεται στα καλύτερα του, όμως πραγματικά η υπόλοιπή ομάδα έχει απίθανη πληρότητα και είναι γεμάτη με νιάτα, ποιότητα και ταλέντο.

Όμως κάλλιστα μπορεί να πει κάποιος πως το κείμενο παίζει μπουνιές μεταξύ του. Έτσι όμως είναι και η απόφαση που πρέπει να πάρει ο Σάντος. Το δίλλημα είναι τεράστιο και δεν ολοκληρώθηκε απλά επειδή έβαλε 6 στην Ελβετία. Έχει και συνέχεια.

Το γκρουπ ενώθηκε, ο Ρονάλντο κόντυνε

Το τέλος του αγώνα με την Ελβετία, βρίσκει τον ίδιο πιο δυνατό και το γκρουπ, βγάζοντας έξω από αυτό τον Κριστιάνο, πιο ενωμένο από ποτέ. Είναι μία πραγματικότητα όμως, πως έχουμε μία αποστολή που ο Κριστιάνο είναι παρών, θέλει όσο τίποτα να τελειώσει την καριέρα του έχοντας κατακτήσει το Μουντιάλ, όμως πλέον μοιάζει σαν ξένο σώμα.

Ίσως να χρειαζόταν η υπόλοιπη ομάδα να δείξει τη δύναμη της απέναντι και στον ίδιο τον Ρονάλντο. Βλέπετε, από την αρχή που ξεκίνησε αυτή η διοργάνωση όλα γυρνούσαν γύρο από όσα συμβαίνουν στην καριέρα του Πορτογάλου. Αρχικά η συνέντευξη που έδωσε και τα όσα είπε για την Γιουνάιτεντ και τον προπονητή της, στη συνέχεια η αποχώρηση του και η αναζήτηση ομάδας, μέχρι και την δυσαρέσκεια του την ώρα που έγινε αλλαγή με την Νότια Κορέα, σε ένα τουρνουά που ήταν ξεκάθαρο πως δυσκολευόταν να ελευθερωθεί και να τελειώσει μία φάση.

Ο Σάντος επέλεξε να κάνει αυτό που θα έκανε σε κάθε περίπτωση με οποιονδήποτε παίκτη. Μόνο που ο Ρονάλντο δεν είναι ο οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής.

Η απόφαση δικαιώθηκε, όμως δημιούργησε και ένα δίλημμα που δεν υπήρχε

Η απόφασή του δικαιώθηκε, όμως το δίλημμα για τον ίδιο παραμένει, είναι τεράστιο και πλέον δεν υπάρχει μονόδρομος. Πλέον έχει δημιουργηθεί ένα δίλημμα που δεν υπήρχε, γιατί μέχρι το παιχνίδι με την Ελβετία ήταν ξεκάθαρο πως ο Σάντος έπρεπε να πάει με τον Ρονάλντο. Τώρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, Καθώς η ομάδα χωρίς τον Κριστιάνο παρουσιάστηκε και έδειξε τι μπορεί να κάνει.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι τι κάνει ο Σάντος από εδώ και πέρα, πώς διαχειρίζεται το τουρνουά. Θα συνεχίσει με τον Κριστιάνο σαν μία έξτρα λύση που θα έρχεται από τον πάγκο ή θα κάνει αναπληρωματικό τον ποδοσφαιριστή που του έκανε χατ τρικ και έδωσε και μία ασίστ;

Για τον Σάντος υπάρχει μόνο ένας δρόμος, αυτός της επιτυχίας

Βρίσκεται λοιπόν σε ένα σημείο που υπάρχει για τον ίδιο μόνο ένας δρόμος, αυτός της επιτυχίας. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ότι και να κάνεις, αν κερδίσεις, οι επιλογές σου είναι σωστές. Και εδώ δεν είμαστε σε μία πραγματικότητα που υπάρχει η διάρκεια οπότε και ο προπονητής θα πρέπει να σκεφτεί το πλάνο του, τι πιστεύει πως σε βάθος χρόνου θα αποδώσει και θα πάει με αυτό.

Εδώ έχουμε μονά παιχνίδια, αποτελέσματα που εξαρτώνται από την κατάσταση που θα βρεθούν οι ποδοσφαιριστές είτε σε 90, είτε σε 120 λεπτά, ακόμη και στην διαδικασία των πέναλτι. Μιλάμε για Μουντιάλ, παιχνίδια που κρύβουν μία ιστορικότητα, που κουβαλάνε ένα μύθο, ο οποίος δεν σβήνεται με τον χρόνο αλλά δυναμώνει.

Ακόμη το κεφάλαιο της τελευταίας συμμετοχής του Ρονάλντο σε Μουντιάλ δεν έχει κλείσει

Ο Σάντος πήρε μία πολύ δύσκολη επιλογή, που μόνο προπονητής με θάρρος, προσωπικότητα και πίστη στον εαυτό του και μία άγνοια κινδύνου μπορούσε να πάρει. Δικαιώθηκε, κέρδισε όλη την υπόλοιπη ομάδα και κόντυνε λίγο το "εγώ" του Ρονάλντο.

Δημιουργεί, όμως, και δίλημμα για την επόμενη ημέρα. Πώς βγάζεις τον Ράμος από την ενδεκάδα για να περάσεις ξανά βασικό τον Κριστιάνο, αλλά και πως αποφασίζεις να πας να πάρεις το Μουντιάλ χωρίς τον Κρισττιάνο, χωρίς τον μύθο της Εθνικής Πορτογαλίας.

Δεν αποκλείεται να είναι πλέον πιο εύκολο να βρεθεί μία χρυσή τομή, το σίγουρο είναι πως ο Σάντος πήρε μία ιστορική απόφαση, η οποία τον δικαίωσε, όμως η ιστορία παραμένει ανοιχτή.

Ακόμη το κεφάλαιο του τελευταίου Μουντιάλ του Κριστιάνο Ρονάλντο δεν έχει κλείσει και θα δούμε αν το τέλος θα επιτραπεί να το γράψει ο ίδιος, ή θα το κλείσει από μόνος του ο Φερνάντο Σαντος, δίνοντάς του έναν πολύ μικρό τιμητικό ρόλο.