Σκόπιμα μετά από την τρίτη ήττα στην σειρά από τον ΠΑΣ, αποφάσισα να πάρω μία απόσταση. Να περιμένω τις εξελίξεις, που θα κάτσει η μπίλια και στην συνέχεια, με ηρεμία να τοποθετηθώ και να προσπαθήσω ένα σύνθετο παζλ, να το βάλω σε μία σειρά.

Δεν είναι εύκολο, στον Παναθηναϊκό τα μέτωπα είναι πολλά. Γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα, αν καταλαβαίνεις, πως ακόμα και τον πραγματικό ένοχο να δείξεις, καλύπτεις κάποιους που έχουν συνηθίσει να κρύβονται πίσω από τις δικές του ευθύνες και έχουν αποκτήσει σε μία άρρωστη νοοτροπία.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΙΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ Ο ΜΠΟΛΟΝΙ

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ο Παναθηναϊκός ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, βαθμολογικά, αγωνιστικά, ψυχολογικά και από πλευράς εσωτερικών ισορροπιών, στα μέσα Οκτωβρίου. Πριν δηλαδή έρθει στην Αθήνα ο Μπόλονι. Ο σύλλογος είχε την ίδια διοίκηση, τους ίδιους ποδοσφαιριστές, δεν είχε τον ίδιο προπονητή. Πέντε μήνες μετά, επιστρέφει στην ίδια κατάσταση, η απλή λογική λέει, πως δεν μπορεί να ευθύνεται μόνο ο προπονητής.

Φυσικά και μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, πως δεν πέτυχε να γυρίσει την κατάσταση, η αλήθεια είναι πως πέτυχε τον αρχικό στόχο και φάνηκε, να φθάνει κοντά, μέχρι που όλα κατέρρευσαν.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Με έναν μαγικό όμως τρόπο, κατάφεραν στον Παναθηναϊκό, παρότι είχαν έναν στρωμένο δρόμο, να τα πετάξουν όλα στα σκουπίδια. Προερχόντουσαν από ένα σερί καλών αποτελεσμάτων. Με αντιτουριστικό ποδόσφαιρο σκοπιμότητας, βρήκαν ψυχολογία και ζέσταναν τον κόσμο με την νίκη επι του Ολυμπιακού και υπήρχε ένα πρόγραμμα, που έμοιαζε ιδανικό, τουλάχιστον για να διεκδικήσει μέχρι τέλος τους στόχους του ο σύλλογος.

Αμέσως μετά την νίκη επι του Ολυμπιακού, είχαν την τύχη, να βρίσκονται στα προημιτελικά του κυπέλλου, χωρίς να έχουν πετύχει κάποια πρόκριση. Τα πράγματα να είναι ακόμα πιο ευνοϊκά, καθώς θα έδιναν το πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι, στο ουδέτερο Αγρίνιο και η τύχη τους ήταν ακόμα μεγαλύτερη καθώς στο ίδιο γήπεδο, θα έπαιζαν ξανά μετά από τέσσερεις ημέρες στο παιχνίδι πρωταθλήματος, με τον Παναιτωλικό.

Κατάφεραν και έχασαν και τα δύο παιχνίδια, παρόλαυτα, ήρθαν έτσι τα πράγματα, που στο ντέρμπι με την ΆΕΚ, του δινόταν η ευκαιρία, να γυρίσουν την κατάσταση. Η ομάδα του Χιμένεθ, πήγαινε αποδεκατισμένη στο ντέρμπι και με νίκη ο Παναθηναϊκός, θα έφθανε στην πρώτη 4άδα. Θα είχε κερδίσει μέσα σε δύο εβδομάδες, Ολυμπιακό και ΆΕΚ, οπότε θα διαγραφόντουσαν τα δύο λάθη στο Αγρίνιο και θα πήγαινε με ψυχολογία στην ρεβάνς με τον ΠΑΣ.

Δεν έφτιαξε ούτε μία ευκαιρία, απέναντι σε μία ομάδα, που είχε σοβαρές απουσίες ειδικά στο αμυντικό της κομμάτι και γέμισε με προβληματισμό τους οπαδούς του.

ΤΡΕΙΣ ΗΤΤΕΣ ΣΕ 16 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΣ

Τίποτα όμως δεν είχε τελειώσει, υπήρχε ένας τελικός με τον ΠΑΣ, αν έπαιρναν την πρόκριση, θα .επέστρεφαν για πρώτη φορά, μετά από την σεζόν 2016-17, στα ημιτελικά του κυπέλλου και θα έσωζαν την κατάσταση, βάζοντας ξανά τον σύλλογο, στην διεκδίκηση ενός τροπαίου.

Κατάφεραν να είναι εκτός πρόκρισης από το 8ο λεπτό και αν δεις τον τρόπο που δέχτηκε τα δύο τέρματα, γίνεται ξεκάθαρο πως δεν έχει ευθύνη κανένας προπονητής και καμία τακτική. Λίγες ημέρες αργότερα, ήρθε και η απόλυτη ταπείνωση. Τρίτη κολλητή ήττα μέσα σε 16 ημέρες από τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Από την αρχή της σεζόν, γράφω για την πολύ καλή δουλειά που κάνει ο Γιαννίκης στον ΠΑΣ, όμως και ο ίδιος καταλαβαίνει, πως δεν υπάρχει καμία ομάδα στην πρώτη κατηγορία, που να μπορεί να την κερδίσει η ομάδα του, τρεις φορές συνεχόμενες μέσα σε 16 ημέρες και με την εξής σειρά. Ουδέτερο, εκτός και εντός έδρας. Ασφαλώς είναι πολλά, για να μην έχει ευθύνες ο προπονητής, είναι όμως και υπερβολικά μεγάλη η ανικανότητα που έδειξε η ομάδα, για να ευθύνεται μόνο ο προπονητής.

Όποιος πιστεύει πως αν φύγει ο Μπόλονι το πρόβλημα λύθηκε οριστικά, έχει αυτήν την άποψη, είτε επειδή είναι πολύ μακριά από την ομάδα, είτε επειδή θέλει να καλύψει λάθη των υπολοίπων, είτε γιατί μέχρι εκεί φθάνει ο νους του.

Ασφαλώς και ο προπονητής χρεώνεται τα αποτελέσματα. Είναι ξεκάθαρο, πως κανένας προπονητής μεγάλης ομάδας, δεν θα μπορούσε να κρατήσει την ασφάλεια της θέσης του, αν έχανε μέσα σε 16 ημέρες, τρεις συνεχόμενες φορές από τον ΠΑΣ. Πόσο μάλλον, αν αυτές οι ήττες, είχαν έρθει και με μία συνολική εικόνα, που να δείχνει πως ο ΠΑΣ, αγωνίζεται σαν ανώτερη ομάδα.

ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Στον Μπόλονι, χρεώνεται η άσχημη εικόνα που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο. Μία υπερβολική συντηρητική προσέγγιση, που με ακρίβεια και με αριθμούς, ανέλυσε στο χθεσινό κείμενο ο Θέμης, τις επιδόσεις της ομάδας.

Ασφαλώς και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, πως ο Παναθηναϊκός, δεν παίζει ποδόσφαιρο, αντίστοιχο του ονόματος του. Δεν συνέβαινε ακόμα κι όταν κέρδιζε, ακόμα και σε εποχές, που έχτιζε το σερί του. Θα πρέπει όμως, να θυμηθούμε, σε τι κατάσταση, ήταν ο Παναθηναϊκός όταν ανέλαβε ο Μπόλονι, τι υποσχέθηκε, τι προσπάθησε να κάνει, για να είμαστε δίκαιοι απέναντι του.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΚΟΡΑΡΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΦΙΛΙΚΑ

Ο Μπόλονι, ανέλαβε τον Παναθηναϊκό στις 19 Οκτωβρίου. Μία ομάδα, που με το ρόστερ που είχε δημιουργηθεί και με την δουλειά που είχε κάνει ο προκάτοχος του, που δεν είχε ξαναδουλέψει σε ανδρική ομάδα, δεν μπορούσε να σκοράρει ούτε στα φιλικά. Θυμίζω πως ο Παναθηναϊκός, είχε κερδίσει στο πρώτο φιλικό 3-0 το Μαρκό, στην συνέχεια 1-0 τον ΌΦΗ, και ακολούθησε η ήττα με 0-1 από την Λαμία και με 0-1 από τον ΠΑΟΚ.

Την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, έχασε με 1-0 από τον Αστέρα στην Τρίπολη και για να ξεμπουκώσει η ομάδα, έκλεισε φιλικό με τον Λεβαδειακό, που βρισκόταν σε αρχικό στάδιο προετοιμασίας. Κι όμως δεν κατάφερε να φτιάξει ούτε μία ευκαιρία, είχε κερδίσει 1-0 με πέναλτι. Ήρθε το παιχνίδι στην Λάρισα, απέναντι στην με διαφορά χειρότερη ομάδα της κατηγορίας, πέτυχε ένα τέρμα στο πρώτο ημίχρονο, στην συνέχεια δεν ήξερε τι έπαιζε και ισοφαρίστηκε. Επόμενο παιχνίδι εντός έδρας ήττα από τον Άρη, με 0-1.

ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΑΝΕΛΑΒΕ

Ο Πογιάτος, απολύθηκε ως ακατάλληλος και στην συνέχεια, ακολούθησε με τον Σελαϊδόπουλο, ένα παραγωγικό παιχνίδι με τον ΌΦΗ, με έναν αντίπαλο που προσφέρεται για να παίξεις επιθετικά, που ο βαθμός όμως σώθηκε στην τελευταία φάση του αγώνα, από ένα ακραίο αμυντικό λάθος και έφερε τον πανηγυρισμό του Μακέντα και λοιδορήθηκε από τον κόσμο της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν μέχρι να αναλάβει ο Μπόλονι, είχε ρεκόρ στο πρωτάθλημα 0-2-2, του ήταν πολύ δύσκολο να επιτεθεί με ασφάλεια, είχε ηττηθεί σε φιλικό εντός από την Λαμία, εντός από τον ΠΑΟΚ, στο πρωτάθλημα στην Τρίπολη και εντός από τον Άρη, είχε φέρει ισοπαλία στην Λάρισα και η τελευταία εικόνα του, ήταν να πανηγυρίζει ο Μακέντα σαν να είναι τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, ένα τέρμα ισοφάρισης με τον ΌΦΗ.

Εύκολο είναι για έναν οπαδό, για έναν άνθρωπο που βλέπει επιδερμικά το ποδόσφαιρο, να θεωρεί πως είναι δεδομένο πως η αλλαγή προπονητή θα έφερνε βελτίωση. Οι συνθήκες όμως δεν ήταν οι ιδανικές, για να είμαστε βέβαιοι πως θα συμβεί κάτι τέτοιο. Την ομάδα, την δημιούργησαν δύο Ισπανοί που αποχώρησαν, η διοίκηση ξέρουμε πως έχει μία επιφανειακή ενασχόληση και δεν υπάρχουν, όπως στο παρελθόν, προσωπικότητες ανάλογες του μεγέθους του συλλόγου, για να βγουν μπροστά και να στηρίξουν τον νέο προπονητή.

ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΤΟ 1-0

Ο Μπόλονι, δεν έταξε κάτι άλλο, από αυτό που παρουσίασε στο πρώτο κομμάτι της δουλειάς του. Στην παρουσίαση του, μίλησε για νίκες στο 1-0. Εκείνη την εποχή, ήταν μακρινός και σημαντικός στόχος, να αρχίσει να κερδίζει, τα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός έστω και στο 1-0. Κανένας δεν εξέφρασε την παραμικρή αντίδραση, όταν τοποθετήθηκε σε αυτήν την βάση ο Μπόλονι, τουναντίον, περίμεναν να γίνει πράξη, με ανυπομονησία.

Βλέπετε στο ποδόσφαιρο, θαύματα δεν γίνονται, δεν μπορείς να πάρεις, μία ομάδα που δεν είναι σε θέση, να δημιουργήσει ευκαιρίες, ούτε σε φιλικό με τον Λεβαδειακό και να καταφέρεις να γυρίσεις το τσιπάκι με ένα επιθετικό ποδόσφαιρο. Δηλαδή και να την επαναφέρεις στις νίκες και να παίζεις επιθετικά. Εδώ δεν μπορούσε να συμβεί, σε εποχές που ο Παναθηναϊκός είχε πραγματικά, σπουδαίους ποδοσφαιριστές.

Επίσης ομάδες, όπως ο Παναθηναϊκός τρέφονται από τα αποτελέσματα, οπότε ένας έμπειρος προπονητής γνωρίζει, πως είναι υποχρεωμένος, για να πετύχει, πρώτα να φτιάξει την άμυνα του, να δημιουργήσει προϋποθέσεις, για να αρχίζει να κερδίζει στο 1-0 και στην συνέχεια να χτίσει κάτι πιο δημιουργικό.

ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ, ΠΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ

Στο πρώτο κομμάτι, ο Μπόλονι πέτυχε σε ένα υπερβολικό βαθμό. Ο χρόνος σε κάνει να ξεχνάς τι υπήρχε πίσω, όταν όμως ανέλαβε φαινόταν μακρινό, ένα σερί επιτυχιών και μεγάλη η απόσταση της τετράδας και φυσικά, τεράστια η απόσταση από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Είναι δεδομένο όμως, πως όταν δουλεύεις στον Παναθηναϊκό, μετά από ένα σημείο πρέπει να φέρεις το ποδόσφαιρο σου, στα πραγματικά επίπεδα του συλλόγου. Για να δικαιούται να ισχυρίζεται κάποιος προπονητής πως πέτυχε δουλεύοντας στον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να χτίσει μία ομάδα, ικανή να κάνει πρωταθλητισμό. Το να μάθεις ένα σύνολο, να αμύνεται και να αποκτήσει την γνώση και το ειδικό βάρος, για να κερδίζει με 1-0, είναι η βάση για να χτίσεις μία ομάδα και στο τέλος είναι η δύναμη σου, για να εξασφαλίσεις τίτλους.

Για να κάνεις όμως πρωταθλητισμό, πρέπει να μπορείς και να παράγεις, να είσαι δημιουργικός. Σε όλα μου σχεδόν τα κείμενα, την εποχή που κέρδιζε ο Παναθηναϊκός, έκλεινα τονίζοντας, πως για να πετύχει τους στόχους της η ομάδας, οφείλει ο Μπόλονι, να την κάνει πιο επιθετική. Σε αυτό το κομμάτι απέτυχε, πιστεύω όμως πως σε ένα μεγάλο βαθμό, απέτυχε περισσότερο ο Παναθηναϊκός.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΕΖΟΝ, ΖΕΙ ΜΕ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ

Για να κρίνεις με ασφάλεια έναν προπονητή, πρέπει να γνωρίζεις, πως η ομάδα είναι δικιά του. Δηλαδή να έχει γνώση και άποψη για το χτίσιμο του ρόστερ, να έχει δουλέψει την φιλοσοφία του από το καλοκαίρι.

Όταν ένας προπονητής, αναλαμβάνει μέσα στην σεζόν, μία ομάδα, λούζεται και ζει με λάθη, που δεν είναι δικά του, οπότε δεν γίνεται με ασφάλεια να βγάλεις συμπέρασμα για την φιλοσοφία του.

Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ 1994

Πολλοί κάνουν το εξής λάθος, αγνοούν πως ο Μπόλονι είναι προπονητής, από το 1994 και τον κρίνουν μόνο με αυτά που βλέπουν στον Παναθηναϊκό. Έχει δηλαδή πίσω του 27 χρόνια, καριέρας, δεν μιλάμε για τον Πογιάτος, όπου τον κρίνουμε, αποκλειστικά με όσα βλέπουμε. Έχει ένα συγκεκριμένο προφίλ, με πλεονεκτήματα και με αδυναμίες. Στο κείμενο που είχα γράψει, όταν ανέλαβε, είχα αναφέρει πως πρόκειται για έναν εκκριτικό χαρακτήρα, που έρχεται πολύ συχνά, σε κόντρα με ποδοσφαιριστές της ομάδας του.

Είναι κάτι που τον συνοδεύει και βλέπουμε πως ισχύει και στην παρουσία του, στον Παναθηναϊκό. Όπως όλοι οι προπονητές, με μία καριέρα τόσο πολλών ετών, είχε αποτυχίες και επιτυχίες. Αν εξαιρέσουμε ένα πολύ σύντομο πέρασμα από την Γάνδη, σε μία εποχή που η συγκεκριμένη ομάδα, είχε να δώσει Ευρωπαϊκά παιχνίδια πλέι οφ και για να έχει τύχη, έπρεπε να μάθει να αμύνεται, ο Μπόλονι δεν είχε κατηγορηθεί σαν αμυντικογενής προπονητής.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΡΑΡΙΣΜΑ ΣΕ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ

Αν δούμε τους αριθμούς του, από το 1994 μέχρι σήμερα, ο επιθετικός μέσος όρος του στο σκοράρισμα στον Παναθηναϊκό, είναι ο δεύτερος χειρότερος της καριέρας του. Μετρά μόλις 1,17 τέρματα ανα παιχνίδι και μόνο στην Λανς, που την είχε πάρει με το ένα πόδι στην δεύτερη κατηγορία, έφυγε τσακωμένος με όλους και δεν κατάφερε να την σώσει, είχε μικρότερο μέσο όρο τερμάτων.

Ο Μπόλονι έχει κατακτήσει στην καριέρα του δύο πρωταθλήματα, οπότε έχει αποδείξει, πως μαζί του η ομάδα μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό. Η Σπόρτινκ πετύχαινε την χρονιά που κατέκτησε πρωτάθλημα με τον Μπόλονι 2,17 τέρματα το παιχνίδι, η Σταντάρ 1,94. Η τελευταία του ολοκληρωμένη δουλειά, ήταν στην Αντβέρπ, που την πήρε νεοφώτιστη και την έβαλε ξανά στο χάρτη του Βελγικού ποδοσφαίρου. Την πρώτη σεζόν την έβγαλε 8η, την δεύτερη 6η στο πρωτάθλημα και στα πλέι οφ κατέκτησε την 4η θέση και στην ίδια θέση και έχοντας κερδίσει την συμμετοχή της στον τελικό του κυπέλλου, την άφησε στην διακοπή της περσινής σεζόν λόγω του covid. Την πρώτη του χρονιά η Αντβέρπ πετύχαινε 1,29 τέρματα, την τρίτη σεζόν την άφησε με ένα μέσο όρο στα 1,69, υπήρξε λοιπόν σταδιακά βελτίωση.

Θυμίζω επίσης πως ο Μπόλονι έχει ξαναπεράσει από την Ελλάδα, έχει εργαστεί στον ΠΑΟΚ, κανένας δεν τον θυμάται σαν έναν προπονητή που ήρθε να καταστρέψει το ποδόσφαιρο και την δημιουργία της ομάδας. Τουναντίον είχε αφήσει καλές εντυπώσεις από το πέρασμα του και ήταν ο προπονητής που ανέδειξε με την φιλοσοφία του, τις επιθετικές αρετές του Λίνο, με ένα ποδόσφαιρο στόχευσης από τον άξονα, στα ανεβάσματα του Βραζιλιάνου μπακ. Προκύπτει λοιπόν, πως η αποτυχία του Μπόλονι, σε σημαντικό βαθμό, είναι αποτυχία του Παναθηναϊκού. Αποτέλεσμα του ρόστερ, που βρήκε και της συνολικής νοοτροπίας που υπάρχει εσωτερικά στην ομάδα.

ΤΟ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΗΤΑΝ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ

Επίσης γνωρίζω καλά, πως όλο το πλάνο του Μπόλονι για την ενίσχυση της ομάδας, τον Ιανουάριο, ήταν πάνω στην λογική, να γίνει πιο ουσιαστικό, πιο αποτελεσματικό το επιθετικό του σχέδιο, να εξελιχτεί η ομάδα επιθετικά, μέσα από το ποδόσφαιρο του. Πέρα από το γεγονός, που ζήτησε μέχρι το καλοκαίρι αντικαταστάτη του Κουρμπέλη, καθώς ήξερε πως θα χάσει πολλά παιχνίδια και δεν έβγαινε ο αριθμός των στόπερ, για να καλύπτει συνεχώς ο Βέλεθ, το πλάνο ήταν συγκεκριμένο και αφορούσε το επιθετικό κομμάτι.

Μπορεί να ήταν και λάθος, αλλά δεν πήγε στην εύκολη λύση, που κάνουν οι περισσότεροι προπονητές, να απαιτήσει φορ. Παρότι ο Καρλίτος δεν βρίσκει την χαμένη του έκρηξη και πηγαίνει πάντοτε δεύτερος στην μπάλα, παρότι ο Μακέντα αποτελεί μία επιτυχημένη επιλογή Νταμπίζα, σε μία εποχή με ελάχιστο μπάτζετ και για έναν πιο μικρό Παναθηναϊκό, ο ίδιος αποφάσισε να δώσει την μάχη του με τον Ιωαννίδη, μέχρι το καλοκαίρι και να προσπαθήσει να πάρει ώθηση από τις υπόλοιπες γραμμές. Πάνω σε αυτό το κομμάτι, πίστευε πως πρέπει να μπει, περισσότερο ταχύτητα και ποιότητα στα άκρα της επίθεσης και να φέρει έναν κεντρικό χαφ, με ικανότητα να κρατά την θέση του στον άξονα και να πατά την αντίπαλη περιοχή.

Η επιλογή για βασικός ήταν ο Μεντόσα, μέχρι και την τελευταία στιγμή, υπήρχε βεβαιότητα πως θα κλείσει η μεταγραφή, που τελικά χάλασε για λίγα λεπτά. Ο Παναθηναϊκός βολεύτηκε με τον Εμπακοτό, που προοριζόταν για εναλλακτική λύση.

Για τον άξονα, η αρχική επιλογή ήταν ο Λακμέλ Ζε, που κόπηκε λόγω της απίστευτα αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς που έδειξε προκειμένου να έρθει στον Παναθηναϊκό. Ο Μπόλονι είχε συνεργαστεί μαζί του, ήξερε την αγωνιστική του αξία και πόσο πολύ μπορεί να προσφέρει, στα κομμάτια που ζητά για να εξελίξει το σχέδιο του. Η διοίκηση απόλυτα λογικά, έκανε πίσω μετά από όσα έπραξε ο ποδοσφαιριστής, η Ανβέρπ όμως τον ενεργοποίησε και ο Λακμέλ Ζε οργιάζει. Μέχρι στιγμής έχει παίξει σε 17 επίσημα παιχνίδια και μετρά 7 τέρματα και 3 ασιστ.

ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΑΝΚΑΡΕ

Αποκτήθηκε ένας ποδοσφαιριστής με παρόμοια χαρακτηριστικά. Ο Σανκαρέ, έχει το πακέτο που θέλει ο Μπόλονι, δεν είναι όμως σε τόσο καλή φυσική κατάσταση, όσο η πρώτη του επιλογή, καθώς πέρυσι είχε βρεθεί χωρίς ομάδα και φέτος, έπαιξε στο πρωτάθλημα της Βουλγαρίας.

Εδώ ερχόμαστε σε λάθη διαχείρισης από τον ίδιο. Ο Σανκαρέ με το καλημέρα έδειξε, πως μπορεί να προσφέρει σημαντικά πράγματα στον Παναθηναϊκό και να αξιοποιήσει το ποδόσφαιρο που οραματίζεται ο προπονητής του, με επιθετικότητα με διαγώνιες πάσες προς τα άκρα και γεμίζοντας με πατήματα από τον άξονα την αντίπαλη περιοχή. Όμως το παρουσιαστικό του έδειχνε πως θέλει ειδική διαχείριση.

Δεν είναι έτοιμος, να πάρει την φανέλα βασικού του Παναθηναϊκού και να βγάλει σημαντικό αριθμό παιχνιδιών. Φαίνεται πως παίζει με περισσότερα κιλά, από ότι στην εποχή που μόνιμα σαν βασικός έκανε την καριέρα του στο Σαμπιονά. Δεν είχε λογική, που τον κράτησε για 90 λεπτά στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, παραλίγο να χάσει στο τέλος μία σίγουρη νίκη, έχασε τον Σανκαρέ, για τα επόμενα σημαντικά παιχνίδια. Επέστρεψε και τον πέρασε Τετάρτη, Σάββατο βασικό στα δύο παιχνίδια με τον ΠΑΣ, έχοντας δίπλα του τον Βιγιαφάνες και μόλις έναν ποδοσφαιριστή στην πλάτη του. Μοιραία τραυματίστηκε ξανά. Ενώ λοιπόν είχαν δημιουργηθεί όλες οι συνθήκες, για να μιλάμε για μία σωστή μεταγραφή, που χρειάζεται ειδική διαχείριση, τώρα έχουμε μία προσθήκη, ενός επιρρεπή στους τραυματισμούς ποδοσφαιριστή και σε αυτό φταίει η διαχείριση του Μπόλονι.

ΑΣΧΗΜΟ ΚΛΙΜΑ

Επίσης είναι φυσικό, να χρεώνεται ο προπονητής το άσχημο κλίμα στα αποδυτήρια και δεν είναι η πρώτη φορά που του έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Όμως συνέβαινε και όταν τα αποτελέσματα για την ομάδα ήταν καλά, έφθασαν μάλιστα μετά από μεγάλη νίκη Βικελίδης, στο σημείο οι ποδοσφαιριστές, να ζητήσουν ακρόαση από την διοίκηση, κάτι που δεν θα τολμούσαν να κάνουν σε άλλη ομάδα.

Όπως δεν θα τολμούσαν, σε άλλη μεγάλη ομάδα, από τις πρώτες ημέρες της συνεργασίας τους με τον Μπόλονι, κάποιοι ποδοσφαιριστές να μην κρύβουν την δυσαρέσκεια τους, κάθε φορά που γίνονται αλλαγή. Επίσης υπάρχουν σοβαρά ζητήματα και επεισόδια, ανάμεσα και σε ποδοσφαιριστές.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΘΑΥΜΑ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ

Αυτά όμως τα έχω αναλύσει και έχω πάρει θέση, σε παλιότερα κείμενα. Στις 9 Φεβρουαρίου, την εποχή που ο Παναθηναϊκός έχτιζε σερί και πετύχαινε την μία νίκη μετά την άλλη, με πολύ τύχη και όχι ελκυστικό ποδόσφαιρο, είχα γράψει κείμενο, με τίτλο πως "Μόνο με θαύμα θα πετύχει ο Μπόλονι".

Όχι επειδή τον θεωρούσα κακό προπονητή, αλλά επειδή είχε δημιουργηθεί εις βάρος του, ένα κλίμα που είναι αδύνατον, ένας ξένος προπονητής να το νικήσει. Θα μπορούσε να γίνει μόνο, αν έρθουν υπερβολικά καλά αποτελέσματα, όμως το ρόστερ, η ποιότητα, αλλά και η νοοτροπία των ποδοσφαιριστών, δεν βοηθούσαν για να μπορέσει να συμβεί κάτι τέτοιο.

Πριν από ένα ακριβός μήνα είχα κλείσει το κείμενο γράφοντας τα εξής. ¨Όταν δέχεται τόση πολλή και έντονη πίεση ο προπονητής στις νίκες, είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν-δεν έχει και τόσο καλό υλικό για να μην υπάρξουν- άσχημα αποτελέσματα. Θα δημιουργηθεί ένα τσουνάμι, το οποίο θα είναι και δύσκολα διαχειρίσιμο. Έχουν δημιουργηθεί όλες οι συνθήκες για να αποτύχει κι αυτή η προσπάθεια.

Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Έχουμε λοιπόν, ακόμα μία αποτυχία. Μία αποτυχία που το εύκολο είναι να την βαφτίσεις αποτυχία του Μπόλονι και να ξεμπερδέψεις. Βλέποντας όμως την πορεία του συλλόγου, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μία ακόμα αποτυχία το οργανισμού του Παναθηναϊκού.

Ο Μπόλονι έχει κάνει την καριέρα του, έχει τα κουσούρια του και τα θετικά του. Βρίσκεται στο τέλος της σταδιοδρομίας του και αν χρειαστεί δουλειά θα βρει, για να πετύχει ή να αποτύχει. Το πρόβλημα είναι, πως ο Παναθηναϊκός, δεν καταφέρνει να σταθεροποιηθεί κάπου, να βρει ένα τρόπο λειτουργίας και μία ηρεμία, που θα τον βοηθήσει να επιστρέψει στο επίπεδο που ανήκει και μοιάζει πως είναι πολύ μακριά από ένα σημείο, που να του επιτρέπει να ξεκινήσει, μία υγιή προσπάθεια, για να τα καταφέρει και για αυτό, δεν γίνεται να φταίει ο Μπόλονι και κανένας προπονητής.